Αλέξης Ζακυνθινός
Η αποδοχή δε της παράκλησης της νόμιμης κυβέρνησης της Συρίας εκ μέρους του προέδρου Putin, όσον αφορά την αντιμετώπιση των τρομοκρατών της ISIS, της Al Qaida, καθώς επίσης πολλών άλλων ομάδων, στις οποίες συμμετέχουν μισθοφόροι στρατιώτες από 80 περίπου διαφορετικές χώρες, δρομολογήθηκε με την αυστηρή τήρηση της «χάρτας» του ΟΗΕ – όταν οι Η.Π.Α. για πάνω από ένα έτος βομβαρδίζουν ένα ανεξάρτητο κράτος χωρίς την άδεια του, παρά τις απαγορεύσεις του Διεθνούς Δικαίου.
Εν τούτοις η Ρωσία, λόγω της ενεργητικής στρατιωτικής συμμετοχής της στη Συρία, η οποία διευρύνθηκε πρόσφατα στο Ιράκ, ανέλαβε μία πολύ μεγάλη ευθύνη απέναντι σε ολόκληρο τον πλανήτη: να θέσει ένα οριστικό τέλος στο δόγμα του Wolfowitz, το οποίο αναφέρεται σε έναν κόσμο με μία και μοναδική υπερδύναμη, τις Η.Π.Α., μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου και την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης (ένα δόγμα που υιοθέτησε ανεπίσημα ο πρόεδρος Clinton, όταν βομβάρδισε την πρώην Γιουγκοσλαβία).
Για να τα καταφέρει, θα πρέπει ασφαλώς να αποδεικνύει συνεχώς πως είναι μία ισχυρή δύναμη, έτσι ώστε να διατηρεί το παγκόσμιο κύρος της – κάτι που όμως κοστίζει πανάκριβα ενώ δεν αρκεί,εάν δεν επιτύχει να δημιουργήσει μία πραγματική, μεγάλη συμμαχία με άλλες χώρες, η οποία θα εγγυάται την ειρήνη, το σεβασμό των συνόρων και την εθνική ανεξαρτησία όλων των κρατών του πλανήτη.
Διαφορετικά, η στρατιωτική επέμβαση της στη Μέση Ανατολή θα προκαλέσει τη διεύρυνση του πολέμου, με καταστροφικά αποτελέσματα για ολόκληρη την ανθρωπότητα – κάτι που φαίνεται πως έχει συνειδητοποιήσει η Ρωσία, κρίνοντας από την πρόταση της για μία κοινή σύσκεψη με τις Η.Π.Α. στην Ουάσιγκτον, με θέμα το τέλος του πολέμου στη Συρία (πηγή). Το γεγονός δε ότι, η ISIS κήρυξε ιερό πόλεμο εναντίον τόσο της Ρωσίας, όσο και των Η.Π.Α., διευκολύνει τη σύμπραξη τους – ενώ φαίνεται καθαρά πως οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις είναι σε θέση να πλήξουν αποφασιστικά όλες τις τρομοκρατικές ομάδες που ενισχύουν την ισλαμική οργάνωση.
Σε κάθε περίπτωση, η στρατιωτική ενεργοποίηση της Ρωσίας στην περιοχή θέτει εκ των πραγμάτων τέλος στο δόγμα του Wolfowitz – υποχρεώνοντας πλέον τις Η.Π.Α. να πάρουν θέση. Η συμμαχία της δε με την Κίνα και το Ιράν, σε συνδυασμό με την ανάγκη να καθοριστεί ποιές δυνάμεις θα εξασφαλίζουν τη σταθερότητα στη Μέση Ανατολή μετά το τέλος του πολέμου, έτσι ώστε να ακολουθήσει η ανοικοδόμηση της, τοποθετεί τις Η.Π.Α. μπροστά σε μία απόφαση, η οποία θα είναι καθοριστική για τη «μελλοντική τάξη πραγμάτων» – όπου είτε θα απομονωθούν, είτε θα αποτελέσουν μία από τις πολλές μεγάλες δυνάμεις που θα εγγυώνται την ειρήνη στον πλανήτη.
Περαιτέρω, για κακή τύχη εκείνων των Αμερικανών που επιδιώκουν τη συνέχιση της παντοδυναμίας της χώρας τους, υπάρχουν ήδη ορισμένα βασικά στοιχεία, τα οποία επιτρέπουν μία εναλλακτική ανεξάρτητη νέα τάξη πραγμάτων στον πλανήτη – αν και βρίσκονται ακόμη σε «νηπιακό» επίπεδο, με πολλές αδυναμίες και λάθη.
Πρόκειται για την Ασιατική Τράπεζα Υποδομών και Ανάπτυξης (ΑΙΙΒ) με έδρα την Κίνα, η οποία αριθμεί ήδη 57 μέλη, καθώς επίσης για τη Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα (NDB) των χωρών τηςBRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική) με έδρα τη Σαγκάη, η οποία ευρίσκεται σε λειτουργία.
Στα πλαίσια αυτά, μία σταθερή κυβέρνηση στη Συρία και στο Ιράκ θα μπορούσε να υποβάλλει αίτημα συμμετοχής της στην ΑΙΙΒ, όπου στα ιδρυτικά της μέλη ανήκουν τόσο η Ρωσία, όσο και το Ιράν – κάτι που θα εξασφάλιζε στις παραπάνω χώρες που έχουν πληγεί από τον πόλεμο πιθανά δάνεια για την αποκατάσταση των υποδομών τους, έτσι ώστε να σταθεροποιηθούν οι οικονομίες τους, χωρίς την ανάγκη να απευθυνθούν στην Παγκόσμια Τράπεζα ή στο ΔΝΤ.
Εν τούτοις, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να είναι αρκετό, επειδή τα δύο καινούργια τραπεζικά ινστιτούτα, η ΑΙΙΒ και η NDB, μπορούν τότε μόνο να παρέχουν δάνεια, όταν χρησιμοποιούν το σύστημα του δολαρίου – αφού διαφορετικά δεν εξασφαλίζουν τη διεθνή αναγνώριση τους και τον πολλαπλασιασμό των κεφαλαίων τους.
Καθοριστικό ρόλο όμως στο σύστημα του δολαρίου διαδραματίζουν η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ, τα οποία αποτελούν όργανα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής – έχοντας ιδρυθεί μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο από τις Η.Π.Α. και τη Wall Street, για να στηρίζουν τη μεταπολεμική τάξη πραγμάτων.
Έκτοτε, το τραπεζικό καρτέλ, το δολάριο και η στρατιωτική δύναμη των Η.Π.Α. επιβάλλουν από κοινού την ηγεμονία τους στον πλανήτη (άρθρο) – με τη βοήθεια της διενέργειας πολέμων όπου θεωρούταν απαραίτητο, καθώς επίσης με τη χρήση των χρηματοπιστωτικών όπλων μαζικής καταστροφής, τα οποία στηρίζουν το δολάριο ως το κυρίαρχο αποθεματικό νόμισμα του πλανήτη.
Στα πλαίσια αυτά, η Ρωσία πρόσφατα ηττήθηκε σχεδόν κατά κράτος στο χρηματοπιστωτικό πεδίο (άρθρο) – ενώ δεν είναι καθόλου απίθανο να έχει οδηγηθεί σε μία νέα οικονομική παγίδα, επεμβαίνοντας στον πόλεμο της Μέσης Ανατολής.
Όσον αφορά δε την Κίνα, στην οποία μαίνεται η οικονομική κρίση (άρθρο), η προσπάθεια να καταστήσει το νόμισμα της παγκόσμιο αποθεματικό, έχει σαν αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά ευάλωτη απέναντι σε χρηματοπιστωτικούς και συναλλαγματικούς πολέμους, εκ μέρους του υπουργείου οικονομικών της υπερδύναμης – γεγονός που γνωρίζει πολύ καλά ο κινέζος πρόεδρος, έχοντας πρόσφατα προειδοποιήσει αυστηρά τη Fed να μην προβεί στην αύξηση των βασικών επιτοκίων, φοβούμενος τα αποτελέσματα στην παραπαίουσα οικονομία της χώρας του.
Θεωρείται άλλωστε απίθανο να πλήξει το κινεζικό νόμισμα τους τέσσερις μαύρους ιππότες που καθορίζουν την ισοτιμία του ειδικού καλαθιού του ΔΝΤ (SZR) – το δολάριο, το ευρώ, το γεν και τη στερλίνα. Οι ελπίδες της Κίνας δε να συμμετέχει στο καλάθι του ΔΝΤ, όπου είχε ορισθεί ως ημερομηνία το τέλος του 2015, εξαϋλώθηκαν – έχοντας τελικά απορριφθεί από το Ταμείο, παρά την αύξηση της ισοτιμίας του, λόγω της οποίας θυσιάστηκε ένα μεγάλο μέρος των εξαγωγών της.
Είναι προφανές ότι, η Ρωσία ευρίσκεται πρώτη στο στόχαστρο των Η.Π.Α. οι οποίες θεωρούν ότι, ένα θανατηφόρο χτύπημα της θα ανάγκαζε την Κίνα να συνθηκολογήσει – αναβάλλοντας ή διακόπτοντας εντελώς την ανοδική της πορεία, με στόχο την ανάδειξη της στην ηγεμονική δύναμη του πλανήτη.
Στα πλαίσια αυτά, για να μπορέσει να αμυνθεί οφείλει εν πρώτοις να εθνικοποιήσει την κεντρική της τράπεζα (άρθρο) – έτσι ώστε να έχει τη δυνατότητα να εκδίδει ένα ανεξάρτητο νόμισμα, χωρίς να φοβάται συνεχώς τις χρηματοπιστωτικές επιθέσεις της Wall Street, των κερδοσκοπικών κεφαλαίων, των εταιριών αξιολόγησης κοκ.
Εάν δεν τα καταφέρει, τότε όλες της οι στρατιωτικές επιτυχίες στον πόλεμο της Συρίας ή αλλού, δεν θα έχουν κανένα ουσιαστικό νόημα – επειδή, όσο είναι εξαρτημένη από το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Δύσης, κάτι που ισχύει φυσικά και για την Κίνα, οι δυνατότητες άμυνας της είναι μηδενικές.
Περαιτέρω, τα χρήματα που εκδίδουν οι ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες όπως, για παράδειγμα, η Τράπεζα της Αγγλίας ή η Fed, δεν είναι ανεξάρτητα – αφού ελέγχονται από τις μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες και όχι από τα εθνικά κοινοβούλια. Η ποσότητα δε των δανείων που παρέχονται καθορίζεται από ιδιώτες – στη βάση των κριτηρίων των τραπεζών, όσον αφορά τον πληθωρισμό και την ισοτιμία των νομισμάτων και όχι των αναγκών των κρατών, με γνώμονα την πραγματική τους οικονομία.
Οι ιδιώτες λοιπόν είναι αυτοί που δημιουργούν χρήματα από το πουθενά, απομυζώντας τοκογλυφικά τους λαούς (ανάλυση) – οπότε προέχει η αλλαγή του συγκεκριμένου συστήματος, εάν θέλει μία χώρα, όπως η Ρωσία, να εξασφαλίσει την ανεξαρτησία της.
Περαιτέρω, εκτός από την εθνικοποίηση της κεντρικής της τράπεζας, η Ρωσία χρειάζεται ένα ισχυρό νόμισμα, άτρωτο απέναντι στις επιθέσεις του δολαρίου – γεγονός που σημαίνει ότι, θα έπρεπε να υιοθετήσει ένα «φυσικό» αντίκρισμα απέναντι στο ρούβλι, έτσι ώστε να αυξήσει την αξιοπιστία του.
Το αντίκρισμα αυτό θα μπορούσε να είναι είτε ο χρυσός (άρθρο), είτε τα ενεργειακά της αποθέματα – με την έννοια πως οποιαδήποτε χώρα διαθέτει συναλλαγματικά αποθέματα σε ρούβλια, θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να τα ανταλλάσσει με χρυσό ή με ενέργεια.
Ευτυχώς για την ίδια, οι Η.Π.Α. έχουν εγκαταλείψει τον κανόνα του χρυσού από το 1971,εκδίδοντας έκτοτε δολάρια χωρίς αντίκρισμα επειδή αδυνατούσαν πλέον να τα ανταλλάξουν με χρυσό – οπότε η Ρωσία έχει μία χρυσή ευκαιρία στη διάθεση της, για να αναδείξει το ρούβλι σε ένα παγκοσμίως αποδεκτό νόμισμα, πλήττοντας πολύ σοβαρά την αξιοπιστία του δολαρίου.
Φυσικά η υπερδύναμη γνωρίζει τη συγκεκριμένη της αδυναμία, έχοντας προλάβει να χτυπήσει τη Ρωσία στην Αχίλλειο πτέρνα της (άρθρο): στην εξάρτηση της οικονομίας της από τις εξαγωγές ενέργειας και τις τιμές της – ενώ θα συνεχίσει να το κάνει με κάθε θυσία, αφού δεν έχει καμία άλλη επιλογή.
Η ενέργεια βέβαια δεν είναι μόνο η Αχίλλειος πτέρνα της Ρωσίας αλλά, επίσης, ένα από τα μεγαλύτερα γεωπολιτικά της όπλα – όπως φαίνεται από το παράδειγμα της Τουρκίας, η οποία είναι σε τέτοιο βαθμό εξαρτημένη (γράφημα, ο δεύτερος μεγαλύτερος ενεργειακός πελάτης της Ρωσίας μετά τη Γερμανία), ώστε να αδυνατεί να αντιδράσει στην πολιτική που θέλει να επιβάλλει ο πρόεδρος Putin στη Μέση Ανατολή.
.
.
Εάν συνεχίσει δε να συγκρούεται με τους πάντες στην περιοχή, δεν θα αποφύγει την τριχοτόμηση της (άρθρο) – κάτι που φαίνεται όλο και πιο πιθανό.
.
Ενδιαφέρουσες εν προκειμένω ήταν οι προτάσεις του ορθόδοξου Πατριαρχείου της, όσον αφορά την ίδρυση τραπεζών που θα προσφέρουν δάνεια χωρίς τόκους – κατά τα πρότυπα του ισλαμικού τραπεζικού συστήματος. Εν τούτοις, η εξάρτηση της από το δυτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι τόσο μεγάλη, ώστε να κινδυνεύει να χάσει τον πόλεμο, ακόμη και αν καταφέρει να κερδίσει όλες τις μάχες στη Μέση Ανατολή.
Το ενδεχόμενο αυτό ενισχύεται από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η οικονομία της, η οποία έχει εισέλθει σε μία φάση υποχρεωτικής λιτότητας – όπου είτε η κυβέρνηση της θα αποφασίσει να αυξήσει τις κοινωνικές δαπάνες, είτε θα τις μειώσει, για να διενεργήσει επενδύσεις σε έργα υποδομής, με στόχο να εξασφαλίσει την έξοδο της από την κρίση.
Επομένως, ευρίσκεται αντιμέτωπος με πολύ μεγάλες προκλήσεις, έχοντας απέναντι του ένα πανίσχυρο κράτος, όπως οι Η.Π.Α., το οποίο δεν είναι καθόλου πρόθυμο να χάσει αμαχητί τα προνόμια που του προσφέρει η παγκόσμια ηγεμονία – έχοντας πάρα πολλές δυνατότητες για να τα στηρίξει.
© Copyright 2015 — Analyst.gr. Απαγορεύεται η μερική ή ολική αναδημοσίευση / αναπαραγωγή περιεχομένων του παρόντος website με οποιοδήποτε τρόπο χωρίς προηγούμενη έγγραφη άδεια των εκδοτών.
Η Ρωσία θα μπορούσε ίσως να απελευθερώσει τα κράτη από την τυραννία της σκλαβιάς του χρέους που έχουν επιβάλλει οι μεγάλες δυτικές τράπεζες, θέτοντας τέρμα στο σύστημα του δολαρίου – κάτι που δύσκολα θα επιτρέψουν οι Η.Π.Α.
«Η απόφαση της Ρωσίας να στηρίξει στρατιωτικά το Ιράκ άλλαξε σε μεγάλο βαθμό το γεωπολιτικό χάρτη. Οι Η.Π.Α. αντέδρασαν εν πρώτοις με λόγια, σχεδιάζουν όμως σίγουρα άλλου είδους πρωτοβουλίες.
Η ρωσική επέμβαση αποκάλυψε τη μεγάλη αμερικανική απάτη στη Μέση Ανατολή,αποδεικνύοντας στη διεθνή κοινή γνώμη πως οι Η.Π.Α. ψεύδονται – αφού βοηθούν εκείνους ακριβώς τους τρομοκράτες, οι οποίοι υποθετικά ευθύνονται για τα χτυπήματα της 11ης Σεπτέμβρη στη Νέα Υόρκη και στο Πεντάγωνο» (W. Engdahl).
Άρθρο
Εάν θέλει κανείς να είναι αντικειμενικός η Ρωσία, προτείνοντας στις Η.Π.Α. τη συμμαχία της στη μάχη εναντίον των τρομοκρατών στη Συρία, εξουδετέρωσε πανέξυπνα τα πολεμικά σχέδια ορισμένων κύκλων της υπερδύναμης – αφού ο αμερικανός πρόεδρος απέρριψε την πρόταση ενός πραγματικού πολέμου εναντίον της τρομοκρατίας.Η αποδοχή δε της παράκλησης της νόμιμης κυβέρνησης της Συρίας εκ μέρους του προέδρου Putin, όσον αφορά την αντιμετώπιση των τρομοκρατών της ISIS, της Al Qaida, καθώς επίσης πολλών άλλων ομάδων, στις οποίες συμμετέχουν μισθοφόροι στρατιώτες από 80 περίπου διαφορετικές χώρες, δρομολογήθηκε με την αυστηρή τήρηση της «χάρτας» του ΟΗΕ – όταν οι Η.Π.Α. για πάνω από ένα έτος βομβαρδίζουν ένα ανεξάρτητο κράτος χωρίς την άδεια του, παρά τις απαγορεύσεις του Διεθνούς Δικαίου.
Εν τούτοις η Ρωσία, λόγω της ενεργητικής στρατιωτικής συμμετοχής της στη Συρία, η οποία διευρύνθηκε πρόσφατα στο Ιράκ, ανέλαβε μία πολύ μεγάλη ευθύνη απέναντι σε ολόκληρο τον πλανήτη: να θέσει ένα οριστικό τέλος στο δόγμα του Wolfowitz, το οποίο αναφέρεται σε έναν κόσμο με μία και μοναδική υπερδύναμη, τις Η.Π.Α., μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου και την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης (ένα δόγμα που υιοθέτησε ανεπίσημα ο πρόεδρος Clinton, όταν βομβάρδισε την πρώην Γιουγκοσλαβία).
Για να τα καταφέρει, θα πρέπει ασφαλώς να αποδεικνύει συνεχώς πως είναι μία ισχυρή δύναμη, έτσι ώστε να διατηρεί το παγκόσμιο κύρος της – κάτι που όμως κοστίζει πανάκριβα ενώ δεν αρκεί,εάν δεν επιτύχει να δημιουργήσει μία πραγματική, μεγάλη συμμαχία με άλλες χώρες, η οποία θα εγγυάται την ειρήνη, το σεβασμό των συνόρων και την εθνική ανεξαρτησία όλων των κρατών του πλανήτη.
Διαφορετικά, η στρατιωτική επέμβαση της στη Μέση Ανατολή θα προκαλέσει τη διεύρυνση του πολέμου, με καταστροφικά αποτελέσματα για ολόκληρη την ανθρωπότητα – κάτι που φαίνεται πως έχει συνειδητοποιήσει η Ρωσία, κρίνοντας από την πρόταση της για μία κοινή σύσκεψη με τις Η.Π.Α. στην Ουάσιγκτον, με θέμα το τέλος του πολέμου στη Συρία (πηγή). Το γεγονός δε ότι, η ISIS κήρυξε ιερό πόλεμο εναντίον τόσο της Ρωσίας, όσο και των Η.Π.Α., διευκολύνει τη σύμπραξη τους – ενώ φαίνεται καθαρά πως οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις είναι σε θέση να πλήξουν αποφασιστικά όλες τις τρομοκρατικές ομάδες που ενισχύουν την ισλαμική οργάνωση.
Σε κάθε περίπτωση, η στρατιωτική ενεργοποίηση της Ρωσίας στην περιοχή θέτει εκ των πραγμάτων τέλος στο δόγμα του Wolfowitz – υποχρεώνοντας πλέον τις Η.Π.Α. να πάρουν θέση. Η συμμαχία της δε με την Κίνα και το Ιράν, σε συνδυασμό με την ανάγκη να καθοριστεί ποιές δυνάμεις θα εξασφαλίζουν τη σταθερότητα στη Μέση Ανατολή μετά το τέλος του πολέμου, έτσι ώστε να ακολουθήσει η ανοικοδόμηση της, τοποθετεί τις Η.Π.Α. μπροστά σε μία απόφαση, η οποία θα είναι καθοριστική για τη «μελλοντική τάξη πραγμάτων» – όπου είτε θα απομονωθούν, είτε θα αποτελέσουν μία από τις πολλές μεγάλες δυνάμεις που θα εγγυώνται την ειρήνη στον πλανήτη.
Περαιτέρω, για κακή τύχη εκείνων των Αμερικανών που επιδιώκουν τη συνέχιση της παντοδυναμίας της χώρας τους, υπάρχουν ήδη ορισμένα βασικά στοιχεία, τα οποία επιτρέπουν μία εναλλακτική ανεξάρτητη νέα τάξη πραγμάτων στον πλανήτη – αν και βρίσκονται ακόμη σε «νηπιακό» επίπεδο, με πολλές αδυναμίες και λάθη.
Πρόκειται για την Ασιατική Τράπεζα Υποδομών και Ανάπτυξης (ΑΙΙΒ) με έδρα την Κίνα, η οποία αριθμεί ήδη 57 μέλη, καθώς επίσης για τη Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα (NDB) των χωρών τηςBRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική) με έδρα τη Σαγκάη, η οποία ευρίσκεται σε λειτουργία.
Στα πλαίσια αυτά, μία σταθερή κυβέρνηση στη Συρία και στο Ιράκ θα μπορούσε να υποβάλλει αίτημα συμμετοχής της στην ΑΙΙΒ, όπου στα ιδρυτικά της μέλη ανήκουν τόσο η Ρωσία, όσο και το Ιράν – κάτι που θα εξασφάλιζε στις παραπάνω χώρες που έχουν πληγεί από τον πόλεμο πιθανά δάνεια για την αποκατάσταση των υποδομών τους, έτσι ώστε να σταθεροποιηθούν οι οικονομίες τους, χωρίς την ανάγκη να απευθυνθούν στην Παγκόσμια Τράπεζα ή στο ΔΝΤ.
Εν τούτοις, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να είναι αρκετό, επειδή τα δύο καινούργια τραπεζικά ινστιτούτα, η ΑΙΙΒ και η NDB, μπορούν τότε μόνο να παρέχουν δάνεια, όταν χρησιμοποιούν το σύστημα του δολαρίου – αφού διαφορετικά δεν εξασφαλίζουν τη διεθνή αναγνώριση τους και τον πολλαπλασιασμό των κεφαλαίων τους.
Καθοριστικό ρόλο όμως στο σύστημα του δολαρίου διαδραματίζουν η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ, τα οποία αποτελούν όργανα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής – έχοντας ιδρυθεί μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο από τις Η.Π.Α. και τη Wall Street, για να στηρίζουν τη μεταπολεμική τάξη πραγμάτων.
Έκτοτε, το τραπεζικό καρτέλ, το δολάριο και η στρατιωτική δύναμη των Η.Π.Α. επιβάλλουν από κοινού την ηγεμονία τους στον πλανήτη (άρθρο) – με τη βοήθεια της διενέργειας πολέμων όπου θεωρούταν απαραίτητο, καθώς επίσης με τη χρήση των χρηματοπιστωτικών όπλων μαζικής καταστροφής, τα οποία στηρίζουν το δολάριο ως το κυρίαρχο αποθεματικό νόμισμα του πλανήτη.
Στα πλαίσια αυτά, η Ρωσία πρόσφατα ηττήθηκε σχεδόν κατά κράτος στο χρηματοπιστωτικό πεδίο (άρθρο) – ενώ δεν είναι καθόλου απίθανο να έχει οδηγηθεί σε μία νέα οικονομική παγίδα, επεμβαίνοντας στον πόλεμο της Μέσης Ανατολής.
Όσον αφορά δε την Κίνα, στην οποία μαίνεται η οικονομική κρίση (άρθρο), η προσπάθεια να καταστήσει το νόμισμα της παγκόσμιο αποθεματικό, έχει σαν αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά ευάλωτη απέναντι σε χρηματοπιστωτικούς και συναλλαγματικούς πολέμους, εκ μέρους του υπουργείου οικονομικών της υπερδύναμης – γεγονός που γνωρίζει πολύ καλά ο κινέζος πρόεδρος, έχοντας πρόσφατα προειδοποιήσει αυστηρά τη Fed να μην προβεί στην αύξηση των βασικών επιτοκίων, φοβούμενος τα αποτελέσματα στην παραπαίουσα οικονομία της χώρας του.
Θεωρείται άλλωστε απίθανο να πλήξει το κινεζικό νόμισμα τους τέσσερις μαύρους ιππότες που καθορίζουν την ισοτιμία του ειδικού καλαθιού του ΔΝΤ (SZR) – το δολάριο, το ευρώ, το γεν και τη στερλίνα. Οι ελπίδες της Κίνας δε να συμμετέχει στο καλάθι του ΔΝΤ, όπου είχε ορισθεί ως ημερομηνία το τέλος του 2015, εξαϋλώθηκαν – έχοντας τελικά απορριφθεί από το Ταμείο, παρά την αύξηση της ισοτιμίας του, λόγω της οποίας θυσιάστηκε ένα μεγάλο μέρος των εξαγωγών της.
Η οικονομικές προκλήσεις της Ρωσίας
Είναι προφανές ότι, η Ρωσία ευρίσκεται πρώτη στο στόχαστρο των Η.Π.Α. οι οποίες θεωρούν ότι, ένα θανατηφόρο χτύπημα της θα ανάγκαζε την Κίνα να συνθηκολογήσει – αναβάλλοντας ή διακόπτοντας εντελώς την ανοδική της πορεία, με στόχο την ανάδειξη της στην ηγεμονική δύναμη του πλανήτη.Στα πλαίσια αυτά, για να μπορέσει να αμυνθεί οφείλει εν πρώτοις να εθνικοποιήσει την κεντρική της τράπεζα (άρθρο) – έτσι ώστε να έχει τη δυνατότητα να εκδίδει ένα ανεξάρτητο νόμισμα, χωρίς να φοβάται συνεχώς τις χρηματοπιστωτικές επιθέσεις της Wall Street, των κερδοσκοπικών κεφαλαίων, των εταιριών αξιολόγησης κοκ.
Εάν δεν τα καταφέρει, τότε όλες της οι στρατιωτικές επιτυχίες στον πόλεμο της Συρίας ή αλλού, δεν θα έχουν κανένα ουσιαστικό νόημα – επειδή, όσο είναι εξαρτημένη από το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Δύσης, κάτι που ισχύει φυσικά και για την Κίνα, οι δυνατότητες άμυνας της είναι μηδενικές.
Περαιτέρω, τα χρήματα που εκδίδουν οι ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες όπως, για παράδειγμα, η Τράπεζα της Αγγλίας ή η Fed, δεν είναι ανεξάρτητα – αφού ελέγχονται από τις μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες και όχι από τα εθνικά κοινοβούλια. Η ποσότητα δε των δανείων που παρέχονται καθορίζεται από ιδιώτες – στη βάση των κριτηρίων των τραπεζών, όσον αφορά τον πληθωρισμό και την ισοτιμία των νομισμάτων και όχι των αναγκών των κρατών, με γνώμονα την πραγματική τους οικονομία.
Οι ιδιώτες λοιπόν είναι αυτοί που δημιουργούν χρήματα από το πουθενά, απομυζώντας τοκογλυφικά τους λαούς (ανάλυση) – οπότε προέχει η αλλαγή του συγκεκριμένου συστήματος, εάν θέλει μία χώρα, όπως η Ρωσία, να εξασφαλίσει την ανεξαρτησία της.
Περαιτέρω, εκτός από την εθνικοποίηση της κεντρικής της τράπεζας, η Ρωσία χρειάζεται ένα ισχυρό νόμισμα, άτρωτο απέναντι στις επιθέσεις του δολαρίου – γεγονός που σημαίνει ότι, θα έπρεπε να υιοθετήσει ένα «φυσικό» αντίκρισμα απέναντι στο ρούβλι, έτσι ώστε να αυξήσει την αξιοπιστία του.
Το αντίκρισμα αυτό θα μπορούσε να είναι είτε ο χρυσός (άρθρο), είτε τα ενεργειακά της αποθέματα – με την έννοια πως οποιαδήποτε χώρα διαθέτει συναλλαγματικά αποθέματα σε ρούβλια, θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να τα ανταλλάσσει με χρυσό ή με ενέργεια.
Ευτυχώς για την ίδια, οι Η.Π.Α. έχουν εγκαταλείψει τον κανόνα του χρυσού από το 1971,εκδίδοντας έκτοτε δολάρια χωρίς αντίκρισμα επειδή αδυνατούσαν πλέον να τα ανταλλάξουν με χρυσό – οπότε η Ρωσία έχει μία χρυσή ευκαιρία στη διάθεση της, για να αναδείξει το ρούβλι σε ένα παγκοσμίως αποδεκτό νόμισμα, πλήττοντας πολύ σοβαρά την αξιοπιστία του δολαρίου.
Φυσικά η υπερδύναμη γνωρίζει τη συγκεκριμένη της αδυναμία, έχοντας προλάβει να χτυπήσει τη Ρωσία στην Αχίλλειο πτέρνα της (άρθρο): στην εξάρτηση της οικονομίας της από τις εξαγωγές ενέργειας και τις τιμές της – ενώ θα συνεχίσει να το κάνει με κάθε θυσία, αφού δεν έχει καμία άλλη επιλογή.
Η ενέργεια βέβαια δεν είναι μόνο η Αχίλλειος πτέρνα της Ρωσίας αλλά, επίσης, ένα από τα μεγαλύτερα γεωπολιτικά της όπλα – όπως φαίνεται από το παράδειγμα της Τουρκίας, η οποία είναι σε τέτοιο βαθμό εξαρτημένη (γράφημα, ο δεύτερος μεγαλύτερος ενεργειακός πελάτης της Ρωσίας μετά τη Γερμανία), ώστε να αδυνατεί να αντιδράσει στην πολιτική που θέλει να επιβάλλει ο πρόεδρος Putin στη Μέση Ανατολή.
.
.
Εάν συνεχίσει δε να συγκρούεται με τους πάντες στην περιοχή, δεν θα αποφύγει την τριχοτόμηση της (άρθρο) – κάτι που φαίνεται όλο και πιο πιθανό.
.
Επιμύθιο
Η Ρωσία είναι σήμερα σε θέση, μαζί με τις συμμάχους της χώρες της Ευρασίας, των BRICS, καθώς επίσης της Μέσης Ανατολής, να αναμορφώσει τις συνθήκες που επικρατούν στον πλανήτη, από όλες τις πλευρές. Ενδεχομένως δε να απελευθερώσει τα κράτη από την τυραννία της σκλαβιάς του χρέους που έχουν επιβάλλει οι μεγάλες δυτικές τράπεζες, ιδιοκτήτες των κεντρικών – επί πλέον, να θέσει τέρμα στο σύστημα του δολαρίου.Ενδιαφέρουσες εν προκειμένω ήταν οι προτάσεις του ορθόδοξου Πατριαρχείου της, όσον αφορά την ίδρυση τραπεζών που θα προσφέρουν δάνεια χωρίς τόκους – κατά τα πρότυπα του ισλαμικού τραπεζικού συστήματος. Εν τούτοις, η εξάρτηση της από το δυτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι τόσο μεγάλη, ώστε να κινδυνεύει να χάσει τον πόλεμο, ακόμη και αν καταφέρει να κερδίσει όλες τις μάχες στη Μέση Ανατολή.
Το ενδεχόμενο αυτό ενισχύεται από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η οικονομία της, η οποία έχει εισέλθει σε μία φάση υποχρεωτικής λιτότητας – όπου είτε η κυβέρνηση της θα αποφασίσει να αυξήσει τις κοινωνικές δαπάνες, είτε θα τις μειώσει, για να διενεργήσει επενδύσεις σε έργα υποδομής, με στόχο να εξασφαλίσει την έξοδο της από την κρίση.
Εάν τελικά αποφασίσει το δεύτερο, όπως μπορεί να υποθέσει κανείς από τους 110.000 δημοσίους υπαλλήλους που έχουν μέχρι στιγμής απολυθεί, τότε θα πρέπει να έχει μία σοβαρή αιτιολογία, η οποία να γίνει αποδεκτή από τους Πολίτες της – επειδή τα αποτελέσματα των επενδύσεων σε έργα υποδομής θα αργήσουν να φανούν, ενώ δεν είναι καθόλου σίγουρο πως θα λειτουργήσουν θετικά.
Την ίδια στιγμή, παρά το ότι κανένας δεν γνωρίζει εάν οι προθέσεις του Ρώσου προέδρου είναι πράγματι προς όφελος ολόκληρου του πλανήτη, οι συμμαχικές του δυνάμεις περιμένουν θαύματα – ιδιαίτερα μετά την επιτυχία της επέμβασης του στη Μέση Ανατολή.Επομένως, ευρίσκεται αντιμέτωπος με πολύ μεγάλες προκλήσεις, έχοντας απέναντι του ένα πανίσχυρο κράτος, όπως οι Η.Π.Α., το οποίο δεν είναι καθόλου πρόθυμο να χάσει αμαχητί τα προνόμια που του προσφέρει η παγκόσμια ηγεμονία – έχοντας πάρα πολλές δυνατότητες για να τα στηρίξει.
0 comments