Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης για τη τουρκομπαρόκ Ελλάδα

"έμεινε συνεπής, διορατικός, αξιόπιστος και ακέραιος στη πολιτική σκηνή έως και σήμερα "

απ’ το 1996, το παρακάτω απόσπασμα,
πριν παραιτηθεί απ’ το ΠΑΣΟΚ
και παραγκωνιστεί από τους νέου τύπου απολιτίκ σοσιαλιστές

σήμερα, στο 2015, στη nowhere land, στην Ελλάδα

η φωνή του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, επίκαιρη, ακόμα μια φορά, όσο ποτέ άλλοτε

παρακολουθείστέ το

«…γι’ αυτό λοιπόν, είμαι πολύ ανήσυχος, και πρέπει να σας το πω εδώ,
πέρα από ιδεολογισμούς, δεν σας μιλώ ιδεολογικά,
γιατί πίσω από τους ιδεολογισμούς μπορούν να κρυφτούν πολλά πράγματα
και να καλυφθούν πολλοί και μάλιστα υπεύθυνοι,

γι’ αυτό η Ελλάδα έχει δυσκολίες να βαδίσει, προχωρώντας μπροστα,
με τους ρυθμούς που προκαλεί η Ιστορία, στο νέο μεγάλό της ραντεβού,
και αντί η Ελλάδα να κινηθεί με αυτό το όραμα, που σας έλεγα πριν,
φοβάμαι ότι στο τέλος του κύκλου,

– που θα είναι το 2004; θα είναι το 2010; –

τότε θα δούμε ότι αντί γι’ αυτή την Ελλάδα για την οποία πολλοί μιλούν λίγο αργά,
θα είναι μια Ελλάδα, που την ονομάζω εδώ και καιρό «τουρκομπαρόκ»,
θα είναι δηλαδή μία Ελλάδα,
ένα φτωχό, ίσως, και συρρικνωμένο, βιλαέτι ή γερμανικό lαnd (έδαφος )

τελικά σας λέω το εξής:
στο τέλος αυτού του κύκλου,
μπορεί να μην είναι η Ελλάδα που θα παρέμβει στα βαλκάνια,
που θα ενσωματώσει την ενδοχώρα,
αλλά μπορεί να είναι η ενδοχώρα, που θα ενσωματώσει τα άκρα..»

Μιχάλης Χαραλαμπίδης, 1996, στο συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., 

–

ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης σχετικά με το παραπάνω απόσπασμα
της ομιλίας του, απ’ το 1996, στο 4ο συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.:

Δεν είναι προφητεία. Είναι λόγος. Είναι πολιτικός λόγος.

Η πολιτική ως πρόλογος όχι ως επίλογος, κλάμα, υποκριτικές πολιτικάντικες, αυτοαθωοτικές συγνώμες και χαμελαιοντισμούς. Είναι επιστήμη. Είναι η πολιτική ως διευθύνουσα, βασιλεύουσα τέχνη κατά τους κλασικούς.

Δεν τους προειδοποίησα μόνο για το τι θα γίνει το 2010. Είναι γνωστό ότι τους προειδοποίησα και για άλλα κακά που συνέβησαν. Τους προειδοποίησα πριν το 1981 αλλά και μετά. Μπορώ να αναφερθώ σε πολλά. Το 1985 τους προειδοποίησα για το διαρκές μαρτύριο του Σίσυφου, του Ελληνικού λαού δηλαδή που θα καλείται κατά περιόδους να σηκώνει την πέτρα του χρέους μια και από το 1980 δημιούργησαν όχι μια παραγωγική δημιουργική οικονομία αλλά μια οικονομία πληρωμής χρεών. Αυτήν την οικονομία δημιούργησαν. Αυτή ήταν η παιδεία, η αντιπαιδεία και η ηθική τους, η αντιηθική τους.

…μια πράξη Δημοκρατίας, όπως και αυτό που γίνεται αυτές τις ημέρες στο διαδίκτυο έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Αυτό που κύρια έχουμε ανάγκη ως χώρα είναι η Δημοκρατία. Έχουμε ανάγκη την Αγορά, τον Λόγο. Σε άλλη χώρα ως παιδαγωγική πράξη θα έδειχναν όλη την ομιλία μου και θα μου ζητούσαν συγνώμη. Εδώ επέλεξαν την φίμωση. Όταν φιμώνεις τότε πριμοδοτείς, προωθείς την ηλιθιότητα, την αναξιοκρατία, την κακιστοκρατία όπως την ονομάζω. Για αυτό οι έξυπνοι και ελεύθεροι πολίτες λένε «κανένας».

Τελικά αυτές τις ημέρες φαίνεται να επέστρεψα από την εξορία. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι εμένα με έστειλε στην εξορία η Δικτατορία αλλά και η «υπαρκτή Δημοκρατία» της μεταπολίτευσης.

Αυτή που μας πήγε στα Τάρταρα. Για αυτό πρέπει να αποσυρθούν, να εξοστρακισθούν. Η χώρα δεν ήθελε εκλογές ήθελε Κυβέρνηση τεχνοκρατών, ειδικών. Αν γίνονταν αυτό δεν θα πηγαίναμε στο Δ.Ν.Τ. και το κυριότερο η χώρα θα αποκτούσε πολιτικό κεφάλαιο.

Γιατί θα αποστρατεύονταν αυτομάτως το πλέον ανίκανο πολιτικό προσωπικό της Ευρώπης, τα υπολείμματα της μεταπολίτευσης.

Αυτές οι λύσεις απαιτούν Εθνικές Ελίτ μεγάλης ευθύνης και ικανοτήτων.

Γλυφάδα 17 Μαΐου 2010
Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη