Σήμερα, έχουμε τη χαρά να συνομιλούμε με τον Ιωάννη Κοραντή, πρέσβη επί τιμή, τέως βουλευτή και τέως διοικητή της ΕΥΠ. Ο κ. Κοραντής μας μιλά για το Κυπριακό, την Ευρω-συνοριοφυλακή, τις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας – Ισραήλ και την Ε.Ε. του 2016.Γράφει η Μαρία Κανελλοπούλου
Υπήρξε έντονη κινητικότητα στο ζήτημα του Κυπριακού τον τελευταίο καιρό. Θεωρείτε πιθανό να έχουμε εξελίξεις και αν ναι, υπάρχουν πιθανότητες αυτές να είναι υπέρ των ελληνοκυπριακών συμφερόντων;
Δεν θα πρέπει να αναμένεται οιαδήποτε μεταβολή στις θέσεις της Άγκυρας, που είναι στην ουσία ο πραγματικός συνομιλητής για το Κυπριακό. Αντίθετα, όλες οι διαθέσιμες πληροφορίες δείχνουν τον πολλαπλασιασμό των πιέσεων για την επίλυση του Κυπριακού, τόσο από την Ε.Ε. όσο και τις ΗΠΑ, στη βάση μίας χαλαρής ομοσπονδίας με όλα τα χαρακτηριστικά του διαβόητου σχεδίου Ανάν. Η όποια λύση θα συνδυασθεί με την αξιοποίηση των κυπριακών υδρογονανθράκων με τη συμμετοχή όμως και της Τουρκίας.
Ποια είναι η άποψή σας για το υπό συζήτηση σχέδιο για την Ευρω-συνοριοφυλακή; Τι ευκαιρίες και τι παγίδες κρύβει η ξαφνική απόφαση για ευρω-συνοριοφυλακή σε προσφυγικό και ελληνοτουρκικά;
Είναι μία πονηρή, κακή πρόταση, που υπό το κάλυμμα περιορισμού στο ελάχιστο της εισόδου προσφύγων και εξάλειψης των ροών λαθρομεταναστών προς την Ε.Ε. θα σημάνει παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας μας, δοθέντος ότι η ανωτέρω Υπηρεσία θα μπορεί να παρεμβαίνει και να αναλαμβάνει δράσεις απρόσκλητη ή και παρά τη θέλησή μας. Δεν βλέπω τι μπορεί να κάνει μία ευρωπαϊκή ακτοφυλακή που δεν μπορεί να κάνει η ελληνική. Εάν υιοθετηθεί, θα ευνοήσει μεσοπρόθεσμα ανακατατάξεις και αναδιατάξεις στο Αιγαίο προς όλες της Τουρκίας και μόνο».
Υπήρξαν πρόσφατα πληροφορίες για αποκατάσταση των σχέσεων Τουρκίας – Ισραήλ, με απώτερο στόχο την ενεργειακή συνεργασία. Κάτι τέτοιο αποκαθιστά τη συνήθη ασταθή ισορροπία στην περιοχή και πως επηρεάζει τη χώρα μας και τις σχέσεις της με το Ισραήλ;
Αναμενόμενη εξέλιξη. Υπό την ευλογία των ΗΠΑ, η Τουρκία νιώθοντας έντονα τη ρωσική απειλή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, επαναπροσεγγίζει έναν στρατηγικό εταίρο της Ουάσιγκτον παράλληλα με την αναθέρμανση σχέσεων με Ε.Ε., ελέω προσφυγικού. Το Ισραήλ θα μπορεί να προωθεί στην Ευρώπη το φυσικό του αέριο από το κοίτασμα «Λεβιάθαν» όχι μόνο μέσω Κύπρου, αλλά πλέον και μέσω Τουρκίας. Έτσι όμως περιορίζεται ο ελληνικός ρόλος στη διαμετακόμιση, προς την Ευρώπη, υγροποιημένου φυσικού αερίου από Κύπρο και Ισραήλ. Συμπέρασμα; Αναβάθμιση Τουρκίας».
Η επιτακτική ανάγκη των Ευρωπαίων για έλεγχο των προσφυγικών ορών περνάει και από τα Βαλκάνια. Βλέπετε ένα παράθυρο ευκαιριών για εξελίξεις στο θέμα των Σκοπίων;
Υπό το ανήσυχο αλλά και στοργικό βλέμμα της Ε.Ε., η ΠΓΔΜ αξιοποίησε την προσφυγική κρίση ανοιγοκλείνοντας επιλεκτικά τα σύνορά της στους πρόσφυγες και ρίχνοντας νέο βάρος στην πλάτη της Ελλάδας (βλ. Ειδομένη). Πρόσθεσε έτσι άλλο ένα βέλος στη φαρέτρα της, ενώ αναμένεται ένταση της πίεσης πάνω στη χώρα μας για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΠΓΔΜ με την Ε.Ε. και την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ, αντίστοιχα στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. τον Ιούνιο 2016 και του ΝΑΤΟ τον Ιούλιο.
Μετά τη διατάραξη των ρωσοτουρκικών σχέσεων, το ζήτημα των παραβιάσεων στο Αιγαίο πήρε μεγάλη δημοσιότητα. Πιστεύετε ότι υπάρχουν περιθώρια να έχουμε κάποια οφέλη από αυτό;
Θα αστειεύεστε φαντάζομαι. Αρκούν τα πρόσφατα «τιτιβίσματα» του κ. Τσίπρα σχετικά με τους πιλότους μας, όταν μάλιστα το αγγλικό κείμενό τους κατέβηκε μετά την άμεση διαμαρτυρία του κ. Νταβούτογλου ή οι απαράδεκτες τοποθετήσεις τόσο του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ όσο και του εκπροσώπου Τύπου του αμερικανικού ΥΠΕΞ, για να πιστοποιήσουν εάν έχουμε περιθώρια για τέτοια οφέλη. Εν τω μεταξύ, εδώ και δεκαετίες οι τούρκοι συστηματικά εμπεδώνουν στα μάτια τρίτων τις προκλητικές απαιτήσεις τους στο Αιγαίο. Άραγε, εάν δικά μας αεροσκάφη παραβίαζαν τον τουρκικό εναέριο χώρο και μάλιστα υπερίπταντο εδάφους, η Άγκυρα θα αντιδρούσε όπως αντιδρούμε εμείς;
Εκτιμάτε ότι υπάρχουν πιθανότητες να εμπλακεί η Ρωσία σε μία μακροχρόνια και κοστοβόρα επιχείρηση στη Συρία, ανάλογη με εκείνες των ΗΠΑ σε Ιράκ και Αφγανιστάν;
Η Συρία έχει κομβική σημασία για την Ρωσία, για την παρουσία της στη Μεσόγειο και επέκεινα, ως και για τον ευρύτερο Μεσανατολικό χώρο, αλλά κυρίως στα πλαίσια της στρατηγικής αντιμετώπισης των ΗΠΑ, πολύ περισσότερο, εκτιμώ, απ’ ότι η Κριμαία ή η Ανατολική Ουκρανία. Η ισχυρή στρατιωτική επέμβασή της στη Συρία εικάζω ότι συνέβαλε στη μεταβολή στάσης Ευρωπαίων ηγετών ως προς τη συμμετοχή του προέδρου Άσαντ στον εθνικό διάλογο. Όσο όμως κάποιες χώρες θέλουν να αγνοήσουν αυτά τα δεδομένα, ορισμένες δε συνεχίζουν να ενισχύουν παντοιοτρόπως το Ισλαμικό Κράτος, η Ρωσία θα ριζώνει στρατιωτικά στη Συρία.
Σε τουρκικές περιοχές όπου ζουν Κούρδοι με το αίτημα της αυτονομίας, υπάρχουν εκτεταμένες συγκρούσεις μεταξύ των τουρκικών στρατευμάτων και μαχητών του ΡΚΚ. Βλέπετε καθόλου πιθανό σε βάθος χρόνου τον σχηματισμό κουρδικού κράτους στη Συρία;
Υπάρχει, ήδη, ως γνωστόν, το Ιρανικό Κουρδιστάν με κυβέρνηση, κοινοβούλιο, σημαία κ.λ.π. Είναι προφανές ότι στα χνάρια του κινούνται οι Κούρδοι της Συρίας με ενδιάμεσο στόχο τη δημιουργία αντίστοιχης δικής τους οντότητας. Απώτερος στόχος τους η συνένωση με τον κορμό των Κούρδων στη ΝΑ Τουρκία σε ένα αυτόνομο κράτος. Ευνόητες συνεπώς οι συμμαχίες της Άγκυρας με τους Σύρους αντικαθεστωτικούς και το Ισλαμικό Κράτος.
Οικονομική κρίση, Προσφυγικό, τρομοκρατία, άνοδος των ευρωσκεπτικιστών. Η Ε.Ε. αλλάζει πρόσωπο. Κινδυνεύει το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα κατά τη γνώμη σας;
Η Ευρώπη κινδυνεύει κυρίως από τον εαυτό της, όταν οι ηγέτες της για να κρύψουν την αβουλία ή και ανικανότητά τους, κρύβονται πίσω από το σύνθημα «περισσότερη Ευρώπη» αντί να επιζητούν μία άλλη, καλύτερη Ευρώπη, με επάνοδο στις αρχές πάνω στις οποίες χτίστηκε. Μία Ευρώπη της μισαλλοδοξίας, των οικονομικών εκβιασμών, της υπεροψίας, της εθελοτυφλίας μπροστά στα μείζονα προβλήματα που αναφέρετε, είναι νεκρή. Απλώς δεν το ξέρει ακόμη…».
Ποια είναι κατά τη γνώμη σας η μεγαλύτερη πρόκληση για την εξωτερική πολιτική της Ε.Ε. το 2016;
Πιστεύω ότι είναι το δίπολο προσφυγικό / λαθρομεταναστευτικό – τρομοκρατία. Αυτό, εννοείται, ω εκδήλωση των κινδύνων που καλείται να αντιμετωπίσει η Ε.Ε. Ακόμη περισσότερο όμως αποτελεί πρόκληση και όχι μόνο για το 2016, η εξεύρεση μίας εξωτερικής πολιτικής που θα αποτελεί τη συνισταμένη των θέσεων των κρατών – μελών της και όχι την επιβολή της θέλησης κάποιων –των ισχυροτέρων- μελών της επί των υπολοίπων.
Πηγή εφημ. "Ανεξαρτησία"
0 comments