Όσοι είναι στοιχειωδώς διαβασμένοι, θα γνωρίζουν, ότι το 1945, έκλεισε με τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο να έχει αφήσει πίσω του κάποια εκατομμύρια θύματα. Άφησε πίσω του και ένα Θηρίο, εκείνο που όσοι γνωρίζουν τα πρώτα γεγονότα του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, ονομάζεται Ναζισμός και Φασισμός. Ένα θηρίο το οποίο και μετά το τέλος του πολέμου, ρίζωσε μέσα σε πολλές κοινωνίες, πάντα κρατώντας αποστάσεις από το κυρίως προσκήνιο των εξελίξεων για αρκετά χρόνια, γνωρίζοντας ότι οι μνήμες ήταν πρόσφατες, έτσι πάντα κινούνταν παρασκηνιακά.
Όμως ας πάμε να δούμε κάποια πράγματα, διότι το ζήτημα της ακροδεξιάς, είναι επίκαιρο τόσο στην Ελλάδα, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Και θέλω να εστιάσω περισσότερο, στα Ιστορικά προηγούμενα, του τότε και του σήμερα. Πως εμφανίστηκε στον 20ο αιώνα το τότε ακροδεξιό στοιχείο το οποίο και ηγήθηκε ενός ολέθρου. Ας πάμε πίσω στο χρόνο, την δεκαετία του ’30 όπου ο κόσμος ζούσε μια μεγάλη οικονομική ύφεση, και οι άνθρωποι είχαν αρχίσει να αναζητούν διεξόδους για τον κόσμο στον οποίο είχε περιέλθει η χώρες που είχαν χτυπηθεί από την κρίση. Και περισσότερο χώρες όπως η Γερμανία, αλλά και χώρες που είχαν συμμετάσχει στον 1ο παγκόσμιο πόλεμο και με τις κυρώσεις που τους είχαν επιβάλλει οι νικητές, είχαν φτάσει σε μεγαλύτερο σημείο εξαθλίωσης. Σίγουρα αυτό δεν αναιρεί ότι είχαν ηττηθεί, και ότι οι κυρώσεις στην συνθήκη των Βερσαλλιών έγιναν για να μην αναληφθεί το ίδιο λάθος για δεύτερη φορά. Όμως, τα πράγματα άλλαξαν άρδην όταν εμφανίστηκαν άνθρωποι με πιο ριζοσπαστικές ιδέες και «λύσεις» για την κρίση που είχε περιέλθει η Ευρώπη. Πρώτα με το Μουσολίνι και μετά με τον δικό μας τον Ιωάννη Μεταξά ( ο οποίος αν και Αγγλόφιλος ακολουθούσε τα Μουσολινικά και Χιτλερικά πρότυπα ) και τέλος με τον Χίτλερ.
Κάνεις όμως δεν φανταζόταν το γεγονός ότι οι «ιδέες» που προωθούσαν αυτοί οι Ηγέτες θα έφερναν ένα μαύρο πέπλο στον κόσμο… κανείς ως το 1939 που ο πόλεμος ξέσπασε και όλες οι χώρες μπήκαν για δεύτερη φορά στο χορό του πολέμου. Η λήξη του όμως εκτός από διαλυμένη, βρήκε και την Ευρώπη σε ένα χάος όπου μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων οι οποίοι είχαν πολεμήσει, είχαν υποστηρίξει το Χίτλερ και τους οπαδούς του, και είχε ριζωθεί βαθειά μέσα τους η σκέψη της ηγετικής φιγούρας του Ακροδεξιού τους Ηγέτη. Να σημειωθεί ότι οι Συμμαχικές δυνάμεις, προσπάθησαν να προβούν για 2 δεκαετίες στην αποναζιστικοποίηση των χωρών που είχαν νικηθεί, και να δημιουργήσουν συνθήκες οι οποίες δεν θα έφερναν τον κόσμο σε έναν τρίτο γύρω, όχι τουλάχιστον με αυτούς ηγέτες για μία ακόμη φορά. Κάτι το οποίο εν μέρει ίσως σε κάποιες κοινωνικές ομάδες πέτυχε, όχι στο σύνολο του πυρήνα, οι οποίοι είχαν υψηλό το φρόνημα στο ζήτημα της ιδεολογίας τους.
Ας πάμε όμως στο σήμερα, όπου στην ανατολή τα τελευταία 5 χρόνια έχει ξεσπάσει μια κρίση, με το όνομα, Ισλαμικό κράτος… όπου όσοι παρακολουθούν τα γεγονότα, ειδικότερα του 2015 -2016, θα δουν ότι έχει ξεσπάσει και μια έντονη προσφυγική κρίση, η οποία έχει «κολλήσει» στη Βαλκανική χερσόνησο. Όπου τα πράγματα είναι ήδη έκρυθμα για τις χώρες τις οποίες βλέπουμε και προσπαθούν να περάσουν οι πρόσφυγες, οι οποίοι πράττουν το λογικό προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο που γίνεται στην πατρίδα τους…
Όμως, βλέπουμε, ότι συμβαίνει πάλι το ίδιο που είχε συμβεί και τότε, στην Ευρώπη του 20ου αιώνα, τότε που ο κόσμος βρισκόταν σε μια κρίση, και δεν ήξερε πώς να διαχειριστεί τα πράγματα, δίνεται για μια ακόμη φορά εμπιστοσύνη στα άκρα τα οποία μέχρις σχεδόν τα πρόσφατα χρόνια δεν ακούγονταν, είχαν στόμα αλλά λαλιά καμία…
Αυτήν τη στιγμή, χώρες της Ευρώπης, οι οποίες στο παρελθόν, έζησαν την άνοδο της Ακροδεξιάς, είναι έτοιμες να δεχθούν στους κόλπους τους ξανά αυτό το φαινόμενο. Είναι φανερό ότι βλέπουμε την άνοδο και στην χώρα μας με την Χ. Α να παίρνει ξανά ποσοστά παρά το γεγονός, ότι η ίδια η πολιτική αυτή ομάδα χαρακτηρίστηκε ως Εγκληματική Ομάδα… όμως είναι τέτοιο το κενό που έχει προκύψει από την κρίση, τόσο την οικονομική όσο και την κοινωνική, που βλέπουμε να γίνονται τραγελαφικά γεγονότα αναφορικά με την Δίκη της Χρυσής Αυγής… αλλά αυτό αποτελεί ένα βαθύτερο ζήτημα και έχει να κάνει και με την Δικαιοσύνη.
Όμως, βλέπουμε, ότι συμβαίνει πάλι το ίδιο που είχε συμβεί και τότε, στην Ευρώπη του 20ου αιώνα, τότε που ο κόσμος βρισκόταν σε μια κρίση, και δεν ήξερε πώς να διαχειριστεί τα πράγματα, δίνεται για μια ακόμη φορά εμπιστοσύνη στα άκρα τα οποία μέχρις σχεδόν τα πρόσφατα χρόνια δεν ακούγονταν, είχαν στόμα αλλά λαλιά καμία…
Αυτήν τη στιγμή, χώρες της Ευρώπης, οι οποίες στο παρελθόν, έζησαν την άνοδο της Ακροδεξιάς, είναι έτοιμες να δεχθούν στους κόλπους τους ξανά αυτό το φαινόμενο. Είναι φανερό ότι βλέπουμε την άνοδο και στην χώρα μας με την Χ. Α να παίρνει ξανά ποσοστά παρά το γεγονός, ότι η ίδια η πολιτική αυτή ομάδα χαρακτηρίστηκε ως Εγκληματική Ομάδα… όμως είναι τέτοιο το κενό που έχει προκύψει από την κρίση, τόσο την οικονομική όσο και την κοινωνική, που βλέπουμε να γίνονται τραγελαφικά γεγονότα αναφορικά με την Δίκη της Χρυσής Αυγής… αλλά αυτό αποτελεί ένα βαθύτερο ζήτημα και έχει να κάνει και με την Δικαιοσύνη.
Κλείνοντας θα ήθελα συμπληρώσω, το ζήτημα της ακροδεξιάς είναι σοβαρά, και το οποίο δεν αφορά μονάχα μονομερώς την κάθε χώρα, αφορά γενικότερα το σύνολο μας. Στο Ιστορικό προηγούμενο, η Ακροδεξιά βγήκε από μια κρίση η οποία είχε δημιουργηθεί και από την κρίση της Δημοκρατίας – διότι το ζήτημα δεν ήταν μονάχα η οικονομική κρίση… ήταν και οι αδυναμίες των ίδιων των πολιτευμάτων να ανταπεξέλθουν σε αυτήν…
Tο μεγαλύτερο ερώτημα για εμένα την δεδομένη, στιγμή είναι, ξέχωρα από την κρίση που υπάρχει, είμαστε έτοιμοι να λάβουμε την ευθύνη να την αντιμετωπίσουμε; παραμερίζοντας την ακροδεξιά, και δίνοντας έμφαση στο να καλυτερεύσουμε την ίδια μας την κοινωνία.... και κυρίως να μην αφήσουμε την μνήμη να εξασθενήσει...
Tο μεγαλύτερο ερώτημα για εμένα την δεδομένη, στιγμή είναι, ξέχωρα από την κρίση που υπάρχει, είμαστε έτοιμοι να λάβουμε την ευθύνη να την αντιμετωπίσουμε; παραμερίζοντας την ακροδεξιά, και δίνοντας έμφαση στο να καλυτερεύσουμε την ίδια μας την κοινωνία.... και κυρίως να μην αφήσουμε την μνήμη να εξασθενήσει...
Συντάκτης:Μοργιαννίδης Θεόδωρος.
0 comments