" Αποδεδειγμένα, σε κάθε περίοδο της εξέλιξης του ο Δυτικοευρωπαϊκός Πολιτισμός, προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του, από τους Έλληνες. Η προσπάθεια είναι διαποτισμένη, με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκριση του με το Ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνόταν, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα
Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίων αυτού του μικρού αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει Βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφος του... Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ' αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπεροχή ομορφιά τους.
Έτσι οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, που και που, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνιόχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην Άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με Αχίλλειο πήδημα"
Friedrich Nietzsche
Friedrich Nietzsche
Τα παραπάνω όπως βλέπετε είναι λόγια του Nietzsche, έχω να προσθέσω κάτι ακόμη, που αφορά όχι μονάχα τους Έλληνες, αλλά και τον κόσμο μας, με την πλατιά έννοια. Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι η Δύση, στήριξε πολλά πράγματα πάνω στην Ελλάδα, και αυτό το λέω χωρίς να αγνοώ ότι έχουν πατήσει το πόδι τους στην Γη και άλλοι μεγάλοι πολιτισμοί, όμως θα πω ότι απ' όλους έφημος μνεία πάντα δίνεται στην Ελλάδα. Είμαστε στατιστικά ο λαός που αφήνει πάντα πίσω του κάτι το οποίο το θυμάται η ανθρωπότητα.
Κλείνοντας, για να μην πει κανείς ότι έχω Εθνικιστικά και πατρογολαγνικές εξάρσεις, θα πω τούτο... στην εικόνα που βλέπετε είναι ο Αχιλλέας που μόλις έχει σκοτώσει τον Έκτορα, και τον σέρνει με το άρμα του, βράζοντας ακόμη από τον θυμό για το χαμό του φίλου του, με το τέλος της ημέρες ξέρουμε από τον Όμηρο, ο Αχιλλέας, θα ακούσει τις ικεσίες του Πρίαμου, και θα τον αφήσει να πάρει το νεκρό σώμα του γιου του. Που θέλω να καταλήξω, ως σήμερα τα Ομηρικά έπη - και όχι μόνο - μας άφησαν νοήματα και ηθικά διδάγματα, τα οποία ως σήμερα μελετώνται από όλους. Οι Αρχαίοι μας πρόγονοι όπως έχω επισημάνει στο παρελθόν μας άφησαν παρακαταθήκες οι οποίες είναι ο φάρος μέσα στο σκοτάδι της Αβύσσου, μας άφησαν ηθικά και Ιστορικά διδάγματα τα οποία διέπουν την Ιστορία των πολιτισμών που αυτή την στιγμή κοιτούν την Ελλάδα σαν ξερολούκουμο... που κοιτούν πως αυτός ο φάρος θα πάψει να υπάρχει και να μεταδίδει το φως του στα πέρατα της οικουμένης.
Και για όσους δυσπιστούν, για τον Έλληνα να σας πω ότι δεν υπάρχει μέρος στον πλανήτη που να σηκώσεις μια πέτρα και να μην βρεις τουλάχιστον έναν Έλληνα... ο οποίος να είναι δραστήριος, και δεν το λέω εγώ ούτε οι Έλληνες... οι ίδιοι οι Βάρβαροι το λένε.
0 comments