Η Γερμανία παρόλο τις προνομιακές σχέσεις που διατηρεί πλέον με την Ρωσία δεν μπορεί να στηριχθεί σε συμμαχία με την ίδια
Εδώ και κάποια χρόνια έχει διαφανεί πως η προσπάθεια των ΗΠΑ κατατείνει στον περιορισμό της ισχύος και της Γερμανίας, αφ’ ενός για οικονομικούς λόγους, αφετέρου για γεωπολιτικούς υπό τον φόβο μιας ρωσογερμανικής περαιτέρω σύμπλευσης, που θα δημιουργούσε, όπως είχε γράψει το Stratfor, μια δύναμη που θα ξεκινούσε από τον Ατλαντικό και θα κατέληγε στον Ειρηνικό.
Στην Ελλάδα, είχε γίνει αντιληπτή η αμερικανογερμανική διατάραξη των άλλοτε στενών σχέσεων, από το γεγονός ότι οι ΗΠΑ μάς τροφοδότησαν με αποδεικτικά στοιχεία στρεφόμενα αποκλειστικώς κατά γερμανικών επιχειρήσεων, όπως είχε γραφεί παλαιότερα σ’ αυτήν την στήλη. Τουλάχιστον έξη υποθέσεις (και μιας με υπόλογους τους Ρώσους) δωροδοκίας από Γερμανούς και δωροληψίας από Έλληνες κυβερνητικούς βρίσκονται σε ανακριτικά συρτάρια.
Και βεβαίως, τα μεγάλα πρόστιμα εις βάρος γερμανικών εταιρειών επιβαλλόμενα από το αμερικανικό κράτος, ανελλιπώς εδώ και λίγα χρόνια, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.
Και εδώ υπάρχει το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας, η οποία ανήκει μεν στην Ευρώπη οπότε υφίσταται την γερμανική επιρροή (με επί 25ετία κυβερνήσεις προσανατολισμένες στο Βερολίνο, πλην της διετίας του Γ. Παπανδρέου, και την πλήρη στροφή στον ατλαντισμό από την σημερινή κυβέρνηση), όμως είναι και εντεταγμένη στο ΝΑΤΟ, οπότε κυρίαρχο ρόλο επί των ελληνικών εξελίξεων έχουν και οι ΗΠΑ. Και ναι μεν όσον αφορά την διευθέτηση του οικονομικού μας προβλήματος εξαρτώμεθα από την βούληση του Σόιμπλε, ως προς τις μετά της Τουρκίας διενέξεις μας προσβλέπουμε στην προστασία του ΝΑΤΟ, προς κατευνασμό της τουρκικής αλλόφρονης επιθετικότητας.
Ως γνωστόν, δεν μπορεί κάποιος να πατά σε δυο βάρκες, ή όπως παραστατικά αναφέρεται στην «Παραβολή του άδικου οικονόμου»: Οὐδεὶς οἰκέτης δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. (Κανείς υπηρέτης δεν δύναται να υπηρετεί σε δύο κυρίους. Γιατί ή τον ένα θα μισήσει και τον άλλο θα αγαπήσει, ή στον ένα θα προσκολληθεί και τον άλλο θα καταφρονήσει). Ο Σπ. Μαρκεζίνης στην Πολιτική Ιστορία, γράφει στην εισαγωγή, ότι ο ικανός πολιτικός προσαρμόζει την πολιτική προς τον εκάστοτε ισχυρό, ταυτίζοντας τα συμφέροντα. Δεν μιλά για υποταγή, αλλά για ταύτιση συμφερόντων. Μιλά όμως και για «ικανό πολιτικό», οπότε…
Η Γερμανία, παρόλο τις προνομιακές σχέσεις που διατηρεί με την Ρωσία (και τις οποίες απαγορεύει στις άλλες χώρες) δεν μπορεί να στηριχθεί σε συμμαχία με την Ρωσία, ούσα η τελευταία ακόμη αδύναμη για παγκόσμιο πρωταγωνιστικό ρόλο. Υπάρχει όμως και η Κίνα, η οποία αναζητεί και αυτή σύμμαχο, μετά την σαφή αναφορά του προέδρου των ΗΠΑ ότι θα στραφεί εναντίον της.
«Η Κίνα και η Γερμανία πρέπει να παίξουν ηγετικό ρόλο ώστε να εγγυηθούν τη σταθερότητα των διεθνών αγορών εν μέσω ενός "αβέβαιου" παγκόσμιου πολιτικού και οικονομικού κλίματος», είπε ο πρωθυπουργός της Κίνας Λι Κετσιάνγκ σε τηλεφωνική του συνομιλία με την καγκελάριο της Γερμανίας Άγγελα Μέρκελ, σύμφωνα με το επίσημο πρακτορείο της Κίνας Xinhua.
Ο Κινέζος πρωθυπουργός, είπε κατά τη διάρκεια του τηλεφωνήματος, ότι «οι διεθνείς πολιτικές και οικονομικές σκηνές αντιμετωπίζουν αρκετούς παράγοντες αβεβαιότητας», σύμφωνα με το πρακτορείο. «Η Κίνα και η Γερμανία θα πρέπει να στείλουν σταθερά μηνύματα στις παγκόσμιες αγορές και να εξασφαλίσουν από κοινού το υπάρχον διεθνές σύστημα μέσω της απελευθέρωσης του εμπορίου και των επενδύσεων», είπε το πρακτορείο, επικαλούμενο τον Λι.Κετσιάνγκ.
Εντός αυτού του κλίματος, αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον το πρόσφατο δημοσίευμα του Stratfor, συμφώνως προς το οποίο είναι ορατός ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ-Γερμανίας, με το Βερολίνο να πραγματοποιεί κινήσεις για να προστατεύσει το τεράστιο πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών του -που τώρα είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο- για να μην γίνει ο επόμενος στόχος τιμωρητικών εμπορικών μέτρων. (Τα τελευταία πέντε χρόνια, το πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών της Γερμανίας -στοιχείο που περιλαμβάνει το εμπορικό ισοζύγιο της χώρας- έχει σχεδόν διπλασιαστεί, αγγίζοντας τα 256,1 δισ. ευρώ το 2015).
Ο Τραμπ έχει κατηγορήσει την Γερμανία ότι δεν κάνει αρκετά για να αυξήσει τις εισαγωγές της, ενώ έχει τόσο μεγάλο εμπορικό πλεόνασμα, ενώ τον Οκτώβριο, το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών έβαλε τη Γερμανία στη λίστα με τις χώρες που πρέπει να παρακολουθούνται λόγω του πλεονάσματος τρεχουσών συναλλαγών. Έτσι εξηγείται και η σφιχτή πολιτική του Σόιμπλε, με τις χώρες της ευρωζώνης να κατηγορούν τη Γερμανία ότι ενθαρρύνει την αποταμίευση αντί για την κατανάλωση, επιβραδύνοντας έτσι την εξέλιξη της ανάκαμψης της νομισματικής ένωσης.
Μακεδών
Πηγή Voria
0 comments