«Οι δηλώσεις των Πολιτικών δεσμεύουν αυτούς που τις πιστεύουν».
Σαρλ Ντε Γκωλ.
Ο κ. Τραμπ ανέλαβε τα καθήκοντα του Προέδρου των ΗΠΑ με το χαμηλότερο ποσοστό αποδοχής από τους Αμερικανούς πολίτες από κάθε Πρόεδρο στην Ιστορία τους, το 37%.
Ένα από τα απολογητικά σλόγκαν των ίδιων των Ρεπουμπλικάνων για τον υποψήφιο Πρόεδρο Τραμπ ήταν «Μην παίρνετε κατά γράμμα τις δηλώσεις του«.
Αυτό ήταν χρήσιμο για να μην αποξενωθούν ορισμένοι Ρεπουμπλικάνοι από την υποψηφιότητα Τραμπ.
Ο κ. Τραμπ είναι τώρα Πρόεδρος των ΗΠΑ και είναι ενδιαφέρον να εξετάσουμε, παρ’ όλο που είναι ακόμη πολύ νωρίς, τι από αυτά που δήλωσε έχουν πιθανότητα να υλοποιηθούν.
Ο κ. Τραμπ καθ’ όλη την διάρκεια της προεκλογικής αναμέτρησης διακρίθηκε για τον άξεστο και ωμό λόγο του, την διαφορετικότητα της προσέγγισης του σε μεγάλα θέματα εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής και μια εμφανέστατη αντιπαράθεση, τόσο απέναντι στο Δημοκρατικό, όσο και στο Νέο-Συντηρητικό Αμερικανικό κατεστημένο.
Τώρα όμως είναι Πρόεδρος των ΗΠΑ, μιας χώρας που έχει οριοθετήσει τις προεδρικές εξουσίες με ελέγχους και αντίβαρα.
Συμβαίνει όμως κάτι το ιδιαίτερα σπάνιο για την αμερικανική κατανομή των δυνάμεων θεσμικής εξουσίας.
Μετά από πολλά χρόνια οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν έλεγχο του Κογκρέσου, της Γερουσίας και της Προεδρίας ταυτόχρονα, και με την δυνατότητα διορισμού Ανώτατων Δικαστών που έχει ο Αμερικανός Πρόεδρος, την έμμεση επιρροή ακόμη και της Δικαιοσύνης.
Όταν οι Νομοθετικές, Εκτελεστικές και Δικαστικές εξουσίες συγκεντρώνονται σε ένα κόμμα, αυτό αποτελεί μοναδική ευκαιρία για το κόμμα αυτό να επιβάλει τις απόψεις των τάξεων που εκπροσωπεί.
Το κόμμα αυτό μπορεί να εκπροσωπεί και την λαϊκή δεξιά, εκπροσωπεί όμως κυρίως το πολύ μεγάλο κεφάλαιο που αρχικά δεν ενέκρινε τον κ. Τραμπ ως κύριο εκπρόσωπο του, διαπίστωσε όμως ότι χάρις σε αυτόν κατέλαβε ολοκληρωτικά την εξουσία.
Ο κ. Τραμπ αναγνώρισε την αλληλοσύνδεση αυτή, διορίζοντας δισεκατομμυριούχους, Στρατηγούς και ισχυρούς Ρεπουμπλικανικούς παράγοντες στις θέσεις εξουσίας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι αυτοί διαφοροποιήθηκαν από τις θέσεις Τραμπ σε σειρά θεμάτων και ο κ. Τραμπ απεδέχθη την διαφοροποίηση αυτή λέγοντας «δεν τους επέλεξα για να συμφωνούν μαζί μου«.
Η δυναμική αποφασιστικότητα του νέου Αμερικάνου Προέδρου εκφράστηκε με κινήσεις εντυπωσιασμού, όπως η κατάργηση του ασφαλιστικού συστήματος Obamacare και η απόφαση για την δημιουργία τείχους μεταξύ Μεξικού και ΗΠΑ και μάλιστα η απαίτηση του να πληρώσει το Μεξικό την δαπάνη των 25 δις δολαρίων που απαιτούνται για αυτό.
Η κατάργηση του Obamacare ήταν πολιτική απόφαση του Ρεπουμπλικανικού κόμματος πριν εμφανιστεί στο προσκήνιο ο κ. Τραμπ. Ο κ. Τραμπ δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το να δημιουργήσει μια αντίληψη σκληρής αποφασιστικότητας κάνοντας το την πρώτη ημέρα της ανάληψης της εξουσίας.
Το τείχος με το Μεξικό και η κατάργηση της άδειας εισόδου στις ΗΠΑ των πολιτών έξι μουσουλμανικών κρατών είναι λαϊκισμός που απευθύνεται στην ξενοφοβία και Ισλαμοφοβία που ήδη είχαν καλλιεργηθεί στις ΗΠΑ.
Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ της αναγγελίας κατασκευής του τείχους με το Μεξικό και της κατασκευής του.
Είναι φανερό ότι η αλλαγή εξουσίας αυτή την περίοδο γίνεται βίαια σε μια ιδιαίτερα διχασμένη Αμερική και ότι σημαντικό μέρος του υπάρχοντος κατεστημένου αντιδρά έντονα στην Προεδρία Τραμπ η οποία φέρνει υποδειγματική μεταβολή(paradigm shift) στις εσωτερικές και εξωτερικές στρατηγικές επιλογές των ΗΠΑ. Αυτό φαίνεται από την έντονη αντιπαράθεση των ΜΜΕ του παλαιού κατεστημένου όπως οι New York Times,Washington Post αλλά και γεωπολιτικών εντύπων όπως τα Foreign Policy και Foreign Affaires και πολλών άλλων.
Η παραίτηση σύσσωμης της Υπηρεσιακής Ηγεσίας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ σήμερα είναι χαρακτηριστικό των αντιρρήσεων των Υπηρεσιακών Μανδαρίνων με τους οποίους λειτουργεί το σύστημα.
Εκεί που δεν έχουμε δει ακόμη τι πρόκειται να γίνει είναι, εσωτερικά στις ΗΠΑ οι αποφάσεις για ελάφρυνση της φορολογίας και ποιούς και πόσο αφορά και η έναρξη νέων έργων υποδομών κατά το Νέο-Κενσυανό πρότυπο και εξωτερικά, οι πολιτικές και οικονομικές σχέσεις των ΗΠΑ με Κίνα, Ρωσία, Ευρωπαϊκή Ένωση και Μέση Ανατολή.
Εκεί υπάρχουν πολλές ανησυχητικές ενδείξεις ανατροπών αλλά, εκτός φραστικά πυρά, τίποτε το απτό δεν έχει γίνει ακόμη.
Εκεί που υπάρχει σαφέστατη ένδειξη των προθέσεων του κ. Τραμπ είναι σε θέματα εμπορίου και δασμοπροστασίας. Ο πρώτος εύκολος αντίπαλος είναι το Μεξικό. Η εισαγωγή δασμών 20% σε μεξικανικά προϊόντα που ανήγγειλε ο Πρόεδρος Τραμπ είναι η πρώτη επικύρωση των προεκλογικών του δεσμεύσεων.
Η ακύρωση του Trans Pacific Partnership, (TPP), έργο των κυβερνήσεων Ομπάμα δεν θα ζημιώσει τόσο το εμπόριο των ΗΠΑ με χώρες όπως η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα ή η Αυστραλία, όσο την Γεωπολιτική τους επιρροή στις χώρες αυτές, διότι δια του ΤΡΡ οι ΗΠΑ είχαν ορισθεί ως η θεσμοθετούσα αρχή των κανόνων της συμφωνίας.
Στο κενό που άφησαν οι ΗΠΑ, δια της κατάργησης της συμφωνίας, θα εισέλθει η Κίνα.
Ήδη η Αυστραλία κάνει διμερείς διαπραγματεύσεις για εμπορική συμφωνία με την Κίνα.
Όμως οι μεγάλες παράμετροι της νέας διεθνούς πραγματικότητας δεν έχουν ορισθεί ακόμη. Αυτές αφορούν τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Ευρώπη, την Ρωσία και την Κίνα και ανάλογα με την διαμόρφωση των σχέσεων αυτών θα διαμορφωθούν οι υπόλοιπες καταστάσεις όπως αυτή της Μέσης Ανατολής, της Ανατολικής Ευρώπης και των χωρών του Ειρηνικού.
Την Ευρώπη και ιδιαίτερα την Ευρωπαϊκή Ένωση την έχει πολύ μειώσει φραστικά ο Πρόεδρος Τραμπ ήδη, αρχίζοντας από την Γερμανία, όπως επίσης και το ΝΑΤΟ το οποίο αποκάλεσε απαρχαιωμένο θεσμό, όχι άδικα, διότι ο πραγματικός ρόλος του που ήταν η άμυνα απέναντι στην ΕΣΣΔ εξέλιπε, και έκτοτε οι χώρες του ΝΑΤΟ κάνουν μεγάλες οικονομίες στις άμυνα τους στηριζόμενες στην τεράστια δυνατότητα αποτροπής που έχουν οι ΗΠΑ.
Χαρακτήρισε την Ευρωπαϊκή Ένωση σαν μια αποτυχία προβλέποντας ότι και άλλα κράτη θα ακολουθήσουν την Βρετανία στην έξοδο, διότι η ΕΕ ωφέλησε μόνο τους Γερμανούς, τους οποίους κατονόμασε ως οικονομικούς δυνάστες των υπολοίπων Ευρωπαίων.
Ο υποψήφιος ως Πρέσβης στην ΕΕ, καθηγητής κ. Ted Malloch συνέκρινε την ΕΕ με την ΕΣΣΔ και την κατάρρευση της, προέβλεψε δε ότι το ευρώ μπορεί να καταρρεύσει ως νόμισμα μέσα στους επόμενους 18 μήνες!
Πέραν των δηλώσεων του, ότι θα επιδιώξει προσέγγιση με την Ρωσία δεν έχει γίνει άλλη κίνηση εκτός από το τηλεφώνημα Τραμπ-Πούτιν που η ουσία της συνομιλίας είναι άγνωστη.
Το πολύ δύσκολο μέρος των χειρισμών του κ. Τραμπ είναι η αντιμετώπιση της Κίνας.
Οι Κινέζοι έχουν δώσει ήδη δείγματα μαχητικότητας και δεν πρόκειται να δεχτούν αμφισβήτηση του δόγματος της αποδοχής μιας και μόνο Κίνας που ισχύει πάνω από 50 χρόνια στις σχέσεις των δύο χωρών, με αντάλλαγμα εμπορικές υποχωρήσεις.
Προσεγγίζοντας το ζήτημα θετικά μία συνεννόηση με την Κίνα θα εξασφαλίσει περισσότερες θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ, ενώ πολλές θα χαθούν από ένα εμπορικό πόλεμο. Ήδη ο Τζακ Μα, ο δισεκατομμυριούχος Κινέζος δημιουργός του Alibaba, της μεγαλύτερης παγκόσμιας αλυσίδας διαδικτυακών πωλήσεων, υποσχέθηκε την δημιουργία ενός εκατομμυρίου θέσεων εργασίας στις ΗΠΑ, εντάσσοντας τα προϊόντα των μικρομεσαίων αμερικανικών εταιρειών στο παγκόσμιο δίκτυο διανομής του.
Στα αρνητικά, ο Πρόεδρος Τραμπ πρέπει να συνεννοηθεί με την Κίνα, η οποία έχει ίδιο πρόβλημα τρομοκρατίας με την Δύση, λόγω μουσουλμάνων Ουϊγούρων, ώστε να ωφεληθούν οι Αμερικανικές Υπηρεσίες Πληροφοριών με την πρόσβαση σε Κινεζικές, Ιρανικές, Φιλιππινέζικες, Μαλαισιανές και άλλες πηγές πληροφοριών που διαθέτει η Κίνα.
Εάν ο Πρόεδρος Τραμπ θέλει να αναδιαπραγματευθεί με τους Ιρανούς, έχει απόλυτη ανάγκη από την στήριξη της Κίνας που είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος του Ιράν και προμηθευτής οπλικών συστημάτων.
Τέλος η Αμερική, για να ελέγξει σε κάποιο βαθμό τον απρόβλεπτο, ασταθή αλλά πυρηνικά εξοπλισμένο ηγέτη της Βόρειας Κορέας, έχει απόλυτη ανάγκη της τεράστιας επιρροής της Κίνας σε αυτόν, άλλως κινδυνεύει από τους πυρηνικούς τυχοδιωκτισμούς του.
Ο κ. Τραμπ δίνει τις εξετάσεις του στο αμερικανικό κατεστημένο οποίο είναι ισχυρότερο όπως έχει ιστορικά αποδειχθεί, του εκάστοτε Προέδρου.
Ο κ. Κίσινγκερ το υπαινίχθηκε πρόσφατα:
«Έχουμε περάσει πολλές δεκαετίες διάλυσης ανικάνων κυβερνήσεων και ίσως να συμβεί ξανά«.
Σαφέστερη απειλή δεν μπορεί να υπάρξει.
Τέλος η 25η τροπολογία του Αμερικανικού Συντάγματος ορίζει πως ο Αντιπρόεδρος, η ηγεσία του Κογκρέσου και της Γερουσίας αντικαθιστούν τον Πρόεδρο με τον Αντιπρόεδρο, δηλώνοντας τον ανίκανο να κυβερνήσει.
Το εντυπωσιακό είναι ότι σοβαρά ΜΜΕ και Νομικοί έχουν αρχίσει να αναφέρονται συχνότατα σε αυτό.
Οι πρώτες 100 ημέρες Προεδρίας του κ. Τραμπ θα είναι καθοριστικές όχι μόνο για τον Κόσμο αλλά και για τον ίδιο.
0 comments