H κόλαση που τράβηξαν οι Έλληνες της Θεσσαλονίκης ή αλλιώς η δημιουργία της πολυπολιτισμικής Θεσσαλονίκης που θαυμάζει ο δήμαρχος της


Γράφει η Μελίνα Κονταξή-Ιστορικός,Δρ. Βαλκανικού Πολιτισμού
Η Θεσσαλονίκη, η πόλη που πήρε το όνομα της αδερφής του Μέγα Αλέξανδρου, Ελληνική από την αρχή.
Το 1423 παραχωρείται στη Βενετία για να προστατευτεί, με τον όρο να σεβαστεί  τα προνόμια της κοινότητας και της εκκλησίας. Πράγματι η Βενετία αναλαμβάνει την προστασία της. Παρ όλα αυτά η Θεσσαλονίκη αλώνεται στις 29 Μαρτίου του 1430 μετά από μεγάλη πολιορκία. 4 μερόνυχτα κράτησε η λεηλασία. Οι Τούρκοι δεν σεβάστηκαν ούτε τους νεκρούς, καθώς έσκαβαν τους τάφους για να βρουν θησαυρούς. Χιλιάδες πουλήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής, κάποιοι εξαγοράστηκαν από Σέρβο ηγεμόνα, πιθανότατα από τον Γεώργιο Μπράνκοβιτς, όχι ιδιαίτερα φανερά γιατί οι Σέρβοι ήταν υποτελείς στους Τούρκους και δεν ήθελε να δυσαρεστηθούν. Άλλοι εξαγόρασαν μόνοι τους την ελευθερία τους, άλλοι χάθηκαν για πάντα.

Βασικό μέλημα του νέου κατακτητή ήταν ο εποικισμός της πόλης για να γίνει ισλαμική. Έτσι εποικίστηκε με χιλιάδες Γιουρούκους (τουρκικό φύλο από τη Μικρά Ασία), από τα Γιαννιτσά. Έτσι ξεκίνησε ο πολύ-πολιτισμός για τον οποίο είναι περήφανος ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, με σφαγές και εξανδραποδισμούς, και ο συγκεκριμένος πολύ-πολιτισμός δεν ήταν τίποτα άλλο από την ύπαρξη υποτελών λαών που επιτρέπονται από το κοράνι, πάντα ως υποτελείς όμως.
Η προοδευτικότητα κάποιων και οι ομοιότητες της με τον χιτλερισμό και τις χειρότερες μορφές φασισμού, αξιοσημείωτη.
Αντί να τιμάει η Θεσσαλονίκη τους κατακτητές της δεν θα ήταν καλύτερο να τιμάει τους ήρωες της ανάμεσα τους και γυναίκες, που πάλεψαν για την άμυνα της, παρά τη μακρόχρονη πολιορκία, τη φτώχεια, τις προηγούμενες κατοχές, την αλαζονεία των Βενετών, πριν κυριαρχήσει ο φόβος και κάποιοι εγκαταλείψουν τις θέσεις τους.

Και μετά απορούμε για την κατάντια μας… Λαός που τιμάει τους κατακτητές του…

Γιατί να τιμάται η Αχεροποίητος, σύμβολο των Βυζαντινών εκκλησιαστικών μνημείων; Η μετατροπή της σε τζαμί από τον Μουράτ  για να δείξει ότι άλωσε την συμβασιλεύουσα, θα έπρεπε να τιμάται. Παρεμπιπτόντως κατά τους χρόνους της οθωμανικής κυριαρχίας ήταν το μόνο επίσημο τζαμί της κατακτημένης πόλης.

thumbnail
About The Author

0 comments