Αλέξανδρος Νίκλαν: ΠΓΔΜ Και Εξελίξεις. Στοιχεία Και Πρόβλεψη


Τα παρακάτω είναι στοιχεία όσον αφορά την κατάσταση με την πΓΔΜ και μερικές προσωπικές σκέψεις όσον αφορά το θέμα, πάντα, φυσικά,  με τα μέχρι στιγμής δεδομένα (Φεβρουάριος 2018) .

1. Η χώρα των Σκοπίων, όπως έχω αναφέρει από τις αρχές του φθινοπώρου που πήρε έκταση το θέμα (είχε ξεκινήσει από τον περασμένο Μάρτιο ουσιαστικά), δεν έχει απολύτως καμία διάθεση να μπεί σε διαδικασία να αλλάξει το Σύνταγμα ή να πολώσει περαιτέρω το κλίμα μεταξύ Αλβανόφωνων και Σλαβόφωνων. Επίσης, ο Ζάεφ απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί πρόσωπο κοινής αποδοχής, ειδικά μετά το σκάνδαλο σχετικά με την διαφθορά που τον βαραίνει από την εποχή της θητείας του ως δήμαρχος.
2. Η Ελληνική πλευρά συνεχίζει και δείχνει μια ακατανόητη εμμονή στο θέμα, όταν την ίδια στιγμή η κυβέρνηση της πΓΔΜ την έχει αδειάσει πολλάκις με ανοιχτές δηλώσεις. Ελπίζω στην επόμενη επίσημη συνάντηση, αν αρνηθούν και πάλι οι Σκοπιανοί ρεαλιστικές δεσμεύσεις (και όχι πινακίδες και ονόματα), τότε η Ελληνική αποστολή να αποχωρήσει με το δίκιο, μάλιστα, στο πλευρό της αφού προσπάθησε, αλλά η κυβέρνηση Ζάεφ εμμένει σε αλυτρωτική στάση.
3. Ποιοί και γιατί πιέζουν.
Όπως ανέφερα από τηλεοπτικό βήμα εδώ και μήνες, η πρώτη που πιέζει εμάς είναι η ΕΕ και η Γερμανική κυβέρνηση. Ο λόγος είναι απλός. Πρώτον, η άνοδος της σημασίας της Βορείου Ελλάδος ως κέντρο διερχόμενων αγωγών, (σταυροδρόμι) που θα έχει και μέρος της πΓΔΜ μέσα σε αυτό ως χάρτης. Ο δεύτερος λόγος είναι το γεγονός ότι τι η Β. Ελλάδα με την άνοδο της στον ενεργειακό χάρτη, αμέσως θα φέρει ως αλυσίδα και άνοδο του τομέα logistics, για αυτό και η μεγάλη προσέλευση στο θέμα του ΟΛΘ, αλλά και στο σιδηροδρομικό δίκτυο. Ένδειξη αυτών είναι και η εμμονή Ερντογάν να ανοίξει διώρυγες, να κάνει γέφυρες κοκ στην Ευρωπαική μεριά της Πόλης για να μπορέσει να αντισταθμίσει τις ισορροπίες. Στο θέμα αυτό είχε μια ωραία δήλωση και ο κ. Φίλης το πρωί στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, τονίζοντας και την αξία των ποταμών της Βορείου Ελλάδος και των γύρω χωρών που λογίζονται από την Ε.Ε. πλέον ως υδάτινοι λεωφόροι.
Οι ΗΠΑ, από την πλευρά τους πιέζουν και αυτές, αλλά πολύ λιγότερο σε σχέση με την Ε.Ε. Οι ΗΠΑ θέλουν φυσικά την πΓΔΜ εντός θεσμών, για να μην γίνει λεία των Ρώσων, όμως αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ποικιλοτρόπως από τους ίδιους είτε εντός είτε εκτός θεσμών. Σε κάθε περίπτωση, δεν θέλουν να ρισκάρουν μια γενικευμένη αναταραχή στα Βαλκάνια, ειδικά τώρα που τα θέματα του Κοσόβου και της Βοσνίας είναι ακόμα ανοιχτά.
4. Ποιοι αντιδρούν.
Πέρα από εμάς, υπάρχει μια μερική αντίδραση από Βουλγαρία, καθώς δεν θέλει ένα «ταραχοποιό στοιχείο» εντός της Ε.Ε. που δεν θα διστάσει να ζητήσει αποζημιώσεις και διεκδικήσεις από αυτήν, αν δοθεί η ευκαιρία. Η πΓΔΜ, άλλωστε, έχει μεγάλο κομμάτι της που κοιτάει προς το Σλαβόφωνο Βουλγαρικό στοιχείο. Μια πΓΔΜ εκτός θεσμών σε αδύναμη θέση δεν αποτελεί φόβητρο για την Βουλγαρία που μεταξύ σοβαρού και αστείου είχε αφήσει να εννοηθεί πώς θα έκανε χρήση στρατού, αν χρειαστεί. Εντός θεσμών, όμως, θα αλλάξει το ζήτημα. Για αυτό και η Βουλγαρία παρακολουθεί το θέμα με πολύ σοβαρότητα.
Προσωπικές σκέψεις:
Διατηρώ την προσωπική πεποίθηση πώς το θέμα θα πάει στις καλένδες ως λύση. Πιθανόν να γίνει κάποια μερική συμφωνία, αλλά δεν θα έχει το όνομα μέσα, ούτε κάποια υπόσχεση για στήριξη ΑΜΕΣΗΣ ένταξης. Το πολιτικό κόστος είναι μεγάλο και αυξάνει με γεωμετρική ταχύτητα και στις δύο πλευρές. Όσο και αν πιέζουν οι «μεγάλοι παίκτες», κάθε ριζική απόφαση και από τις δύο πλευρές θα ισοδυναμεί με πολιτική αυτοκτονία. Θεωρώ πώς, ειδικά όσο πάμε για τις ημερομηνίες τελικών συζητήσεων, οι αντιδράσεις θα είναι τέτοιες που θα υποχρεώσουν τις δύο ηγεσίες να βρούν έμμεσο ουδέτερο έδαφος χωρίς, όμως, ουσία.
Η περίπτωση της πΓΔΜ είναι ακόμα δυσκολότερη, καθώς μοιάζει με μπρος γκρεμό και πίσω ρέμα αφού η ένταξη θα διασφαλίσει, εν πολλοίς, την συνοχή της και την προστασία έναντι Αλβανίας. Εδώ η Ελλάδα θα μπορούσε, κατά την γνώμη μου,  να κινηθεί πολύ πολύ έξυπνα και να φτιάξει αμυντικά σύμφωνα με την γειτονική χώρα, τα οποία με τη σειρά τους θα έφερναν και Ελληνικό στρατό σε βάσεις εντός Σκοπίων για βοήθεια.
Αυτό θα έδειχνε μια πολύ καλή προσπάθεια συνεργασίας, θα σταματούσε κάθε Αλβανική επιδίωξη, θα ενίσχυε τον ρόλο μας στην περιοχή, ενώ ταυτόχρονα με την παρουσία της Ελλάδος και ως μέλος του ΝΑΤΟ, θα υπήρχε ικανοποίηση των Αμερικανικών συμφερόντων.
Σε κάθε περίπτωση, το θέμα χρήζει συνεχούς παρακολούθησης και εξακολουθώ να πιστεύω πώς μαχαίρι και καρπούζι των συνομιλιών είναι στην πλευρά του ισχυρού, που εξακολουθεί και είναι η χώρα μας. Ελπίζω το ΥΠΕΞ μας να ανταποκριθεί με ορθό τρόπο και χωρίς παθογένειες, να παίξει με κυρίαρχο ρόλο, ακόμα και «ιμπεριαλιστικό» θα έλεγα, για να λύσει το θέμα με σκέψεις εκτός πλαισίου.
Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
thumbnail
About The Author

0 comments