Τα όπλα της Τουρκίας είναι... ελληνικά.
«Η μεγαλύτερη τέχνη στον πόλεμο είναι να υποτάξεις τον εχθρό χωρίς μάχη» (Σουν Τσου)
Ο ελληνικός στρατός ξηράς κι αν είναι ετοιμοπόλεμος δεν είναι εμπειροπόλεμος.
Δεν έχουμε πολεμική βιομηχανία.
Επιστήμονες και τεχνικοί φεύγουν στο εξωτερικό.
Κάποτε είχαμε μπαρουτόμυλους και πολεμικά λάφυρα, τους αδερφούς Μαλτσινιώτη και τον Μποδοσάκη. Τώρα, 200 χρόνια μετά το ’21 και 80 χρόνια μετά το ’40, τι έχουμε;
Με έξι πεπαλαιωμένα υποβρύχια, καλά συντηρημένα όμως, κυριαρχήσαμε το ’40 στην Αδριατική. Το ίδιο στην ξηρά και στον αέρα. Είχαμε όμως «ΑΕΡΑ».
Τώρα έχουμε μόνο αεριτζήδες.
Προγραμματίζουμε δαπανηρούς εξοπλισμούς προσπαθώντας να εξαγοράσουμε «συμμαχίες». Με ένα κενό 20 ετών που δεν κάναμε ούτε καν αυτό.
Δεν έχουμε όμως διάθεση για μάχη.
Γι’ αυτό δεν συμμαχούμε με τις επίσης απειλούμενες Σερβία- Βουλγαρία - Κύπρο.
«Ἄνδρες γὰρ πόλις, καὶ οὐ τείχη οὐδὲ νῆες ἀνδρῶν κεναί». Οι άνδρες αποτελούν την πολιτεία κι όχι τα τείχη ή τα καράβια (Θουκυδίδης)
Το μεγαλύτερο μέρος της πατρίδας μας είναι αφύλακτο.
Ληστοσυμμορίες λυμαίνονται πόλεις και χωριά.
Δεν έχουμε οικονομία.
Ούτε παιδεία.
Η νεολαία γνωρίζει μόνο έναν Παύλο. Όχι τον Μελά ή τον απόστολο.
Γνωρίζει μία αυγή κι όχι αυτή που για να γυρίσει «θέλει δουλειά πολλή».
Στο εσωτερικό καλλιεργούμε τον μηδενισμό κι εξορκίζουμε τον ηρωισμό.
Στο εξωτερικό υποχωρούμε αντί να διεκδικούμε.
Το casus belli των Τούρκων εμείς το πάμε από τα 12 στα 6 ναυτικά μίλια.
Μόνοι μας πρασινίζουμε τις «κόκκινες» γραμμές μας.
Κι έτσι συρόμαστε σε διαπραγματεύσεις για τετελεσμένα και δεδικασμένα.
«Ο πολεμιστής είναι δυνατός, όταν αναγκάζει τον εχθρό να του απαντήσει. Είναι αδύναμος, όταν αυτός απαντά στον εχθρό» (Σουν Τσου). Και μεις απαντάμε με λεκτικές οβίδες.
Είμαστε ο αδύνατος κρίκος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
ΟΗΕ και ΝΑΤΟ δεν μας στήριξαν ποτέ. Κι εμείς συνεχίζουμε να εκλιπαρούμε.
Εκλιπαρούμε τη Γερμανία που τόσα μας χρωστά. Είμαστε πολύ λιπαροί και χορτάτοι για να σταθούμε και ν’ αντισταθούμε.
Η Ευρώπη δεν μας συγχωρεί το Έπος του ’40 και την Αντίσταση.
Κι εμείς ακόμα να συγχωρέσουμε ο ένας τον άλλο από τον Εμφύλιο.
Τρωγόμαστε αντί ενωμένοι να προετοιμαζόμαστε.
Εκμουσουλμανιζόμαστε ειρηνικά.
Τη Δυτική Θράκη θα μπορέσει η Τουρκία να πάρει με δημοψήφισμα.
Το ίδιο και τη Σάμο, τη Χίο, τη Λέσβο.
Εμείς ίσως πάρουμε Νόμπελ Ειρήνης!
Όταν ξαναγίνει, όπως στη Μόρια, προβοκάτσια, θα επέμβει η Τουρκία ως ειρηνευτική δύναμη. Το έκανε το 1974 στην Κύπρο. Μπορεί να πάρει αυτή τότε το Νόμπελ.
Εμείς ξεχάσαμε την Κύπρο κι όχι μόνο.
Σκόπια και Αλβανία έχουν γίνει παραρτήματα της ΜΙΤ.
Στο Κοσσυφοπέδιο και την Κροατία καλλιεργείται ανθελληνικό μίσος.
Τουριστικός παράδεισος όμως για τους Έλληνες!
Ξεχάσαμε και την Αγια-Σοφιά.
Δίνουμε χρήμα στην Τουρκία για τηλεοπτικές σειρές, εμπορεύματα και... ηρωίνη!
Πολιτικοί, επιστήμονες, διανοητές αναπολούν ρεπούσικα την οθωμανική αγκαλιά.
Με τις συνεχείς παραβάσεις και παραβιάσεις μούδιασαν τα αντανακλαστικά μας. Συνηθίσαμε στον παρα-βιασμό.
Δεν θα χρειαστεί να μας πολεμήσει η Τουρκία.
Εμείς θα πέσουμε σαν σάπιος καρπός απ’ το κλαρί στα χέρια της.
Ας αντιτάξουμε στην απαισιοδοξία της γνώσης την αισιοδοξία της βούλησης.
0 comments