Έχει παρέλθει ήδη χρονικό διάστημα δύο μηνών από τότε που αναφερθήκαμε αναλυτικά για πρώτη φορά στην πρόσκληση που απέστειλε το ΓΕΑ στην κατασκευάστρια του F-16 Lockheed Martin Aeronautics, για την παροχή πληροφοριών σχετικά με τον εκσυγχρονισμό των μαχητικών F-16 Block 50 στο επίπεδο Block 50+ Advanced (Block 50M χάριν συντομίας). Επανερχόμαστε στο ίδιο ζήτημα λόγω αδικαιολόγητης καθυστέρησης της ολοκλήρωσης της διαδικασίας αποστολής της LOR (Letter of Request) προς τις ΗΠΑ που παρατηρείται, παρά τη μέγιστη επιχειρησιακή κρισιμότητα του προγράμματος.
Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Είναι κάτι που έχουμε γράψει πολλές φορές και δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε… Η Πολεμική Αεροπορία είναι υποχρεωμένη εκ των πραγμάτων να βασιστεί για πολλά ακόμη χρόνια στα μαχητικά F-16 και Mirage 2000. Όσο και αν τις εντυπώσεις κλέβουν τα δημοσιεύματα σχετικά με τα Rafale που φαίνεται ότι θα προμηθευτούμε από τη Γαλλία και τα F-35A Lightning II που η Ελλάδα έχει ζητήσει από τις ΗΠΑ, το μεγαλύτερο βάρος των καθημερινών επιχειρησιακών αναγκών, θα συνεχίσουν να σηκώνουν οι δύο προαναφερόμενοι τύποι μαχητικών. Για τους εξής απλούς λόγους:
– Η αστυνόμευση του FIR Αθηνών και του ελληνικού εναέριου χώρου, είναι υποχρέωση – ανάγκη που δημιουργεί η μόνιμη παράνομη είσοδος τουρκικών αεροσκαφών, χωρίς κατάθεση σχεδίων πτήσης, στο FIR Αθηνών και η παραβίαση του εθνικού εναέριου χώρου που εκτείνεται στα 10 ναυτικά μίλια από τις ελληνικές ακτές.
Είναι δικαίωμα της Ελλάδας, κάτι στο οποίο η Τουρκία έχει συμφωνήσει ενυπόγραφα από το 1931. Τα υπόλοιπα είναι άνευ αντικειμένου… Η επιχειρησιακή αυτή ανάγκη, η κατάσταση αν θέλετε, δεν υπάρχει πουθενά αλλού σε ολόκληρο τον πλανήτη. Σίγουρα πρέπει να “διορθωθεί”, όμως δεν είναι απλή υπόθεση. Γι’ αυτό και επιβαρύνει σημαντικά τους ελληνικούς αμυντικούς προϋπολογισμούς. Η ουσία ήταν και παραμένει άλλη.
Πουθενά αλλού στον κόσμο δηλαδή δεν έχουμε τέτοιον αριθμό και τέτοια χρονική έκταση παραβάσεων / παραβιάσεων, περιοχής FIR και εθνικού εναέριου χώρου μίας χώρας από μία άλλη γειτονική. Στο χέρι μας ήταν και είναι να σταματήσουμε αυτό το τουρκικό “βιολί”. ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ να μην το κάνουμε εδώ και δεκαετίες.
– Εφόσον επιλέγουμε την τακτική της αναγνώρισης και της αναχαίτισης, η Πολεμική Αεροπορία και η ελληνική άμυνα πρέπει να καλύψουν αυτή την καθημερινή επιχειρησιακή ανάγκη, με το χαμηλότερο δυνατό κόστος. Και το χαμηλότερο δυνατό κόστος είναι τα F-16 και Mirage 2000.
Κάθε ώρα πτήσης των οποίων κοστολογείται σε 10.000 έως 12.000 δολάρια το πολύ, τη στιγμή που το αντίστοιχο κόστος για το Rafale κυμαίνεται από 16.000 έως 19.000 δολάρια και αυτό του F-35A -αυτή τη στιγμή- αγγίζει τα 35.000 δολάρια. Με τον κατασκευαστή του να έχει δεσμευθεί για μείωση αυτού του κόστους στο επίπεδο των 25.000 δολαρίων με την έναρξη της παραγωγικής διαδικασίας πλήρους ρυθμού και την απόδοση πλήρους επιχειρησιακής ικανότητας (FOC – Full Operational Capability) και εν συνεχεία περισσότερο.
Επειδή ισχύουν όλα αυτά, και με δεδομένη τη συνέπεια λόγων και πράξεων που επιθυμούμε και επιμένουμε να διατηρούμε, έχουμε κατ’ επανάληψη τονίσει τα ακόλουθα:
>Ότι το F-16 θα παραμείνει για πολλά ακόμη χρόνια το κύριο μαχητικό της Πολεμικής Αεροπορίας. Μέχρι τη μετάβαση στην επόμενη γενιά, που θα είναι μείγμα επανδρωμένων και μη μαχητικών, οφείλουμε να διατηρήσουμε αξιόμαχο και ομογενοποιημένο τον στόλο των μαχητικών αυτού του τύπου.
>Ότι τα Mirage 2000-5Μk.2 πρέπει να εξοπλιστούν κατ’ ελάχιστο με σύστημα ανταλλαγής (λήψης-μετάδοσης) δεδομένων Link 16 προκειμένου να μπορούν να συνεργαστούν στο πλαίσιο επιχειρήσεων, τόσο με τα Rafale και τα ιπτάμενα ραντάρ ΕΜΒ-145Η, όσο και με τα F-35A και F-16V.
>Ότι τα παλιά Mirage 2000EG/BG πρέπει να διατηρηθούν για κάποια ακόμη χρόνια σε υπηρεσία, αναλαμβάνοντας κρίσιμους ρόλους όπως η ηλεκτρονική αναγνώριση (ELINT/SIGINT), η αναχαίτιση (πιστοποίηση πυραύλων MICA IR), η ναυτική κρούση (Exocet AM-39) και η στρατηγική (SCALP EG). Εναλλακτικά εφόσον το κόστος σε χρόνο και χρήματα της πιστοποίησης όλων αυτών των όπλων και του ατρακτιδίου ASTAC κρινόταν ασύμφορα, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν σε ρόλο προσβολής στόχων εδάφους και επιφανείας με μεγάλη ακρίβεια, μέσω της ενσωμάτωσης κατευθυνομένων βομβών SPICE της ισραηλινής Rafael.
>Ότι ακόμη και σε περίπτωση που τελικά τα Mirage 2000EG/BG αποσυρθούν στο πλαίσιο της συμφωνίας για τα Rafale, θα πρέπει να αναζητηθεί τρόπος απόκτησης έστω και μικρού αριθμού μαχητικών Mirage 2000-9 από τη δύναμη της Αεροπορίας των ΗΑΕ.
Βάσει αυτής τη συλλογιστικής, υποστηρίξαμε ένθερμα και την προοπτική εκσυγχρονισμού των F-16C/D Block 50. Όχι μόνο γιατί θα αποδώσει 37 + 1 απόλυτα αξιόμαχα μαχητικά στην Πολεμική Αεροπορία για τα επόμενα 20 χρόνια, αλλά και γιατί το κόστος μίας τέτοιας διαδικασίας είναι χαμηλό. Και όταν λέμε “χαμηλό”, εννοούμε ότι θα κυμανθεί μεταξύ 400 και 450 εκατομμυρίων δολαρίων επειδή:
>Το 80% τουλάχιστον των συστημάτων του εκσυγχρονισμού, θα προέλθει από τα Block 52+ και Block 52+ Advanced που θα αναβαθμιστούν σε F-16V. Τα συστήματα αυτά περιγράφονται αρκετά αναλυτικά στο σχετικό αφιέρωμα που είχαμε δημοσιεύσει.
>Κανένα από τα υπό αναβάθμιση αεροπλάνα δεν θα χρειαστεί να λειτουργήσει ως πρωτότυπο για τη διεξαγωγή δοκιμών στις ΗΠΑ, όπως στην περίπτωση του F-16V σήμερα. Γιατί το αεροπλάνο αυτό υπάρχει ήδη! Είναι το πρώτο Block 50 που κατασκευάστηκε (145) και χρησιμοποιήθηκε ως πρωτότυπο για την ανάπτυξη και τις δοκιμές της έκδοσης Block 52+, πριν από 20 περίπου χρόνια. Το αεροπλάνο αυτό παρέμεινε στις ΗΠΑ για πολλά χρόνια και τελικά παραδόθηκε στην Πολεμική Αεροπορία το 2010.
Το πρώτο F-16C Block 50 (αριθμός ουράς 145) που κατασκευάστηκε, παρέμεινε στις ΗΠΑ για περισσότερα από 12 χρόνια. Τροποποιήθηκε σε Block 50+ για την δοκιμή και πιστοποίηση των συστημάτων της διαμόρφωσης Block 52+ (Peace Xenia III), ενώ χρησιμοποιήθηκε για τον ίδιο σκοπό και στο πλαίσιο του προγράμματος Block 52+ Advanced (Peace Xenia IV)
Είναι το μοναδικό Block 50+ της Πολεμικής Αεροπορίας. Έχει δηλαδή τα ηλεκτρονικά και τον εξοπλισμό αποστολής του Block 52+ και φορά κινητήρα F110 της General Electric. Παράλληλα φέρει και τις υποδομές του εξοπλισμού τηλεμετρίας που απαιτείται για τις πτητικές δοκιμές. Ως πρωτότυπο είναι έτοιμο δηλαδή… Για αυτό γράφουμε 37 + 1 αεροπλάνα.
Στο πακέτο του εκσυγχρονισμού προσφέρεται και δομική αναβάθμιση των 38 μαχητικών για αύξηση της ωφέλιμης επιχειρησιακής τους ζωής μέχρι τις 10.000 ή 12.000 ώρες πτήσης. Πράγμα που σημαίνει ότι για τα επόμενα 20 χρόνια τα Block 50M θα είναι αξιόμαχα και διαθέσιμα για επιχειρήσεις. Αντί της ραγδαίας απαξίωσης…
Από εκεί και πέρα σημαντικό οικονομικό όφελος θα είναι για την Πολεμική Αεροπορία και το ότι θα διαθέτει σημαντικό απόθεμα ανταλλακτικών για τα συστήματα των εκσυγχρονισμένων Block 50M. Απόθεμα που θα προέλθει από τα 84 εκσυγχρονισμένα F-16V και δεν θα αφεθεί να φθαρεί στο χρόνο μέσα από τις μεταβολές θερμοκρασίας και υγρασίας σε κάποιες αποθήκες. Τέλος, σημειώστε ότι ακόμη και τα παλαιότερα F-16C/D Block 30 μπορούν να αξιοποιηθούν ως πηγή ανταλλακτικών (κινητήρες), αφού όλα δείχνουν ότι -δυστυχώς- δεν πρόκειται να εκσυγχρονιστούν.
Εν κατακλείδι, ο εκσυγχρονισμός των F-16C/D Block 50 αποτελεί επιχειρησιακή ανάγκη και μπορεί να αποδώσει πραγματικά αξιόμαχα μαχητικά με εξαιρετικά χαμηλό κόστος. Εάν αγοράζαμε αυτή τη διαμόρφωση καινούργια, το κόστος θα ανερχόταν ή και θα ξεπερνούσε τα 2 δισεκατομμύρια, ενώ θα τα εξασφαλίσουμε για δυο δεκαετίες, με λιγότερα από μισό δισ. Ενώ αν επιλεγόταν η πιο σύγχρονη διαμόρφωση των F-16, το κόστος ενδεχομένως και θα διπλασιαζόταν!
Αυτό και μόνο το γεγονός θα έπρεπε να έχει καταστήσει την αποστολή της σχετική LoR, ως απόλυτη προτεραιότητα. Όπως θα αναβαθμίζεται ένα F-16 σε “V”, τα απάρτια που θα αφαιρούνται θα αναβαθμίζουν ένα Block 50, καθιστώντας το καλύτερο από το τελειότερο F-16 που διέθετε η Πολεμική Αεροπορία προτού αποφασιστεί ο εκσυγχρονισμός σε F-16V. Δηλαδή, τα F-16 Block 52+ Advanced. Τόσο απλά.
0 comments