Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Η δεύτερη Μοίρα της Ισραηλινής Αεροπορίας που αξιοποιούσε αεροσκάφη του ίδιου τύπου, ήταν η 103η (Ελέφαντες) που μεταπήδησε στο νεότερο C-130J-30 Super Hercules, από το C-130E και το KC-130H. Η ισραηλινή Αεροπορία είχε αποκτήσει πέντε C-130E, έξι C-130H και τέσσερα KC-130H, αρχής γενομένης από το πρώτο μισό της δεκαετίας του ‘70. Κατά την περασμένη δεκαετία, απέκτησε εφτά συνολικά C-130J της επιμηκυμένης έκδοσης C-130J-30. Το πρώτο από αυτά παραδόθηκε στην αεροπορική βάση Nevatim τον Απρίλιο του 2014.
Την ίδια χρονιά (2008) που κατατέθηκε αίτημα από την ισραηλινή κυβέρνηση στις ΗΠΑ για την προμήθεια των C-130J-30, αποφασίστηκε και ο εκσυγχρονισμός του ηλεκτρονικού εξοπλισμού των C-130H και KC-130H. Έτσι από το 2017 η 103η Μοίρα άρχισε να επιχειρεί αποκλειστικά και μόνο με τα C-130J-30, ενώ η 131η χωρίστηκε σε δύο κλιμάκια. Το πρώτο εξακολουθούσε να επιχειρεί με τα παλιά C/KC-130H και το δεύτερο ανέλαβε τις επιχειρησιακές δοκιμές και τη διαδικασία ένταξης σε υπηρεσία των εκσυγχρονισμένων C-130HI.
Πρόσφατα αυτή η διαδικασία ολοκληρώθηκε. Είχε αρχίσει ουσιαστικά από το 2015, με την εισαγωγή του πρώτου Karnaf (C-130H) στις εγκαταστάσεις της ΙΑΙ για τη δομική του αναβάθμιση με κυριότερο έργο της την αντικατάσταση του κεντρικού δομικού στοιχείου της πτέρυγας. Το τμήμα δηλαδή που προσαρμόζεται στο άνω μέρος της ατράκτου και δέχεται τις μεγαλύτερες καταπονήσεις.
Παράλληλα η Elbit Systems ξεκίνησε τις εργασίες εγκατάστασης του νέου ηλεκτρονικού εξοπλισμού και των συστημάτων αποστολής. Στο πιλοτήριο τοποθετήθηκαν οθόνες απεικόνισης στοιχείων πολλαπλών λειτουργιών (MFD), μεγάλων διαστάσεων. Έξι στον πίνακα οργάνων κυβερνήτη-συγκυβερνήτη και άλλες τρεις στον πίνακα οργάνων του ιπτάμενου ραδιοναυτίλου. Εγκαταστάθηκαν επίσης HUD ευρείας γωνίας στα upper panel κυβερνήτη και συγκυβερνήτη, καθώς και σύστημα FMS μαζί με φωτισμό συμβατό με τη χρήση διοπτρών νυχτερινής όρασης.
Περισσότερες λεπτομέρειες δεν έχουν δοθεί στη δημοσιότητα σχετικά με την προέλευση των συστημάτων και των απαρτίων του εκσυγχρονισμού. Αυτό που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι παρά το γεγονός ότι το Ισραήλ έχει σημαντική οικονομική βοήθεια από τις ΗΠΑ, αξιοποιεί σημαντικό μέρος της για την εγχώρια ανάπτυξη και παραγωγή συστημάτων και όπλων. Με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και φιλοσοφία που ταιριάζουν στις ανάγκες των ενόπλων του δυνάμεων.
Άλλη ορατή και σημαντική προσθήκη, είναι η εγκατάσταση πυργίσκου ηλεκτροοπτικών, κάτω από τον διηλεκτρικό κώνο του ραντάρ, που επίσης έχει αντικατασταθεί. Τι ακριβώς όμως από όλα αυτά αφορά την Ελλάδα και την Πολεμική Αεροπορία; Η απάντηση είναι μάλλον απλή.
Από τη στιγμή που έχει ήδη αποφασιστεί η επαναφορά σε πλόιμη κατάσταση, μετά από εργασίες γενικής επιθεώρησης και συντήρησης τριών ή τεσσάρων ελληνικών C-130H στις εγκαταστάσεις της ΙΑΙ (Israel Aircraft Industries), με βάση δηλώσεις του ΥΕΘΑ, Νίκου Παναγιωτόπουλου, γιατί να μην διερευνηθεί και η τροποποίησή τους σε ιπτάμενα τάνκερ; Σχετική συμφωνία δεν έχει υπογραφεί ακόμα, οπότε υπάρχει η δυνατότητα διερεύνησης των δυνατοτήτων που υπάρχουν (γιατί σίγουρα υπάρχουν…) και διαπραγμάτευσης.
Σημειώνουμε για όσους σπεύσουν να σχολιάσουν ότι “αυτά τα πράγματα δεν γίνονται έτσι απλά”, πώς η τροποποίηση στην οποία αναφερόμαστε δεν είναι τίποτα παραπάνω από την προσαρμογή μίας δεξαμενής καυσίμου χωρητικότητας 13.640 λίτρων (3600 US Gal) στο εσωτερικό της ατράκτου, επάνω σε ειδική βάση στήριξης και πρόσδεσης, ενός μικρού πίνακα ελέγχου στο πιλοτήριο και δύο ατρακτιδίων Mk.32B στα σημεία προσαρμογής των εξωτερικών δεξαμενών καυσίμου, κάτω από την πτέρυγα.
Η ίδια ακριβώς διαμόρφωση υπάρχει και στο KC-130H και ένα από τα ατρακτίδια των hose, φαίνεται να “φοράει” και το ισραηλινό KC-130HI στον εξωτερικό πτερυγικό φορέα, στη φωτογραφία που δημοσιεύουμε. Ακόμα και το ενδεχόμενο να αγοράσουμε μεταχειρισμένα ΚC-130, δεν μας συμφέρει, επειδή έχουμε ήδη δαπανήσει συνολικά 140 περίπου (136,8 για την ακρίβεια…) εκατομμύρια δολάρια για τον εκσυγχρονισμό των 15 δικών μας C-130B/H.
Η τροποποίηση επομένως, τριών ή τεσσάρων C-130H σε ιπτάμενα τάνκερ, είναι μία ενέργεια που συμφέρει πολλαπλά την Ελλάδα. Και καλύπτει μία πάγια και χρόνια επιχειρησιακή απαίτηση. Οι Ισραηλινοί έχουν σίγουρα τη δυνατότητα.
Πολλά χρόνια πριν, στις αρχές της δεκαετίας του ’90 είχαν αγοράσει τέσσερα Β707/720 της Ολυμπιακής Αεροπορίας, τα οποία και τροποποίησαν επιτυχώς σε ιπτάμενα τάνκερ εξοπλισμένα με flying boom. Ελπίζουμε ότι θα υπάρξουν εξελίξεις και ότι θα επανέλθουμε στο ίδιο ζήτημα σε σύντομο χρονικό διάστημα…
0 comments