Ανοχύρωτοι κόσμοι του 21ου αιώνα.

Καθημερινή σκίτσο 15-11-2015*
Όλοι λίγο πολύ έχουμε στη μνήμη μας εκείνη την εικόνα, των διδύμων πύργων να καταρρέουν απ’ το χτύπημα των δυο επιβατικών αεροπλάνων, την 11 Σεπτέμβριου του 2001. Θυμόμαστε όλοι τον πανικό που επικράτησε εκείνη την εποχή, ήταν η ημέρα που αμφισβητήθηκε ανοιχτά το αν η ΗΠΑ είναι άτρωτες ή όχι και η επίθεση εκείνη στο τέλος απέδειξε ανοιχτά πλέον την τρωτότητα των ΗΠΑ. Με τα επακόλουθα των διδύμων Πύργων, και την ανάληψη της ευθηνής για το χτύπημα από την Αλ καϊντα, εμφανίζεται και η λέξη «Τρομοκρατία», και «αγώνας κατά της Τρομοκρατίας». Μια λέξη που άρχισε την ημέρα εκείνη να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των Γεγονότων του Νέου Αιώνα, η οποία πρώτη φορά Ιστορικά συναντάται στον 18ο αιώνα, την Εποχή της Γαλλικής Επανάστασης (1789). 

Όταν υπό το Ροβεσπιέρο το Μάιο του 1793, δόθηκε εντολή να εξοντωθούν οι πολιτικοί του αντίπαλοι, την περίοδο εκείνη οι καρατομήθηκαν περίπου 1.285 άνθρωποι, μέσα σε μόλις έξι εβδομάδες, η περίοδος της Τρομοκρατία έληξε με την καρατόμηση και του Ροβεσπιέρου το 1794.
Ο Όρος «Τρομοκρατία», άλλαξε και Ιστορική περίοδο τον 21ο αιώνα με φόντο αυτήν τη φορά όχι την Γαλλική σημαία αλλά τους Δίδυμους Πύργους. Πλέον η Τρομοκρατία σαν ιστορικός Ορισμός έχει πάρει νέα έννοια, βάση των νέων δεδομένων που έχουν προκύψει. Το είδος της Τρομοκρατίας αυτό από τους Πολιτικούς επιστήμονες ονομάζεται Ατομική Τρομοκρατία, και στόχος της είναι ο πανικός σε ετοιμοθάνατες κυρίαρχες τάξεις μπροστά σε μια επερχόμενη αλλαγή. Κυρίαρχη έως σήμερα τάξη είναι η Δύση, η οποία με αργούς ρυθμούς προσπάθησε να φτιάξει μια άλλη Δύση πάνω σε κόσμους εκ διαμέτρου αντίθετοι απ’ εκείνη.
Ποια είναι η διαφορά της τρομοκρατίας του Ροβεσπιέρου με αυτήν του σήμερα; Η σημερινή αποτελεί ένα δημιούργημα ενός χάους που από την δεκαετία του ’90, το οποίο αποτελεί εν γένει δημιούργημα της Δύσης, αλλά και της ήδη έκρυθμης κατάστασης στη Μέση Ανατολή. Ο βασικότερος στόχος, της σημερινής Τρομοκρατίας είναι να μεταδοθεί το μήνυμα ότι : «Κανείς δεν είναι άμαχος, κανείς δεν είναι αθώος, κανείς δεν είναι ασφαλής», και αυτό το μήνυμα έχει μέσα στον αιώνα μας μεταδοθεί ήδη 3 φορές, την πρώτη στους Δίδυμους Πύργους (2001), την δεύτερη στο χτύπημα στο περιοδικό “Charlie Hebdo” παράλληλα με το Εβραϊκό Supermarket, και τέλος της 13ης Νοεμβρίου 2015, με τα 6 χτυπήματα στην Καρδιά του Παρισιού.  Η σπορά Φόβου μέσα στην καρδιά της Δύσης, μας δίνει από πρώτο χέρι το πόσο εύκολά μπορεί  ο φόβος να μπει στο πλήθος, με μια μόνο κίνηση, και πως αυτά τα άτομα τα οποία θα επιζήσουν της κάθε επίθεσης, θα μεταδώσουν δια μέσω των εμπειριών τον Πανικό εκείνης της επίθεσης… που μεν έγινε αλλά στην μνήμη εξακολουθεί να κυριαρχεί.
Από πού προέρχονται οι τρομοκράτες αυτοί; Η απάντηση σ’ αυτό αποτελεί ένα δίκοπο μαχαίρι… ένα μεγάλο μέρος τους αποτελείτε από Μετανάστες που έχουν ζήσει στις Δυτικές χώρες τις οποίες όταν έρθει η στιγμή να τους επιτεθούν τους είναι ήδη γνώριμες… για παράδειγμα στην Γαλλία την 13/11 οι περισσότεροι από τους τρομοκράτες ανήκαν σε προσφυγικές γειτονιές του Παρισιού, οι οποίες αποκαλούνται και φυτώρια της δύναμης του ISIS. Κάτι που δεν αποτελεί έκπληξη, μιας και είναι γεγονός ότι πολλοί από τους Τζιχαντιστές που πολεμάνε στην Συρία και το Ιράκ, εξάγονται από την Γαλλία, όπου πολλοί από αυτούς επιστρέφουν στην γενέτειρα τους για να πεθάνουν ανάμεσα στους «άπιστους». Αναφέρω ότι είναι δίκοπο μαχαίρι διότι ένα μέρος τον μεταναστών μόνο είναι εκείνο το οποίο ενεργεί με αυτόν τον φανατισμό, όχι η πλειοψηφία τους…
Αναφέρθηκα στην αρχή για τον «πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας», αυτό ουσιαστικά αποτελεί μια “απάντηση” στα Τρομοκρατικά Χτυπήματα από την πλευρά της Δύσης… όμως για να είμαστε αντικειμενικοί, πρέπει να μην ξεχνάμε, ότι η “απάντηση ” της Δύσης μετά απ’ την 11/Σεπτεμβρίου/2001, κατέληξε να φέρει ένα τεράστιο χάος στην Μέση ανατολή, το οποίο δημιούργησε την «Φατριά» των Τζιχαντιστών (ISIS).
Στο σήμερα, η “απάντηση” είναι κάτι το οποίο γίνεται πιο πολύπλοκο ο εχθρός αυτός που έχει απέναντι της η Δύση, είναι ένας Ικανός αντίπαλος, ο οποίος δεν διστάζει να στοχέψει σε Πρωτεύουσες χωρών, δίχως να υπολογίζει το κόστος σε ανθρώπινους πόρους ή το χρηματικό κόστος εκτέλεσης μιας αποστολής Αυτοκτονίας. Είναι ένας αντίπαλος που γεννήθηκε μέσα σε μια ταραγμένη Μέση Ανατολή, όπως είπα από μια Δύση που κατέστρεψε τα καθεστώτα που υπήρχαν και συγκρατούσαν τις ορδές αυτές. Ακόμη και σ’ αυτό το σημείο μπορεί να φανώ αντιφατικός διότι ηγέτες όπως ο Καντάφι ή ο Σαντάμ, (και ο Άσαντ) στα μάτια της Δύσης, ήταν σκληροπυρηνικοί ηγέτες, οι οποίοι κυβερνούσαν αυταρχικά με αίμα τις χώρες τους, ναι στα μάτια ενός δυτικού αυτό φαίνεται απεχθές όμως, αν δει κανείς μέσα στην πολυπλοκότητα της Μέσης Ανατολής, θα δει ότι μέσα σε εκείνον τον κόσμο δεν υπήρχε η αναρχία του σήμερα.
(Όμως η πολυπλοκότητα της Μέσης Ανατολής αποτελεί άλλο ζήτημα στο οποίο θα αναφερθώ σε άλλο άρθρο στο μέλλον).
Η ΗΠΑ με εξαγγελία της, είπε ότι δεν πέσει στην παγίδα που θέλει το ΙΚ(Ισλαμικό Κράτος), δηλαδή να στείλει χερσαίες δυνάμεις, στο έδαφος της Συρίας, ή του Ιράκ. Κάτι το οποίο μεν αποτελεί σώφρονα πολιτική, και στρατηγική. Μιας και έτσι μειώνονται για την Δύση οι ανθρώπινες ζωές (από στρατιωτική άποψη), αλλά και οι ΗΠΑ δίνουν την εικόνα ότι δεν θα συνεχίσουν να καταστρέφουν κόσμους, ή ότι δεν θα συνεχίσουν να στέλνουν στρατεύματα (ικανοποιώντας έτσι και την κοινή γνώμη – Αμερικάνικη και μη) (από Πολιτική άποψη) .
Μετά την επίθεση της 13/11 έχουν αρχίσει κατά την γνώμη μου να αλλάζει  σκηνικό, ναι μεν οι ΗΠΑ δεν θα επέμβουν χερσαία στη Μέση Ανατολή, αλλά κατά πως φαίνεται αποφασισμένη είναι η Γαλλία και άλλες χώρες που ανήκουν στο ΝΑΤΟ.  Διότι ένα τέτοιο χτύπημα δεν γίνεται από πλευράς της Γαλλίας ή κάποιας άλλης Ευρωπαϊκής να το αφήσει έτσι, ήταν Ισχυρό το χτύπημα και ο «φόρος» αίματος σε ζωές Γάλλων πολιτών, είναι με μικρός αλλά, βρίσκεται χαραγμένος στη μνήμη των ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα… και η εκλεγμένη Κυβέρνηση πρέπει να κάνει κάτι για αυτό.
Οι Τζιχαντιστές, οι οποίοι πλέον, αντικαθιστούν άλλες «Φατριές» της Μέσης Ανατολής, με την «πρόκληση» του Παρισιού, (και ποιός ξέρει ίσως να υπάρξουν και άλλες στο μέλλον), δίνουν στην Δύση ένα μήνυμα , το οποίο κάνει τους Λαούς να αφήνουν την παλιά γνώριμη ηρεμία και ησυχία τους… οι Ευρώπη και η Δύση, αλλά ακόμη και Κράτη τα οποία δεν ανήκουν στη Δύση, τα οποία έχουν στραφεί εναντίων στον Εξτρεμισμό των Τζιχαντιστών , πλέον γίνονται στόχος, αυτού του εξτρεμισμού αλλά και οχυρώνουν τους κόσμους τους, εναντίων αυτού. Και κάπου εδώ μέσα σε αυτές τις «Οχυρώσεις» , βρίσκετε κρυμμένος ο κόσμος που θα υποστεί την Καχυποψία που γεννά το νέο αυτό είδος της τρομοκρατίας, είναι ο κόσμος που ζει πλέον στο πετσί του τον πανικό, είναι ο κόσμος που μέσα από τα «Μηνύματα» των Τζιχαντιστών, έχει αρχίσει να πανικοβάλετε απ’ τον Επαγγελματισμό τους, και την σιγουριά τους για τις πράξεις τους. Και κάπου εδώ σκέφτεται κανείς για την σιγουριά των πράξεων τους, για την αποφασιστικότητα, του να ανατιναχθούν στο όνομα του Αλλάχ, και αυτό σε φοβίζει ακόμη περισσότερο, ειδικότερα όταν προσπαθείς να το εξηγήσεις το γιατί αυτοί οι άνθρωποι το κάνουν αυτό, και πως ο Φανατισμός τους κάνει να αποφασίσουν να δώσουν τέλος στην ζωή τους, και εδώ κανείς που ζει στη Δύση, ή σε χώρα μη Μουσουλμανική, δέχεται το χάσμα μεταξύ των κόσμων…
Κλείνοντας, αναρωτιέμαι μήπως μέσα στους «Οχυρωμένους Κόσμους» που δημιουργεί ο καθένας από όποια πλευρά και αν βρίσκεται, εν τέλει είναι ανοχύρωτοι… μήπως τελικά ο κόσμος, και  εννοώ εκείνον, που βρίσκεται μέσα στο μυαλό μας είναι ο πιο ανοχύρωτος απ’ όλους απ’ ότι εκείνος που είναι απ’ έξω;
*Η φωτογραφία είναι από το φύλο καθημερινής της 15/11/2015 του σκιτσογράφου Δημήτρη Χατζόπουλου.
Συντάκτης:
Μοργιαννίδης Θεόδωρος
thumbnail
About The Author

0 comments