Πιθανολογείται πως θα συνδυαστεί με νέους συμβιβασμούς, ενδεχομένως και εθνικής φύσεως – κάτι που ήδη φαίνεται στο θέμα των Σκοπίων, όπου τα «λάθη» της κυβέρνησης, με τη χρήση του ονόματος Μακεδονία, αυξάνονται (ηχητικό)
.
Είμαστε σχεδόν σίγουροι πως η αξιολόγηση θα κλείσει θετικά για την Ελλάδα, ενώ μάλλον θα δοθεί στη σημερινή κυβέρνηση η υπόσχεση αναδιάρθρωσης του χρέους, η οποία προοριζόταν για την επόμενη – κυρίως λόγω των εξελίξεων στο θέμα του προσφυγικού.
Ειδικότερα, η αιτία της θετικής αξιολόγησης δεν θα είναι φυσικά τα καλά οικονομικά μας μεγέθη, αφού η χώρα βαδίζει από το κακό στο χειρότερο, αλλά αφενός μεν το μεταναστευτικό, αφετέρου οι αυξημένοι κίνδυνοι διάλυσης της Ευρωζώνης και της ΕΕ – όχι μόνο λόγω της Ιταλίας αλλά, επίσης, εξαιτίας του κλεισίματος των συνόρων, ειδικά μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις των Βρυξελών.
Σε κάθε περίπτωση, η αξιολόγηση θα συνδέεται ενδεχομένως με νέους συμβιβασμούς της Ελλάδας, πιθανότατα και στα εθνικά θέματα (άρθρο) – κάτι που ήδη διαφαίνεται στο θέμα των Σκοπίων, όπου τα δήθεν «εκ παραδρομής λάθη» της κυβέρνησης, με τη χρήση του ονόματος «Μακεδονία», πολλαπλασιάζονται συνεχώς.
Εν τούτοις, πιστεύουμε πως η θετική αξιολόγηση και η αναδιάρθρωση του χρέους δεν θα προσφέρουν απολύτως τίποτα στην πατρίδα μας, μεταφέροντας απλά το πρόβλημα στο μέλλον και στις επόμενες γενιές – ενώ θα διαιωνίσουν την κατοχή της. Εκτός αυτού η αναδιάρθρωση, η επιμήκυνση δηλαδή του χρόνου εξυπηρέτησης των χρεών μας είναι νομοτελειακή – αφού η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να ανταπεξέλθει με τις υποχρεώσεις της, ενώ η Γερμανία μάλλον δεν θέλει να χρεοκοπήσει, με κίνδυνο αφενός μεν να χάσει τα χρήματα της, αφετέρου να βυθιστεί ξανά η Ευρωζώνη στην κρίση χρέους.
Όσον αφορά τώρα τη μείωση των μέτρων στο 3% αντί του 4,5% που απαιτεί το ΔΝΤ, δεν θα προσφέρει κάτι ιδιαίτερο, ενώ είναι επίσης νομοτελειακή – επειδή η Έλληνες δεν είναι σε θέση να επιβαρυνθούν περισσότερο, εάν υποθέσουμε πως θα αντέξουν αυτό το 3%, οπότε θα ήταν δώρο άδωρο για τους δανειστές.
Ως εκ τούτου, συνεχίζουμε να έχουμε την άποψη πως μόνο η στάση πληρωμών θα μπορούσε να σώσει την Ελλάδα από το έγκλημα που συντελείται, στην εντελώς ανοχύρωτη περιοχή που την έχουν καταντήσει οι κυβερνήσεις της – πριν ακόμη λεηλατηθεί εντελώς από τις ξένες συμμορίες και από την όποια διεφθαρμένη εγχώρια ελίτ.
Βέβαια η χρεοκοπία είναι ένα εξαιρετικά οδυνηρό γεγονός, το οποίο δεν μπορεί να συστηθεί από κανέναν σε μία χώρα. Ακόμη πιο οδυνηρή είναι όμως η πτώχευση, αφού προηγηθεί η λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας – η οποία ευρίσκεται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη στην Ελλάδα. Υπενθυμίζουμε εδώ ότι, κρατική περιουσία αξίας άνω των 300 δις € (συν τα ενεργειακά αποθέματα) έχει δοθεί ως εγγύηση στους δανειστές, έναντι μόλις 50 δις €, με το τρίτο μνημόνιο – ενώ η εξαιρετικά υποτιμημένη ιδιωτική ανήκει κατά ένα μεγάλο μέρος της στις, ξένες πλέον μετά τον αφελληνισμό τους, τράπεζες, οι οποίες θα την κατασχέσουν και θα την πλειστηριάσουν.
Ελάχιστοι βέβαια συνειδητοποιούν πως με την ανεργία, καθώς επίσης με τις συνεχείς μειώσεις των μισθών και των εισοδημάτων που προηγήθηκαν του εγκλήματος, αφενός μεν έχουν απαξιωθεί τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων, αφετέρου τους έχει έμμεσα απαγορευθεί να εξυπηρετούν τα δάνεια τους – ενώ οι υπερβολικοί φόροι λειτουργούν ουσιαστικά ως η χαριστική βολή για πάρα πολλούς δανειολήπτες, οι οποίοι κάποια στιγμή θεώρησαν πως είχαν τη δυνατότητα να αγοράσουν ένα μικρό σπίτι, εμπιστευόμενοι την πατρίδα τους.
Περαιτέρω, το βασικό πρόβλημα της Ελλάδας σήμερα δεν είναι το ευρώ, παρά το ότι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σχετικά με το ότι, αποτελεί πια το νόμισμα των σκλάβων – με την Ευρωζώνη να έχει μετατραπεί σε μία φυλακή για τα περισσότερα κράτη μέλη της, από την οποία πολύ δύσκολα μπορεί να αποδράσει κάποιο (άρθρο). Ίσως βέβαια οι Ιταλοί να καταφέρουν να ανοίξουν την πόρτα της φυλακής – υπενθυμίζοντας πως διαχωρίζουν πλέον καθαρά τους Γερμανούς από τη Γερμανία, όπως αποδεικνύεται από τα βιβλία που γράφονται. Μεταξύ άλλων από το «Πλούσια Γερμανία, φτωχοί Γερμανοί» (πηγή), από το «Σκοτώνοντας την Ευρώπη» και κυρίως από το «Τέταρτο Ράιχ» (πηγή) – όπου ενοχοποιείται καθαρά η γερμανική κυβέρνηση για την υποδούλωση της Ευρώπης με οικονομικά όπλα.
Επίσης υπενθυμίζουμε πως, σύμφωνα με ορισμένους Ιταλούς, οι Έλληνες δεν έχουν συνειδητοποιήσει την προδοσία των κυβερνήσεων τους, οι οποίες έχουν δώσει γη και ύδωρ στους ξένους – ειδικά στους Γερμανούς που φαίνεται πλέον καθαρά πως στηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση, επειδή κατάφερε να περάσει νόμους που, εάν το είχε προσπαθήσει η οποιαδήποτε προηγούμενη, θα είχαν επαναστατήσει οι πάντες. Όταν θα δουν βέβαια το λογαριασμό θα είναι πάρα πολύ αργά – κάτι που δεν πρόκειται ποτέ να τους συγχωρήσουν τα παιδιά τους.
Συνεχίζοντας, το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πλέον καθαρά το χρέος – τόσο δημόσιο, όσο και το ιδιωτικό, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί από την πολιτική των μνημονίων που μας επιβλήθηκε. Με απλά λόγια, είτε με δραχμή, είτε με ευρώ, η χώρα μας δεν πρόκειται να έχει μέλλον, εάν δεν διαγραφεί ονομαστικά μεγάλο μέρος του δημοσίου χρέους, έτσι ώστε να καταστεί εφικτή η αντίστοιχη διαγραφή του ιδιωτικού – οπότε να αποκατασταθεί η πιστοληπτική ικανότητα των δύο τομέων, χωρίς την οποία δεν μπορούν να διενεργηθούν επενδύσεις, οπότε να ακολουθήσει η άνοδος της ρευστότητας στην αγορά, η ανάπτυξη, η δημιουργία θέσεων εργασίας κοκ.
Εναλλακτικά βέβαια υπάρχει επίσης ο δρόμος της Κύπρου, η εξυπηρέτηση του χρέους από τους Πολίτες δηλαδή, τον οποίο είχαμε ήδη αναφέρει από το 2010 (ανάλυση) – αν και είναι πια πολύ αργά, αφού έκτοτε έχουν καταρρεύσει οι τιμές των παγίων περιουσιακών μας στοιχείων. Άλλη δυνατότητα όμως εμείς τουλάχιστον δεν μπορούμε να διακρίνουμε – παραμένοντας ρεαλιστές και χωρίς να περιμένουμε θαύματα, όπως θα ήταν η εκούσια ονομαστική διαγραφή του χρέους με τη συμφωνία της Γερμανίας.
Ολοκληρώνοντας, αναφερόμενοι στη στάση πληρωμών εννοούμε πάντοτε εντός της Ευρωζώνης (ανάλυση) – γνωρίζοντας πολύ καλά πως η Ελλάδα είναι εγκλωβισμένη στο ευρώ, χωρίς καμία δυνατότητα διαφυγής. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως δεν θα πρέπει να έχουμε προετοιμαστεί για τυχόν έξοδο μας, είτε λόγω κάποιων επόμενων εκβιασμών της ΕΚΤ και της Γερμανίας, είτε εξαιτίας της διάλυσης της Ευρωζώνης – η οποία είναι όλο και περισσότερο πιθανή, σχεδόν νομοτελειακή εάν δεν ακολουθήσει η πολιτική και δημοσιονομική ένωση. Ακολουθεί η σημερινή ραδιοφωνική συνομιλία του κ. Σαχίνη με τον κ. Βιλιάρδο.
0 comments