Ψάχνοντας υλικό για την νέα μου εργασία έπεσα πάνω σε αυτό το άρθρο.(http://greece.greekreporter.com/2016/02/03/is-greece-really-europes-most-miserable-country/) Η Ελλάδα, η χώρα του φωτός παρελαύνει πρώτη σε μια θλιβερή λίστα. Απο την άλλη, σε μια άλλη έρευνα αναφορικά με το ποσοστό ευτυχιας στο Dubai, αυτοί που δηλώνουν πως δεν είναι ευτυχισμένοι ανήκουν μόλις στο 10% του πληθυσμού. Είναι γεγονός απο πολλές απόψεις οτι η οικονομική ευημερία(μετρήσιμη με αριθμούς σαν ποσοστό ΑΕΠ, ΔΤΚ, ΑΝΕΡΓΙΑ κτλ.) συνδέεται άμεσα με το well being είτε το δούμε από πλευράς ψυχολογίας πχ. Maslow που για να αρχίσεις να ασχολείσαι με τα ανώτερα επίπεδα της πυραμίδας πρέπει να έχεις πρώτα ικανοποιήσει τις βασικές σου ανάγκες (τροφή, στέγη, ρουχισμό, ασφάλεια κτλ) είτε το δούμε σαν απλά μαθηματικά όπου τα κουκιά δεν βγαίνουν κ εσύ σπρώχνεις το κάρο σκυφτός και απλά προσπαθείς να πληθύνεις το σπόρο.
Ο σπόρος όμως είναι σάπιος, μεταλλαγμένος και μάλιστα τροποποιημένος σε τέτοιο βαθμό που παίζει με την ψυχοσύνθεση σου, σε διώχνει μακρυά από αυτούς που αγαπάς (μετανάστευση), καταβρωχθίζει την ζωή σου (αν είσαι "τυχερός" κ δουλεύεις με υπερωρίες, εκμετάλλευση κ αίμα πληρώνεις το τίμημα) και αν είσαι ο 1 στους 2 κάτω των 25 ετών ή το 25% των άνω πάλι βυθίζεσαι γιατί βλέπεις τα όνειρα σου να κάνουν φτερά και να πετάνε μακρυά από εσένα.
Εγώ παρόλα αυτά, έχοντας την κοιλιά μου χορτάτη βέβαια (δεν το παίζω φιλόσοφος ή σωτήρας) και πληρώνοντας το δικό μου τίμημα, μένω να αναρωτιέμαι.... Μήπως έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας; Μήπως έχουμε στηρίξει τα πάντα στην ύλη και μας καταπίνει; Και αν ναι τι μπορούμε να κάνουμε;
Κορίνα Αβραμάκη
0 comments