Τι συμβαίνει στο Αιγαίο;

.

Για μισό περίπου αιώνα, από το 1923 που υπεγράφη η Συνθήκη της Λωζάνης μέχρι την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, το Αιγαίο υπήρξε μια ήρεμη και ειρηνική περιοχή με την Τουρκία να σέβεται υποδειγματικά την Ελληνική κυριαρχία που συμφωνήθηκε μετά τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο και την Μικρασιατική καταστροφή.

Όταν όμως η Τουρκία βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία να εισβάλλει στην Κύπρο το 1974, χρησιμοποιώντας τις πλάτες των δικών μας «συμμάχων» (Αγγλία, Αμερική, Ισραήλ), άρχισε να ενεργοποιείται η διαχρονική βουλιμία των Τούρκων για νέες κατακτήσεις.

Έτσι «ανακαλύφτηκαν» διάφορα «επιχειρήματα» για την στοιχειώδη υποστήριξη του Τουρκικού επεκτατισμού που χρησιμοποιούνται συνεχώς για να «θολώνουν τα νερά», μέχρι να προκύψει ξανά μια κατάλληλη ευκαιρία ώστε να κάνουν το επόμενο βήμα για το οποίο προετοιμάζονται επί δεκαετίες. Άλλωστε, αυτό ουσιαστικά δήλωσε ξεκάθαρα, ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Μπουλέντ Ετσεβίτ στις 27 Φεβρουαρίου 1975 μιλώντας για τις δήθεν πετρελαϊκές έρευνες που εγκαινίασε  συμβολικά στις 29 Μαΐου 1974, 521 χρόνια μετά την άλωση της Πόλης, Τουρκικό σκάφος στο Αιγαίο: «Τα περί πετρελαϊκών ερευνών ήταν απλά τεχνάσματα. Σκοπός ήταν η διεκδίκηση νέων συνόρων!»*

Ας δούμε όμως τα θέματα που «άνοιξε» ο Τουρκικός επεκτατισμός στο Αιγαίο όταν είδε πόσο εύκολο ήταν, χρησιμοποιώντας τις πλάτες άλλων, να βάλει πόδι στην Κύπρο:

Εθνικός εναέριος χώρος: Η Ελλάδα ήδη από το 1931 με Προεδρικό Διάταγμα έχει καθορίσει το εύρος του Εθνικού Εναέριου Χώρου σε 10 μίλια, με την Τουρκία να σέβεται πλήρως την οριοθέτηση αυτή μέχρι το 1974 όταν άρχισε να αμφισβητεί μονομερώς το όριο των 10 μιλίων με τον ισχυρισμό ότι αυτό «ταυτίζεται» με το εύρος των χωρικών υδάτων τα οποία πρέπει να συμφωνηθούν μεταξύ Ελλάδος – Τουρκίας.

Υφαλοκρηπίδα: Η Ελλάδα και η Τουρκία, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, πρέπει σαν όμορες χώρες να οριοθετήσουν την μεταξύ τους υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο. Η Ελλάδα υποστηρίζει ότι η υφαλοκρηπίδα πρέπει να οριοθετηθεί με βάση την αρχή της μέσης γραμμής, όπως ακριβώς προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο αλλά η Τουρκία μετά το 1974 «ανακάλυψε» ότι τα νησιά του Αιγαίου δεν έχουν δικαίωμα υφαλοκρηπίδας (σε πλήρη αντίθεση με το Διεθνές Δίκαιο) και ότι η εγγύτητα των ελληνικών νησιών στα Τουρκικά παράλια αποτελεί «ειδική περίσταση» που δικαιολογεί απόκλιση από την αρχή της μέσης γραμμής! Η προσχηματική αυτή προσέγγιση της Τουρκίας με στόχο να «τεκμηριώσει» τον αχαλίνωτο επεκτατισμό της, υποχρέωσε την Ελλάδα στην πρόταση οι δύο χώρες να προσφύγουν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την ειρηνική διευθέτηση της διαφοράς, συνυπογράφοντας το απαραίτητο προσύμφωνο. Η Τουρκία απέρριψε την πρόταση παριστάνοντας την «ισχυρή υπερδύναμη» και απαιτώντας «διμερείς συνομιλίες» που θα ικανοποιήσουν τις  απαιτήσεις της.

Αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου: Η Τουρκία από το 1974 έχει δημιουργήσει, απέναντι από τα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου, την 4^η στρατιά του Αιγαίου, στην οποία υπάγεται και η κατοχική δύναμη της Κύπρου (11^ο σώμα στρατού) από το 2006. Με την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 άρχισε να προβάλλεται με τον πιο επίσημο τρόπο ο τυχοδιωκτικός επεκτατισμός της Τουρκίας: Στις 9/6/1974 ο τότε αρχηγός της Τουρκικής αξιωματικής αντιπολίτευσης Σουλειμάν Ντεμιρέλ «τεκμηρίωσε» τις Τουρκικές απαιτήσεις με «επιχειρήματα» που δεν θα έπειθαν ούτε μικρά παιδιά: «Οι διαφωνίες με την Ελλάδα προκύπτουν γιατί τα νησιά που βρίσκονται πολύ πιο κοντά στην Τουρκία ανήκουν στην Ελλάδα και όχι στην Τουρκία! Τα νησιά αυτά συνιστούν μέρος της Ανατολίας και για αιώνες ανήκαν στο Κράτος εκείνο που ήταν κύριος της Ανατολίας!»**. Ο ίδιος άνθρωπος, όταν έγινε πρωθυπουργός, δήλωσε στις 9/8/1976 «Προτιμώ να τα αποκαλώ νησιά του Αιγαίου και όχι Ελληνικά νησιά!»**. Με αυτές ακριβώς τις «απόψεις» η Τουρκία έκτοτε απαιτεί την αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου επικαλούμενη μάλιστα την Συνθήκη της Λωζάνης η οποία όχι μόνο δεν προβλέπει κάτι τέτοιο αλλά, επί πλέον, έχει κυριολεκτικά κατεξευτελιστεί από την ίδια την Τουρκία, η οποία δεν έχει σεβαστεί στο ακέραιο ΟΥΤΕ ΜΙΑ από τις υποχρεώσεις που ανέλαβε! Πλήρης Τουρκικός παραλογισμός που απαιτεί οι άλλοι να εφαρμόζουν την συνθήκη που η ίδια εξευτελίζει, που ζητάει φορτικά την αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου ώστε να είναι εύκολη υπόθεση μια εισβολή μόλις παρουσιαστεί η κατάλληλη ευκαιρία!

Γκρίζες ζώνες: Επειδή «τρώγοντας έρχεται η όρεξη», οι Τούρκοι επινόησαν από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 τις «γκρίζες ζώνες», την αμφισβήτηση δηλαδή της Ελληνικής κυριαρχίας σε σειρά νησιών, νησίδων και βραχονησίδων επικαλούμενοι νεφελωδώς Διεθνείς Συνθήκες για να θολώσουν την κρυστάλλινη Ελληνική κυριαρχία που τεκμηριώνεται τόσο από την Συνθήκη της Λωζάνης (1923) όσο και από την Συνθήκη των Παρισίων (1947). Η επιχείρηση «Ίμια» της Τουρκικής ΜΙΤ (αποβίβαση δήθεν δημοσιογράφων στην νήσο Λημνιά στις 27/1/1996 και αντικατάσταση Ελληνικής σημαίας με Τουρκική) είχε σαν στόχο την καθιέρωση γκρίζων ζωνών στην κρυστάλλινη Ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο με την πρώτηκατάλληλη ευκαιρία που παρουσιάστηκε (Πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα με την ασθένεια του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, την παραίτηση του και την ανάληψη της πρωθυπουργικής ευθύνης από τον Κώστα Σημίτη).

Αιτία πολέμου (Casus Belli): Ήδη, με βάση σχετικό νόμο του 1936, τα Ελληνικά χωρικά ύδατα στο Αιγαίο επεκτείνονται στα 6 μίλια εκτός από τις περιοχές εκείνες όπου η απόσταση με τα Μικρασιατικά παράλια είναι μικρότερη, οπότε ισχύει ο κανόνας της μέσης γραμμής. Σύμφωνα με το πλήρες κείμενο μιας διεθνούς σύμβασης που τέθηκε σε εφαρμογή από τις 16 Ιανουαρίου 1994, όπως αυτή υπογράφηκε στο Montego  Bay της Ιαμαϊκής στις 10 Δεκεμβρίου 1982 από 117 κράτη μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, η χώρα μας έχει το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών της υδάτων από 6 σε 12 μίλια. Η πονηρή Τουρκία δεν υπέγραψε την Διεθνή σύμβαση αλλά έσπευσε αμέσως να εφαρμόσει τις νέες διατάξεις του διεθνούς δικαίου στα παράλια της στον Εύξεινο Πόντο και στην Μεσόγειο και να απειλήσειτην Ελλάδα πως αν εκείνη εφαρμόσει την διεθνή σύμβαση που υπέγραψε, θα έχουμε Ελληνοτουρκικό πόλεμο!! Και για του λόγου το αληθές η Τουρκική εθνοσυνέλευση εξέδωσε το 1995 ψήφισμα με το οποίο θεωρεί αιτία πολέμου (casus belli) την ενδεχόμενη επέκταση των Ελληνικών χωρικών υδάτων από 6 σε 12 μίλια παραβιάζοντας προκλητικά τον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών που απαγορεύει ρητά την απειλή ή την χρήση βίας στις διεθνείς σχέσεις!

FIR – Flight Information Region: Ο εναέριος χώρος ολόκληρου του Αιγαίου (εθνικός και διεθνής), σύμφωνα με τους κανονισμούς του Διεθνούς Οργανισμού Αεροπλοΐας (ICAO), ανήκει στην Ελλάδα η οποία ασκεί τον επιχειρησιακό έλεγχο για την ασφαλή διεξαγωγή των πτήσεων πολιτικών και στρατιωτικών αεροπλάνων. Η Τουρκία από το 1975 έχει πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων την υποχρέωση της να υποβάλλει σχέδια πτήσης των στρατιωτικών αεροπλάνων της, παραβιάζοντας συστηματικά τον εναέριο χώρο που εποπτεύει η Ελλάδα και πραγματοποιώντας στρατιωτικές πτήσεις όχι μόνο στον διεθνή αλλά και στον εθνικό εναέριο χώρο της Ελλάδος! Οι συστηματικές πτήσεις Τουρκικών μαχητικών πάνω από τα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου αναγνωρίζονται και αναχαιτίζονται παγίως από την Ελληνική πολεμική αεροπορία προκαλώντας τεράστιο κόστος στην Εθνική οικονομία και μεγάλους κινδύνους εμπλοκής σε μια πολεμική σύρραξη. Η Τουρκία που κατέρριψε Ρωσικό στρατιωτικό αεροσκάφος ισχυριζόμενη ότι παραβίασε τον εθνικό εναέριο χώρο της για λίγα δευτερόλεπτα (Νοέμβριος 2015), δεν έχει κανένα πρόβλημα να παραβιάζει συνεχώς τον εναέριο χώρο της Ελλάδος με στρατιωτικά αεροσκάφη – πολλές φορές οπλισμένα!

Έρευνα και διάσωση στο Αιγαίο: Σύμφωνα με τους κανονισμούς του Διεθνούς Οργανισμού Αεροπλοΐας (ICAO) που ισχύουν από το 1952 και έχουν επικυρωθεί μεταγενέστερα και από τον Διεθνή Οργανισμό Ναυσιπλοΐας (ΙΜΟ) η Ελλάδα έχει την πλήρη ευθύνη έρευνας και διάσωσης σε ολόκληρη την θαλάσσια περιοχή που συμπίπτει με το FIR Αθηνών. Η Τουρκία με τον απαράμιλλο τραμπουκισμό που την διακρίνει, αποφάσισε μόνη της ότι έχει δικαίωμα έρευνας και διάσωσης… μέχρι το μέσον του Αιγαίου εγκλωβίζοντας το μεγαλύτερο μέρος της νησιωτικής Ελλάδας! Έτσι απλά, με το «έτσι θέλω»!

Παράνομη αποστολή αλλοδαπών: Το Βαθύ Κράτος της Τουρκίας, σε πλήρη συνεργασία με μια τεράστια επιχείρηση της ΜΙΤ, μας στέλνει  ασταμάτητα τα σαπιοκάραβα του θανάτουφορτωμένα με δυστυχισμένους ανθρώπους επιτυγχάνοντας με ένα σπάρο πολλά τρυγόνια: Θησαυρίζουν με αμύθητα ποσά, εκβιάζουν Ελλάδα και Ευρώπη με ποταμούς δυστυχισμένων ανθρώπων που συγκεντρώνουν συστηματικά στα Μικρασιατικά παράλια από την Μέση Ανατολή, την Ασία και την Αφρική, απαιτούν με απίστευτη θρασύτητα την δημιουργία χώρων «θρησκευτικής λατρείας» για τους μουσουλμάνους που προωθούν ασταμάτητα ώστε να ελέγχονται καλύτερα και επιτυγχάνουν την αργή και σταθερή αλλοίωση του Ελληνικού κοινωνικού ιστού στα πλαίσια της πολυπολιτισμικής νέο-Οθωμανικής αυτοκρατορίας που ονειρεύονται.

.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Δυστυχώς οι φανατικοί ισλαμιστές, οι ανεγκέφαλοι τρομοκράτες δεν βρίσκονται μόνο στην Συρία ή στο Ιράκ, αλλά και ακριβώς δίπλα μας!

Οι νέο – οθωμανοί «σουλτάνοι» της Άγκυρας θεωρούν πως η Ελλάδα στις μέρες μας βρίσκεται σε προφανή αδυναμία – άρα υπάρχει η κατάλληλη ευκαιρία – αυξάνοντας συνεχώς την θρασύτητα των προκλήσεων τους.

Νομίζουν πως είναι η εποχή της πισώπλατης μαχαιριάς στην γονατισμένη Ελλάδα από την ασφάλεια της επιτήδειας ουδετερότητας τους το 1942. Ξεχνάνε πως οι ίδιοι αυτοπροσώπως έχουν ανεβάσει εδώ και χρόνια στην Τουρκική και στην Διεθνή πολιτική σκηνή το Τουρκικό θέατρο του παραλόγου που τους έχει απομονώσει από όλα τα ερείσματα που είχε η Τουρκία εδώ και σχεδόν ένα ολόκληρο αιώνα.

«Ξεχνάνε» πως διεξάγουν κυνικά ένα αιματηρό πόλεμο με τον πολυπληθή Κουρδικό πληθυσμό μέσα και έξω από την Τουρκία. Ότι βρίσκονται σε επικίνδυνη αντίθεση με σωρεία χωρών όπως η Ρωσία, η Συρία, η Αρμενία, η Κύπρος, το Ισραήλ, η Αίγυπτος – ακόμα και η «σύμμαχος» Αμερική.

Δείχνουν να ζούνε σε μια εικονική πραγματικότητα νομίζοντας πως έχει αναστηθεί η πεθαμένη Οθωμανική αυτοκρατορία με φαντασιώσεις εξαιρετικά επικίνδυνες για την ειρήνη και την ασφάλεια ολόκληρης της περιοχής.

Παρεξηγούν την αυτοσυγκράτηση και την σύνεση που δείχνει η Ελλάδα, από το 1974 μέχρι σήμερα, με τους θεατρινισμούς, τις προκλήσεις και την αρρωστημένη μεγαλομανία τους. Θεωρούν «υποταγή» το μόνιμα απλωμένο χέρι φιλίας που διαχρονικά προσφέρει η Ελλάδα στην απέναντι όχθη του Αιγαίου εκφράζοντας πρακτικά την επιθυμία της ειρηνικής συμβίωσης.

Ο γειτονικός γίγαντας με τα γυάλινα πόδια, μετά την κατάρρευση των φαντασιώσεων του στην Συρία, την Βόρεια Αφρική και το Κουρδιστάν γίνεται ολοένα και πιο νευρικός, ολοένα και πιο επιθετικός. Νομίζει πως η Ελλάδα με τα σημερινά προβλήματα της, προσφέρει βολικό «αντιστάθμισμα» των οδυνηρών απωλειών του.

Ας είμαστε προετοιμασμένοι, ας επαγρυπνούμε συνεχώς και ας ευχηθούμε να μην χρειαστεί οι μεγαλομανείς νέο – οθωμανοί σουλτάνοι της Άγκυρας να ανακαλύψουν έντρομοι εκ των υστέρων ότι έκαναν ένα ακόμα ασυγχώρητο λάθος με την Ελλάδα – ένα λάθος όμως που θα τους στοιχίσει περισσότερο από όλα τα άλλα…

_______________________________________

 *«Το Θαύμα – Μια πραγματική ιστορία», σελίδα 152.

**«Το Θαύμα – Μια πραγματική ιστορία», σελίδα 149.