Ο Δούρειος Ίππος των Σκοπίων

 .

.

Κατά την άποψη μας έχουν ήδη ξεκινήσει οι διαδικασίες αποσταθεροποίησης, αποδόμησης ή/και διαμελισμού της Ελλάδας από κάπου που δεν το περιμέναμε – υποθέτοντας πως θα ήταν η Θράκη ή το Αιγαίο. Από τη Μακεδονία δηλαδή, το όνομα της οποίας διεκδικείται από τα Σκόπια που στηρίζονται κυρίως από τη Γερμανία (θεωρούσε ανέκαθεν τα Βαλκάνια δικό της «ζωτικό χώρο», κατά την ορολογία του Χίτλερ) – σε συνεργασία φυσικά με τις Η.Π.Α. όπως στην περίπτωση της Τυνησίας.

Εν προκειμένω οι πιέσεις που ασκούνται στην Ελλάδα, έτσι ώστε να συμφωνήσει με κάποια διπλή ονομασία που θα συμπεριλαμβάνει τη λέξη «Μακεδονία», η οποία στην πράξη θα χρησιμοποιηθεί μόνη της, είναι αρκετά μεγάλες – ενώ οι Γερμανοί θέλουν να εκμεταλλευθούν την ανάγκη της ελληνικής κυβέρνησης για κάποιου είδους παραχωρήσεις στο θέμα του δημοσίου χρέους, οι οποίες θα διευκόλυναν την έξοδο στις αγορές αυξάνοντας τις πιθανότητες επανεκλογής της. Από την άλλη πλευρά, οι Η.Π.Α. ενδιαφέρονται κυρίως για την περικύκλωση της Ρωσίας – διαθέτοντας στο νότιο Κόσσοβο μία ισχυρή στρατιωτική βάση και κατασκευάζοντας μυστικά στα Σκόπια μία πολύ μεγάλη πρεσβεία.

Παραδόξως, για την εύρεση μίας γρήγορης λύσης στο θέμα της ονομασίας (σημειώνουμε πως ήδη κυκλοφορούν κείμενα που ισχυρίζονται ότι, η Μακεδονία είναι ένα αυτόνομο κράτος – πηγή), πιέζουν επίσης οι ελληνικές επιχειρήσεις που έχουν εγκατασταθεί στο κρατίδιο κυρίως για φορολογικούς λόγους – όπου, σύμφωνα με εκτιμήσεις, οι επενδύσεις ελληνικών συμφερόντων, άμεσες και έμμεσες, υπερβαίνουν σε αξία το 1 δις € έχοντας δημιουργήσει 40.000 θέσεις εργασίας.

Ίσως το νούμερο να φαίνεται χαμηλό αλλά, με δεδομένο το ότι το ετήσιο ΑΕΠ των Σκοπίων είναι 9,86 δις € (2016), πρόκειται για το 10% του ΑΕΠ – ένα πολύ σημαντικό μέγεθος (σε όρους αγοραστικής αξίας ή ΡΡΡ το ΑΕΠ υπολογίζεται στα 24 δις € επειδή οι τιμές είναι χαμηλές, όπως στη Ρουμανία – ενώ το κατά κεφαλήν στα 12.000 € περίπου). Εκτός αυτού, αφού οι συνολικές ξένες επενδύσεις σωρευτικά υπολογίζονται στα 6,8 δις $ (περί τα 5,5 δις €), εάν πράγματι οι ελληνικές είναι 1 δις € τότε αποτελούν το 18% του συνόλου.     

Σε κάθε περίπτωση οι ενεργές επιχειρήσεις ελληνικών συμφερόντων στα Σκόπια, ο πληθυσμός των οποίων είναι 2,07 εκ., υπολογίζονται στις 400, απασχολώντας 20.000 εργαζομένους – το ήμισυ δηλαδή από όσες έχουν δημιουργήσει οι άμεσες μαζί με τις έμμεσες επενδύσεις, αφού σε αρκετές περιπτώσεις η επενδυτική επέκταση στα Σκόπια διενεργείται μέσω εταιριών που ανήκουν μεν σε Έλληνες, αλλά έχουν την έδρα τους σε άλλες χώρες, όπως στο Λουξεμβούργο.

Στις 200 πάντως μεγαλύτερες εταιρείες των Σκοπίων με βάση το τζίρο τους το 2016, οι οκτώ ήταν οι εξής ελληνικές: OKTA (ΕΛΠΕ), USJE-TITAN, VEROPOULOS, PIVARA SKOPJE (Coca-Cola, Heineken), DOJRAN STEEL (ΣΙΔΕΝΟΡ), ΑΚΤΩΡ, ZITO LUKS (ELBISCO), MERMEREN (Μάρμαρα Παυλίδης).

Συνεχίζοντας στην οικονομική κατάσταση της χώρας, ο ελάχιστος μικτός βασικός μισθός είναι στα 239,74 € (για σύγκριση, 162,69 € στην Αλβανία την ίδια χρονική περίοδο, 275,39 € στη Ρουμανία και 683,76 € στην Ελλάδα – πηγή), ενώ το ονομαστικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ στα 4.765 € – περί τις τέσσερις φορές χαμηλότερο δηλαδή από ότι το ελληνικό. Παρά το ότι δε ο ρυθμός ανάπτυξης της ήταν θετικός, στο 2,5% το 2017 από 2,4% προηγουμένως, βασιζόμενος κυρίως στην αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης (4,2%), οι επενδύσεις παγίου εξοπλισμού συνέχισαν να είναι αρνητικές (-1,3% το 2017 και -4,3% το 2016) – κυρίως λόγω της αδυναμίας του δημοσίου να χρηματοδοτήσει τα έργα υποδομών, τα οποία καθυστερούν πάρα πολύ, καθώς επίσης της πολιτικής αστάθειας που καθιστά προσεκτικούς τους διεθνείς επενδυτές.

Το πρώτο εξάμηνο του 2017 οι άμεσες ελληνικές επενδύσεις στα Σκόπια ανήλθαν στα 2,86 εκ. €, με την Ελλάδα να καταλαμβάνει την 7η θέση μεταξύ των ξένων επενδυτών στη χώρα – ενώ ολόκληρο το 2016 ήταν μόνο 0,96 εκ. €. Αντίθετα, οι συνολικές ξένες απ’ ευθείας επενδύσεις αυξήθηκαν κατά 74,6% το 2016 στα 354 εκ. € (πηγή) – έχοντας μειωθεί κατά 18,5% στα 108,2 εκ. € το πρώτο εξάμηνο του 2017 (άρα οι ελληνικές ήταν μόλις το 2,64% των συνολικών το 2017).

Περαιτέρω, το ΑΕΠ της χώρας προέρχεται κατά 60,4% από τις υπηρεσίες, κατά 29,7% από τη βιομηχανία, καθώς επίσης κατά 9,9% από τη γεωργία – ενώ εξάγει κυρίως στη Γερμανία (40,9%), στο Κόσσοβο (13,5%), στη Σερβία (7,7%) και στη Βουλγαρία (4,5%). Οι χώρες από τις οποίες εισάγει είναι η Γερμανία (12,2%), η Μ. Βρετανία (10,7%), η Σερβία (7,9%), η Ελλάδα (7,3%), η Κίνα (6,2%), η Ιταλία (5,6%), η Τουρκία (5,1%) και η Βουλγαρία (4,6%).

Όσον αφορά το δημόσιο χρέος των Σκοπίων ως προς το ΑΕΠ, είναι μεν χαμηλό όπως σε όλες τις πρώην κομμουνιστικές χώρες, στο 47,8% (πηγή), επειδή έχουν ελάχιστες υποδομές, αλλά αυτό που μετράει είναι το εξωτερικό χρέος – το οποίο τοποθετείται στα 7,68 δις $, έχοντας σχεδόν τριπλασιαστεί σε σχέση με το 2008 (γράφημα). Υπενθυμίζουμε εδώ πως το νόμισμα της χώρας (δηνάριο) έχει συνδεθεί με το ευρώ, προς αποφυγή του πληθωρισμού που διατηρείται στο 2,4% – ενώ το 2016 η κεντρική τράπεζα, τα βασικά επιτόκια της οποίας είναι 3,25% (των εμπορικών 6,61%) εξέδωσε ευρωομόλογα αξίας 495 εκ. $.

Το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών των Σκοπίων έχει μειωθεί στο -2,7% από -12,7% το 2008 – ενώ το έλλειμμα του προϋπολογισμού τους είναι επίσης στο -2,7% οπότε αρκετά χαμηλό. Αυτό που θεωρείται μεγάλο πρόβλημα είναι η ανεργία, η οποία ευρίσκεται στο 23,6% έχοντας όμως μειωθεί σημαντικά από το 35% του 2008 – επί πλέον η ραγδαία άνοδος του ιδιωτικού δανεισμού, ο οποίος έχει τριπλασιαστεί σε σχέση με το 2008 (γράφημα).

Σε κάθε περίπτωση, το ΔΝΤ άρχισε να ζητάει τη λήψη μέτρων – γεγονός που σημαίνει ότι, τα Σκόπια έχουν έναν ακόμη λόγο να βιάζονται για τη συμφωνία σχετικά με το όνομα τους, αφού πιστεύουν πως η ένταξη τους στην ΕΕ θα τους προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα. Εκτός αυτού ότι θα αποφύγουν τόσο το ΔΝΤ, όσο και τη χρεοκοπία – από την οποία απειλούνται μεσοπρόθεσμα.

Φοβούνται επί πλέον την «τύχη» της Ουκρανίας, με βασικούς υπευθύνους και εκεί τόσο τη Γερμανία, όσο και το ΔΝΤ – κάτι που ασφαλώς δεν μπορεί να αποκλεισθεί, αφού υπάρχει ήδη μεγάλη εσωτερική πολιτική αστάθεια που επιδεινώνει την οικονομία.

Είναι εύλογο πως όταν μία χώρα είναι παγιδευμένη στον καθοδικό σπειροειδή κύκλο της κυλιόμενης χρεοκοπίας, όπως η Ελλάδα, χωρίς να έχει το σθένος να απαιτήσει την ορθολογική επίλυση των προβλημάτων της (όπως θα ήταν η χρεοκοπία της, εναλλακτικά η εξόφληση των γερμανικών αποζημιώσεων – ή, έστω, η έγκριση μίας δεκαετούς περιόδου χάριτος για το 50% των δημοσίων χρεών της, με το επιτόκιο δανεισμού του ESM και αμέσως μετά η εξυπηρέτηση τους με ρήτρα εξαγωγών), δεν υφαρπάζεται μόνο η δημόσια και ιδιωτική περιουσία της σε εξευτελιστικές τιμές – με τη μετατροπή των Πολιτών της σε φθηνούς σκλάβους χρέους της γερμανικής και γαλλικής βιομηχανίας.

Απειλείται επί πλέον η εδαφική της ακεραιότητα, όπως είναι ξεκάθαρο στο θέμα της Μακεδονίας – όπου δεν πρόκειται απλά για την επιδίωξη ενός συνθέτου ονόματος που θα εμπεριέχει το όνομα «Μακεδονία» από τα Σκόπια. Πολύ χειρότερα, η πρόθεση των ισχυρών δυνάμεων που στηρίζουν το κρατίδιο, της Γερμανίας πρωτίστως και των Η.Π.Α. δευτερευόντως, είναι η σταδιακή δημιουργία ενός Μακεδονικού κράτους – ένα ενδεχόμενο που θα καθιστούσε αργότερα ευκολότερη την αποκοπή της Θράκης, καθώς επίσης την πρόσβαση της Γερμανίας στη Μεσόγειο μέσω της σύνδεσης του Δούναβη με το λιμάνι της Θεσσαλονίκης (πηγή).

Εκτός αυτού, θα διευκολυνόταν η πρόσβαση στα ελληνικά ενεργειακά αποθέματα της Μακεδονίας και του Αιγαίου, τα οποία είναι τεράστια – ενώ επί πλέον θα εξασφαλιζόταν η σύνδεση των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου που σχεδιάζονται, υπό ξένη κυριαρχία.

Ως εκ τούτου πρέπει να δοθεί πολύ μεγάλη σημασία στο θέμα από όλους τους Έλληνες και όχι μόνο από τους κατοίκους της βόρειας Ελλάδας – αφού πρόκειται για μία τεράστια εθνική απειλή η οποία, εφόσον «τελεσφορούσε» με την παράδοση του ονόματος, θα αποτελούσε την αφετηρία μίας σειράς προβλημάτων για την πατρίδα μας, πολύ πιο μεγάλων από τα σημερινά οικονομικά.

Υπενθυμίζουμε εδώ πως τα οικονομικά προβλήματα αργά ή γρήγορα λύνονται – ενώ για τα εθνικά ισχύουν εντελώς άλλοι κανόνες. Επομένως δεν πρέπει να εκχωρηθεί η ονομασία, οποιοδήποτε αντάλλαγμα και αν προσφερθεί στη χώρα μας – αφού θα αποτελούσε έναν «Δούρειο Ίππο» που θα ήταν ντροπή μας να τον αποδεχθούμε, εάν δεν θέλουμε να θεωρηθούμε πράγματι «λαός ηλιθίων», όταν είμαστε εμείς αυτοί που ιστορικά τον ανακάλυψαν.

analyst.gr