Υπάρχουν βέβαια αυτοί που το βλέπουν πρωτίστως ιδεολογικά το θέμα. Και μέσα σε αυτούς απο ότι φαίνεται και η κυβέρνηση της χώρας. Η ρητορία υπέρ των καταλήψεων απο μεγάλο μέρος της αριστεράς εντός και εκτός κοινοβουλίου είναι λίγο έως πολύ γνωστή. Μου έχει δημιουργηθεί όμως η εξής μία απορία. Πόσο δημοκρατικό είναι στην πραγματικότητα να καταλαμβάνεται ένας δημόσιος χώρος που φύσει και θέσει είναι ο χώρος ελέυθερης διακίνησης ιδεών; Ή μήπως κατα την γνώμη των καταληψιών δέν διακινούνται οι "σωστές" ιδέες και άρα δέν έχει λόγο να λειτουργεί. Αλήθεια σε μιά δημοκρατία υπάρχουν ιδεολογικά δικαστήρια ; Κατά την ταπεινή άποψη του γραφόντος το πανεπιστήμιο δέν πρέπει να κλείνει ποτέ, ούτε και σε περίπτωση πολέμου. Η διεξαγωγή αυτού που ονομάζουμε επιστημονικό έργο πρέπει να είναι ανεμπόδιστη και μάλιστα όχι απλά να μην εμποδίζεται αλλά επιπροσθέτως να ενισχύεται με κάθε μέσο και σε κάθε ευκαιρία. Τα προβλήματα του ελληνικού πανεπιστημίου είναι γνωστά και είναι και πολλά. Δέν γίνεται να λυθούν με τα πανεπιστήμια κλειστά. Και ειδικά για θέματα που δέν αφορούν κάν το πανεπιστήμιο και το έργο του, αλλά για θέματα άσχετα και γενικόλογες θεωρίες του πεζοδρομίου. Φυσικά το δικαίωμα στην διαμαρτυρία και την διαφωνία είναι αναυθαίρετο σε μιά δημοκρατία όμως πρέπει πρώτα απο όλα να γίνετε σεβαστό από τους υπερασπιστές του. Και το να κλείνεις ένα χώρο διακίνησης ιδεών και διαλόγου, το εμποδίζει με τον πιο επώδυνο τρόπο.Αλήθεια πόσο ανθρωπιστικό φαίνεται σε όλους αυτούς το να καταργείται βάναυσα η έστω και ελάχιστη προσπάθεια προόδου του ανθρωπίνου πνεύματος που γίνεται εντός του πανεπιστημίου;
Και μιλώντας και για το άσυλο πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και μιά παρανόηση που υπάρχει. Το άσυλο στα πανεπιστήμια και γενικά στους χώρους ανάπτυξης της παιδείας υπάρχει και πρέπει φυσικά να υπάρχει για να προστατεύει πρωτίστως τις ιδέες , το πνευματικό και επιστημονικό έργο και όχι φυσικά πρόσωπα που θέλουν να κρύψουν πίσω απο αυτό τις όποιες έκνομες τυχόν δραστηριότητες τους. Νομίζω ότι είναι φρόνημο και για τους ίδιους τους καταληψίες καταρχήν να προστατέψουν τον ίδιο τους τον ιδεολογικό εαυτό και μαζί με αυτόν και την ίδια την έννοια του ασύλου.
Όπως και για τον παραπάνω λόγο η έννοια του ασύλου υπαγόρευσε και τον άγραφο (και σε πολλές περιπτώσεις και γραπτό)κανόνα ότι το άσυλο πρωτίστως προστατεύεται απο τους φοιτητές, τους εκπαιδευτικούς, και την διοίκηση του εκάστοτε ιδρύματος.
Στεργίου Ιωάννης φοιτ. Μηχανολογίας
0 comments