Του Σάββα Καλεντερίδη
Σχεδόν σε όλες τις χώρες του κόσμου, εκτός από το πολιτικό σύστημα, που νομοθετεί και διοικεί τη χώρα και αποτελεί τον κεντρικό πυλώνα της επιβίωσης της χώρας, υπάρχει και το κράτος, που αποτελεί κάτι σαν «δίχτυ ασφαλείας» για ενδεχόμενα φαινόμενα πολιτικής αστάθειας.
Γι’ αυτό είδαμε την Ιταλία να μένει όρθια και να μεγαλουργεί τις προηγούμενες δεκαετίες, τότε που η χώρα αυτή άλλαζε τις κυβερνήσεις κυριολεκτικά σαν τα… πουκάμισα.
Επίσης, είδαμε πριν λίγα χρόνια το Βέλγιο να συνεχίσει να υφίσταται ως χώρα, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, επί δυο και πλέον χρόνια, χωρίς κυβέρνηση, λόγω ασυμφωνίας των κομμάτων για το σχηματισμό της.
Η Ελλάδα, η οποία στερείται ενός αξιόπιστου κρατικού μηχανισμού, τον οποίον φρόντισαν να καταστρέψουν οι πολιτικοί με τη ρουσφετολογία και τον κομματισμό, ειδικά τα τελευταία δυο χρόνια έχει εισέλθει σε μια φάση συνεχώς επιτεινόμενης και επιδεινούμενης πολιτικής αστάθειας, αφού η κατάσταση επιδεινώνεται, παρότι η χώρα έχει οδηγηθεί στις κάλπες πέντε φορές μέσα σε ενάμισο χρόνο. Αυτοδικοικητικές, ευρωεκλογές, βουλευτικές Ιανουαρίου 2015, δημοψήφισμα και εκλογές Σεπτεμβρίου.
Και όλα αυτά γιατί οι πολιτικοί και τα κόμματα από τη μια πλευρά στερούνται παντελώς σοβαρότητας και αυθεντικού πατριωτισμού, ενώ από την άλλη πλειοδοτούν και ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον σε ανευθυνότητα, εξουσιομανία και λαϊκισμό.
Υπό την έννοια αυτή, με ένα διαλυμένο κράτος φέουδο των κομμάτων και τιμάριο των κομματικών συνδικαλιστών, η πολιτική αστάθεια που προκαλείται από τη δράση των ανεύθυνων λαϊκιστών μπορεί να οδηγήσει τη χώρα στην ολοκληρωτική διάλυση και καταστροφή.
Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισαν την οικονομική κρίση και προσπάθησαν να επωφεληθούν για να αρπάξουν την εξουσία, χωρίς να νοιάζονται για τα συμφέροντα των πολιτών, της χώρας και του έθνους, είναι χαρακτηριστικός. Εφηύραν ένα ανύπαρκτο και καταστροφικό δίλημμα, το μνημόνιο-αντιμνημόνιο, τορπίλισαν κάθε προσπάθεια σταθεροποίησης της χώρας και εξόδου από τα μνημόνια, προκάλεσαν με ένα συνταγματικό πραξικόπημα εκλογές με αφορμή την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας, εξευτελίζοντας πρόσωπα και θεσμούς, όπως το είδαμε και στις μέρες μας, και τώρα ξαναοδηγούν τη χώρα στις κάλπες, επαιρόμενοι μάλιστα για την δημοκρατική τους ευαισθησία. Και όλα αυτά μετά από τεράστιες καταστροφές, μετά από μια ανύπαρκτη διαπραγμάτευση με αστεία και συνάμα επικίνδυνα πρόσωπα, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, μετά από ένα προδοτικό και διχαστικό δημοψήφισμα, με κλειστές τράπεζες και ενώ όλοι γνώριζαν εκ των προτέρων ότι οι κάλπες θα βγάλουν πολιτική αστάθεια, όσο συνεχίζεται η συγκεκριμένη συμπεριφορά από κόμματα και πολιτικούς.
Και όλα αυτά ενώ γνωρίζουν ότι ελλειψει αξιόπιστου κρατικού μηχανισμού, η πολιτική αστάθεια μπορεί να οδηγήσει στην πλήρη αποσύνθεση τη χώρα.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά μπορεί να καταλήξει κανείς αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η χώρα αυτή δεν έχει ανάγκη από εχθρούς για να καταστραφεί και να χαθεί.
Το ρόλο αυτόν τον παίζουν επάξια, με αξιοθαύμαστο ζήλο και αποτελεσματικότητα οι πολιτικοί και τα κόμματά τους.
Σε άρθρο μας, που δημοσιεύθηκε στη «δημοκρατία» την Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014, χαρακτηρίσαμε την ανευθυνότητα, την εξουσιομανία και τον λαϊκισμό τις τρεις κατάρες του έθνους.
Στο άρθρο μας εκείνο, αφού αναφερθήκαμε στην καταστροφική στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης που υπηρετούσε κάθε φορά πιστά τις τρεις προαναφερθείσες… αξίες και θα έβαζε την Ελλάδα σε νέες περιπέτειες, καταλήγαμε ως εξής:
«Όταν ένα φαινόμενο επαναλαμβάνεται επί σειράν ετών ανεξαρτήτως προσώπων και κομμάτων, τότε σημαίνει ότι η επανάληψη οφείλεται σε δομικά χαρακτηριστικά και εν προκειμένω αδυναμίες του συστήματος.
Στην Ελλάδα δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους ψηφοφόρους, ούτε τους πολιτικούς, για να απαλλαγούμε από τα φαινόμενα της εξουσιομανίας, της ανευθυνότητας και του λαϊκισμού, που καταστρέφουν την κυριολεξία την πατρίδα μας.
Μπορούμε όμως να αλλάξουμε το σύστημα που γεννά, αναπαράγει και επιτρέπει την εμφάνιση τέτοιων φαινομένων.
Και το σύστημα, η βάση, ο θεμέλιος λίθος του συστήματος και της χώρας, είναι το Σύνταγμα, που καθορίζει το πολίτευμα.
Το πρόβλημα είναι μεγάλο και η λύση του εξαιρετικά δύσκολη. Όμως επειδή το διακύβευμα είναι η επιβίωση της πατρίδας μας και του ίδιου του Ελληνισμού, είναι επιβεβλημένο να βρεθεί λύση. Και η λύση δεν μπορεί να προέλθει από ξοφλημένους και εξωνημένους πολιτικούς και συνταγματολόγους, που είναι υπεύθυνοι για το νομικό και πολιτικό έκτρωμα που υπέχει σήμερα τη θέση του συντάγματος.
Τη λύση είναι καταδικασμένοι να την βρουν οι ίδιοι οι πολίτες.»
Σήμερα, μετά από εννιά μήνες και αφού συστοίχως επαληθευθήκαμε, δεν έχουμε να προσθέσουμε τίποτε παραπάνω.
Τη λύση έχουμε ευθύνη να την βρούμε εμείς οι πολίτες και ουδείς άλλος.
http://infognomonpolitics.blogspot.gr
Γι’ αυτό είδαμε την Ιταλία να μένει όρθια και να μεγαλουργεί τις προηγούμενες δεκαετίες, τότε που η χώρα αυτή άλλαζε τις κυβερνήσεις κυριολεκτικά σαν τα… πουκάμισα.
Επίσης, είδαμε πριν λίγα χρόνια το Βέλγιο να συνεχίσει να υφίσταται ως χώρα, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, επί δυο και πλέον χρόνια, χωρίς κυβέρνηση, λόγω ασυμφωνίας των κομμάτων για το σχηματισμό της.
Η Ελλάδα, η οποία στερείται ενός αξιόπιστου κρατικού μηχανισμού, τον οποίον φρόντισαν να καταστρέψουν οι πολιτικοί με τη ρουσφετολογία και τον κομματισμό, ειδικά τα τελευταία δυο χρόνια έχει εισέλθει σε μια φάση συνεχώς επιτεινόμενης και επιδεινούμενης πολιτικής αστάθειας, αφού η κατάσταση επιδεινώνεται, παρότι η χώρα έχει οδηγηθεί στις κάλπες πέντε φορές μέσα σε ενάμισο χρόνο. Αυτοδικοικητικές, ευρωεκλογές, βουλευτικές Ιανουαρίου 2015, δημοψήφισμα και εκλογές Σεπτεμβρίου.
Και όλα αυτά γιατί οι πολιτικοί και τα κόμματα από τη μια πλευρά στερούνται παντελώς σοβαρότητας και αυθεντικού πατριωτισμού, ενώ από την άλλη πλειοδοτούν και ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον σε ανευθυνότητα, εξουσιομανία και λαϊκισμό.
Υπό την έννοια αυτή, με ένα διαλυμένο κράτος φέουδο των κομμάτων και τιμάριο των κομματικών συνδικαλιστών, η πολιτική αστάθεια που προκαλείται από τη δράση των ανεύθυνων λαϊκιστών μπορεί να οδηγήσει τη χώρα στην ολοκληρωτική διάλυση και καταστροφή.
Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισαν την οικονομική κρίση και προσπάθησαν να επωφεληθούν για να αρπάξουν την εξουσία, χωρίς να νοιάζονται για τα συμφέροντα των πολιτών, της χώρας και του έθνους, είναι χαρακτηριστικός. Εφηύραν ένα ανύπαρκτο και καταστροφικό δίλημμα, το μνημόνιο-αντιμνημόνιο, τορπίλισαν κάθε προσπάθεια σταθεροποίησης της χώρας και εξόδου από τα μνημόνια, προκάλεσαν με ένα συνταγματικό πραξικόπημα εκλογές με αφορμή την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας, εξευτελίζοντας πρόσωπα και θεσμούς, όπως το είδαμε και στις μέρες μας, και τώρα ξαναοδηγούν τη χώρα στις κάλπες, επαιρόμενοι μάλιστα για την δημοκρατική τους ευαισθησία. Και όλα αυτά μετά από τεράστιες καταστροφές, μετά από μια ανύπαρκτη διαπραγμάτευση με αστεία και συνάμα επικίνδυνα πρόσωπα, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, μετά από ένα προδοτικό και διχαστικό δημοψήφισμα, με κλειστές τράπεζες και ενώ όλοι γνώριζαν εκ των προτέρων ότι οι κάλπες θα βγάλουν πολιτική αστάθεια, όσο συνεχίζεται η συγκεκριμένη συμπεριφορά από κόμματα και πολιτικούς.
Και όλα αυτά ενώ γνωρίζουν ότι ελλειψει αξιόπιστου κρατικού μηχανισμού, η πολιτική αστάθεια μπορεί να οδηγήσει στην πλήρη αποσύνθεση τη χώρα.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά μπορεί να καταλήξει κανείς αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η χώρα αυτή δεν έχει ανάγκη από εχθρούς για να καταστραφεί και να χαθεί.
Το ρόλο αυτόν τον παίζουν επάξια, με αξιοθαύμαστο ζήλο και αποτελεσματικότητα οι πολιτικοί και τα κόμματά τους.
Σε άρθρο μας, που δημοσιεύθηκε στη «δημοκρατία» την Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014, χαρακτηρίσαμε την ανευθυνότητα, την εξουσιομανία και τον λαϊκισμό τις τρεις κατάρες του έθνους.
Στο άρθρο μας εκείνο, αφού αναφερθήκαμε στην καταστροφική στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης που υπηρετούσε κάθε φορά πιστά τις τρεις προαναφερθείσες… αξίες και θα έβαζε την Ελλάδα σε νέες περιπέτειες, καταλήγαμε ως εξής:
«Όταν ένα φαινόμενο επαναλαμβάνεται επί σειράν ετών ανεξαρτήτως προσώπων και κομμάτων, τότε σημαίνει ότι η επανάληψη οφείλεται σε δομικά χαρακτηριστικά και εν προκειμένω αδυναμίες του συστήματος.
Στην Ελλάδα δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους ψηφοφόρους, ούτε τους πολιτικούς, για να απαλλαγούμε από τα φαινόμενα της εξουσιομανίας, της ανευθυνότητας και του λαϊκισμού, που καταστρέφουν την κυριολεξία την πατρίδα μας.
Μπορούμε όμως να αλλάξουμε το σύστημα που γεννά, αναπαράγει και επιτρέπει την εμφάνιση τέτοιων φαινομένων.
Και το σύστημα, η βάση, ο θεμέλιος λίθος του συστήματος και της χώρας, είναι το Σύνταγμα, που καθορίζει το πολίτευμα.
Το πρόβλημα είναι μεγάλο και η λύση του εξαιρετικά δύσκολη. Όμως επειδή το διακύβευμα είναι η επιβίωση της πατρίδας μας και του ίδιου του Ελληνισμού, είναι επιβεβλημένο να βρεθεί λύση. Και η λύση δεν μπορεί να προέλθει από ξοφλημένους και εξωνημένους πολιτικούς και συνταγματολόγους, που είναι υπεύθυνοι για το νομικό και πολιτικό έκτρωμα που υπέχει σήμερα τη θέση του συντάγματος.
Τη λύση είναι καταδικασμένοι να την βρουν οι ίδιοι οι πολίτες.»
Σήμερα, μετά από εννιά μήνες και αφού συστοίχως επαληθευθήκαμε, δεν έχουμε να προσθέσουμε τίποτε παραπάνω.
Τη λύση έχουμε ευθύνη να την βρούμε εμείς οι πολίτες και ουδείς άλλος.
http://infognomonpolitics.blogspot.gr
0 comments