Γράφει ο Νίκος Νικήτογλου
Σήμερα είχα όρεξη να γράψω μερικά πράγματα για τις εκλογές στην Ισπανία. Παρόλ'αυτά χθες ήρθαν μερικοί καλοί φίλοι στο σπίτι και κάναμε μια συζήτηση για όσα γίνονται στην περιοχή.Η αλήθεια είναι ότι απέχω από το επίπεδο της πολιτικής πρακτικής στη γειτονιά μας,γιατί πολύ απλά δεν βρίσκω κάποιο λόγο να ξοδεύω έστω και μια σκέψη για όσα συμβαίνουν μέσα σε γραφεία,σε αίθουσες ή σε γαστρονομικές συνεστιάσεις.Ο δήμος και οι δύο πόλεις βρίσκονται έξω από αυτά.Βρίσκονται στο πεζοδρόμιο,στις λιγοστές πλέον επιχειρήσεις,στα γήπεδα και στους αθλητικούς χώρους,στις πολιτισμικές δραστηριότητες,στους συλλόγους και στις πρωτοβουλίες που δραστηριοποιούνται στη περιοχή μας.
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.Τα Σπάτα.Τα Σπάτα λοιπόν αποτελούν ένα παράδειγμα μέσα από το οποίο μπορεί κανείς να εξάγει πολύ χρήσιμα συμπεράσματα.Μια πόλη/κωμόπολη/χωριό που έχει απολέσει την ταυτότητα της εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες.Και το ταυτοτικό ζήτημα επηρεάζει άμεσα και το παραγωγικό μοντέλο στην περιοχή.Μια αγροτοκτηνοτροφική κοινωνία,η οποία παρασύρθηκε από την τοποφαγία και την τσιμεντοποίηση της απο-αστικοποίησης του αθηναϊκού λεκανοπεδίου.Αεροδρόμιο,Αττική Οδός,άναρχη και απρόσωπη οικιστική ανάπτυξη περιφερειακά του κέντρου της πόλης.Από το αγροτοκτηνοτροφικό παραγωγικό μοντέλο, περάσαμε σε ένα παράξενο κατασκευαστικό-μεσιτικό-πουλάω για να ζήσω.Γι'αυτό και τα Σπάτα βιώνουν την κρίση ήδη από την επαύριο των Ολυμπιακών Αγώνων,όταν σταμάτησαν και τα μεγάλα έργα στην Αττική.Η εποχή των μνημονίων ήταν απλά μια ακόμα πρόκα στο φέρετρο.Για τα μεγάλα "επιχειρηματικά πάρκα" και "εμπορικά κέντρα" της περιοχής μας δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά.Αν κάποιοι ονειρεύονται τα νιάτα της πόλης μας να δουλεύουν για 400 ή 500 ευρώ,συγγνώμη αλλά δεν έχουν κανέναν λόγο να τοποθετούνται στο δημόσιο βήμα.Γιατί άλλο πράγμα η πολιτική και άλλο πράγμα η διαχείριση της μιζέριας.Σε όλο αυτό θα μπορούσες να αντιτάξεις ένα νέο παράδειγμα.Σοβαρά επιχειρηματικά σχέδια μικρής κλίμακας,παραγωγικούς συνεταιρισμούς,δημοτικές βιοτεχνίες.
Και θα μπορούσαν να γίνουν πολλά.Κάποτε είχαμε προτείνει μερικά πράγματα, αλλά δυστυχώς δεν συζητήθηκαν από κανέναν ("δημοτικό γραφείο απασχόλησης και επιχειρηματικότητας", το οποίο δεν θα κόστιζε ούτε ένα ευρώ στον προϋπολογισμό μιας που θα στελεχωνόταν από νέους επιστήμονες που απλά θα έκαναν την πρακτική τους άσκηση.Γιατί έχοντας περάσει από τη φάση αναζήτησης εργασίας στο εξωτερικό,άλλο πράγμα είναι να λέει στο βιογραφικό σου ότι εργάστηκες σε ένα νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και άλλο να λέει "Trechagyrevopoulos AE").Πάρτε όμως το παράδειγμα της Βασιλέως Παύλου,του κεντρικού δρόμου της πόλης.Μαγαζιά ανοίκιαστα,μιζέρια,φαγάδικα,τράπεζες,2 ψιλικατζίδικα,μερικές καφετέριες,βενζινάδικα και φαρμακεία.Αυτό δεν είναι εικόνα.Και τί θα μπορούσαμε να κάνουμε;Καταρχάς να αποκτήσουμε έναν σύλλογο ιδιοκτητών ακινήτων.Να θέσουμε έναν αυστηρό κανονισμό όσον αφορά τις προσόψεις των καταστημάτων,έτσι ώστε να αποκτήσουμε μια ομοιομορφία σε βάθος δεκαετίας (όσοι γνωρίζουν τι σημαίνει "οικιστικός κύκλος" ή "κύκλος ζωής ενός ακινήτου" θα καταλάβουν τί εννοώ).Μια τέτοια στρατηγική με μακροπρόθεσμες στοχεύσεις θα προσέδιδε μια ταυτότητα στη γειτονιά.Αν πάλι βλέπαμε πως το πράγμα δεν κινείται,θα μπορούσαμε να βγάλουμε ένα όμορφο πρωινό τον Δήμαρχο μας στην πρωινή εκπομπή του Παπαδάκη (έτσι και αλλιώς τόσα τηλεοπτικά studio στη περιοχή δεν έχουν δώσει το παραμικρό στην τοπική κοινωνία,και καταλήξαμε στα "Spata Live" και στα αστειάκια περί "This is Spata").Να πει λοιπόν ο Δήμαρχος (όχι από το γραφείο του,αλλά με φόντο καμία από τις έρημες πλατείες,έστω και αυτή την κατηφορική που αποτελεί αρχιτεκτονική...μοναδικότητα) πως "η κατάσταση είναι δύσκολη,γνωρίζουμε πως οι καιροί είναι ζοφεροί,αλλά εμείς ως Δήμος Σπάτων-Αρτέμιδος,για κάθε νέο επιχειρηματία που έρχεται στην πόλη μας να επενδύσει,τον εξαιρούμε για μία δεκαετία από τα δημοτικά τέλη".
Αλλά πάμε και παρακάτω.Η πόλη είναι υποβαθμισμένη,έχει υψηλά ποσοστά ανεργίας και το βιοτικό επίπεδο έχει πέσει πάρα πολύ.Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο αθλητισμός και ο πολιτισμός αποτελούν ισχυρά όπλα για να χρησιμοποιήσεις στην ανοικοδόμηση του τόπου.Ας δούμε όμως την κατάσταση στον αθλητισμό.298 σωματεία που βολοδέρνουν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.Αντί δηλαδή να δημιουργήσουμε τον "Αήττητο Γυμναστικό Σύλλογο Σπάτων" με όλα τα αθλήματα κάτω από ένα έμβλημα και μία σημαία,έτσι ώστε να δημιουργήσουμε στους νέους της πόλης μας την ιδέα "Μια πόλη-Μια ομάδα-Μια οικογένεια", καθόμαστε και ασχολούμαστε με μικροπαραγοντισμούς. Ενιαία πολιτική για τις χορηγίες,ενιαίο εισιτήριο διαρκείας για όλα τα αθλήματα, μα πάνω απ'όλα, 500 παιδάκια σε όλα τα αθλήματα,τα οποία θα πηγαίνουν στο σχολείο φορώντας τα ίδια χρώματα, θα τους καλλιεργείται δηλαδή από μικρή ηλικία η ψυχολογία της ομάδας,της κοινότητας, της συλλογικότητας.Και δεν έχω θέμα με τον Αήττητο.Ποτέ μου δεν υπήρξα αθλητής του.13 χρόνια στο μπάσκετ ήμουν.
Πάμε όμως και στην Αρτέμιδα.Γιατί για τις παθογένειες της Αρτέμιδας,του φυσικού επινείου των Σπάτων,έχουν μεγάλες ευθύνες οι παλαιότερες γενιές Σπαταναίων.Η Αρτέμιδα λοιπόν έχει πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά, καθ'ότι αποτέλεσε έναν παραθεριστικό οικισμό για τον κόσμο του μόχθου και της εργασίας από όλες τις γειτονιές της Αθήνας. Και γι'αυτό είμαστε υπερήφανοι, αλλά η εικόνα της είναι παραπάνω από καταθλιπτική.Όσοι σας λένε ότι η Αρτέμιδα είναι "χαμένη υπόθεση" λόγω της άναρχης οικιστικής της ανάπτυξης, να ξέρετε ότι είναι βαθιά αμόρφωτοι. Στην Αρτέμιδα απλά θα πρέπει να στρέψουμε τα μειονεκτήματα της,σε πραγματικά πλεονεκτήματα.Άλλωστε οι κάτοικοι της προέρχονται από όλη την Ελλάδα (εξου και τόσοι διαφορετικοί σύλλογοι), υπάρχει λοιπόν μια πολυταυτοτική διάσταση, κάτι το οποίο δεν είναι αρνητικό.
Τί κάνουμε λοιπόν με την Αρτέμιδα; Μπορείτε να πατήσετε στο Google "Boca Neighborhood Buenos Aires". Αυτή λοιπόν είναι η..πολύχρωμη γειτονιά της Boca στο Μπουένος Άιρες (οι περισσότεροι τη γνωρίζετε από την ποδοσφαιρική ομάδα Boca Juniors). Μια γειτονιά όπου κάθε κτήριο έχει διαφορετικό χρώμα,χωρίς μονότονα χρώματα,κάτι το οποίο της προσδίδει μια ταυτότητα και μοναδικότητα. Αυτό το στυλ θα μπορούσε να "δέσει" πολύ αρμονικά με μια ιδιαίτερα ενεργή κοινότητα που αναπτύσσεται στα πλαίσια της Αρτέμιδας, και είναι αυτή των extreme water sports, όπως το kite surfing και το wind surfing, όπου βλέπουμε πως άνθρωποι απ'όλη την Αθήνα έρχονται στην περιοχή μας. Και προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να πορευτούμε στο μέλλον.Να δέσουμε με τρόπο αρμονικό τα ετερόκλητα στοιχεία της περιοχής.
Αλλά θα σας πω κάτι σήμερα, και όποιος γουστάρει το συζητάμε και περαιτέρω. Γι'αυτό άλλωστε υπάρχει το facebook. Το μέλλον της Αρτέμιδας (ίσως και των Σπάτων), θα κριθεί σε μία λέξη.Στη λέξη "υδροπλάνο". Στην ανάπτυξη δηλαδή του πρώτου θαλάσσιου αεροδρομίου. Όπου οι τουρίστες θα προσγειώνονται στο Ελευθέριος Βενιζέλος και θα μεταφέρονται στην Αρτέμιδα για να πάρουν το υδροπλάνο τους με προορισμό κάποιο νησί του Αιγαίου. Και αυτό είναι το όραμα του 21ου αιώνα για την περιοχή.Γιατί πολύ απλά δεν γίνεται όλα τα νησιά του Αιγαίου να αποκτήσουν κανονικό αεροδρόμιο.Γιατί πολύ απλά θα χρειαστεί να αναδιανείμουμε το παραγόμενο ΑΕΠ από την τουριστική βιομηχανία των νησιών του Αιγαίου (3% του ΑΕΠ μας παράγεται στη Μύκονο και το 2% στη Σαντορίνη).Και αυτό το project θα έπρεπε ήδη να "τρέχει" σε συνεργασία με τα αρμόδια Υπουργεία. Διεθνείς διαγωνισμοί, γιατί πολύ απλά εταιρείες-κολοσσοί θα παρακαλούσαν για να αναλάβουν ένα τέτοιο έργο.
Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά και ας πάμε στο ΚΕΛ. Δηλαδή εσείς τί περιμένατε; Ο τρόπος που πολιτεύονται οι άνθρωποι στην περιοχή είναι ο καθρέπτης της ίδιας της κοινωνίας.Αφού για να γίνεις Δήμαρχος απλά χρειάζεται να συμπεριλάβεις στο συνδυασμό σου τουλάχιστον ένα άτομο από τις μεγάλες φατρίες του τόπου. "Δεν λέω καλό το βιογραφικό σου Μαρία μου,αλλά θα ψηφίσω τον μπαρμπα Μπρίλιο γιατί έχουμε υποχρέωση". "Είναι ξάδερφος, μπατζανάκης,θείος"."Αυτός θα μου βάλει το παιδί σε δουλειά". Σε πεντάμηνη σύμβαση δηλαδή για ψίχουλα.Και γαμώ τα οράματα για τον τόπο. Έτσι λοιπόν θα βλέπετε την περιοχή να υποβαθμίζεται σταδιακά,μαζί με αυτή και τις περιουσίες σας, ωσπου θα παρακαλάτε να τις παραχωρήσετε για μερικές ψωροχιλιάδες με σκοπό να πληρώσετε τον...ΕΝΦΙΑ. Γιατί φίλοι και φίλες μου, όποια περιοχή δεν συνδέεται με τους μεγάλους σιδηροδρομικούς και οδικούς άξονες, υποβαθμίζεται και γκετοποιείται. Για παράδειγμα στο Λονδίνο, όποια περιοχή δεν είχε στάση του μετρό...απλά δεν πλησίαζες.
Οπότε χρειάζεται να κάνουμε όλοι την αυτοκριτική μας. Αν περιμένετε από το Δημοτικό Συμβούλιο θα ήθελα να σας πω κάτι πέρα από την πλάκα. Το 90% του Δημοτικού Συμβουλίου δεν γνωρίζει τί είναι το Google και το 95% δεν μιλάει καν Αγγλικά. Τόσο απλά. Καλή συνέχεια στην υπόθεση του ΚΕΛ.
ΥΓ.Πόσα από τα παραπάνω θα κλέψουν για να τα συμπεριλάβουν στο "πρόγραμμα" με το οποίο θα διεκδικήσουν τη ψήφο σας την επόμενη τετραετία;
0 comments