Ανάλυση: South Front
Απόδοση: "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"
Οι πρόσφατες εξελίξεις δείχνουν σημαντικές αλλαγές στη στρατηγική των Δυτικών χωρών που εμπλέκονται στη σύγκρουση της Συρίας:
- Οι ΗΠΑ απέστειλαν χερσαίες δυνάμεις στην περιοχή, μεταξύ αυτών και μονάδες ειδικών επιχειρήσεων.
- Η Γαλλική Πολεμική Αεροπορία έχει αυξήσει κατακόρυφα τον αριθμό των βομβαρδιστικών επιχειρήσεων στην περιοχή, ενώ οι σχηματισμοί ταχείας αντίδρασης των χερσαίων δυνάμεων και οι ναυτικές μονάδες της Γαλλίας μετακινούνται όλο και πιο κοντά στη Συρία.
- Η Βρετανία έχει επίσης αρχίσει να συμμετάσχει στις επιχειρήσεις κατά του ISIS υπό την ηγεσία των ΗΠΑ σε συριακό έδαφος.
- Παράλληλα, η Γερμανία έχει αρχίσει να παρατάσσει αεροσκάφη και προχώρησε στην μετεγκατάσταση σχεδόν 1.200 στρατιωτών μονάδων ταχείας αντίδρασης στο πεδίο της μάχης στην μεθοριακή γραμμή Συρίας-Ιράκ.
- Τέλος, η Τουρκία αναπτύσσει μια μεγάλη στρατιωτική δύναμη επίθεσης, η οποία συμπεριλαμβάνει μερικές τεθωρακισμένες μονάδες, στα σύνορα με τη Συρία.
Σύμφωνα με το αρχικό σενάριο που άρχισε να εφαρμόζεται από τη Δύση, το ISIS και οι άλλες ένοπλες ομάδες, οι οποίες εσκεμμένα αποκαλούνται “μετριοπαθής αντιπολίτευση”, θα προέβαιναν στην εκτέλεση ενός σχεδίου για τη Συρία παρόμοιου με εκείνου που εφαρμόστηκε στη Λιβύη, με απώτατο στόχο την εκδίωξη ή (αν ήταν δυνατό) τη δολοφονία του Άσαντ και την βύθιση ολόκληρης της χώρας στο χάος. Στη συνέχεια, η γνωστή Συμμαχία υπό αμερικανική ηγεσία θα προχωρούσε σε στρατιωτική επιχείρηση ευρείας κλίμακας, προκειμένου να σταματήσει τις δράσεις των τρομοκρατών που απειλούν τη “μετριοπαθή αντιπολίτευση” στη Συρία, θα ανέπτυσσε χερσαίες δυνάμεις του ΝΑΤΟ στην περιοχή και θα αναλάμβανε τον έλεγχο των ζωτικής σημασίας κοιτασμάτων πετρελαίου και των υλικοτεχνικών υποδομών. Aν όλα έβαιναν καλώς, θα ήταν θέμα χρόνου η αποκατάσταση του καθεστώτος που ίσχυε πριν από 40 και κάτι χρόνια, με τις πετρελαϊκές πολυεθνικές εταιρείες που υποστηρίζονται από το ΝΑΤΟ να έχουν τον έλεγχο των ενεργειακών πόρων της χώρας. Η Συρία θα γινόταν θύμα πλήρους εκμετάλλευσης από τις πανταχού παρούσες ξένες δυνάμεις, ενώ ολόκληρη η Μεσόγειος θα μετατρέπονταν σε μια απόλυτα ελεγχόμενη λίμνη της Συμμαχίας.
Σήμερα, ωστόσο, είναι σαφές ότι η Συρία δεν πρόκειται να καταρρεύσει κάτω από τις πιέσεις των τρομοκρατικών ομάδων. Οι δυνάμεις του Συριακού Στρατού, στηριζόμενες από το Ιράν και τη Ρωσία, έχουν αποκτήσει νέα δυναμική, με αποτέλεσμα να ανακαταλαμβάνουν πόλεις και εγκαταστάσεις που προηγουμένως τελούσαν υπό τον έλεγχο του Ισλαμικού Κράτους.
Επομένως, οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ χρειάζονται επειγόντως ένα νέο σχέδιο διατήρησης του ελέγχου, τουλάχιστον του βορείου τμήματος του “διαδρόμου” πετρελαίου από το Ιράκ και προσπαθούν να εκμεταλλευθούν αυτή την ευκαιρία, προκειμένου να εμπλέξουν τη Ρωσία σε έναν μακρύ σε διάρκεια και δαπανηρό πόλεμο. Με άλλα λόγια, προσπαθούν να επιτύχουν ό,τι δεν κατάφεραν να κάνουν στην Ουκρανία.
Αυτό σημαίνει ότι οι νατοϊκές δυνάμεις που αναπτύσσονται στην περιοχή θα κληθούν να εξασφαλίσουν τον έλεγχο σημαντικών έργων υποδομής, ανάμεσα στα οποία συμπεριλαμβάνονται ασφαλώς και οι πετρελαιοπηγές, προτού τις απελευθερώσουν οι στρατιωτικές δυνάμεις της Συρίας. Αυτό σημαίνει επίσης ότι, αντικυβερνητικές δυνάμεις, δηλαδή αντιρωσικές και αντι-ιρανικές, θα εγκατασταθούν σε περιοχές της διαιρεμένης Συρίας. Η δε ανάγκη για μια δικαιολογία για να εφαρμοστεί η διαφορετική αυτή προσέγγιση ενδεχομένως να είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο η επίθεση της 13ηςΝοεμβρίου στο Παρίσι δεν εμποδίστηκε από τις Δυτικές ειδικές υπηρεσίες.
Προφανώς, το σχέδιο των Δυτικών να διαιρέσουν τη Συρία σε υποτελείς περιφέρειες-κρατίδια οδηγεί σε 3 βασικά σενάρια:
Σενάριο 1ο: Η συσσώρευση στρατευμάτων και η κλιμάκωση στην περιοχή θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανοιχτή στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ του ΝΑΤΟ και του εναλλακτικού συνασπισμού κατά του ISIS, του οποίου ηγείται η Ρωσία.
Μια τέτοια περιφερειακή σύγκρουση θα μπορούσε εύκολα να οδηγήσει σε ένα παγκόσμιο πόλεμο. Η πιθανότητα δε αυτή ενισχύεται ακόμη περισσότερο από το γεγονός ότι ηΤουρκία, κράτος μέλος του ΝΑΤΟ, έχει ήδη δείξει ότι είναι πρόθυμη να κλιμακώσει την κατάσταση, προκειμένου να στηρίξει τις παράνομες επιχειρήσεις διακίνησης πετρελαίου που συνδέονται με την δράση του ISIS.
Σενάριο 2ο: Σε περίπτωση που ο Συριακός Στρατός, με την υποστήριξη των τοπικών παραστρατιωτικών δυνάμεων, του Ιράν και της Ρωσίας, δεν είναι σε θέση να κατορθώσει μια σημαντική επιτυχία στο πεδίο της μάχης, η Συρία θα μπορούσε να διαιρεθεί εύκολα από τις χερσαίες δυνάμεις των Δυτικών, που υποστηρίζονται από τις εναέριες δυνάμεις και τις δράσεις των μυστικών υπηρεσιών του ΝΑΤΟ.
Μια άμεση στρατιωτική επέμβαση με στόχο την ανάληψη του ελέγχου των πετρελαϊκών και κρίσιμης σημασίας υλικοτεχνικών υποδομών παραμένει επίσης ένα ανοιχτό ενδεχόμενο. Ακόμη και αν το ΝΑΤΟ και οι περιφερειακοί του σύμμαχοι αναλάβουν με επιτυχία τον έλεγχο ενός σημαντικού μέρους της χώρας, αυτή η κλιμάκωση είναι απίθανο να αποφευχθεί. Η κατάσταση θα γίνει ακόμα πιο έντονη λόγω της ίδρυσης ενός επιθετικού ψευδοκράτουςμέσα στην επικράτεια της Συρίας. Λαμβάνοντας δε υπ’ όψιν ότι η εναλλακτική συμμαχία κατά του ISIS δεν πρόκειται να καταθέσει τα όπλα, εύκολα θα μπορούσε να προκύψει μιαανοιχτή σύγκρουση από τις ενδιαφερόμενες δυνάμεις.
Σενάριο 3ο: Τέλος, εάν ο Συριακός Στρατός, υποστηριζόμενος από τη Ρωσία και το Ιράν, αναλάβει τον έλεγχο των βασικών τομέων της χώρας, η Συμμαχία υπό την αμερικανική ηγεσία θα βρεθεί αντιμέτωπη με το γεγονός ότι η Συρία εκ των πραγμάτων θα απελευθερωθεί από τις τρομοκρατικές ομάδες που την καταστρέφουν. Έτσι θα μπορούσε να αποτραπεί μια άμεση στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ.
Στην περίπτωση αυτή, φυσικά, οι χώρες του ΝΑΤΟ θα ενισχύσουν την παρουσία τους στοΙράκ και θα χρησιμοποιήσουν την κατάσταση αυτή ως έρεισμα για να οργανώσουν νέες καταστροφικές ενέργειες κατά της Συρίας.
Ωστόσο, το σενάριο αυτό δεν παύει να είναι η ασφαλέστερη εκδοχή για την αποφυγή, ή έστω την καθυστέρηση, μιας παγκόσμιας κλιμάκωσης.
0 comments