Γ.Κοντογιώργης, Οι αντιδραστικές και λυμεωνικές ημέρες της Συριζαίας Αριστεράς στο μεταναστευτικό/προσφυγικό αρχίζουν να αποδίδουν καρπούς!....
Τα εκρηκτικά γεγονότα που συμβαίνουν τις ημέρες αυτές στη Λέσβο και στη Χίο φέρνουν στην επιφάνεια την καθόλα εγκληματική πολιτική που ακολούθησε η αντιδραστική "πολιτεία" της Συριζαίας Αριστεράς στο μεταναστευτικό.
Πριν από λίγες μέρες έφερα στην επιφάνεια στο μεγάλο σκάνδαλο της διαχείρισης του μεταναστευτικού με την παράδοση του μείζονος αυτού θέματος σε διάφορες σκοτεινές συμμορίες και την ολοσχερή απουσία του κράτους.
Στις 5/9/2016 ανεδείκνυα "Το (νέο) μεγάλο σκάνδαλο της Συριζαίας διακυβέρνησης", που αφορά στην όλη διαχείριση του μεταναστευτικού: "Στο παρελθόν, έγραφα, η διαπλοκή και τα σκάνδαλα διερχόταν κυρίως από τα εξοπλιστικά και τα δημόσια έργα, με αιχμή του δόρατος τα ΜΜΕ και τις τράπεζες. Επί ΣΥΡΙΖΑ το μεγάλο σκάνδαλο ακούει ήδη στο όνομα «προσφυγικό/μεταναστευτικό». Εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό και την Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν παραδοθεί κατά τρόπο ανεξέλεγκτο και σκοτεινό σε παρασιτικές συμμορίες που ακούνε στο όνομα ΜΚΟ και σε πλείστες άλλες ορδές συγκατανευσιφάγων, οι οποίες καπηλεύονται τον ανθρώπινο πόνοκαι δοκιμάζουν από κοινού με τα απόβλητα της Συριζαίας κομματικής νομενκλατούρας και της σαπροφιλικής τσιπραίας διακυβέρνησης που τους ενορχηστρώνει/καλύπτει τις αντοχές της χειμαζόμενης ελληνικής χώρας. Έτσι, για να μην τρέφουν αυταπάτες όσοι πιστεύουν ακόμη ότι η "αυτοθυσία" των δημοσιώνων που διακινούντο δόγμα των αγορών για «ανοιχτά σύνορα» είναι ηθικά άδολη και ιδεολογικά αριστερή. Τη στιγμή που η διαρπαγή της χώραςολοκληρώνεται, χρειάζεται μία ηθική δικαιολογία για να νομιμοποιηθεί στα μάτια των θυμάτων. Η ενοχοποίηση της "κοινωνίας" για τα πεπραγμένα των "γνωρίμων" της θα επικυρώσει, όταν έρθει ώρα, τα νέα τετελεσμένα.(http://contogeorgis.blogspot.gr/2016/09/blog-post_5.html).
Στις 8/9/2016 επανερχόμουν για να συνοδεύσω το μείζον σκάνδαλο του μεταναστευτικού με εκείνο των ΜΜΕ(http://contogeorgis.blogspot.gr/2016/09/blog-post_89.html)
Σε ανύποπτη στιγμή, στην αρχή της έγερσης του προβλήματος έγραφα τα ακόλουθα σε εφημερίδα, τα οποία έχουν περιληφθεί στο βιβλίο μου: Η Συριζαία Αριστερά ως Νέα Δεξιά (σελ. 418-421):
«Νομίζω ότι η Δύση δεν έχει ακόμη συλλάβει το ακριβές μέγεθος του κινδύνου που αντιπροσωπεύει η τζιχαντιστική τρομοκρατία ούτε και έχει επεξεργασθεί μια συγκροτημένη πολιτική για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Μέχρι τώρα αντιμετώπιζε σπασμωδικά τις εξελίξεις, αφήνοντας τα πράγματα να τρέξουν μόνα τους. Θα έλεγα δε ότι αιφνιδιάστηκε από τη δυναμική τους: τόσο από το κύμα των μεταναστευτικών ροών όσο και από την απειλή που συνιστά η ισλαμική τρομοκρατία για την Ευρώπη. Είναι προφανές ότι η πολιτική της ενσωμάτωσης του Ισλάμ που επέλεξαν οι δυτικές χώρες απέτυχε διότι δεν συνεκτίμησαν το διεθνές, το πολιτικό, το ιστορικό, το θρησκευτικό, το πολιτισμικό υπόβαθρο της αντίθεσης. Έτσι, η Δύση διαπιστώνει με έκπληξη ότι από τις τάξεις των πολιτών της στρατεύονται τα πιο ακραία στοιχεία για να υπηρετήσουν στο ΙΚ και μάλιστα οι εκτελεστές των τρομοκρατικών ενεργειών στις χώρες της. Κατά τούτο, η επανεξέταση της μεταναστευτικής πολιτικής και της πολιτικής ενσωμάτωσης, συμπεριλαμβανομένης και εκείνης των κριτηρίων της πολιτειότητας, θεωρώ ότι θα έρθει στο τραπέζι των ευρωπαϊκών θεσμών πολύ σύντομα»….
…."Εάν παρακάμψουμε τα γενεσιουργά αίτια του προσφυγικού προβλήματος, πρέπει να έχουμε κατά νουν ότι οι πολιτικές ηγεσίες των κρατών οφείλουν να αντιμετωπίσουν το προσφυγικό σε αναφορά με τη θεμελιώδη κοινωνία την οποία εκφράζουν. Το δίλημμα που θέτουν ορισμένοι ότι η «φιλάνθρωπη» αντιμετώπιση των προσφύγων ή, εν γένει, των οικονομικών μεταναστών προέχει του συμφέροντος ή της συνοχής των εθνικών κοινωνιών είναι από κάθε άποψη απαράδεκτο. Η άποψη αυτή επενδύει στη μεταβολή ενός διεθνούς προβλήματος σε εσωτερικό πρόβλημα της χώρας υποδοχής, και σε βάθος χρόνου σε σημαίνουσες περιπέτειες. Κάθε χώρα οφείλει να έχει επίγνωση ότι μπορεί να δεχθεί τόσους μετανάστες ή πρόσφυγες όσους δύναται να θρέψει, να περιθάλψει, να χωρέσει εντέλει, χωρίς να απειληθεί η συνοχή, η ασφάλεια, η ευημερία και η ελευθερία της κοινωνίας των πολιτών της. Η προβολή των «δικαιωμάτων» του «άλλου» δεν είναι επιτρεπτό να στρέφεται κατά της ελευθερίας της εθνικής κοινωνίας. Παρ’ όλα αυτά, στην άποψη αυτή συναντώνται ο νεοφιλελευθερισμός και η Αριστερά. Μπορώ να αντιληφθώ το ενδιαφέρον των αγορών για την κινητικότητα της εργασίας. Αδυνατώ όμως να κατανοήσω την εμμονή της Αριστεράς να θέλει να λειτουργήσει ως η «βαλβίδα εκτόνωσης» των κοινωνικών ή πολιτικών εντάσεων που δημιουργεί η διεθνής των αγορών, μεταβάλλοντας τη χώρα υποδοχής σε χωματερή του παγκόσμιου καπιταλισμού. Εάν είναι συνεπής με την ιδεολογία της, οφείλει, αντί να επικαλείται τη «φιλανθρωπία», να μεταβεί στις χώρες όπου παράγεται το κοινωνικό/πολιτικό πρόβλημα και να διεξαγάγει εκεί την ταξική ή «διεθνιστική» της πάλη. Σε τελική ανάλυση, αυτό διδάσκει η (μαρξιστική και όχι μόνο) εκδοχή της έννοιας Αριστερά. Εκτός εάν εκτιμά ότι η πολιτισμική αλλοίωση της κοινωνικής συλλογικότητας θα αποδομήσει τις αντιστάσεις της κοινωνίας απέναντι στις πολιτικές ιδιοποίησης και νομής της πολιτικής εξουσίας που τη θέλγουν. Αυτό δεν έπραξε, άλλωστε, στο παρελθόν η Συριζαία Αριστερά (λ.χ. με την υπόθεση της «Υπατίας») την εποχή που η κοινωνία των πολιτών δεν της έδινε εκλογική σημασία;
Πώς κρίνετε την έως τώρα στάση της ελληνικής κυβέρνησης στις εξελίξεις;
Από ανύπαρκτη έως απολύτως ανεύθυνη και βλαπτική για η χώρα. Και συγχρόνως εξευτελιστική για τους μετανάστες. Οι συνέπειες θα φανούν σε λίγο, όταν οι σοβαρές και υπεύθυνες χώρες της Ευρώπης θα αρχίσουν να παίρνουν μέτρα για τη διασφάλιση του συμφέροντος των λαών τους.
Όσον αφορά στο προσφυγικό, τι μπορεί/πρέπει να πράξει η χώρα;
Υπό τις παρούσες συνθήκες [που δημιούργησε ο Σύριζα] όχι πολλά. Τα ολίγα, όμως, που θα εναρμόνιζαν τη χώρα με το ευρωπαϊκό κεκτημένο θα ήσαν αρκετά για να επαναφέρουν τη χώρα σε τροχιά κανονικότητας στο πλαίσιο της ΕΕ, χωρίς η ίδια να υποστεί τις συνέπειες που επιφύλαξε γι’ αυτήν ο καφενές του Μαξίμου. Ήδη η παρούσα κυβέρνηση, πηγαίνοντας πιο πέρα την ανυπαρξία πολιτικής στο μεταναστευτικό, το επένδυσε με ιδεοληπτικό μανδύα και έπραξε τα χειρότερα. Ο καφενές του Μαξίμου θεώρησε εξαρχής σκόπιμο να κλείσει τα Κέντρα/καταυλισμούς, αντί να τα ανασυγκροτήσει, με ανθρώπινο πρόσωπο, διαμόρφωσε ένα πανηγυρικό κλίμα υποδοχής στα νησιά, έχρισε ως πρόσφυγες όλους τους μετανάστες, συνεργάσθηκε με τους δουλεμπόρους, οι οποίοι από την άλλη ακτή ομού με τις τουρκικές αρχές ανέλαβαν να αδειάσουν τα Κέντρα της Τουρκίας και να τους στείλουν στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της Ένωσης. Συγχρόνως, έστειλαν το μήνυμα, ακόμη και σε χώρες όπως το Μαρόκο και η Αλγερία, ότι αυτό που δεν τους επιτρέπει μια σοβαρή χώρα, όπως η Ισπανία, μπορούν να το πετύχουν με τις καλύτερες προϋποθέσεις στην Ελλάδα. Με δεδομένο ότι οι αρχές ασφαλείας της χώρας είναι ανύπαρκτες, οι τζιχαντιστές βρήκαν ελεύθερο το πεδίο να ζουν με ασφάλεια, να οργανώνουν θύλακες οπαδών μεταξύ των, να οργανώνουν θύλακες οπαδών μεταξύ των μεταναστών και να συντονίζουν από την Αθήνα τις επιχειρήσεις τους στην Ευρώπη. Από το κύμα των μεταναστών η Ελλάδα διασώθηκε σε αυτή τη φάση χάρη στην κρίση της. Δεν θα αργήσει όμως, όπως φοβάμαι, να υποστεί τις συνέπειες της άφρονος, ιδεοληπτικής, ανερμάτιστης και ουσιαστικά εχθρικής προς την κοινωνία των πολιτών πολιτικής της, μόλις η πολιτική Ευρώπη θα αναλάβει τις ευθύνες της. Τόσο σε ό,τι αφορά στο εσωτερικό κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο όσο και έναντι των χωρών της Ευρώπης. Εκτός εάν, και εν προκειμένω, λειτουργήσει ως εντεταλμένο «υποχείριο» της ΕΕ, για να μην ξαναγίνει ο απόβλητος ξένος στους κόλπους της".
Επίμετρο: εάν σε πολύ σύντομο χρόνο η ελλαδική κυβέρνηση δεν αλλάξει άρδην πολιτική στη διαχείριση του μεταναστευτικού/ προσφυγικού, αυτό που θα συμβεί μετά τις εξελίξεις που προμηνύονται στην ΕΕ και στον ίδιο βαθμό στο εσωτερικό πεδίο, ούτε στα πιο ευφάνταστα όνειρά μας δεν θα τα έχουμε συναντήσει.
Υ.Γ. Για μια ολοκληρωμένη απόδοση των απόψεών μου για το μεταναστευτικό ζήτημα βλέπε, μεταξύ άλλων, στο έργο μου Κομματοκρατία και δυναστικό κράτος, Εκδόσεις Πατάκη, σελίδες 431 και επόμενες.
0 comments