Χθές σε μια στιγμή που διέσχιζα με το αυτοκίνητο μια επαρχιακή οδό, αποφασίζοντας να πάρω έναν πιο ήσυχο δρόμο για να πάω στον προορισμό μου, και καθώς το αυτοκίνητο πήγαινε με αρκετά χαμηλή ταχύτητα άρχισα να παρατηρώ το περιβάλλον που υπήρχε γύρω μου.Τα πάντα σιγά - σιγά έβγαιναν απ' τον λήθαργο του χειμώνα, και άρχισαν να έρχονται ξανά στην ζωή.
Το ενδιαφέρον μου όμως επικεντρώθηκε, στο κόκκινο της παπαρούνας, που φύτρωνε στα χωράφια και στις άκρες του δρόμου, και μια παράξενη σκέψη άρχισε να έρχεται σιγά - σιγά στο νου μου, παράλληλα με την εικόνα εκείνη που έβλεπα, νοερά έβλεπα και μιαν άλλη εικόνα... χαμένη πίσω στο χρόνο.
Στο νου μου είχα την εικόνα που αντίκριζαν οι στρατιώτες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918) κατά τις ανοιξιάτικες μέρες προς το τέλος του πολέμου, την στιγμή που τα κανόνια του "μεγάλου πολέμου" (Great War) σιγούσαν σ' όλα τα μέτωπα, την στιγμή εκείνη που εγώ στο σήμερα έβλεπα τις παπαρούνες εκείνες ήταν σαν να ερχόμουν στη θέση εκείνων των ανθρώπων που πριν έναν αιώνα ανάμεσα στο αίμα τον βούρκο και τη θλίψη έβλεπαν τη φύση να τους δίνει το σημάδι της αναγέννησης.
Όταν πια επέστρεψα σπίτι μου, ανάμνηση απ' τα μαθητικά μου χρόνια (πρέπει να ήταν Γυμνάσιο ή Λύκειο) ήρθε στο νου μου και είχε άμεση σχέση με τις παπαρούνες, απόδιωξα την σκέψη αυτή καθώς όσο και αν παιδευόμουν δεν μπορούσα να θυμηθώ ποιος ήταν που είχε γράψει κάτι για τις παπαρούνες.
Μόνο πριν μιαν ώρα έπιασα τον εαυτό μου να ψιθυρίζει φωναχτά "Μυριβήλης"... στην αρχή δεν έδωσα σημασία στον εαυτό μου, αλλά κατάλαβα γρήγορα ότι αυτό ήταν η απάντηση, στο αρχικό ερώτημα μου. Μέσα στο έργο του ο Στρατής Μυριβήλης με τίτλο "Μυστική Παπαρούνα" είχε γράψει κάτι που σαν ανάμνηση με συνοδεύει στο νου όταν διαβάζω ή αναφέρομαι στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, παραθέτω το απόσπασμα:
« Ήταν ένα λουλούδι εκεί! Συλλογίσου. Ένα λουλούδι είχε φυτρώσει εκεί μέσα στους σαπρακιασμένους γεώσακους. Και μου φανερώθηκε έτσι ξαφνικά τούτη τη νύχτα που 'ναι γιομάτη θάματα. Απόμεινα να το βλέπω σχεδόν τρομαγμένος. Τ' άγγισα με χτυποκάρδι, όπως αγγίζεις ένα βρέφος στο μάγουλο. Είναι μια παπαρούνα. Μια τόση δα μεγάλη, καλοθρεμμένη παπαρούνα, ανοιγμένη σαν μικρή βελουδένια φούχτα.
Αν μπορούσε να τη χαρεί κανένας μέσα στο φως του ήλιου, θα 'βλεπε πως ήταν άλικη, μ' ένα μαύρο σταυρό στην καρδιά, με μια τούφα μαβιές βλεφαρίδες στη μέση. Είναι καλοθρεμμένο λουλούδι, γεμάτο χαρά, χρώματα και γεροσύνη. Το τσουνί* του είναι ντούρο και χνουδάτο. Έχει κι έναν κόμπο που δεν άνοιξε ακόμα. Κάθεται κλεισμένος σφιχτά μέσα στην πράσινη φασκιά του και περιμένει την ώρα του. Μα δεν θ' αργήσει ν' ανοίξει κι αυτός. Και θα 'ναι δυο λουλούδια τότες! Δυο λουλούδια μέσα στο περιβόλι του Θανάτου. Αιστάνουμαι συγκινημένος ξαφνικά ως τα κατάβαθα της ψυχής».
Στρατής Μυριβήλης "Η ζωή εν τάφω"
- Μυστική Παπαρούνα.
Αν μπορούσε να τη χαρεί κανένας μέσα στο φως του ήλιου, θα 'βλεπε πως ήταν άλικη, μ' ένα μαύρο σταυρό στην καρδιά, με μια τούφα μαβιές βλεφαρίδες στη μέση. Είναι καλοθρεμμένο λουλούδι, γεμάτο χαρά, χρώματα και γεροσύνη. Το τσουνί* του είναι ντούρο και χνουδάτο. Έχει κι έναν κόμπο που δεν άνοιξε ακόμα. Κάθεται κλεισμένος σφιχτά μέσα στην πράσινη φασκιά του και περιμένει την ώρα του. Μα δεν θ' αργήσει ν' ανοίξει κι αυτός. Και θα 'ναι δυο λουλούδια τότες! Δυο λουλούδια μέσα στο περιβόλι του Θανάτου. Αιστάνουμαι συγκινημένος ξαφνικά ως τα κατάβαθα της ψυχής».
Στρατής Μυριβήλης "Η ζωή εν τάφω"
- Μυστική Παπαρούνα.
Και κάπου εκεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και την φαντασία, κοιτώντας ένα μπουκέτο παπαρούνες άρχισα να δακρύζω σκεπτόμενος... ότι εκείνες οι παπαρούνες του παρελθόντος είχαν αναγεννηθεί απ' το θάνατο των ανθρώπων που τόσο ηλίθια εδώ και αιώνες αποφασίζουν να λύσουν της διαφορές τους πάνω στο χώμα το οποίο φυτρώνουν.
>Και για όποιον ενδιαφέρεται να διαβάσει ολόκληρο το απόσπασμα:
http://ebooks.edu.gr/…/ebook/show.php/DSB106/544/3564,14904/
http://ebooks.edu.gr/…/ebook/show.php/DSB106/544/3564,14904/
Μοργιαννίδης Θεόδωρος
https://searchofhistory.wordpress.com/
https://searchofhistory.wordpress.com/
0 comments