Γράφει ο Ιωάννης Φουρνάρος-Ηλεκτρονικός Μηχανικός
Η πολιτική ως απάτη είναι συνηθισμένη στις μέρες μας. Κάποτε οι πολιτικοί στην χώρα μας είχαν φιλότιμο ως προς τα εθνικά θέματα. Στις μέρες μας όλα μετριούνται με το χρήμα, με την ιδιώτευση, με έναν "τενεκέ λάδι" ακόμα και στα εθνικά θέματα.
Δεν χρειάζεται πολλές ικανότητες για να κυβερνήσεις μια χώρα και πόσο μάλλον μια χώρα δορυφόρο σαν την Ελλάδα μας. Αυτό που χρειάζεται είναι δημόσιες σχέσεις, να μην αντιδράς, να τα έχεις καλά με την εκάστοτε κομματική νομενκλατούρα, να πουλάς και την ψυχή σου για να σκαρφαλώσεις στον κομματικό μηχανισμό,να λες ναι σε όλα.
Δεν μετράει εάν έχεις προτάσεις, ήθος, παιδεία, αλλά εάν έχεις τα μέσα με τα οποία θα ανέβεις στην ιεραρχία. Αυτά δεν είναι όπως προαναφέραμε, το ήθος, η παιδεία , οι προτάσεις, η αγάπη για την πατρίδα και το ενδιαφέρον για την ευημερία των πολιτών της, αλλά στα κόμματα σήμερα μετράει, το πόσο πειθήνιος είσαι στις απόψεις και στις εντολές του αρχηγού. Στο πόσο είσαι διατεθειμένος να "σκύψεις" στα θέλω της κομματικής νομενκλατούρας, στα εγχώρια και διεθνή συμφέροντα.
Αυτά θα μου πείτε τι σχέση έχουν με το Δημοκρατικό πολίτευμα, με την πολιτική όπως την παρουσίαζε ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά και σε τελική ανάλυση με τους πολίτες αυτής της χώρας;
Το μεγάλο κακό σε αυτή την χώρα είναι ότι έχει χαθεί η ερμηνεία των λέξεων, των σημασιών, των αξίων. Έχουν διαστρεβλωθεί τα πάντα. Νομίζουμε ότι ζούμε σε μια Δημοκρατία αλλά για αυτή την Δημοκρατία σαν την Ελληνική και τον τρόπο λειτουργίας της, θα γέλαγαν στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία αν θυμηθούμε τα λόγια του Κορνηλίου Καστοριάδη.
Προφανώς και πρέπει να αμφισβητηθεί το πολίτευμα αυτό, όχι σαν μια Δημοκρατία που δεν κάνει την δουλειά της και δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πολιτών της, αλλά σαν μια μη Δημοκρατία εγώ την ονομάζω "Διαπλεκόμενη Κοτσαμπάσικη Ολιγαρχία" η οποία δυναστεύει τους πολίτες αυτής της χωράς και "καταπίνει" το ελληνικό έθνος.
Αυτή η Ολιγαρχία που συντονίζει και αποφασίζει σε λίγα τετραγωνικά γης, στην Αθήνα για όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Μια χώρα που είναι εύκολο να υποδουλώσεις αρκεί να ελέγξεις το κέντρο των αποφάσεων και τον αρχηγό του κόμματος εξουσίας.
Από κάτω από το κέντρο των αποφάσεων βρίσκεται η τοπική αρχή, η οποία είναι συνδεδεμένη με τα κόμματα που ουσιαστικά αυτά είναι το κράτος.
Άρα το κόμμα-κράτος, όποιο και αν είναι αυτό στην κυβέρνηση(είτε έχει ταμπέλα, αριστερό, δεξιό, κεντρώο, σοσιαλιστικό, κτλ) έχει την ίδια πολιτική διακυβέρνησης δλδ. να θεωρεί το κράτος ως έπαθλο, ως φέουδο και μέσα από αυτό να διατηρείται στην εξουσία εξυπηρετώντας κάθε φορά τα δικά του, τα διεθνή και εγχώρια συμφέροντα. Αυτό το πετυχαίνει μέσω των "τοπικών κοτσαμπάσιδων"
α)Της τοπικής αυτοδιοίκησης που είναι ο εκτελεστικός παράγοντας, ο καθρέφτης του κόμματος και η συνέχεια του πελατειακού κράτους και ο μηχανισμός παραγωγής στελεχών προς την κεντρική διοίκηση. Σε αυτό τον χώρο ενσωματώνονται και οι άλλες δυο παρακάτω κατηγορίες.
β)Των τοπικών οικονομικών παραγόντων της εκάστοτε περιοχής, οι οποίοι βρίσκονται στο κόμμα ή έχουν φιλίες με αυτό και με τους παράγοντες της κεντρικής και τοπικής εξουσίας και κάνουν δουλειές με το κράτος άρα με το κόμμα).
γ)Με τους κομματικούς κρατικούς αξιοματούχους -"δημοσίους" υπαλλήλους , που είναι το χέρι του κόμματος δλδ. συλλέκτες ψήφων μέσω μικρο-εξυπηρετήσεων διατηρώντας αναλλοίωτη την κομματοκρατία.
Έτσι το κόμμα-κράτος ελέγχει ολόκληρη την χώρα και είναι ο παράγοντας εκείνος που επηρεάζει την λειτουργία της χώρας και των πολιτών της. Είναι ο δυνάστης και αποτρέπει κάθε καλό και αξιόλογο που προσπαθεί να κάνει ο Έλληνας για να ευημερήσει. Μια παράλληλη Ελλάδα προσπαθεί να μείνει στην χώρα αλλά μακριά από το κόμμα κράτος να δημιουργήσει να σταθεί στα πόδια της, και εκεί βρίσκεται ότι καλύτερο διαθέτει η χώρα. Ανθρώπους της παραγωγής, της δημιουργίας, ανθρώπους που έχουν πίστη στις δυνάμεις και δυνατότητες τους. Απέναντι βρίσκεται μια "βιομηχανία παραγωγής" χρεών για να συντηρεί όλο αυτό το Ολιγαρχικό καθεστώς με ότι συνέπειες έχει αυτό στο Έθνος.
Δυστυχώς μέσα από το κόμμα-κράτος ελέγχετε-εξουσιάζεται η χώρα.
Οι όποιες αλλαγές δεν γίνονται για το καλό της χώρας αλλά για τα ξένα, εγχώρια ή τα τοπικά συμφέροντα που εξυπηρετούν τον συγκεκριμένο κομματικό μηχανισμό ή και την μίξη αυτών των τριών. Οι δυνάστες της χώρα μας, δεν είναι άγνωστοι. Είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Αυτοί που πάντα κοιτούν να βρίσκονται κοντά στην εξουσία με οποιοδήποτε κόστος. Άνθρωποι που δουλεύουν σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Αυτοί που θέλουν να υπάρχει η κομματοκρατία ανεξάρτητα με το χρώμα γιατί μέσα από αυτήν ζουν.
Τα ξένα συμφέροντα τα οποία και αυτοί κατηγορούν, λόγω της πολιτικής τους ανικανότητας, δεν ήταν ή είναι "ψιλικατζήδες" έχουν πάντα μεγαλύτερα συμφέροντα εθνικά ή πολυεθνικών ομίλων.
Η εγχώρια οικονομική ολιγαρχία και αυτή έχει το μερίδιο που της αναλογεί. Προσφέρει τα "όπλα" της στην κομματική εξουσία ώστε να κρατά τους πολίτες σε καταστολή, να τους κατευθύνει στις όποιες αποφάσεις παίρνονται ενάντια στα συμφέροντα τους και με αυτό τον τρόπο εξυπηρετεί τους σκοπούς της.
Έτσι δουλεύει αυτό το πολιτικό σύστημα, αυτή η "Διαπλεκόμενη Κοτσαμπάσικη Ολιγαρχία".
Η πολιτική, η έννοια και η σημασία της στις μέρες μας έχει καταρρακωθεί. Όχι όμως από την πολιτική κατά τον Αριστοτέλη αλλά την πολιτική των κομμάτων δλδ την πολιτική ως απάτη. Η πολιτική δεν είναι όχημα για πλουτισμό, ιδιώτευση,για απάτη εις βάρος των πολίτων αλλά είναι το μέσο για την ευημερία αυτών.
Δεν πρέπει να χτυπάμε τους όρους και τις αξίες πχ. Δημοκρατία, πολιτική αλλά να βλέπουμε κάθε φορά τις εκτροπές των σταθερών...
Ελεύθερος Αρθρογράφος
0 comments