Σαν αφιέρωμα στην επέτειο του
Αγώνα της Εθνικής Ανεξαρτησίας και θέλοντας να επισημάνω τις αιτίες της
ιστορικής καχεξίας του δημιουργηθέντος νεοελληνικού κράτους και του Ελληνισμού στα
200 χρόνια της ιστορικής του πορείας μέχρι σήμερα, θα ήθελα να παραθέσω τρεις
ιστορικά επίκαιρες απόψεις που αποδίδουν την αλήθεια και την αιτία της
νεοελληνικής καχεξίας:
1.Λίγο πριν το τέλος του, όταν ο Ιωάννης Καποδίστριας ρωτήθηκε από τον
Γάλλο ιστορικό και περιηγητή Μισό , αν η
Ελλάδα έμελλε να γίνει βασίλειο ή δημοκρατία απάντησε: «Ένα τέτοιο πράγμα δεν θα ήτο τόσον εύκολον! Ανηγέρθη πολλάκις ναός
προς τον αληθή θεόν εκ των στηλών του Διός και της Αθηνάς. Πώς όμως θα ιδρυθή
θρόνος επί του εδάφους των αρχαίων δημοκρατιών και εκ της κόνεως αυτών ; ».
2.Ο ανώνυμος συντάκτης της "Ελληνικής Νομαρχίας" που κυκλοφόρησε στο
Λιβόρνο το 1806 αναφέρει προφητικά για την τύχη του Ελληνισμού, εάν αποτύχει
στο ιστορικό εγχείρημα της απελευθέρωσης και υποταχθεί σε ξένο ζυγό:
«Το Οθωμανικόν κράτος, παλιν σας
το ξαναλέγω, πρέπει να πέσει εξ αποφάσεως, ή ούτως ή ούτως. Αλοίμονον λοιπόν εις το γένος μας, αν
κυριευθή από ετερογενές βασίλειον. Τότε οι Έλληνες δεν θέλουν μείνει πλέον
Έλληνες , αλλά ολίγον κατ’ ολίγον θέλουν διαφθαρεί τα ήθη των, και θέλομεν
μείνει πάλιν δούλοι, και δούλοι ίσως, αλευθέρωτοι δια πολλούς αιώνας……….
Μην σας πλανήσουν τα ταξίματα των επιτρόπων και αποστόλων των ξένων
βασιλειών…….Μην στοχάζεσθε , ω αδελφοί μου, ότι κανείς από αυτούς θέλει
θυσιάσει και χρυσόν και στρατιώτας, δια να διώξη τον Οθωμανόν και να μας αφήσει
έπειτα ελεύθερους! Ω, κάλλιον ένας
σεισμός να μας αφανίσει όλους τους Έλληνας, παρά να υποκύψωμεν πλέον εις ξένον
σκήπτρον.………………………………….
3. Ο καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης , στο έργο του
"Η Ελληνική Δημοκρατία του Ρήγα Βελεστινλή", αναλύει με ενάργεια το
διακύβευμα των επαναστατικών άλλαγών της μετάβασης από τις απόλυτες μοναρχίες
στα ανθρωποκεντρικά συστήματα, ως το ιστορικό σταυροδρόμι , ανάμεσα στο
δυτικοευρωπαικό μοντέλο των κρατών εθνών της εκλόγιμης μοναρχίας , και τον
ελληνικό δρόμο της μετα-κρατοκεντρικής οικουμένης , της ελληνικής δημοκρατίας
του Ρήγα .
Δυστυχώς , ο Ελληνισμός τότε
ηττήθηκε και θέτει το κρίσιμο ερώτημα για την πορεία του Ελληνισμού από τότε
μέχρι και σήμερα:
«Πώς εξηγείται , ο ελληνισμός υπό συνθήκες Οθωμανικής κατοχής να διατηρεί
μια εξέχουσα θέση στην ευρύτερη περιοχή που εκτεινόταν πολύ πέραν της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας , και υπό συνθήκες ελευθερίας , στο πλαίσιο του
έθνους-κράτους, να διατηρεί ένα καθεστώς καχεκτικής δυσμορφίας και
καθυστέρησης;
Είναι προφανές ότι η ενοχοποίηση
του Οθωμανικού παρελθόντος και η ταξινόμηση της ελληνικής κοινωνίας στην
περιφέρεια της λεγόμενης "νεοτερικότητας", χρησίμευσαν ως άλλοθι, για
να νομιμοποιηθεί η επιβολή ενός ημιδεσποτικού κράτους/συστήματος, επί μιας
κοινωνίας , όπως η Ελληνική , της οποίας η ανθρωποκεντρική ιδιοσυστασία ήταν
απολύτως αναντίστοιχη με αυτό».
Οπισθοδρομήσαμε , για να εξευρωπαϊστούμε, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει αλλού ο Γ. Κοντογιώργης.
Σήμερα , περίπου 200 χρόνια μετά
την Ελληνική παλλιγγενεσία, και ενώ ο δυτικός κόσμος καταρρέει, ενώ ο κόσμος της
νεωτερικότητας έχει οδηγήσει σε αξεπέραστο αδιέξοδο τις κοινωνίες , ενώ τα
κράτη – έθνη έχουν καταστεί εργαλεία κοινωνικής εξαθλίωσης και κυριαρχίας των
υπερεθνικών και διεθνοποιημένων αγορών , ενώ ο κόσμος του διαφωτισμού βυθίζεται
, ο ελληνισμός, ο πολιτισμός του και ο
ιστορικός του δρόμος είναι πάλι επίκαιρος για την έξοδο των κοινωνιών από το
αδιέξοδο του πολιτεύματος της εκλόγιμης μοναρχίας, που έχει πλέον τεθεί στις προθήκες
του μουσείου της ιστορίας και οι κοινωνίες στενάζουν κάτω από την μπότα του
ολοκληρωτικού καθεστώτος που κατάντησε ο δυτική δημοκρατία.
Καλή λευτεριά
Πολυχρόνης Καρσαμπάς
0 comments