Με όλα αυτά που διαβάζω και ακούω θυμήθηκα μια φράση του Ελευθερίου Βενιζέλου «Αν χαθεί το Αιγαίο, χάνεται η Ελλάς». (Ελπίζω να το θυμούνται όσοι έχουν τις τύχες της χώρας μας). Θα πει κάποιος, αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο ή μήπως είναι το ίδιο; Δηλαδή η μεθοδευμένη συνεκμετάλλευση των πετρελαίων του Αιγαίου υπό την υψηλή επιστασία της Ουάσιγκτον και φυσικά της Ε.Ε. Ποιος μπορεί να αναλάβει την ευθύνη αυτή; Κυβέρνηση εθνικής ενότητας; Μετά από «θερμό» επεισόδιο ή χωρίς αυτό; Με διευθέτηση των διαφορών στο Ανώτατο Δικαστήριο της Χάγης; Με δίλημμα για τον Ελληνικό λαό: Πατρίδα-Πόλεμος ή “Παραχώρηση””Συνεκμετάλλευση”-Ειρήνη; Ίσως.
Με την Τουρκία βρισκόμαστε χρόνια τώρα σε ψυχρό πόλεμο μην γελιέστε. Η Τουρκία έχει πολλά περισσότερα να χάσει αν δεν κάνει πόλεμο και αφήσει την Ελλάδα να ορίσει τα θαλάσσια συνορά της. Θα πάει μέχρι τέλους. Ελπίζω ο Θουκυδίδης να μην επαληθευτεί.”Ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμις του και ο ασθενής παραχωρεί ότι του επιβάλλει η αδυναμία του” .
Αν αρνηθούμε όπως επιτάσσει η ιστορία μας αλλά και το εθνικό συμφέρον; Τότε ο δρόμος, είναι ένας. Δυστυχώς, μην έχετε αυταπάτες. Θα τον βαδίσουμε μόνοι μας, χωρίς «μεγάλες προστάτιδες δυνάμεις», ορίζοντας την μοίρα μας, μέχρι το τελικό αποτέλεσμα…
Ισχυρή χώρα είναι αυτή, που έχει Γεωοικονομική και Γεωπολιτική ισχύ. Εκεί κρινόντουσαν και κρίνονται οι χώρες, οι συμμαχίες, οι διαπραγματεύσεις και όχι σε νόμους, διεθνή δίκαια, σε εμπορικές συμφωνίες, κουμπαριές και ζεϊμπέκικα.
Αν κάνουμε μια σύγκριση αυτών των όρων τα πράγματα δεν φαίνονται καλά. Γεωοικονομικά είμαστε προικισμένοι, όχι όσο η άλλη πλευρά όμως. Αλλά όπως γνωρίζουμε και η Γεωπολιτική ισχύς μιας χώρας εξαρτάται από α) τον πληθυσμό, β) την Οικονομία, και γ) την Στρατιωτική ισχύ. Σε κανένα από τα τρία σημεία δεν υπερέχουμε. Σε όποια διαπραγμάτευση ή συμμαχία αν βρίσκεσαι δεν παίζει τίποτα άλλο ρόλο.Ο Παναγιώτης Κονδύλης το είχε επισημάνει καλά στο Επίμετρο της «Θεωρίας του Πολέμου» (Θεμέλιο, 1997).
Έχουμε πολιτική βούληση, ικανή πολιτική ηγεσία, χάραξη εθνικής πολιτικής; Θεωρώ ότι και σε αυτά τα σημεία δεν υπερτερούμε.
Η Αποτρεπτική Ισχύς φέρνει την Ειρήνη και την Ασφάλεια και όχι η αδυναμία, το δορυφορικό κράτος ή το Διεθνές Δίκαιο. Η αποτρεπτική ισχύς δημιουργεί ισχυρή διπλωματία και το κοινό συμφέρον δημιουργεί συμμαχίες. Ποτέ δεν είναι αργά, για μια αυτόχθονη Ελληνική πολιτική και σχέδιο. Με κοινό αμυντικό δόγμα, μαζί με πχ. Αίγυπτο, Κύπρο, Ισραήλ.
Δυστυχώς όλα αυτά τα χρόνια η μεταπολίτευση και η κομματοκρατία δεν άφησαν την χώρα να προετοιμαστεί για τον πολυπολικό κόσμο, την κατανομή των ενεργειακών δρόμων και πόρων, το νέο ανατολικό ζήτημα και για πολλά άλλα θέματα. Δεν ήταν καλοί ούτε για τα μεγάλα αλλά ούτε και για τα μικρά. Για τα εντός και εκτός. Το λέει η ιστορία. Αυτό που έμεινε, είναι η ψυχή μας. Θα φανεί, αργά ή γρήγορα, αν έμεινε και αυτή…
Πηγή: geopolitics.iisca.eu
0 comments