Γράφει ο ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΗΣ* Αντιπτέραρχος ε.α
Είναι ,νομίζω , γεγονός ότι πολύ ολίγοι ‘Ελληνες πιστεύουν ακόμα ότι η Τουρκία μπορεί να αλλάξει εξωτερική πολιτική και να σταματήσει να απειλεί Ελλάδα και Κύπρο,απαιτώντας νησιά,θαλάσσιο και εναέριο χώρο, αλλά και ολόκληρη την δεύτερη. Ότι ,δηλαδή μπορούμε να τα βρούμε ,μέσω συνομιλιών ή και προσφυγών σε Διεθνή όργανα επίλυσης διαφορών,χωρίς εμείς να παραχωρήσουμε σοβαρό τμήμα από την σημερινή Εθνική μας κυριαρχία.Ίσως μόνο κάποιοι που στην αξιακή τους σειρά, προηγούνται ο Διεθνισμός και η Παγκοσμιοποίηση ,από τις έννοιες και τις αξίες της Πατρίδας και του Έθνους, να είναι αντίθετοι με την ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος της Χώρας για την υπεράσπιση αυτών.
Η μεγάλη πλειοψηφία Λαού και Κοινωνικών φορέων,όπως και της πολιτικής ηγεσίας, είναι πεπισμένη πως, ‘’Si Vis Pacem,Para Bellum’’(Αν θες Ειρήνη,Προετοιμάσου για Πόλεμο). Όλοι πιστεύουμε ότι τα πολιτισμένα και δημοκρατικά κράτη, λύνουν τις διαφορές τους με ειρηνικά μέσα, με συνομιλίες και ίσως με αμοιβαίες ,αποδεκτές αλληλοπαραχωρήσεις για το καλό της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών και της προόδου αυτών. Ιδιαίτερα όταν αυτοί είναι γείτονες και ‘’σύμμαχοι’’.
Η Τουρκία όμως για πολλά χρόνια τώρα, μας έχει πείσει ότι πολύ λίγο ενδιαφέρεται για τον τρόπο και τον δρόμο μέσω των οποίων θα πετύχει τους εθνικούς της στόχους. Και αυτό γιατί η πολιτική της φιλοσοφία, στην προσέγγιση των διακρατικών σχέσεων , είναι καθαρά αυτή του ‘’Ζωτικού Χώρου’’ . Μας λέει σε όλους: ‘’Εγώ, η Τουρκία μεγαλώνω,αναπτύσομαι και είμαι ήδη περιφεριακή δύναμη,έτσι εσείς, κυρίως οι γείτονες μου, δεν έχετε παρά να το καταλάβετε και να το αποδεχθείτε , δίνοντας με το καλό αυτά που ζητάω,γιατί διαφορετικά θα χρησιμοποιήσω την στρατιωτική μου ισχύ’’. Αυτή θα ήταν η διατύπωση ,σε ελεύθερη γλώσσα και εκτός διπλωματικών περιορισμών, της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.
Απέναντι σε αυτή την καθαρή εξωτερική πολιτική ,αν θέλεις να αποφύγεις την ‘’Φιλανδοποίηση’’, είσαι αναγκασμένος να αντιπαραθέσεις την κατάλληλη δική σου, της οποίας αναγκαστικά το ένα σκέλος θα είναι η επαρκής στρατιωτική ισχύς. Αυτή που θα αναγκάσει την Τουρκία να σκεφθεί λογικά και ρεαλιστικά.
‘’Κατά του εχθρού χρειάζονται όπλα και όχι λόγια, σ’αυτά έγκειται η σωτηρία της χώρας’’, έλεγε ο Δημοσθένης στους Αθηναίους. Έτσι θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Καθηγητή του King’s College London, στο Τμήμα Αμυντικών Σπουδών Κο Μάνο Καραγιάννη, ο οποίος πρόσφατα(Καθημερινή 9/2/20) σε άρθρο του προτείνει ως Εθνική μας πολιτική έναντι της Τουρκίας την ‘’Στρατηγική Ανάσχεσης’’, της οποίας κεντρικό στοιχείο θα είναι:’’ Άμυνα μέσω Επιθετικών Δυνατοτήτων Τεχνολογικής Αιχμής’’. Και ξεκαθαρίζει ότι τα δύο σκέλη αυτής της Στρατηγικής είναι η Διπλωματία και η Άμυνα Αποτροπής. Για την δεύτερη ,ο Κος Καθηγητής σημειώνει ‘’…άμεση ενίσχυση της Π.Α. και του Π.Ν. με ποιοτικά αμυντικά συστήματα επιθετικών δυνατοτήτων’’.
Παρά τους οικονομικούς περιορισμούς,όμως, των τελευταίων ετών, αν εξαιρέσουμε την έστω αργοπορημένη και με ερωτηματικά, αναβάθμιση των F-16 και κάποιες άλλες αποφάσεις υποστήριξης υπαρχόντων οπλικών συστημάτων,δεν φαίνεται οι άλλες αποφάσεις και επιλογές των Ε.Δ να πείθουν ότι βασικός κανόνας στους εξοπλισμούς είναι: ‘’Κάθε ευρώ που διατίθεται να προσθέτει το μέγιστο στην αποτροπή’’. Αν αυτός ήταν ο κανόνας δεν θα είχαν δαπανηθεί 600 εκ.δολ. για την νεκρανάσταση αεροσκαφών του Π.Ν. για θαλάσσια επιτήρηση,μάλλον μόνο τον καιρό της ειρήνης. Σήμερα η σχετική τεχνολογία, προσφέρει λύσεις άλλες εξ ίσου αποτελεσματικές και οικονομικότερες. Έχουν περάσει τα προβλεπόμενα χρόνια και ακόμα να φανούν πάνω από τις θάλασσες μας. Μόνο για τα εγκαίνια ίδρυσης νέας Αεροπορίας ,στο Π.Ν. εμφανίστηκε ένα, κενό εσωτερικών συστημάτων. Ακολουθούμε ,φαίνεται ,την δομή των Ε.Δ. των Η.Π.Α. αλλά με στόχους και οικονομικά Ελλάδος. Δεν φαίνεται να συνάδει.
Αν πιστεύουμε στην ανάγκη για Στρατηγική Ανάσχεσης της τουρκικής απειλής , έχει ήδη φτάσει ο χρόνος για άμεση επιχειρησιακή σχεδίαση των αναγκαίων συστημάτων για την Π.Α. και το Π.Ν., που θα τους αυξήσουν την επιθετική τους αποτελεσματικότητα, μέσω της τεχνολογίας αιχμής, ΣΗΜΕΡΑ ή έστω ΑΥΡΙΟ και όχι στο Μέλλον. Πρώτα εξασφαλίζεις την αποτροπή, δηλαδή την χρονική επάρκεια και μετά βλέπεις τον σχεδιασμό για την απόκτηση μεγάλων ,κλασικών εξοπλιστικών προγραμμάτων, όπως Φρεγάτες και Αεροσκάφη 5ης γενιάς. Η εξασφάλιση των συμφερόντων μας στην Μεσόγειο ,αλλά και στο Αιγαίο, όπως και η άμυνα της Κύπρου, δεν εξασφαλίζεται μόνο με Φρεγάτες ,έστω σύγχρονες και με αντιαεροπορικές δυνατότητες. Χωρίς συνεχή αεροπορική κάλυψη μακράς εμβέλειας, κανένα ναυτικό δεν επιβίωσε ,μας λέει η ιστορία. Θα αμυνθεί για κάποιο χρόνο, αλλά στο τέλος η αεροπορική ισχύς θα το σταματήσει ή θα το εξουδετερώσει. Ας δούμε τι κάνει και πως επιχειρεί στην Αν.Μεσόγειο η Γαλλία, οι Η.Π.Α. και η Ρωσία. Πουθενά ναυτικές μονάδες χωρίς αεροπορική κάλυψη. Να κάνουμε το ίδιο με τα ίδια μέσα; Αδύνατο. Να διδαχθούμε; Εφικτό.
Η Π.Α. διαθέτει όπλα μεγάλου βεληνεκούς και ισχυρού πλήγματος. Θα είναι εθνικό έγκλημα αν δεν είναι όλα εν ενεργεία ,όπως και οι πλατφόρμες άφεσης των. Την άμεση στρατιωτική απειλή κατά της χώρας μας και των δικών μας Ε.Δ, συνιστούν,κατά σειρά, οι Αεροπορικές, οι Ναυτικές και οι Χερσαίες δυνάμεις της Τουρκίας. Οι τελευταίες θα είναι απειλή μόνο αν πετύχουν στην αποστολή τους ,με την σειρά τους ,οι δύο πρώτες. Έτσι η αποστολή των δικών μας αντιστοίχων δυνάμεων δεν μπορεί να είναι άλλη από την εξουδετέρωση των στον χρόνο που πρέπει. Οι τεχνολογίες αιχμής ,σήμερα, και μέσα στα πλαίσια των οικονομικών δυνατοτήτων της χώρας, δίνουν λύσεις. Drones διαφόρων μεγεθών και αποστολών, UAVs με δυνατότητες μεταφοράς και άφεσης όπλων, όπλα Laser σε πλοία και αεροσκάφη, συστήματα Ηλεκτρονικού Πολέμου, Κυβερνοπόλεμος, κ.λ.π. είναι μερικοί μόνο τομείς που όλες οι σύγχρονες Ε,Δ έχουν ενδιαφερθεί . Και κάτι σημαντικό. Οι περισσότεροι από αυτούς τους τομείς επιτρέπουν και την εμπλοκή της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας,κάτι που πρέπει να είναι συνεχές μέλημα των αρμοδίων.
Το δεύτερο αυτό σκέλος της ‘’Στρατηγικής Ανάσχεσης’’ της τουρκικής απειλής , η στρατιωτική αμυντική ισχύς, είναι ευθύνη , όπως τελικά όλα στις Δημοκρατίες, των Πολιτικών Ηγεσιών. Όμως η ευθύνη του σχεδιασμού και των σωστών εισηγήσεων για το θέμα αυτό, είναι στα χέρια της Στρατιωτικής Ηγεσίας. Κάπου διάβασα ότι : ‘’Το άλλοθι ίσως καλύπτει τας ευθύνας των Ηγεσιών, δεν προστατεύει όμως τους Λαούς’’.
Πηγή: *Επίτιμος Δκτης Δ.Α.Ε., Πρόεδρος Συνδέσμου Αποφοίτων Σ.Ι. militaire.gr
0 comments