Το τεράστιο τζαμί στην κατεχόμενη Μια Μηλία Φωτογραφία e-daily.gr
Του ΦΟΙΒΟΥ ΚΛΟΚΚΑΡΗ*
Με βάση την ανάλυση των ιστορικών γεγονότων, προκύπτουν οι
παρακάτω κύριες
επισημάνσεις που αφορούν στην τουρκική στρατηγική για την Κύπρο:
Τελικός στόχος της Τουρκίας είναι ο έλεγχος ολόκληρης της Κύπρου. Σε οποιαδήποτε μορφή λύσης θέλει να καταλυθεί η ΚΔ, αλλά η Τουρκία να διατηρήσει τα δικαιώματά της σε όλη την Κύπρο που απέκτησε το 1960. Καταπολεμά κάθε λύση που εγκαθιδρύει ανεξάρτητο κράτος, έναντι των νοτίων ακτών της, για να μην έχουν οι Έλληνες αυτονομία και επιλογές στα θέματα ασφάλειας.
Στην τριμερή διάσκεψη του Λονδίνου για την Κύπρο το 1955, ο υπουργός Εξωτερικών (ΥΠΕΞ) της Τουρκίας, Φατίν Ζορλού, αναφέρθηκε στην Κύπρο ως δική τους γη, «Νotre terre». Δήλωσε ότι η αλυσίδα των ελληνικών νησιών, που «περικυκλώνουν την Τουρκία από Δυσμάς και Νότου», δεν πρέπει να κλείσει και ότι η Κύπρος, λόγω της εγγύτητάς της προς τη Μικρά Ασία, δεν πρέπει να ελέγχεται από την Ελλάδα για «στρατηγικούς λόγους ασφαλείας» της Τουρκίας (Αναφορές Νιχάτ Ερίμ για την Κύπρο του Γεώργιου Αγγελετόπουλου 2008 – βιβλίο Διζωνική Vs Δημοκρατία, της Φανούλας Αργυρού 2019.)
Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του ΥΠΕΞ Τουρκίας, Τουράν Γκιουνές, το 1976, ότι η διχοτόμηση είναι καθαρή παραφροσύνη, γιατί θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια της Κεντρικής και Ανατολικής Μικράς Ασίας (συνέντευξη στην «Ελευθεροτυπία» Αθηνών 11 Σεπτ. 1976). Όλες οι τουρκικές Κυβερνήσεις από το 1974 περιλαμβάνουν στις προγραμματικές δηλώσεις τους την απαίτηση της λύσης ΔΔΟ για την Κύπρο (Γεώργιος Αγγελετόπουλος 2008) που διατυπώθηκε από τον Γκιουνές και στην πενταμερή διάσκεψη της Γενεύης για την Κύπρο στις 13 Αυγούστου 1974 πριν την έναρξη της δεύτερης τουρκικής εισβολής (Άρθρο Κλέαρχου Κυριακίδη στη Σημερινή 20 Αυγούστου 2019).
Ο αείμνηστος Νεοκλής Σαρρής στο βιβλίο του «Η άλλη πλευρά» σημειώνει: «… η στοχοθεσία της Τουρκίας προχωρεί πολύ πέραν της διχοτόμησης: Περιλαμβάνει το σύνολο της Κύπρου…».
Η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο για να μείνει. Να διασφαλίσει τα δικά της στρατηγικά συμφέροντα, που σχετίζονται με την ασφάλεια της Μικρασιατικής Χερσονήσου (εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ 1956) και την επέκταση της επιρροής της στην Ανατολική Μεσόγειο και πέραν αυτής. Με αφορμή το εγκληματικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 και πρόφαση την προστασία των Τουρκοκυπρίων και την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης, εισέβαλε στην Κύπρο για να εκριζώσει τον χριστιανικό Ελληνισμό και να εμφυτεύσει τον Τούρκικο Ισλαμισμό. Να κτυπηθεί ο Ελληνισμός στις ρίζες του, να εξαρθρωθούν όλα τα ερείσματα της εθνικής και κρατικής του υπόστασης, να συρρικνωθεί δημογραφικά και να καταλυθεί το κράτος της ΚΔ, το οποίο να αντικατασταθεί με καθεστώς υποτελές στην Τουρκία. Άλλαξε βίαια όλα τα ελληνικά τοπωνύμια, περίπου 400.000, και τα αντικατέστησε με τουρκικά που σχετίζονται με την εισβολή και εθνοκάθαρση, όχι μόνο στις κατεχόμενες αλλά και στις ελεύθερες περιοχές, για να εξαλειφθεί κάθε ίχνος ελληνικής παρουσίας στο νησί (βιβλίο Ο Εκτουρκισμός των Ελληνικών Τοπωνυμίων στην Κύπρο, του Ανδρέα Μακρίδη 2010).
Η Τουρκία με την εισβολή στην Κύπρο διέπραξε εγκλήματα που παραβιάζουν άρθρα του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, όπως επίθεση, κατοχή, βίαιη εκδίωξη του ελληνικού πληθυσμού, εθνοκάθαρση, βίαιη εξαφάνιση προσώπων, εποικισμό, ανθρωποκτονίες, βασανιστήρια, βιασμούς, καταστροφή των θρησκευτικών και πολιτισμικών μνημείων. Είναι εγκλήματα πολέμου και κατά της ανθρωπότητας, που δεν παραγράφονται και για τα οποία παραμένει ατιμώρητη (βιβλίο Γεωπολιτική Πραγματικότητα στο Δίπολο Ελλάδα-Κύπρος, του Ιωάννη Μάζη και της Βιργινίας Μπαλαφούτα 2014 – άρθρο στη Σημερινή του Κλέαρχου Κυριακίδη 11 Αυγούστου 2019).
Η εφιαλτική εικόνα της ισλαμοποίησης των κατεχομένων περιγράφεται στο εκδοθέν το 2019 βιβλίο «Η Ισλαμοποίηση της Κατεχόμενης Κύπρου» του Πέτρου Σαββίδη. Από το 1974 μέχρι το 2019 ισλαμοποιήθηκαν 74 εκκλησίες, κτίσθηκαν 85 νέα ισλαμικά τεμένη και προστέθηκαν οθωμανικού-τουρκικού τύπου μιναρέδες σε 51 μικρά τουρκοκυπριακά τζαμιά. Αλλά και στις ελεύθερες περιοχές, η Τουρκία διοχετεύει παράνομα μουσουλμάνους μετανάστες, για να αλλοιώσει τη δημογραφική φυσιογνωμία τους.
Το τρίπτυχο αυτό περιλαμβάνει την επεκτατικότητα –την παραβίαση συνθηκών και του διεθνούς δικαίου– την απάνθρωπη συμπεριφορά και εκρίζωση πληθυσμών:
Επεκτατικότητα: Βασίζεται στο όραμα ανασύστασης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, όπως αναπτύσσεται στο βιβλίο «Στρατηγικό Βάθος» του Αχμέτ Νταβούτογλου 2001. Η Τουρκία από τη δεκαετία του 1950 έθεσε ως στρατηγικό στόχο τον έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου και τον υλοποίησε σε μεγάλο βαθμό με τη βίαιη διχοτόμηση του νησιού και την αρπαγή του 37% του εδάφους, του 57% των ακτών του και του μεγαλύτερου μέρους της ΑΟΖ του. Με τη λύση ΔΔΟ που συζητείται στο Κυπριακό, επιδιώκει την ολοκλήρωση της στοχοθεσίας της. Τη νομιμοποίηση της διχοτόμησης, την κατάλυση της ΚΔ και την επέκταση της κυριαρχίας της σε όλη την Κύπρο, με πρόσβαση και στις αποφάσεις της ΕΕ.
Παραβίαση Συνθηκών/Διεθνούς Δικαίου: Η Τουρκία δεν σέβεται τις Συνθήκες και Συμφωνίες που υπογράφει (Λοζάνης 1923, Ζυρίχης / Λονδίνου 1960, Γ’ Βιέννης 1975 κ.α.). Τις θεωρεί ενδιάμεσους σταθμούς, μέχρι να δημιουργήσει τις συνθήκες να τις παραβιάσει, προς εκπλήρωση των τελικών στόχων της.
Προσφιλής μέθοδος της είναι οι πράξεις προβοκάτσιας και κατατρομοκράτησης πληθυσμών, όπως οι περιπτώσεις του Πογκρόμ Κωνσταντινουπόλεως 1955 (βιβλίο «Μηχανισμός της Καταστροφής» του Σπύρου Βρυώνη 2007) της Τουρκανταρσίας 1963 / 1964 (βιβλίο «Αιματηρή Αλήθεια» 2009 Κίνησης για Ελευθερία και Δικαιοσύνης στην Κύπρο) και του αφανισμού των Ελλήνων της Ίμβρου και Τενέδου καθώς και των εγκλωβισμένων της Καρπασίας. Δεν σέβεται ούτε το διεθνές δίκαιο. Προβαίνει σε συστηματικές παραβιάσεις των διεθνών συμβάσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το δίκαιο της θάλασσας και τον εποικισμό. Αρνείται να εκτελέσει τις αποφάσεις του ΣΑ/ΗΕ, για απομάκρυνση των ξένων στρατευμάτων από την Κύπρο, για την Αμμόχωστο, την «ΤΔΒΚ» κ.α.
Απάνθρωπη συμπεριφορά/εκρίζωση πληθυσμών: Η κατατρομοκράτηση πληθυσμών, η εκρίζωση από τις εστίες τους, οι βιαιότητες κατά των μειονοτήτων, εντάσσονται στις μεθόδους για την προώθηση των σχεδίων αποχριστιανοποίησης της Τουρκίας, που είχε συντάξει το τουρκικό κράτος (βιβλίο «Εθνικισμός, Κοινωνικές Μεταβολές Μειονότητες» της Ντιλέκ Γκιουβέν 2006). Παρόμοιες μεθόδους βίας και τρομοκρατίας, εφαρμόζει η Τουρκία και στους πληθυσμούς των εδαφών που καταλαμβάνει, όπως στις περιπτώσεις των αμάχων, αιχμαλώτων, αγνοουμένων και εγκλωβισμένων της εισβολής στην Κύπρο το 1974.
Θύματα του μηχανισμού εξόντωσης, που ακολουθεί η Τουρκία, είναι οι Αρμένιοι, οι Ασσύριοι, οι Κούρδοι και οι Έλληνες της Μικράς Ασίας και της Κύπρου, αλλά και οι Κούρδοι της Συρίας. Η πρόσφατη εισβολή της Τουρκίας στη Συρία, έχει ώς στόχο τη δημιουργία ζώνης στρατιωτικής κατοχής, στην οποία να αντικατασταθεί ο κουρδικός πληθυσμός με εθνοκάθαρση και να δημιουργηθούν διοικητικές, εκπαιδευτικές και θρησκευτικές δομές (ότι έπραξε στο βόρειο τμήμα της Κύπρου) προκειμένου να ακολουθήσουν τα στάδια της αυτονόμησης και ενσωμάτωσης στην Τουρκία (Άρθρο Σάββα Καλεντερίδη στην «Κυριακάτικη Δημοκρατία» της 4 Νοεμβρίου 2019).
Συμπερασματικά, η Τουρκία ακολουθεί αναθεωρητική επεκτατική πολιτική κατά του Ελληνισμού. Έχει ως στρατηγικό στόχο τον έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου και τον περιορισμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και τη Θράκη. Παραβιάζει κατάφωρα το διεθνές δίκαιο και χρησιμοποιεί ως κύρια μέσα προώθησης του στόχου της, τη στρατιωτική ισχύ της και τη δημογραφική αλλοίωση πληθυσμών. Όλες οι δράσεις της στον πολιτικό, στρατιωτικό, διπλωματικό, οικονομικό, δημογραφικό και ενεργειακό τομέα, είναι συντονισμένες και εξυπηρετούν τον στρατηγικό στόχο της.
αντιστράτηγος ε.α.