 |
| η φωτογραφία είναι από in.gr |
*Του Χριστοδούλου Χρήστου
Η έννοια της πολιτικής έχει καταγραφεί και έχει ερμηνευτεί από πολλούς και με πολλούς τρόπους.
Η πολιτική στην πιο κοντινή τουλάχιστον προς εμένα, έκδοσή της χρησιμοποιείται για την πρόβλεψη και το σχεδιασμό που θα χαράξουμε για το μέλλον, μέσα από την ανάγνωση των στοιχείων που διαδραματίζονται τώρα, αλλά και τις εμπειρίες του παρελθόντος.
Είναι αλήθεια πως αν αναζητήσει κανείς στο διαδίκτυο, θα βρει κείμενα και βίντεο, ακόμη και συντοπιτών μας Θρακιωτών, οι οποίοι αναφέρονται ακριβώς σε αυτό . Την πολιτική ως την ανώτερη των τεχνών.
Με τη σκιαγράφηση της ελληνικής πραγματικότητας την τελευταία δεκαετία, είναι εύκολο να διαπιστωθεί, πως η κοινωνία διαρκώς αγκομαχεί στο βωμό του «βάζουμε πλάτη» να ξεπεραστεί η κρίση.
Παράλληλα, μέσα σε αυτή την πραγματικότητα, την δεκαετία των μνημονίων, των μεσοπρόθεσμων, των περικοπών και πολλών άλλων «αναγκαίων θυσιών», μεγάλωσε και ενηλικιώθηκε μια γενιά, αυτή των σημερινών 30αρηδων.
Είναι αυτή που γαλουχήθηκε στα δύσκολα, ακούγοντας ιστορίες για τις άλλοτε μεγάλες εποχές του Χρηματιστηρίου, των Ολυμπιακών Αγώνων κ.α.. Είναι αυτή που μεγάλωσε απότομα με σκοπό να βάλει πλάτη για να βγει η χώρα από την ύφεση. Μια ύφεση, όμως που η ίδια δε φέρει ούτε ατομική, ούτε συλλογική ευθύνη. Μια ύφεση, που ακόμη δε έγινε ξεκάθαρο ποιανού ευθύνη ήταν.
Φτάνοντας στο σήμερα, στο κλείσιμο του κύκλου της δεκαετίας, τόσο η χώρα μας, όσο και ο ολόκληρος ο πλανήτης πλήττεται από την πανδημία του κορωνοϊού, όπως έχει συμβεί και σε άλλες πρότερες περιόδους με διάφορες πανδημίες.
Τούτη την φορά είναι όντως ατομική ευθύνη καθενός να βάλει πλάτη για να βγούμε στο τέλος της διαδρομής, στο μέτρημα όσο το δυνατόν περισσότεροι.
Είναι όμως και πιο αναγκαίο από ποτέ, όταν ξεπεραστούν όλα αυτά, η γενιά που ενηλικιώθηκε μέσα στις διάφορες κρίσεις, να αποδείξει πως είναι συλλογική της ευθύνη, να δημιουργήσει ένα μέλλον καλύτερο για αυτήν και τους επόμενους.
Η πολιτική στην πιο κοντινή τουλάχιστον προς εμένα, έκδοσή της χρησιμοποιείται για την πρόβλεψη και το σχεδιασμό που θα χαράξουμε για το μέλλον, μέσα από την ανάγνωση των στοιχείων που διαδραματίζονται τώρα, αλλά και τις εμπειρίες του παρελθόντος.
Είναι αλήθεια πως αν αναζητήσει κανείς στο διαδίκτυο, θα βρει κείμενα και βίντεο, ακόμη και συντοπιτών μας Θρακιωτών, οι οποίοι αναφέρονται ακριβώς σε αυτό . Την πολιτική ως την ανώτερη των τεχνών.
Με τη σκιαγράφηση της ελληνικής πραγματικότητας την τελευταία δεκαετία, είναι εύκολο να διαπιστωθεί, πως η κοινωνία διαρκώς αγκομαχεί στο βωμό του «βάζουμε πλάτη» να ξεπεραστεί η κρίση.
Παράλληλα, μέσα σε αυτή την πραγματικότητα, την δεκαετία των μνημονίων, των μεσοπρόθεσμων, των περικοπών και πολλών άλλων «αναγκαίων θυσιών», μεγάλωσε και ενηλικιώθηκε μια γενιά, αυτή των σημερινών 30αρηδων.
Είναι αυτή που γαλουχήθηκε στα δύσκολα, ακούγοντας ιστορίες για τις άλλοτε μεγάλες εποχές του Χρηματιστηρίου, των Ολυμπιακών Αγώνων κ.α.. Είναι αυτή που μεγάλωσε απότομα με σκοπό να βάλει πλάτη για να βγει η χώρα από την ύφεση. Μια ύφεση, όμως που η ίδια δε φέρει ούτε ατομική, ούτε συλλογική ευθύνη. Μια ύφεση, που ακόμη δε έγινε ξεκάθαρο ποιανού ευθύνη ήταν.
Φτάνοντας στο σήμερα, στο κλείσιμο του κύκλου της δεκαετίας, τόσο η χώρα μας, όσο και ο ολόκληρος ο πλανήτης πλήττεται από την πανδημία του κορωνοϊού, όπως έχει συμβεί και σε άλλες πρότερες περιόδους με διάφορες πανδημίες.
Τούτη την φορά είναι όντως ατομική ευθύνη καθενός να βάλει πλάτη για να βγούμε στο τέλος της διαδρομής, στο μέτρημα όσο το δυνατόν περισσότεροι.
Είναι όμως και πιο αναγκαίο από ποτέ, όταν ξεπεραστούν όλα αυτά, η γενιά που ενηλικιώθηκε μέσα στις διάφορες κρίσεις, να αποδείξει πως είναι συλλογική της ευθύνη, να δημιουργήσει ένα μέλλον καλύτερο για αυτήν και τους επόμενους.
*Γεωπόνος- Τεχνολόγος Τροφίμων
0 comments