Ας μην παραπονιόμαστε, δεν γίναμε δα και Ροβινσώνες! Πρέπει όμως να γίνουμε ως προς τη νοοτροπία. Αλλιώς θα έχουμε πολλά «κρούσματα» εξαιτίας του κορωνοϊού και του κατ’ οίκον εγκλεισμού.
Ο Ροβινσώνας Κρούσος, λοιπόν, ο ήρωας του Ντάνιελ Ντεφόε μας συμβουλεύει στο 9ο κεφάλαιο της απομόνωσής του: «Είχα μάθει να ικανοποιούμαι με όσα είχα, αντί να θλίβομαι για όσα δεν είχα. Αυτό ήταν κάτι που μου πρόσφερε μεγάλη ανακούφιση.
Θα μπορούσε μάλιστα να γίνει μάθημα σε πολλούς ανθρώπους, κυρίως στους φοβερά απαιτητικούς. Είναι τόσοι και τόσοι εκείνοι που παραπονιούνται συνεχώς γι’ αυτά που τους λείπουν, αντί να απολαμβάνουν αυτά που διαθέτουν.»
Ο Ροβινσώνας Κρούσος, λοιπόν, ο ήρωας του Ντάνιελ Ντεφόε μας συμβουλεύει στο 9ο κεφάλαιο της απομόνωσής του: «Είχα μάθει να ικανοποιούμαι με όσα είχα, αντί να θλίβομαι για όσα δεν είχα. Αυτό ήταν κάτι που μου πρόσφερε μεγάλη ανακούφιση.
Θα μπορούσε μάλιστα να γίνει μάθημα σε πολλούς ανθρώπους, κυρίως στους φοβερά απαιτητικούς. Είναι τόσοι και τόσοι εκείνοι που παραπονιούνται συνεχώς γι’ αυτά που τους λείπουν, αντί να απολαμβάνουν αυτά που διαθέτουν.»
Ένας άλλος έγκλειστος, ο ήρωας του Αλεξάνδρου Δουμά, πατρός, ο Κόμης Μοντεχρήστος, που άδικα φυλακίστηκε, μας λέει:
«Όλη η ανθρώπινη σοφία εμπεριέχεται σε αυτές τις δύο λέξεις- Καρτερία και Ελπίδα.»
0 comments