Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Το κόστος της τελευταίας ήταν ιδιαίτερα χαμηλό… Περί τα 20 εκατομμύρια δολάρια, ενώ την ίδια περίοδο είχε διαρρεύσει και η πρόθεση της ελληνικής πλευράς για τηνυποστήριξη των κινητήρων T700 και των Aegean Hawk.
Διατηρούμε την ελπίδα ότι η επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στο Ισραήλ, αφενός σηματοδότησε την έναρξη της διαδικασίας συνολικής επανενεργοποίησης του στόλου των Apache A+ του 1ου ΤΕΕΠ της Αεροπορίας Στρατού και Aegean Hawk της Διοίκησης Ελικοπτέρων Ναυτικού (Δ.Ε.Ν) και αφετέρου θα εξασφαλίσει όπλα που θα αυξήσουν τις επιχειρησιακές δυνατότητες των πολύτιμων για την ελληνική άμυνα ελικοπτέρων…
Από το τέλος του 2018 που είχε γίνει η επαφή με τους εκπροσώπους της SIBAT, με την έστω έμμεση κατάθεση προσφοράς υποστήριξης – εκσυγχρονισμού να κατατίθεται στο ΓΕΣ με βάση όσα λένε οι νεότερες πληροφορίες, σημαντική εξέλιξη ως προς την διαθεσιμότητα των επιθετικών ελικοπτέρων Apache A+ υπήρξε η παραχώρηση (;) από την πλευρά των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων του συνόλου του στοκ ανταλλακτικών των Apache A που εκσυγχρόνισε σε επίπεδο -DA.
Πρόκειται για ενέργεια που είχε κάνει στο παρελθόν και η Ισραηλινή Αεροπορία, αγοράζοντας ότι στοκ ανταλλακτικών υπήρχε στις ΗΠΑ όταν γνωστοποιήθηκε ότι ο Αμερικανικός Στρατός θα αποσύρει οριστικά την αρχική αυτή έκδοση παραγωγής του ελικοπτέρου.
Οι Ισραηλινοί έχουν 48 επιθετικά ελικόπτερα Apache ενταγμένα σε υπηρεσία στην Αεροπορία τους. Από αυτάεκσυγχρόνισαν τα 22 σε επίπεδο –D, παρά το γεγονός ότι είχαν εκδηλώσει την πρόθεσή τους να τα εκσυγχρονίσουν όλα…
ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ να το πράξουν τελικά, δεδομένου ότι το κόστος έφτασε να ξεπερνά τα 40 εκατομμύρια δολάρια ανά μονάδα!Αντί αυτού επενέβησαν στα ηλεκτροοπτικά(πυργίσκος TADS/PNVS στο ρύγχος) και ταηλεκτρονικά των Apache A, καθιστώντας τα αξιόμαχα για πολλά ακόμη χρόνια.
Μάλιστα, πληροφορίες αναφέρουν ότι είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον για την αγορά των δικών μας ελικοπτέρων της ίδιας έκδοσης προκειμένου να ενισχύσουν το στόλο τους!
Εξ όσων γνωρίζουμε, η προσφορά που έχει κατατεθεί από τις ισραηλινές εταιρείες(και όχι από την ισραηλινή ΓΔΑΕΕ, την SIBAT…) πριν από ενάμιση χρόνο, δεν περιλαμβάνει το πλήρες πακέτο αναβάθμισης που εφαρμόστηκε στα ισραηλινά ελικόπτερα.
Δεν περιλαμβάνει δηλαδή το νέο σύστημα H/Π (Ηλεκτρονικού Πολέμου) εγκατεστημένο σε γόνδολα στην κοιλιά της ατράκτου πίσω από το πυροβόλο, νέα συστήματα ασφαλών επικοινωνιών καθώς και την εγκατάσταση νέων καλωδιώσεων προςπιστοποίηση νέων όπλων όπως το Spike-LR και οι καθοδηγούμενες ρουκέτες GATR-L.
Απλά θα αντικατασταθεί μέρος των καλωδιώσεων των ελληνικών A+, και θα υποστηριχθούν κρίσιμα συστήματα όπως τα ηλεκτροοπτικά του συγκροτήματος TADS-PNVS στον ριναίο πυργίσκο και το IHAADS.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, οι εργασίες θα γίνουν σε επίπεδο μονάδας, και όχι σε εργοστασιακό επίπεδο. Επομένως τα ελικόπτερα δεν θα χρειαστεί να τεθούν εκτός ενεργείας για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ το κόστος για το σύνολο των 19 μονάδων της Αεροπορίας Στρατού, βάσει των πληροφοριών που περιήλθαν σε γνώση μας, δεν θα ξεπεράσειτα 20 εκατομμύρια δολάρια.
Σε άλλο δημοσίευμα διαβάζουμε ότι το κόστος τελικά θα ανέλθει σε 35 εκατομμύρια δολάρια. Τα 25 θα αποδοθούν στην ισραηλινή Elbit και τα υπόλοιπα 10 στην κατασκευάστρια των ελικοπτέρων Boeing, η οποία και θα υπογράψει την πιστοποίηση των εργασιών και των νέων απαρτίων.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι πώς η αμερικανική εταιρία θα πιστοποιήσει ξένα απάρτια και εργασίες σε ένα προϊόν που έχει πάψει να υποστηρίζει εδώ και αρκετά χρόνια; Ένα προϊόν δηλαδή για το οποίο με δική της επίσημη δήλωση, δεν προσφέρει καμία υπηρεσία… Πολύ θα μας ενδιέφερε μία διευκρίνιση σε αυτό το κομμάτι.
Προφανώς ως εναλλακτική προσφέρεται και το πλήρες ισραηλινό πακέτο, με το κόστος να ανεβαίνει σε σαφώς υψηλότερο επίπεδο, και εδώ είναι που ερχόμαστε στο “δια ταύτα”. Που δεν είναι τίποτε άλλο απότα όπλα…
Spike NLOS – Κρίσμο asset για αντιαρματικές και αντιπλοϊκές επιχειρήσεις στον Εβρο και το Αιγαίο
Το να επαναδιατεθεί σε βάθος χρόνου το σύνολο των επιθετικών ελικοπτέρων Apache A+ της Αεροπορίας Στρατού και των S70Bτης Διοίκησης Ελικοπτέρων Ναυτικού, είναι ασφαλώς ένα πολύ σημαντικό ζήτημα για την ελληνική άμυνα.
Ακόμη πιο σημαντικό όμως είναι το να προσδώσουμε στα παλιά αυτά ελικόπτερανέες επιχειρησιακές δυνατότητες και να αυξήσουμε τις πιθανότητες επιβίωσής τους στο περιβάλλον των σύγχρονων επιχειρήσεων. Ένα περιβάλλον που αξιολογήθηκε στη Συρία κυρίως, για να “παράξει” πολύ χρήσιμα συμπεράσματα. Και για την Ελλάδα…
Στη σειρά των αφιερωμάτων που είχαμε κάνει για την εμπλοκή της Ρωσικής Αεροπορίας, είχαμε γράψει ότι οι Ρώσοι υποχρεώθηκαν να επιχειρούν σε μεγάλα ύψη, προκειμένου να αποφύγουν την απώλεια αεροσκαφών και πληρωμάτων από φορητούς αντιαεροπορικούς πυραύλους μικρής ακτίνας (MANPADS) και από αντιαεροπορικά συστήματα μέσης ακτίνας.
Για το σκοπό αυτό χρειάστηκε να αναπροσαρμόσουν τις τακτικές τους, να αλλάξουν τον οπλισμό και να εισαγάγουν καινούρια συστήματα στις επιχειρήσεις. Γράψαμε επίσης, διασταυρώνοντας όσες πληροφορίες είχαμε από διαφορετικές πηγές, ότι η αξιοποίηση οπλισμένων UAV από την Τουρκία στη Συρία, υπήρξε επιτυχής όταν συνδυάστηκε με ευρεία αξιοποίηση συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου (Η/Π) KORAL.
Μια απλή ανάγνωση των αναφορών που έχουν δημοσιευθεί, είναι αρκετή για να πείσει ότι η επιμονή μας στα stand off όπλα ακριβείας και στον τομέα των ελικοπτέρων, είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Στην πιστοποίηση του ακτίνας 25 – 30 χιλιομέτρων αντιαρματικού πυραύλου Spike NLOS (Non Line of Sight) στα επιθετικά ελικόπτερα AH-64E Guardian του Στρατού των ΗΠΑ είχαμε αναφερθεί δύο φορές στο παρελθόν.
Σας προτείνουμε να ανατρέξετε στιςδηλώσεις των υπεύθυνων τουΑμερικανικού Στρατού για τη διαδικασία της πιστοποίησης, σε ό,τι αφορά τηναξιολόγηση των αποτελεσμάτων των δοκιμαστικών βολών που εκτελέστηκαν… Όπως και το να λάβετε υπόψη το γεγονός ότι η Lockheed Martin κατά πάσα πιθανότητα θα αναλάβει τη μαζική παραγωγή μίαςαμερικανικής έκδοσης του όπλου στις ΗΠΑ!
Μιλάμε για έναν από τους μεγαλύτερους ανταγωνιστές της Rafael στο κομμάτι των αντιαρματικών πυραύλων (Javelin) που έχει χάσει πολλές αγορές από τον Spike… Αλλά όπως αποδεικνύεται στην πράξη, οι Αμερικανοί είναι πιο ανοικτά μυαλά από εμάς και δεν διστάζουν να εφαρμόσουν το “if you can’ t beat them, join them” όταν είναι να αποβεί προς όφελος τους.
Κι επειδή παλαιότερα δεν τα γράψαμε όλα για το όπλο αυτό επανερχόμαστε με τα εξής: Καταρχήν το ίδιο όπλο (βάρους 70 κιλών μαζί με το τετραγωνικής διατομής κάνιστρο μεταφοράς και εκτόξευσής του…),προσαρμόζεται σε οποιαδήποτε πλατφόρμα.
Είτε αυτή είναι όχημα στο έδαφος, είτεελικόπτερο, είτε σκάφος επιφανείας. Μπορεί να εκτοξευτεί με το στόχο ήδη εγκλωβισμένο και να κατευθυνθεί εναντίον του (Lock On Before Launch – LOBL) ή να τον εγκλωβίσει κατά τη διάρκεια της πτήσης του (Lock On After Launch – LOAL) χωρίς να είναι δυνατή η παρεμβολή στην καθοδήγησή του.
Μπορεί δηλαδή να εκτοξευτεί έχοντας λάβει τις συντεταγμένες ενός στόχου και να κατευθυνθεί μέσω GPS (παρεμβάλεται…)/ INS (δεν παρεμβάλλεται…), ή να καθοδηγηθεί από τον χειριστή του εν πτήσει.Ενσύρματα μέσω καλωδίωσης οπτικής ίναςγια τα πρώτα οκτώ χιλιόμετρα της διαδρομής και μέσω ασφαλούς ραδιοζευξης, κατόπιν (δεν παρεμβάλλονται…). Στο ρύγχος του φέρει αισθητήρα υπερύθρων (IR) και κάμερα ημέρας τεχνολογίας CCD. Και οι δυο υψηλής ανάλυσης.
Μέσω των εικόνων που παρέχουν αυτοί οι δύο αισθητήρες, ο χειριστής του πυραύλου μπορεί να επιλέξει στόχο σε μία περιοχή,να τον ανακατευθύνει εναντίον διαφορετικού στόχου κατά την πτήση του, ή ακόμη και να ματαιώσει την προσβολή… Η οποία γίνεται υπό μεγάλη γωνία βύθισης προκειμένου να επιτευχθεί καταστροφικό πλήγμα ακόμη και εναντίον καλά θωρακισμένων στόχων.
Με άλλα λόγια ένα ελληνικό Apache A+ μπορεί να προσβάλει άρματα μάχης από απόσταση 25 χιλιομέτρων με μεγάλη ακρίβεια, κρυμμένο πίσω από λόφους ή δεντροστοιχίες, μακρυά από φορητά αντιαεροπορικά όπλα και χωρίς να επηρεάζεται από παρεμβολές. Το ίδιο σενάριο μπορεί να λειτουργήσει και με ένα Aegean Hawk που θα εκτοξεύσει Spike NLOS εναντίον πυραυλακάτου ή κορβέτας κρυμμένο πίσω από βραχονησίδα ή λόφο σε νησί…
Οι Αμερικανοί πήραν την οριστική απόφαση προμήθειας του Spike NLOS μετά από μία επίδειξη στην έρημο Negev το Φθινόπωρο του 2018. Ο πύραυλος εκτοξεύτηκε από ισραηλινό ελικόπτερο Apache και χτύπησε “κέντρο” σε απόσταση 20 μιλίων…
Τέσσερις φορές μεγαλύτερη σε σχέση με αυτή του βασικού αερομεταφερόμενου αντιαρματικού όπλου των ΗΠΑ! Του Hellfire… Έτσι τελείωσαν με συνοπτικές διαδικασίες οι διαπραγματεύσεις που είχαν ξεκινήσει μεταξύ των δύο πλευρών από το 2013…
Και κάτι τελευταίο… Αν όντως επιδιώκουμεστρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ, το όπλο αυτό θα πρέπει να το ζητήσουμε, αν δεν το έχουμε κάνει ήδη. Οι εναλλακτικές μας είναι εξαιρετικά περιορισμένες…
Σημειώστε ότι το χιλιοστομετρικού μήκους κύματος ραντάρ Longbow (ΑN/APG-78) των Apache AH-64DHA που έχει αποκτήσει η Αεροπορία Στρατού, ΔΕΝ συνοδεύτηκε από τους καθοδηγούμενους από αυτό, αντιαρματικούς πυραύλους AGM-114L Hellfire (RF). Γιατί οι ΗΠΑ δεν αποδέσμευσαν το όπλο για την Ελλάδα…
Εκτός αν είμαστε βέβαιοι ότι με τους Hellfire -F και -Κ (καθοδήγησης λέιζερ, ακτίνας εφτά χιλιομέτρων) θα αντιμετωπίσουμε επαρκώς το σχεδόντριπλάσιο αρματικό δυναμικό, ταπολυάριθμα ΤΟΜΠ/ΤΟΜΑ και ταδιπλάσια σκάφη επιφανείας της Τουρκίας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου