Γιατί άραγε η Τουρκία αναζητά προγεφύρωμα στη Λιβύη, νότια της νήσου Κρήτης;

«Βιώσιμο είναι εκείνο το κράτος που διαθέτει επαρκή ισχύ για να εφαρμόσει τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου για την επικράτειά του»!!! Η περιγραφή ανήκει σε έναν από τους κορυφαίους ιστορικούς του 20ού αιώνα, στον Hans Morgenthau (Χανς Μοργκεντάου). Ρήση λιτή, πυκνή σε νόημα και στην καρδιά του προβλήματος στις περίπλοκες ελληνοτουρκικές σχέσεις, αναφορικά με την ελληνική διαχρονικά και έως σήμερα ανύπαρκτη στρατηγική βάθους.

Γράφει ο Γιώργος Σαχίνης
ΠΗΓΗ: ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ

Το πασίγνωστο πλέον, παράνομο και καταχρηστικό, αλλά με ήδη παραγόμενα αποτελέσματα στο πραγματικό πεδίο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, αγνοώντας επιδεικτικά το άρθρο 121 του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας (UNCLOS 1982), το οποίο αναγνωρίζει δικαιώματα ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας στα νησιά, αγνοώντας την υφαλοκρηπίδα ακόμη και σε ένα από τα μεγαλύτερα νησιά της Μεσογείου, την Κρήτη, ακόμη χειρότερα δε για την υφαλοκρηπίδα της Καρπάθου, της Κάσου, της Ρόδου και του νησιωτικού συμπλέγματος του Καστελόριζου (το οποίο αποκόπτει πλήρως από τη νησιωτική μας συνέχεια), “μοιράζει” την υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ μεταξύ των ηπειρωτικών ακτών της Τουρκίας και της Λιβύης (χωρίς να είναι καν αντικριστά) και αρπάζει από την Ελλάδα μια θαλάσσια περιοχή περίπου 39.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα νότια από την Κρήτη.

Επιπλέον, όμως, η Τουρκία επιχειρεί να καταλάβει και την υφαλοκρηπίδα (εν δυνάμει ΑΟΖ) της Κρήτης, της Καρπάθου, της Κάσου, της Ρόδου και του συμπλέγματος Καστελόριζου, η οποία βρίσκεται στην Ανατολική Μεσόγειο, κρίσιμος κρίκος στην οριοθέτηση και θαλάσσιο σύνορο με Κύπρο και Αίγυπτο, για την πρόσβαση ζωτικών συμφερόντων της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ο χάρτης Μανιάτη και τα παράδοξά του

Με αφορμή όλο αυτό το διττό προκλητικό πλαίσιο, τις τελευταίες ημέρες, ήρθε στην επιφάνεια από ελληνικής πλευράς ξανά κάτι που στις “Αντιθέσεις” της “ΚΡΗΤΗ TV”έχουμε αναλύσει πολλές φορές, ο περίφημος χάρτης Μανιάτη.

Οι αναλυτές, νομικοί και ειδικοί του διεθνούς δικαίου υποστηρίζουν ότι η παρουσία της παραχώρησης από το Ελληνικό Δημόσιο των περιοχών νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης, στις Total, Exxon-Mobil, Elpe (το 2019), για έρευνες υδρογονανθράκων, όπως δημοσιεύτηκε με συντεταγμένες στην Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (13/11/2014), δημιουργεί προηγούμενο υπέρ των θέσεων της Ελλάδας, η οποία οριοθέτησε την περιοχή, ακολουθώντας τις οδηγίες του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας.

Είναι όμως έτσι ή μήπως με αυτόν τον τρόπο απλά καθησυχαζόμαστε; Πρώτα-πρώτα, από τη στιγμή που δεν έχουμε οριοθέτηση με τη Λιβύη έστω, η δημοσίευση του χάρτη Μανιάτη στην Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων μπορεί να είναι εσωτερικό δίκαιο, δεν παράγει αποτέλεσμα έναντι τρίτων, κάτι που θα μπορούσε να συμβεί αν είχε κατατεθεί στον ΟΗΕ, αλλά για κάτι τέτοιο θα χρειαζόταν οριοθέτηση έστω με μία χώρα στη Μεσόγειο. Αλλά αν είχε έστω και μονομερώς κατατεθεί στον ΟΗΕ, θα μπορούσε να δημιουργεί έστω ένα πιο ισχυρό προηγούμενο. Αυτό δε συνέβη ποτέ.

Αντίθετα, χθες διέρρευσε στην τουρκική φιλοκυβερνητική εφημερίδα, τη “Γενί Σαφάκ”, χάρτης που δείχνει τεμάχια στα οποία σύντομα τα Τουρκικά Πετρέλαια θα ξεκινήσουν έρευνες. Έρευνες και γεωτρήσεις ακριβώς κάτω από την Κρήτη, με βάση, όπως αναφέρει, τη συμφωνία στην οποία κατέληξαν Ερντογάν και Σαράζ, κατά τη συνάντησή τους την περασμένη Πέμπτη.

Η φιλοκυβερνητική εφημερίδα παραθέτειχάρτη που δείχνει τα δύο τεμάχια, με το όνομα 15 και 20, στα οποία σύντομα – όπως αναφέρεται – τα Τουρκικά Πετρέλαια θα ξεκινήσουν έρευνες και γεωτρήσεις φυσικού αερίου και πετρελαίου, καθώς οι περιοχές αυτές «ανήκουν» – σύμφωνα με την Άγκυρα – στην τουρκική και λιβυκή ΑΟΖ αντίστοιχα.

«Κατά τη διάρκεια της συνάντησης του Τούρκου προέδρου Ερντογάν και του πρωθυπουργού της Λιβύης, Φαγέζ ες Σαράζ, στην Άγκυρα την προηγούμενη Πέμπτη, ελήφθη η απόφαση για την ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών στην Ανατολική Μεσόγειο, στη βάση του μνημονίου που υπογράφηκε μεταξύ Λιβύης και Τουρκίας για την οριοθέτηση των ζωνών θαλάσσιας δικαιοδοσίας. Οι δύο ηγέτες αποφάσισαν να συνεργαστούν στον τομέα της έρευνας και των γεωτρήσεων.

»Μετά τη συνάντηση, τα μάτια όλων στράφηκαν στις περιοχές, όπου είχε ήδη καταλάβει η Ελλάδα, εκδίδοντας σχετικές άδειες για έρευνες και γεωτρήσεις, εκμεταλλευόμενη τον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης», υποστηρίζει η “Γενί Σαφάκ”, η οποία συμπληρώνει ότι «η κυβέρνηση της Αθήνας είχε κηρύξει το 2011 το Ιόνιο Πέλαγος και τη θάλασσα νότια της Κρήτης σε περιοχές για έρευνες φυσικού αερίου, ενώ το 2014, όταν ξεκίνησε ο εμφύλιος πόλεμος στη Λιβύη και δεν μπορούσε να αντιδράσει με ενστάσεις, ξεκίνησε διεθνή διαγωνισμό για την αδειοδότηση των περιοχών. Η ανακοίνωση σχετικά με τον διαγωνισμό έγινε μόνο σε χώρες της Ε.Ε.».

«Η Ελλάδα, η οποία ήθελε να καταχωρίσει στο όνομά της περιοχές της Λιβύης, δημιουργώντας μια de facto κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο, προσπάθησε με αυτόν τον τρόπο να αποκτήσει παράνομα 39 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα της Λιβύης», ισχυρίζεται η φιλοκυβερνητική εφημερίδα, αποκαλύπτοντας ποιες περιοχές περιλαμβάνει η νέα συμφωνία για έρευνες και γεωτρήσεις μεταξύ του Τούρκου προέδρου και του Λίβυου πρωθυπουργού.

«Η θαλάσσια περιοχή, η οποία συζητήθηκε κατά τη συνάντηση του Σαράζ με τον Ερντογάν, καλύπτει τα τεμάχια 15 και 20 που προσπαθεί να καπηλευθεί η Αθήνα», όπως αναφέρεται στο ίδιο δημοσίευμα.

«Ένα κομμάτι του τεμαχίου 15, που η Ελλάδα προσπαθεί να κλέψει, βρίσκεται εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Τουρκίας (ΑΟΖ), και το τεμάχιο 20 βρίσκεται ολόκληρο εντός της ΑΟΖ πεδίο της Λιβύης», σημειώνει η εφημερίδα.

«Η Εταιρεία Τουρκικών Πετρελαίων αναμένεται να ξεκινήσει πολύ σύντομα τις έρευνες και γεωτρήσεις σε αυτές τις περιοχές», καταλήγει η “Γενί Σαφάκ”.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΧΑΡΤΕΣ ΠΟΥ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΟΥΝ ΚΑΙ… Έχει ισχύ ο χάρτης Μανιάτη; Και τις αποκαλύψεις για τον χώρο των υδρογονανθράκων στην Ελλάδα από την εκπομπή ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ