Ποια είναι η κόκκινη γραμμή των ΗΠΑ για ΑΟΖ – Τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα

Καρυώτης Θεόδωρος
Ξαφνικά όλοι ασχολούνται με την αιγιαλίτιδα ζώνη και τσακώνονται για το ποια είναι η κόκκινη γραμμή, που αν κατάλαβα καλά, δεν είναι μια αλλά δύο. Η μια της κυβέρνησης και η άλλη κάποιων άλλων. Ευτυχώς, από ό,τι γνωρίζω, δεν υπάρχει και τρίτη κόκκινη γραμμή, τουλάχιστον μέχρι σήμερα.
Έτσι αποφάσισα να διερευνήσω ποια είναι η κόκκινη γραμμή των ΗΠΑ, μια και ζω εδώ για σχεδόν μισό αιώνα. Υπάρχει βέβαια και μια ιδιαιτερότητα του Αμερικανικού λαού που με σόκαρε στα φοιτητικά μου χρόνια, όταν συνάντησα ανθρώπους που δεν είχαν δει ποτέ θάλασσα στην ζωή τους. Έτσι, εξηγείται γιατί η πλειοψηφία των Αμερικανών δεν ασχολείται με τα χωρικά ύδατα ή την ΑΟΖ.
Ο βαθμός στον οποίο ένα έθνος μπορούσε να ελέγξει τα παράκτια ύδατά του, βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στην εμβέλεια των κανονιών του. Έτσι, το όριο των τριών ναυτικών μιλίων για τα χωρικά ύδατα προέκυψε από αυτό που συχνά αναφέρεται ως κανόνας, "που φτάνουν τα βλήματα των πυροβόλων από την ακτή".

Στις ΗΠΑ, η δημιουργία χωρικής θάλασσας και γειτονικής ζώνης, όπως αποκαλείτο τότε, χρονολογείται ήδη από τα τέλη της δεκαετίας 1700, ως απάντηση σε θέματα εθνικής ασφάλειας και επιβολής του νόμου στις παράκτιες περιοχές. Έτσι το 1793 ο Τόμας Τζέφερσον έστειλε στο Κογκρέσο διπλωματικό έγγραφο, που έγινε νόμος το 1799, για να επιτραπεί η επιβίβαση σε πλοία που έφεραν ξένες σημαίες εντός 12 ναυτικών μιλιών από την ακτή.
Μέχρι το 1930, τα δικαιώματα ιδιοκτησίας του παράκτιου κράτους επί των πόρων της χωρικής θάλασσας δεν αμφισβητήθηκαν, υπό την προϋπόθεση ότι δεν παρεμπόδιζαν το δικαίωμα της αβλαβούς διέλευσης ενός πλοίου. Το 1945, ο πρόεδρος Τρούμαν εξέδωσε διακήρυξη, που καθιέρωνε τα δικαιώματα για εξερεύνηση και εκμετάλλευση των πόρων πετρελαίου και φυσικού αερίου της υφαλοκρηπίδας, εκτός της χωρικής θάλασσας των 3 ν.μ. Το 1953, το Κογκρέσο θέσπισε νομοθεσία για τον έλεγχο της υφαλοκρηπίδας από το ομοσπονδιακό κράτος.
Οι ΗΠΑ δημιούργησαν την 1η Μαρτίου 1977 μια αλιευτική ζώνη 200 ν.μ., ακολουθώντας το παράδειγμα των κρατών της Λατινικής Αμερικής, που φαίνεται να είχε αποσπάσει τη γενική, αλλά προσεκτική έγκριση του αλιευτικού κλάδου. Οι ΗΠΑ σκόπευαν να διασφαλίσουν τη διατήρηση των αποθεμάτων ψαριών που βρέθηκαν εντός 200 μιλίων από την ακτή και οι αλιείς τους να αποκομίζουν το μέγιστο όφελος από αυτά τα αποθέματα. Είχε, επίσης, προβλεφθεί ότι πλεόνασμα μπορούσε να διατεθεί σε ξένα σκάφη, για να αλιεύουν υπό ορισμένες αυστηρά ελεγχόμενες προϋποθέσεις.
Επέκταση ναυτικών μιλίων
Στις 27 Δεκεμβρίου 1988, ο πρόεδρος Ρέηγκαν ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ θα επεκτείνουν τα χωρικά τους ύδατα, από τρία σε δώδεκα ναυτικά μίλια σύμφωνα με τη UNCLOS του 1982, την οποίαν η Αμερική είχε καταψηφίσει. Η διακήρυξη επέκτασης των χωρικών υδάτων, μεταξύ άλλων, ανέφερε:
Διαβάστε την συνέχεια στο slpress.gr