Γράφει ο Πρέσβυς ε.τ. Περικλής Νεάρχου
Τα όσα συνέβησαν προσφάτως στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, τα όσα συμβαίνουν καθημερινά και με συνεχώς εντεινόμενη προκλητικότητα στο Αιγαίο,την Ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία ότι η χώρα βρίσκεται μπροστά σε μεγάλους κινδύνους και ότι το πρώτιστο που έχει να κάνει, μέσα σε μια γενικότερα δύσκολη κατάσταση, είναι να ενισχύσει τάχιστα την αποτρεπτική της ισχύ και τις στρατηγικές συμμαχίες της.
Οσο παραδοξο και αν φαινεται, η πολιτικη αυτη ειναι η μονη που κατοχυρωνει την ειρηνη, χωρις εθνικες απωλειες.
Η Αγκυρα δεν θα τολμησει να μπει σε περιπετειες, εαν γνωριζει οτι δεν ειναι ευνοικος γι ‘ αυτην ο συσχετισμος των δυναμεων, με ορους στρατιωτικης, αλλα και διπλωματικης και συμμαχικης ισχυος.
Η Ελλαδα δεν ειναι μια απομονωμενη χωρα. Εχει εν δυναμει ισχυρα ερεισματα και συμμαχους. Οι τελευταιοι εχουν πολυ σοβαρους λογους, οπως και αυτη, να αναχαιτισουν τον τουρκικο επεκτατισμο και ν’ αποτρεψουν, με καθε μεσο, την επιδιωκομενη τουρκικη ηγεμονια στην Ανατολικη Μεσογειο, με ορους μαλιστα Νεο – Οθωμανικου Ισλαμισμου.
Μια ενδειξη ειναι τα οσα ειπε ο Αιγυπριος Προεδρος Στραταρχης Αλ Σισσι, κατα την προσφατη επισκεψη του στην Αθηνα.
Σαφης ενδειξη ειναι επισης τα οσα δηλωσε στη Λευκωσια ο Ισραηλινος υπουργος Αμυνης, κατα την Τριμερή Συνάντηση των υπουργων Αμυνης Ελλαδος, Κυπρου και Ισραηλ.
Ισραηλ και Αιγυπτος αντιτιθενται ενεργα στον τουρκικο ηγεμονισμο και συντασσονται με την Ελλαδα για την απο κοινου αντιμετωπιση και αποκρουση του.
Η Ελλαδα, ομως ,που αντιμετωπιζει τους αμεσοτερους κινδυνους, ειναι λογικο και φυσικο να πρωτοστατησει προς αυτη την κατευθυνση και να επιδειξει θεληση και αποφασιστικοτητα για μετατροπη των λογων σε πραξη και για τη σφυρηλατηση με τις χωρες αυτες μιας πραγματικης συμμαχιας.
Κοντα σ’ αυτες τις δυο χωρες, συνυπολογιζονται και οι πολυ σημαντικες εξελιξεις στην περιοχη του Κολπου, που αλλαζουν τη γεωπολιτικη εικονα στην ευρυτερη Μεση Ανατολη, με κυριο χαρακτηριστικο την αντιθεση στην Αγκυρα ολων των Αραβικων χωρων της Μεσης Ανατολης, με μονη εξαιρεση το Καταρ.
Λαμβανουν χωρα, επομενως, εξελιξεις στην περιοχη, που δημιουργούν προυποθεσεις για ανασχεση της τουρκικης επιρροης στον Αραβικο κοσμο και διανοιγουν νεες προοπτικες για την ελληνικη πολιτικη, υπο την προυποθεση οτι αυτη θα θελησει και θα μπορεσει να αξιοποιησει τα νεα δεδομενα.
Στην αλλη Ευρωπαικη οχθη της Μεσογειου, δεσποζει ως συμμαχος της Ελλαδος η Γαλλια. Η χωρα αυτη, τοσο μεσα απο την Ευρωπαικη της διασταση οσο, ειδικοτερα, και τη Μεσογειακη, εχει πολυ σοβαρους λογους να παρακολουθει, με μεγαλη ανησυχια, τις τουρκικες επεκτατικες κινησεις προς καθε κατευθυνση, απο τη Συρια και το Ιρακ μεχρι τη Λιβυη, ολοκληρη τη Βορεια , αλλα και τη Μαυρη Αφρικη και απο την Ανατολικη Μεσογειο, την Κυπρο και το Αιγαιο μεχρι το Ναγκορνο Καραμπαχ.
Απο την αποψη αυτη, δεν ειναι τυχαια τα ανοιγματα της Γαλλιας προς την Ελλαδα και την Κυπρο, που ειναι επιπλεον χωρες – μελη της Ευρωπαικης Ενωσεως και συνδεονται εκ των πραγματων με τις πολιτικες και τις προοπτικες της.
Σ ‘ αυτες τις δυο απειλουμενες απο την Αγκυρα χωρες – μελη δοκιμαζεται η αξιοπιστια και η φερεγγυοτητα της Ευρωπαικης Ενωσεως, ως διεθνους παραγοντα μ’ ενα δεδομενο γεωπολιτικο βαρος, οπως επισης το Ευρωπαικο γιγνεσθαι και το κρισιμο ερωτημα εαν η Ευρωπαικη Ενωση θα εξελιχθει τελικα σε μια πραγματικη πολιτικη Ενωση, με κοινη στρατηγικη αντιληψη, εξωτερικη πολιτικη και αμυνα.
Η Γαλλια πρωτοστατει προς αυτη την κατευθυνση και, ως η ισχυροτερη στρατιωτικη δυναμη της Ευρωπαικης Ενωσεως, ειναι ετοιμη να διαδραματισει εναν πρωτοπορειακο ρολο, οχι μονον για εθνικους αλλα και για Ευρωπαικους λογους.
Προσετεθη, προσφατως, και ενας αλλος λογος, που φερνει τη Γαλλια σε σφοδρη αντιπαραθεση με την Τουρκια. Ειναι ο Τζιχαντιστικος Ισλαμισμος στην Ευρωπη, τον οποιον κεφαλαιοποιει απροκαλυπτα η Αγκυρα, με προσχημα την υποστηριξη και την προστασια των Μουσουλμανων στην Ευρωπη.
Ο αγριος αποκεφαλισμος του καθηγητη Σαμουελ Πατι, σε προαστειο του Παρισιου και οι τρομοκρατικες επιθεσεις, στη συνεχεια, στη Νικαια, για προσβολη δηθεν του Προφητη Μωαμεθ, ανοιξαν κυριολεκτικα τον ασκο του Αιολου.
Εφεραν στο προσκηνιο το μεγα θεμα της εγκαταστασεως μουσουλμανικων πληθυσμων στην Ευρωπη και την παρανομη μεταναστευση που τους μεγενθυνει συνεχως.
Εφερε παραλληλως το προβλημα που δημιουργειται απο την αδυναμια ενταξεως και αφομοιωσεως τους στις Ευρωπαικες κοινωνίες και τη διεκδικηση, αντιθετως, απο αυτους μιας χωριστης Ισλαμικης ταυτοτητας, που διασπα την κονωνικη και την εθνικη συνοχη.
Το φαινομενο αυτο ειναι ιδιαιτερα ανησυχητικο και επικινδυνο στη σημερινη συγκυρια, που χαρακτηριζεται απο την ανοδο του πολιτικου Ισλαμ, με ακραια εκδοχη τον Τζιχαντισμο, τη θρησκευτικη δηλαδη βια, με τη μορφη του Ιερου Πολεμου.
Η αναγωγη απο την Αγκυρα του Ισλαμισμου, σε αγαστη συνθεση με τον τουρκικο εθνικισμο, σε κρατικη ιδεολογια και σε ιδεολογικο κινητηρα για την αναβιωση της Οθωμανικης αυτοκρατοριας και την ανελιξη της Τουρκιας σε μεγαλη δυναμη, φερνει την Τουρκια στο επικεντρο και του Ισλαμικου προβληματος στην Ευρωπη.
Γαλλια και Αυστρια προχωρησαν ηδη σε αυστηρα μετρα για την καταπολεμηση του ακραιου Ισλαμ. Ακομη και η φιλοτουρκικη Γερμανια εξεταζει, μετα τη Γαλλια, την απαγορευση στη Γερμανια των Γκριζων Λυκων του Μπαχτσελι, κυβερνητικου συνεταιρου του Ερντογαν.
Με τα δεδομενα αυτα, η Γαλλια ειναι μια χωρα, με την οποιαν η Ελλαδα, περα απο τους παραδοσιακους φιλικους δεσμους, εχει καθε λογο να συναψει στρατηγικη συμμαχια, με βαση τα συγκλινοντα αμοιβαια συμφεροντα.
Αντίθετα, όμως, προς κάθε λογική προσδοκία, η Ελλάδα, υποχωρώντας σε πιέσεις άλλων ξένων παραγόντων, ανέκρουσε πρύμναν και δεν υπέγραψε, όπως είχε συμφωνηθεί και αναμενόταν, αμυντικό σύμφωνο με τη Γαλλία. Το τελευταίο θα έθετε στο πλευρό της, με όρους μιας συμβατικής συμφωνίας, μια μεγάλη δύναμη, απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις και επιβουλές.
Η πολιτικη ηγεσια της χωρας αφεθηκε να πεισθει απο τα συνηθη στερεοτυπα περι διαλογου, αποκλιμακωσεως, ΝΑΤΟ και ατελεσφορων Ευρωπαικων πιεσεων. Αυτα ομως που διακυβευονται για την Ελλαδα δεν ειναι το κυρος και ο θεωρητικος ρολος του ΝΑΤΟ, τα γερμανικα στρατηγικα συμφεροντα στην Ευρωπη στις σχεσεις με την Τουρκια και με την Ελλαδα ή ο αμφισημος ρολος του Αμερικανικου παραγοντα. Ειναι η ασφαλεια, τα κυριαρχικα δικαιωματα και η εθνικη ακεραιοτητα της χωρας.
Μετα την ολεθρια αυτη επιλογη, που αφηνει το πεδιο ελευθερο στις τουρκικες προκλησεις και στις προσπαθειες δημιουργιας τετελεσμενων γεγονοτων, φαινεται να προετοιμαζεται και μια αλλη εξισου ολεθρια επιλογη, που αφορα την αγορα φρεγατων για το Πολεμικό Ναυτικό.
Συμφωνα με δημοσιογραφικες πληροφοριες, απεσταλη προς τις ΗΠΑ επιστολη για την παροχη πληροφοριων για τις Αμερικανικες φρεγατες MMSC, οι οποιες δεν ανταποκρινονται, σε καμια περιπτωση, στις επιχειρησιακες προδιαγραφες και αναγκες του Πολεμικου Ναυτικου.
Το βασικο κριτηριο που εθεσε το Πολεμικο Ναυτικο για την επιλογη των νεων φρεγατων του ειναι η ικανοτητα αμυνας περιοχης.
Η ικανοτητα δηλαδη δημιουργιας πανω και γυρω απο το πλοιο ομπρελλας προστασιας, με τη βοηθεια ισχυρου ρανταρ και πυραυλικων συστηματων μεγαλης εμβελειας. Η ικανοτητα επισης ν’ αντιμετωπιζει ταυτοχρονα απειλες απο ξηρα, θαλασσα {απο επιφανεια και βυθο}, αερα και επιθεσεις κορεσμου.
Οι Αμερικανικες φρεγατες, που εχουν καταβολες παρακτιων σκαφων και παρωχημενο εξοπλισμο, σε σχεση με τις σημερινες αναγκες και απειλες, δεν ειναι το καταλληλο σκαφος, το οποιο εχει αναγκη η χωρα για την παρουσια της ιδιως στην Ανατολικη Μεσογειο και την προστασια της Ελληνικης ΑΟΖ.
Η αποσπαση της συναινεσεως της ηγεσιας του Πολεμικου Ναυτικου, με πολιτικες πιεσεις και επιχειρηματα για δηθεν διπλωματικες ισορροπιες και ανοιγματα προς τις ΗΠΑ, δεν μπορουν να αποκρυψουν τον απαραδεκτο και επικινδυνο χαρακτηρα μιας τετοιας επιλογης.
Δημιουργουν, αντιθετως, την υποψια οτι η πολιτικη ηγεσια υποχωρει σε υστεροβουλες πιεσεις, που εχουν ως στοχο την αποσπαση Ελληνικων υποχωρησεων στα εθνικα θεματα, με διατηρηση της Ελλαδος σε θεση αδυναμιας, χωρις δυνατοτητα αυτονομης στρατηγικης αμυνας με αποκτηση στρατηγικων οπλων, οπως , π.χ. , οι πυραυλοι Scalp Naval, βεληνεκους 1000 χλμ, που φερουν οι Γαλλικες φρεγατες τυπου Belharra.
To περιτυλιγμα της επιλογης αυτης μ’ ενα πακετο ευρυτερης συμφωνιας, που περιλαμβανει τα ναυπηγεια Σκαραμαγκα, πλοια ενδιαμεσης λυσεως και συμμετοχη, σε προοπτικη, στη νεα Αμερικανικη φρεγατα Constellation, δεν αντισταθμιζει και δεν αναιρει το απαραδεκτο της επιλογης των Αμερικανικων φρεγατων και τους κινδυνους, πολιτικους και επιχειρησιακους, που περικλειει.
Για τα ναυπηγεια και τα πλοια ενδιαμεσης λυσεως, υπαρχουν και αλλες δυνατοτητες και επιλογες. Οσον αφορα τον ενδεχομενο ισχυρισμο, οτι το πακετο αυτο θα μπορουσε να “αγορασει” Αμερικανικη υποστηριξη, αυτος ειναι καθ’ ολα εωλος, γιατι η Αμερικανικη πολιτικη στην Ανατολικη Μεσογειο και στις Ελληνο – Τουρκικες σχεσεις δεν προσδιοριζεται, βεβαιως, απο καποιο συμβολαιο αγορας οπλων.
Προσδιοριζεται απο τη δικη της αντιληψη των στρατηγικων της συμφεροντων στην περιοχη.
Κεντρικο στοιχειο στην αντιληψη αυτη ειναι η ισορροπια και οι πολιτικες συνεννοησεις με την Αγκυρα, οπως επισης η συνοχη του ΝΑΤΟ.
Υπηρξαν ηδη δυο κακες ειδησεις για την Ελλαδα, μετα τις Προεδρικες εκλογες στις ΗΠΑ.
Η πρωτη ειναι η δηλωση του Αμερικανου πρεσβεως Παιατ οτι πρεπει και η Τουρκια να συμμετασχει στον αγωγο φυσικου αερου East Med.
Με ποιες “τουρκικες” πηγες φυσικου αεριου και απο ποια ΑΟΖ; Με ποια επισης χαραξη του αγωγου; Μεσω Τουρκιας;
Η δευτερη ειναι η Εκθεση του Αμερικανικου Υπουργειου Εξωτερκων προς το Κογκρεσσο για τις Τουρκικες παραβιασεις στο Αιγαιο. Η Εκθεση υπενθυμιζει οτι οι ΗΠΑ αναγνωριζουν 6 μιλια ως εναεριο χωρο για την Ελλαδα οσο και τα χωρικα υδατα. Πολυ χειροτερα, ομως, ακομη, κανει λογο για ακαθοριστα δηθεν ορια μεταξυ Τουρκιας και Ελλαδος στο Αιγαιο.
Η Ελλαδα καλα κανει και επιδιωκει καλες και στρατηγικες σχεσεις με τις ΗΠΑ. Να προσεχει ομως την υπερβολικη μονομερη εξαρτηση στους εξοπλισμους. Μπορουν αυτοι να γινουν εργαλειο για τη χειραγωγηση της Ελλαδος προς εθνικες υποχωρησεις και παροχη απο τις ΗΠΑ ανταλλαγματων στην Τουρκια, για τη βελτιωση των σχέσεών τους, αναλωμασι της Ελλαδος και της Κυπρου.
Περικλής Νεάρχου
Πρέσβης ε. τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου