«Το Ελσίνκι», δηλαδή εκείνες οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που συνήλθε στο Ελσίνκι το Δεκέμβριο του 1999, που αφορούσαν την Ελλάδα, την Κύπρο και την Τουρκία, αποτελούν ακόμα και σήμερα αντικείμενο έντονης πολιτικής διελκυστίνδας, πολλών συζητήσεων, θετικών και αρνητικών σχολίων, χωρίς όμως να υπάρχει σαφής εικόνα για το τι πράγματι συμφωνήθηκε στο «Ελσίνκι» και τι προηγήθηκε για να φτάσουμε εκεί.

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΥΜΟΥΤΣΑΚΟΥ
ΠΗΓΗ: HELLAS JOURNAL

Δύο είναι οι αποφάσεις του «Ελσίνκι» που αφορούν την Ελλάδα:

1. Η μία είναι η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η απόφαση αποτελεί πράγματι μία καθοριστικής σημασίας επιτυχία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, για την οποία αξίζουν αναγνώρισης οι προσπάθειες που κατέβαλε η κυβέρνηση Σημίτη.

Στην υπόθεση βέβαια της συμφωνηθείσας στο Ελσίνκι ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε., υπάρχει και ένα σκοτεινό σημείο. Αφορά στις πληροφορίες για ύπαρξη μίας παρασκηνιακής άτυπης συμφωνίας που συνέδεε την ένταξη της Κύπρου με την υποχρέωση αποδοχής του σχεδίου Ανάν. Αυτό όμως δεν είναι του παρόντος.

2. Η άλλη απόφαση αφορά τη χορήγηση στη Τουρκία καθεστώτος υποψήφιας χώρας για ένταξη στην Ε.Ε. Η Τουρκία επεδίωκε διακαώς αυτόν το στόχο από το 1963. Τον πέτυχε μετά από 36 χρόνια, στο Ελσίνκι.

Στο σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί ότι η αναγνώριση καθεστώτος υποψήφιας χώρας, αποτελεί το πιο καθοριστικό στάδιο στη μακρά και απαιτητική διαδικασία ένταξης κάθε χώρας στην Ε.Ε. Εκείνη λοιπόν ήταν η καλύτερη, αν όχι και η μοναδική, ευκαιρία για την Ελλάδα να αποσπάσει κάποιο σαφές ουσιαστικό και χειροπιαστό αντάλλαγμα πριν δώσει την απαραίτητη συγκατάθεσή της. 

Αξίζει ταυτόχρονα να υπογραμμιστεί και η στάση της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η Νέα Δημοκρατία είχε καταστήσει σαφές ότι δεν επρόκειτο να ψηφίσει υπέρ της κύρωσης μιας διεύρυνσης που δεν θα περιελάβανε τη Κυπριακή Δημοκρατία. Ήταν αυτή μια στάση ευθύνης που συνέβαλε καθοριστικά στην εθνική προσπάθεια.

. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ