Τεράστια ευκαιρία για να διορθωθούν τα τραγικά ΛΑΘΗ των “Πρεσπών” που ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να χαθεί

Γράφει ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΥΓΕΡΟΣ
ΠΗΓΗ: SLpress

Ας αρχίσουμε, όμως, από την αρχή. Το πρόβλημα στις σχέσεις Αθήνας-Σκοπίων ήταν το όνομα. Γι’ αυτό έγινε ο πολυετής διπλωματικός πόλεμος. Ποιο όνομα, όμως; Αποκλειστικά και μόνο για το όνομα του κράτους; Προφανώς όχι. Αν με ένα μαγικό τρόπο το γειτονικό κράτος λεγόταν π.χ. Βαρδαρία, αλλά η εθνότητα και η γλώσσα ονομαζόταν “μακεδονική” το πρόβλημά μας θα είχε λυθεί; Η απάντηση είναι ότι θα είχε λυθεί μόνο κατά το ήμισυ.

Τουλάχιστον από τον 19ο αιώνα, ως γεωγραφική Μακεδονία οριζόταν μία περιοχή, που εκτεινόταν αρκετά βορειότερα από τα σημερινά ελληνικά σύνορα. Αυτή δε η περιοχή (δεν συμπίπτει γεωγραφικά με την αρχαία Μακεδονία) στους νεότερους χρόνους ήταν πολυεθνική. Κατοικούσαν Έλληνες, Βούλγαροι, Τούρκοι, Εβραίοι, Αλβανοί και άλλες μικρότερες εθνότητες.

Καμία από αυτές τις εθνότητες δεν μπορεί να θεωρήσει τη γεωγραφική Μακεδονία (όχι την αρχαία) ως αποκλειστικά δική της πατρίδα, με τον ίδιο τρόπο που καμία εθνότητα δεν μπορεί να θεωρήσει τα Βαλκάνια αποκλειστικά δική της πατρίδα. Όπως και τα Βαλκάνια, έτσι και η γεωγραφική Μακεδονία ανήκει σε όλες τις εθνότητες που την κατοικούν.

Οι Έλληνες, επειδή η αρχαία Μακεδονία είναι οργανικό κομμάτι της ιστορίας τους, δικαιολογημένα ενοχλούνται από το γεγονός ότι για γεωπολιτικούς λόγους μεταπολεμικά ο Τίτο έστησε ομόσπονδο κρατίδιο με το όνομα “Μακεδονία” και κατασκεύασε “μακεδονική” ταυτότητα (εθνότητα και γλώσσα). Τότε επινοήθηκε το ιδεολόγημα του “διαμελισμένου μακεδονικού έθνους” και της “διαμελισμένης μακεδονικής πατρίδας”.

Κι αυτό παρότι οι πρόγονοι των αυτοαποκαλούμενων σήμερα “Μακεδόνων” την εποχή του 1900 θεωρούσαν τον εαυτό τους Βούλγαρο. Στις επόμενες δεκαετίες, όσοι για πολιτικούς λόγους διαχωρίστηκαν από τον Βουλγαρισμό αυτοαποκαλούνταν Σλαβομακεδόνες, δηλαδή Σλάβοι της Μακεδονίας.

Ο διπλός σφετερισμός
Αυτό, λοιπόν, που ενοχλούσε και ενοχλεί τους Έλληνες είναι ο σφετερισμός εκ μέρους των γειτόνων μας του ονόματος “Μακεδονία” και των παραγώγων του “μακεδονικός/ή”. Ο σφετερισμός έχει δύο πτυχές:

Πρώτον, το γεγονός ότι ενώ είναι Σλάβοι που εγκαταστάθηκαν στη Μακεδονία δέκα αιώνες μετά τον Αλέξανδρο, σφετερίζονται την κληρονομιά του.

Δεύτερον, το γεγονός ότι με το ιδεολόγημα του “διαμελισμένου μακεδονικού έθνους” και της “διαμελισμένης μακεδονικής πατρίδας” τροφοδοτούν έναν φαντασιακό αλυτρωτισμό που στρέφεται κατά της Ελλάδας. Οι Σλαβομακεδόνες είναι Μέρος (μία από τις εθνότητες της γεωγραφικής Μακεδονίας) και ως εκ τούτου δεν μπορούν να αυτοπροβάλλονται και να διεκδικούν το Όλον.

Η Συμφωνία των Πρεσπών συνιστά εθνικό έγκλημα όχι επειδή αναγνώρισε το κρατικό όνομα “Βόρεια Μακεδονία”, αλλά επειδή αναγνώρισε στους Σλαβομακεδόνες “μακεδονική” ταυτότητα. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΓΚΥΡΗ ΠΗΓΗ