Τώρα είμαι πολύ ευτυχισμένος.Μόλις ήρθε ο γιός μου για να περάσουμε τις γιορτές στην Ελλάδα. Σε λίγο θα έρθει και η κόρη μου.
Όμως η μεγαλύτερη χαρά μου είναι για την έκπληξη που του έκανα. Και που τον είδα πάρα πολύ ευτυχισμένο.
Πήρα τον καλύτερό του φίλο, πήρα και την κοπελιά του και πήγαμε στο αεροδρόμιο. Εκτός από μένα δεν περίμενε τους άλλους. Το ωραίο όμως είναι, πως μετά από τριάντα βήματα που περπατήσαμε μαζί, πετάχτηκε ο φίλος του που τον άφησε άναυδο. Μετά από λίγο εμφανίσθηκε και το κορίτσι του και εκεί ζήλεψα τη νιότη που έφυγε.
Να είναι καλά το μωρό μου να τον βλέπω πάντα έτσι χαρούμενο και ευτυχισμένο, όπως και όλα τα παιδιά που επέστρεψαν από το εξωτερικό στην πατρίδα για τις γιορτές.
Γιατί είδα…στην αίθουσα αναμονής που περίμενα, γονείς δακρυσμένους από συγκίνηση να αγκαλιάζουν τα ξενιτεμένα τους με τόση ζέστη και αγάπη που δεν περισσεύει στις μέρες μας.
Και είδα πολλά νεαρά παιδιά ξενιτεμένα, απόδειξη της καταστροφής που έχει υποστεί η χώρα.
Γιατί όλα αυτά είναι δικά μας παιδιά, είναι τα καλύτερα μυαλά που διώξαμε για να νέμονται τη χώρα τριάντα οικογένειες λαμόγια και καμιά εκατοστή πολιτικοί κλέφτες και απατεώνες.
Φτάσαμε στο σημείο αδέλφια να διώχνουμε τα παιδιά μας για τους πουλημένους. Αυτό χρήζει ψυχιατρικής ανάλυσης.
από facebook
0 comments