 |
| Η κεντρική σιδηροδρομική γραμμή που οδηγούσε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς-Μπίρκεναου |
Κυριαρχία, Χειριστικότητα και Έλεγχος
Ο Τρόμος της «Υπερβολικής Δημοκρατίας»
Ο Τζον Ντάγκλας, είναι ο ιδρυτής της profiling σχολής του FBI, (της εφαρμοσμένης ψυχολογίας του εγκλήματος για να είμαστε πιο σαφείς).
Η ευστοχία στις προβλέψεις του είναι τέτοια που τον παρομοιάζουν με τον Σέρλοκ Χολμς – με μια δόση από μέντιουμ. Χωρίς να βρεθεί στον τόπο του εγκλήματος, χωρίς να έχει χειροπιαστά στοιχεία, ακούγοντας μόνο τις συνθήκες στις οποίες διαπράχτηκε το έγκλημα μπορεί να προβλέψει τι χρώμα αυτοκίνητο οδηγάει ο δολοφόνος και κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του, όπως ότι είναι ψευδός.
Ο Τομ Χάρις, ο συγγραφέας που έγινε διάσημος από την κινηματογραφική διασκευή της «Σιωπής των Αμνών», έμαθε τα πάντα για τους σίριαλ κίλερ από εκείνον.
Γράφει, λοιπόν, ο Ντάγκλας ότι τα τρία βασικά κίνητρα των κατά συρροή βιαστών και δολοφόνων είναι: Κυριαρχία, χειριστικότητα και έλεγχος.
Ο κύριος στόχος του δολοφόνου και βιαστή δεν είναι να σκοτώσει ή να βιάσει, αλλά να ελέγξει, να χειριστεί, να κυριαρχήσει πάνω σε ένα άλλο ανθρώπινο –ή μη- ον.
Αντίστοιχα, το κίνητρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι τα δισεκατομμύρια. Ήδη έχουν χάσει πολύ περισσότερα στηρίζοντας το ευρώ, απ’ όσα αν στήριζαν την Ελλάδα.
Η δημοκρατία είναι παρεκτροπή για αυτόν τον Παγκόσμιο και Κρατικό Νεοφιλελευθερισμό, όπου τα κράτη στηρίζουν την Αγορά με κάθε μέσο, εις βάρος πάντων των ανθρώπων, των λαών.
Ο κλασικός φιλελευθερισμός του Άνταμ Σμιθ δεν έχει καμία σχέση με αυτό τον κατά συρροή δολοφόνο.
Όσο για την ανθρωπιστική κρίση και την παράκληση στα συναισθήματα των Μεγάλων, μοιάζει σαν το θύμα, το εκατοστό θύμα, να εκλιπαρεί τον σίριαλ κίλερ να τον λυπηθεί: Όσο παρακαλάει, τόσο εντείνει το αίσθημα της κυριαρχίας στον δολοφόνο, τόσο χειροτερεύει τη θέση του.
Η Αγορά, οι πολυεθνικές και πετρελαϊκές εταιρείες, οι χημικές και οι πολεμικές βιομηχανίες, με τη στήριξη των διεθνών οργανισμών και τη συγκάλυψη των media έχουν εξοντώσει και συνεχίζουν να εξοντώνουν ολόκληρους πληθυσμούς στην Αφρική, στην Νότια Αμερική, στην Ασία.
Για ποιο λόγο θα λυπηθούν τους Έλληνες; Για τον αρχαίο τους πολιτισμό; Ή για τη δημοκρατία;
Αντιθέτως, αφού η άρνηση υφίσταται μέσα στην ίδια την Ευρώπη, θα την τιμωρήσουνπαραδειγματικά, ώστε να γνωρίζουν όλοι οι μικροί τι θα τους συμβεί αν δεν υπακούσουν.
Ο Τζον Ντάγκλας γράφει ότι ένας σίριαλ κίλερ σταματάει να σκοτώνει μόνο όταν συλλαμβάνεται. Όμως ποιος μπορεί να συλλάβει τους Πεφωτισμένους της Ευρώπης και πώς μπορεί να γίνει μια Νέα Νυρεμβέργη;
Ας δούμε τι λέει ο Νόαμ Τσόμσκι:
«Στη δεκαετία του 1960 υπήρξε ένα κίνημα αμφισβήτησης σχεδόν σ’ όλο τον κόσμο. Οι φιλελεύθερες ελίτ ανησύχησαν. Σ’ αυτό το τοπίο γεννήθηκε η Τριμερής Επιτροπή, της οποίας τα μέλη στρατολογούνταν απ’ αυτή την ελίτ.
Περιλάμβανε υψηλά διευθυντικά στελέχη επιχειρήσεων, πολιτικούς εν ενεργεία και διανοούμενους, όχι μόνο Αμερικανούς, αλλά και Ευρωπαίους και Ιάπωνες.
Λίγο μετά τη σύσταση της, με πρωτοβουλία του Ντέιβιντ Ροκφέλερ, αυτή η οργάνωση εξέδωσε ένα σημαντικό βιβλίο, την Κρίση της Δημοκρατίας. Εισηγητές του ήταν ο Γάλλος Μισέλ Κροζιέ, ο Αμερικάνος Σάμιουελ Χάντιγκτον (ένα απ’ τα «γεράκια» των ΗΠΑ, με πολύ γνωστό βιβλίο τη «Σύγκρουση των Πολιτισμών») και ο Ιάπωνας Ζόζι Ουατανούκι.
Σύμφωνα με αυτούς, υπήρχε κρίση στη δημοκρατία γιατί οι πολίτες είχαν προσπαθήσει να κατέβουν σε πολιτικούς αγώνες. Αυτό αποκαλείται: "Υπερβολική δημοκρατία"».
 |
Ο,τι καλύτερο έχει να δείξει η '''δημοκρατία" στην Δυτική "Αυτοκρατορία": και οι πέντε ζώντες πρόεδροι των ΗΠΑ είναι ηλίθιοι και εγκληματίες κατά συρροήν εις βάρος της Ανθρωπότητας
|
Οι άνθρωποι θα ασχολούνταν μόνο με τη ζωούλα τους, με επιφανειακά πράγματα του βίου, όπως τα καταναλωτικά αντικείμενα που είναι της μόδας. Θα ήταν ΘΕΑΤΕΣ κι όχι ΠΑΙΧΤΕΣ στην διεξαγωγή της πολιτικής σε όλα τα επίπεδα.
Περιοδικά, θα είχαν το δικαίωμα να επικυρώνουν την εξουσία των ελίτ, αλλά τον υπόλοιπο χρόνο θα έπρεπε να αφήνουν τη διοίκηση των παγκόσμιων υποθέσεων σ’ εκείνους που αυτονακηρύσσονται «υπεύθυνοι άνθρωποι» (κι όχι ο ανεύθυνος λαός).
Έτσι δεν θα υπήρχε κρίση στη δημοκρατία, δεν θα υπήρχε η «υπερβολική δημοκρατία» που θέτει σε κίνδυνο τα συμφέροντα των ελίτ».
Ο δημοσιογράφος ρωτάει τον Τσόμσκι: Γιατί οι άνθρωποι δεν επαναστατούν;
«Δεν επαναστατούν γιατί αυτό κοστίζει ακριβά. Αν αναλάβετε την πρωτοβουλία ν’ αλλάξετε την τάξη των πραγμάτων, διακινδυνεύετε να το πληρώσετε πολύ ακριβά. Για να δράσετε πρέπει να είστε έτοιμοι να πληρώσετε το τίμημα».
Συμπερασματικά κι όχι δογματικά:
Οι μόνοι που μπορούν να αντιστρέψουν την κατάσταση ασφυξίας, στην οποία ζουν όχι μόνο οι Έλληνες, αλλά η πλειονότητα του πληθυσμού, είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι.
Όμως αυτό κοστίζει.
Και ποιος είναι έτοιμος να πληρώσει ένα τέτοιο τίμημα;
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Διαβάστε το «Δύο ώρες διαύγειας», συνομιλίες του Νόαμ Τσόμσκι, εκδόσεις Λιβάνη, μτφ Αργύρης Αργυρόγλου, και το βιβλίο των Τζον Ντάγκλας και Μάρκ Όλσεϊκερ, «Στο μυαλό των σίριαλ-κίλερς», εκδόσεις Μελάνι, μετάφραση Έφη Φρύδα.
[Πηγή: sanejoker]
0 comments