Ανοικτή επιστολή προς απαίδευτους συμπολίτες και ένα ζώο

Αρκετοί, ανάμεσα τους και παιδιά, σάς έκαναν συστάσεις ως προς τη χρήση της κούνιας αλλά μάταια, ο ένας μετά τον άλλο είχατε την αγωνία να δείτε πώς θα φαίνονταν τα παιδιά σας αν ήταν ανάπηρα.

Απαίδευτοι συμπολίτες μου, τελικά κάποια στιγμή το καταλαβαίνατε και βγάζατε έξω σιγά-σιγά τα παιδιά σας μετά τις παρατηρήσεις των υπολοίπων. Σωστοί και μπράβο σας.

Ήσουν όμως εκεί κι εσύ, το ζώο με την πορτοκαλί μπλούζα και τη δική σου κοσμοθεωρία που δεν άκουγες τίποτα και που μαζί σου έκανα τον παρακάτω διάλογο:

- κύριε η κούνια προορίζεται για χρήση από ΑμεΑ, καλύτερα να μην τη χρησιμοποιούμε όλοι οι υπόλοιποι
- αν έρθει δηλ ένα παιδί με καροτσάκι θα του πούμε να μην κάνει στις άλλες κούνιες;
- δεν θα μπορεί να κάνει στις άλλες κούνιες, αυτή είναι η μοναδική κούνια για αυτά τα παιδιά στο Ηράκλειο κι αν όλοι βάζουν τα παιδιά τους μέσα θα χαλάσει αρκετά γρήγορα
- αν έρθει κανένα θα τα βγάλω και δεν είναι για χρήση μόνο από ΑμεΑ. Ας έρθει η αστυνομία να βγάλει τα παιδιά μου έξω

Ειλικρινά στεναχωρήθηκα.

Προς τους υπόλοιπους συμπολίτες μου κι όχι μόνο:

Η έλλειψη βούλησης επιβολής νόμων από την πολιτεία σε συνδυασμό με την έλλειψη παιδείας κάνουν την καθημερινότητά ολοένα και δυσκολότερη. Σε όλη την Ελλάδα βλέπω γκρουπ ανά πόλη να κράζουν όλων των ειδών τους γάιδαρους. Ανθρώπους που παρκάρουν πάνω σε διαβάσεις, παραλίες, πεζοδρόμια, ράμπες, αφήνουν πίσω τους σκουπίδια, κλέβουν τη σειρά. Απαίδευτους, κουτοπόνηρους ή απλά χαζούς.

Μιλήστε, δεν υπάρχει άλλη σωτηρία. Ευγενικά υποδείξτε το λάθος ώστε η άγνοια να μην αποτελεί δικαιολογία. Μία μικρή μάχη κάθε μέρα.

Άκης Κιουπάκης