Γράφει ο Παπανικολάου Λεωνίδαςhttp://leonidaspapanikolaou.blogspot.gr
Θεμέλιο σε αρκετές ψυχολογικές προσεγγίσεις, αποτελεί μία εκτενή αναφορά και ανάλυση στο παρελθόν του ασθενή, που αποσκοπεί στην επίτευξη δημιουργίας σταθερών βάσεων. (Phares. 1994)
Μόνο όταν οι βάσεις αυτές έχουν δημιουργηθεί είναι εφικτή η ερμηνεία σημαντικών γεγονότων, η κατανόηση του παρόντος, όπως επίσης η κατανόηση του μέλλοντος και η ορθή δημιουργία στόχων, αλλά και η δικαιολόγηση ή έστω η αιτολόγηση μελλοντικών προθέσεων. (Φρόυντ. 1996)
Δηλαδή, με βάση την αρχή της ταυτότητας:εάν Α=Β και Β=Γ τότε Α=Γ, (Καντ. 2014) οι μελλοντικές κινήσεις (Γ) καθορίζονται από την ερμηνεία του παρελθόντος (Α), την επιρροή του στο παρόν, (Β) όπου με την σειρά του θα επηρεάσει το μέλλον. (Γ) Με βάση αυτόν το συλλογισμό θα θεωρηθεί πως, η ίδια αυτή ουσία μπορεί να εντοπιστεί και στην εξωτερική πολιτική. Πράγματι, σπουδαίοι πολιτικοί και συγγραφείς του χώρου ασπάζονται τον συλλογισμό αυτόν.(Kissinger, 1995, 2014. Brzezinski. 1998)
Το άρθρο αυτό, θα αναφερθεί συνοπτικά στο παρελθόν της Ρωσίας, στις σύγχρονες προκλήσεις που αντιμετωπίζει και θα καταλήξει σε ένα συμπέρασμα, ως προς το ποιά πλευρά θα διαλέξει τελικά η Ρωσία, την Ανατολή ή την Δύση;
Το ιστορικό υπόβαθρο
Η Ρωσία είναι ένα κράτος ανάμεσα σε δύο κόσμους, την Δύση και την Ανατολή. Έχει πάρει και από τους δύο στοιχεία, όμως εν γένει κυριαρχή η Δυτική επιρροή.
Είναι γνωστό πως οι Ρως που κατέκτησαν τα εδάαφη αυτά, είναι είτε Γερμανικό φύλο συγγενικό των Βίκινγκς, είτε σλαβικό. (Durant. 1959. ΣΤ. ΙΙΙ) Απόλυτη εξακρίβωση της καταγωγής τους είναι δύσκολο να υπάρξει, λόγω των λίγων σύγχρονων πηγών και της πορείας που ακολούθησαν αρκετοί ιστορικοί για να καλύψουν τις εθνικές τους ανάγκες και προκαταλήψεις. Αυτό που είναι κοινώς παραδεκτό από τους μελετητές είναι ότι πρόκειται για ένα Ευρωπαϊκό φύλο. Σημαντική αφετηρία είναι η ίδρυση του Κράτους των Ρως το 882 μ.χ. από τον περίφημο Βάραγγο, Ρούρικ-ένα δραστήριο πρόσωπο που διασώθηκε με αρκετές αναφορές που αγγίζουν την μυθολογία. (ο.π.) Ουσιαστικά θεμελιώθηκε σε μία αχανή περιοχή με μη συγκεκριμένη πολιτιστική ταυτότητα.
Ταυτοχρόνως, η “Βυζαντινή” διπλωματία στόχευε στο να εκπολιτίζει διάφορους λαούς που θεωρούσε επικίνδυνους, διαδίδοντας τον χριστιανισμό και συγκεκριμένα την Ορθοδοξία (φυσκά μετά το σχίσμα του 1054), μετατρέποντας έτσι πρώην εχθρούς σε υποψήφιους συμμάχους, ασκόντας ψυχολογική επίδραση αλλά και νομική κατοχύρωση στα πρωτεία του Χριστιανισμού λόγω της Κωνσταντινουπόλεως. (Ostrogorsky. 1978)
Παράλληλα, στα μέσα του 9ού αιώνα υπήρξε η δράση του Κυρίλλου και Μεθοδίου, οι οποίοι διέδωσαν τον Χριστιανισμό στους Σλάβους.
Η Κωνσταντινούπολη ασκούσε τακτικά επιρροή όχι μόνο λόγω του εκχριστιανισμού αυτών των φυλών, αλλά και μέσω του πολέμου: ο Αυτοκράτωρ Ιωάννης Τσιμισκής της Μακεδονικής Δυναστείας, κατάφερε να νικήσει τον Σβιετοσλάβο και να τους επιβληθεί. (Durant ο.π.)
Η αύξηση της “Βυζαντινής” επιρροής οδήγησε στον επίσημο εκχριστιανισμό των Ρως, που θεσμοθετήθηκε επισήμως με πρωτοβουλία του Βλαδίμηρου Α’, το 988 μ.χ.
Τον δέκατο τέταρτο αιώνα Οι Ρώσοι δέχθηκαν τρομερή βαρβαρική εισβολή από τους Μογγόλους με αποτέλεσμα την καταστροφή του Κιέβου. Πράγματι, οι Μόγγολοι κυριάρχησαν αρκετά (1247-1480) με αποτέλεσμα η Ρωσία να ασχοληθεί με την επιβίωσή της, παρά με την ανάπτυξή της.
Θεμέλιο στην ιστορία του Ρωσικού κράτους είναι ο Ιβάν Γ’ (1440-1505)- και η σύζυγός του Ζωή Σοφία Παλαιολόγου, η ανιψιά του τελευταίου Αυτοκράτορα της Κωνσταντινουπόλεως. Λόγω των σημαντικών επιπτώσεων μετά την κατάρευση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η Ρωσία χάρη στον Ιβάν και την Σοφία συσχετίστηκαν άμεσα με το “βυζάντιο” : υιοθετήθηκαν “Βυζαντινά” έθιμα όπως ο τίτλος του Καίσαρα-“Τσαρ” στα Ρωσικά-και ο Δικέφαλος Αετός θα χρησιμοποιούνταν πλέον από την “Τρίτη Ρώμη”, τον διάδοχο δηλαδή της πτώσης της Κωνσταντινουπόλεως. Συνοπτικά, ο οίκος του Ιβάν είχε νόμιμα δικαιώματα στον θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως και μεταμορφώθηκε σε προστάτη τον Ορθοδόξων.
Παρόλες τις δυσκολίες, εμφανίστηκε ένας τεράστιος μεταρυθμιστής, που αντιλήφθηκε το χαμηλό επίπεδο της Ρωσίας σε σχέση με την Ευρώπη: Ο Μεγάλος Πέτρος. (1672-1625)
Έχοντας εκτεθεί στον Ευρωπαϊκό πολιτισμό μέσω των ταξιδιών του, ο Πέτρος αποφάσισε να μεταμορφώσει ολοκληρωτικά την Ρωσική κοινωνία. Έθεσε ως κύριο αντικειμενικό του σκοπό τον εκσυχρονισμό, δηλαδή των εξευρωπαϊσμό των Ρώσων: Από εδώ και στο εξής, ξένοι επιστήμονες, καλλιτέχνες και αρχιτέκτονες θα προσκαλούνται στην Ρωσία για να διαμορφώσουν ένα Ευρωπαϊκό κράτος, ο στρατός θα αναβαθμίζονταν με βάση τα Δυτικά πρότυπα με αντικειμενικό σκοπό την επέκτασή.
Η αλλαγή των εθίμων, της καθημερινότητας και της νέας μεταμορφώσεως απαιτούσε μία νέα πρωτεύουσα, την Αγία Πετρούπολη.
Εδώ έχουμε ένα εντελώς παράδοξο γεγονός: πως εξηγείται ένας υπερβολικά συντηρητικός λαός να κάνει τις πιο ακραίες και βίαιες επαναστάσεις; Ο Κοινωνικός Ψυχολόγος ΛεΜπον (1985, σ30), εξηγεί:
“Η μετριοπάθειά τους δεν τους προσάρμοζε ομαλά στις κοινωνικές αλλαγές. Δημιουργείται έτσι ένα χάσμα που συνήθως βαθαίνει τόσο πολύ ώστε τους υποχρεώνει να προσανατολιστούν ξαφνικά σε νέες συνθήκες”.
Με την διακυβέρνηση του Πέτρου η Ρωσία βρέθηκε πιο κοντά στην Ευρώπη, όμως, λόγω των ιστορικών κενών δεν μπόρεσε να σταθεροποιηθεί. Εντούτοις, δεν έπαψε ποτέ να επεκτίνεται.
Η Ρωσία επιπλέον, ήταν και είναι το μοναδικό κράτος που η κατάστασή της επηρεάζε ταυτοχρόνως την Δύση και την Ανατολή. Για να γίνει κατανοητή η ασσύληπτη εξάπλωση του Ρωσικού κράτους, έρευνα δείχνει πως από το 1552 μέχρι το 1917 η Ρωσία αύξανε την επικράτειά της κάθε χρόνο με μέσο όρο 100.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. (Figes. 2002) Αυτός είναι και ο λόγος που δεν χρειάζεται να αναλυθεί η εξάπλωσή της και θα αναφερθεί αρκετά συνοπτικά: με πρώτο πεδίο την Κεντρική Ασία, τον Καύκασο και την χερσόνησο του Αίμου, έπειτα την Ανατολική Ευρώπη αλλά και μέρη όπως η Σκανδιναβία και η Βαλτική. Επιπροσθέτως, προχώρησε προς τον Ειρηνικό και άγγιξε τα σύνορα της Κίνας αλλά και της Ιαπωνίας.
Επειτα, επεκτάθηκε και πέραν του Ειρηνικού με αποτέλεσμα για περίπου 140 χρόνια(1740-1867) να έχουν υπό την κατοχή τους Διάφορα εδάφη όχι απλώς της Αλάσκας αλλά της Χαβάης και της Καλιφόρνιας. Όσα απέμειναν υπό Ρωσική κυριαρχία πουλήθηκαν το 1867 στις Η.Π.Α. από τον Τσάρο Νικόλαο Β’.Η τσαρική αυλή είχε εξευρωπαϊστεί τόσο πολύ, που στην αυλή η επίσημη γλώσσα ήταν η Γαλλική. Υπήρχαν και Τσάροι που δεν γνώριζαν την τοπική γλώσσα. (Ferguson. 2007)
Η ουτοπία του κομμουνισμού, είχε ως βάση Ευρωπαϊκούς διανοητές και επιβλήθηκε σε μία παρακμιακή κοινωνία, φέρνοντας μία χειρότερη δικτατορία που οδήγησε στην απόλυτη εξαθλίωση των Ρωσικό λαό. Είναι γνωστό ότι οι Μπολτσεβίκοι χρηματοδοτήθηκαν από τους Γερμανούς. (ο.π.) Το ζητούμενο είναι πως η ιδεολογία, αλλά και η στήριξη για την επικράτησή της, ήταν πάλι Δυτική.
Ούτως ή άλλως, ο εμφύλιος πόλεμος και οι Σταλινικές εκκαθαρίσεις έφεραν τον θάνατο σε περισσότερους Ρώσους, απ’ότι σε όσους πολέμησαν τους πρώην συμμάχους τους, τους Ναζί. (ο.π.)
Εν τέλει, λόγω της καταπιέσεως, του αποτυχημένου οικονομικού συστήματος και της κενότητας που προκάλεσαν 74 χρόνια κομμουνισμού, η ΕΣΣΔ κατέρευσε.
Τα τελευταία 100 χρόνια δεν έχει υπάρξει φυσιολογική περίοδος στην Ρωσία. Μία συνοπτική αναφορά ξεκαθαρίζει την θέση αυτή:
- Ρωσο-ιαπωνικός πόλεμος. (1904-5)
- Α’ Π.Π. (1914-1918)
- Εμφύλιος πόλεμος. (1917-1922)
- Διάφορες συγκρούσεις μεταξύ Ρωσίας-Κίνας και Ρωσίας-Ιαπωνίας την περίοδο 1929-41
- Β’ Π.Π. (από την κομμουνιστική-ναζιστική συμμαχία του 1939 μέχρι την αλλαγή στρατοπέδου και το τέλος του 1945)
- Ψυχρός πόλεμος. (1945-91)
- Συγκρούσεις στην Τσετσενία. (1994-6. 1999-2009)
- Ρωσο-Γεωργιανός πόλεμος. (2008)
- Ρωσο-Ουκρανικός πόλεμος. (2014..)
- Ρωσική εμπλοκή στην Συρία. (2015…)
Το βασικό πρόβλημα είναι ότι λόγω της τεράστιας εκτάσεως, της Μογγολικής ηγεμονίας και της Οκτωβριανής Επανάστασης, η Ρωσία δεν γνώρισε oύτε Αναγέννηση ούτε Διαφωτισμό ούτε τις μετέπειτα εξελίξεις του πολιτισμού. Μετά την πτώση του κομμουνισμού το 1991, έγινε η απόπειρα να εδραιωθεί δημοκρατία δυτικού τύπου.
Παρ' όλ' αυτά, δεν χρειάζονται πολλά στοιχεία για να αναλυθεί η θέση πως τον Τσάρο, τον διαδέχθηκαν οι κόκινοι Τσάροι και αυτούς με την σειρά του, τους έχει διαδεχθεί ο Πούτιν, που κυβερνάει αυταρχικά την Ρωσία με έναν Δημοκρατικό μανδύα: αν και αυτή την φορά έχει την στήριξη του λαού, σε αντίθεση με τους κόκινους Τσάρους.
Η σημερινή κατάσταση και το παράλληλο περιβάλλον:Η ισορροπία δυνάμεων σήμερα είναι εντελώς διαφορετική απ’ότι στους προηγούμενους αιώνες και αυτό δημιουργεί όχι μόνο κινδύνους αλλά και ευκαιρίες για την Ρωσία:
Η Ρωσία και η Ευρώπη.
Αναλύθηκε σε προηγούμενο άρθρο η θέση πως η Ευρώπη καταστράφηκε το 1945 και ότι συντηρήθηκε από τις Η.Π.Α. λόγω του κοινού εχθρού, την Ε.Σ.Σ.Δ. Αναφέρθηκε επίσης πως μετά την πτώση της Ε.Σ.Σ.Δ., που οδήγησε στην εκδήλωση ρήξεως κοινών συμφερόντων με τις Η.Π.Α., η σημερινή περίοδος είναι ο θάνατος της Ευρώπης. (1)
Κατά το Δ.Ν.Τ. η Ρωσία κατέχει την 12ή θέση σε Α.Ε.Π. παγκοσμίως Οι Ευρωπαϊκές χώρες που την ξεπερνούν είναι η Γερμανία (σχεδόν τριπλάσιο), η Αγγλία (περίπου διπλάσιο), η Γαλλία-(σχεδόν διπλάσιο) και η Ιταλία. (2)
Λόγω της οικονομικής εξαθλιώσεως του κομμουνισμού και τις τρομερές επιπτώσεις που είχε η πτώση του το 91, η Ρωσία χρειάζεται τα Ευρωπαϊκά κεφάλαια σε μεγάλο βαθμό. Κύριος καταναλωτής Ρωσικού φυσικού αερίου και πετρελαίου, είναι η Ευρώπη.
Μολαταύτα, η ακριβώς αντίθετη κατάσταση επικρατεί στην στρατιωτική ισχύ σύμφωνα με την μελέτη της Credit suisse του 2015: Η Ρωσία είναι η δέυτερη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο και οι μοναδικές Ευρωπαϊκές χώρες που κατέχουν θέση στην δεκάδα είναι η Γαλλία (6ή), η Ιταλία (8ή) και η Αγγλία (9ή). Η Γερμανία που είναι πιο κοντά στην Ρωσία, είναι ουσιαστικά στρατιωτικά ανύπαρκτη, διότι κατέχει την 18ή θέση.
Χρήσιμη αναφορά βασισμένη στην μελέτη της Federation of American Scientists, είναι πως η Ρωσία κατέχει την πρώτη θέση παγκοσμίως ως πυρηνική δύναμη, με 7500 πυρηνικές κεφαλές, ενώ η Γαλλία έχει 300 και η Αγγλία 215. (3)
Συνεπώς η αδύναμη στρατιωτικά και πολιτικά διαιρεμένη Ευρώπη, δεν μπορεί να αντέξει κατά της Ρωσίας παρά μόνο αποκλειστικά μέσω του ΝΑΤΟ.
Η κρίση στην Κριμαία, εξάλλου, απέδειξε την παραπάνω θέση.
Η Κριμαία συματοδοτεί μία βασική πορεία της ιστορίας: ενόσω υπάρχει η κρίση, είναι μάλλον αδύνατον να ξανασυμμαχήσει η Γερμανία με την Ρωσία, όπως έκανε ο Χίτλερ με τον Στάλιν. Συνεπώς το μέλλον της Ε.Ε. και της Ρωσίας, αν και έχει μία μοιραία έλξη, προς το παρόν είναι αρνητικό.
Έτσι λοιπόν, ένα αντικειμενικό Εθνικό συμφέρον των Η.Π.Α., η αποφυγή της ενώσεως της Ευρασίας (Brzezinski. 1998) είναι προς το παρόν καλλυμένο.
Εν συνεχεία, το μέλλον της Ε.Ε. είναι αρκετά χλωμό λόγω των αμέτρητων προβλημάτων που δημιουργεί η ανεξέλεκτη μετανάστευση από την Μ.Α., της οικονομικής επεκτάσεως της Γερμανίας και ουσιαστικά του εντελώς αφηρημένου ρόλου της Ε.Ε. σαν θεσμό. Όσο η πτώση συνεχίζεται και το βάρος μετατίθεται προς την Άπω Ανατολή, η Ρωσία, ως ενδιάμεση δύναμη, καλείται να εξισορροπίσει την κατάρευση της ηγεμονίας της στην ανατολική της μεριά, αλλά ταυτοχρόνως, να απορροφίσει θετικά στοιχεία από την Δύση.
Ουσιαστικά, σε κάθε περίοδο βαθειάς κρίσεως-που δεν έχει εκδηλωθεί ακόμα- τα πιο χρήσιμα στρώματα, δηλαδή οι επιστήμονες, ειδικευμένοι εργάτες, διανοούμενοι κ.α τίνουν να μεταναστεύουν για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αλλού και να ανταμοίβονται αναλόγως. (LeBon. 1998)
Επειδή πλέον η Ρωσία προσπαθεί να αφομοιώσει τον Καπιταλισμό, έχει την κατάλληλη ευκαιρία να δημιουργήσει ιδανικό περιβάλλον που να ενισχύει την μετανάστευση Ευρωπαίων. Θα μπορούσε να αποτελέσει και μία λύση στο δημογραφικό πρόβλημα που έχει αρχίσει να αντιμετωπίζει η χώρα.
Παράλληλα, στην Ευρώπη συντελείται ο θάνατος του καθολικισμού αλλά και του προτεσταντισμού. Συνεπώς, η Ρωσία, θα μπορούσε να εκμεταλευτεί την επερχόμενη Ευρωπαϊκή παρακμή και να απορροφίσει ότι χρησιμότερο μπορεί, παρουσιάζοντας τον εαυτό της όχι απλά ως προστάτιδα των Ορθοδόξων, αλλά και των χριστιανών γενικότερα στην Ευρωπαϊκή ήπειρο.
Η Ρωσία και η Ασία.
Σύμφωνα με το Δ.Ν.Τ. η Κίνα κατέχει περίπου δεκαπλάσιο ΑΕΠ από την Ρωσία και φυσικά έχει περίπου δεκαπλάσιο πληθυσμό. Παρόλαυτα, στρατιωτικά η Ρωσία είναι μόλις μία θέση ανώτερη αλλά υπερτερεί πάρα πολύ σε πυρηνική δύναμη. (ο.π.) Όσον αφορά την Ινδία, ανεξαρτήτως του ότι δεν συνορεύουν, έχει σχεδόν διπλάσιο ΑΕΠ από την Ρωσία και χονδρικά δεκαπλάσιο πληθυσμό. Αντιθέτως, στρατιωτικά είναι τρεις θέσεις κατώτερη. Έπειτα, ακολουθεί η Ιαπωνία που είναι 3η σε παγκόσμιο ΑΕΠ έχοντας σχεδόν τετραπλάσια διαφορά από την Ρωσία. Όμως, είναι δύο θέσεις κατώτερη στον στρατιωτικό τομέα.
Αξίζει να αναφερθεί ότι η Ρωσία είναι εντελώς αραιοκατοικημένη σε σχέση με τις προηγούμενες χώρες, όπου δύο από αυτές αποτελούν τον μεγαλύτερο πληθυσμό στον κόσμο, αλλά και η Ιαπωνία που κατοικεί σε μικρό έδαφος, σε σύγκριση με τον αριθμό Ιαπώνων.
Συνεπώς, αποτελεί εύλογο συμπέρασμα ότι συνορεύει με χώρες που αναπτύσσονται οικονομικά και πληθυσμιακά, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να επισφραγιστεί μία σταθερή συμμαχία και να απειλείται σταδιακά.
Άρα με την πάροδο του χρόνου, η Ρωσία θα απομακρύνεται όλο περισσότερο από την Ασία, εκτός και άν κοιτάξει πραγματικά το Εθνικό της συμφέρον.
Στον Νότο του πελώριου Ρωσικού κράτους, υπάρχουν κράτη αρκετά εχθρικά όπως Το Καζακστάν, η Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν. Εν κατακλείδι, ούτε προς τα εκεί μπορεί να βρει κάποιον αξιόλογο σύμμαχο.
Η Ρωσία και οι Η.Π.Α.
Οποιαδήποτε αναφορά για τον ψυχρό πόλεμο και την χρόνια έχθρα μεταξύ των δύο κρατών θα ήταν περριτή. Το ζητούμενο είναι πως υπάρχει ένας κανόνας στην ιστορία: συχνά, πρώην φανατικοί εχθροί εξελίσσονται σε μελλοντικούς συμμάχους. Παράδειγμα είναι το μίσος μεταξύ Ελλήνων-Ρωμαίων, που τελικά οδήγησε σε μία συνύπαρξη στον Ελληνορωμαϊκό Πολιτισμό, ή το χρόνιο μίσος μεταξύ Άγγλων-Γάλλων εξελίχθηκε σε μία συμμαχία-όπως ο προηγούμενος αιώνας- λόγω της ανόδου της Γερμανίας. Τελευταίο παράδειγμα είναι η έχθρα μεταξύ Ιαπωνίας-Η.Π.Α. όπου μεταμορφώθηκε σε μία αναγκαία φιλία λόγω της Κίνας κ.α.
Έτσι ακριβώς, επειδή σήμερα ο κύριος ανταγωνιστής των Η.Π.Α. είναι η Κίνα και λόγω των αναφορών μεταξύ Ρωσίας-Κίνας που αναφέρθηκαν προηγουμένως, ο κοινός ανταγωνιστής ενώνει τους πρώην εχθρούς.
Στην πραγματικότητα, ήταν πολύ βολικότερο και για τις δύο πλευρές, να μοιράζονται τον κόσμο και να συγκρούονται μεταξύ τους, παρά να υπάρχει η πιθανότητα η Κίνα να γίνει η 1ή δύναμη στον κόσμο, κάτι που δεν θα επιτρέψει η Αμερική και η Ρωσία θα ζούσε άμεσα τις συνέπειες.
Ο ο τότε ηγέτης της ΕΣΣΔ, Μπρέζνιεφ, είχε μία εκδήλωση διορατικότητος:είχε προτίνει στον τότε Υπουργό Εξωτερικών των Η.Π.Α. Χένρυ Κίσσιντζερ, μία αμερικανοσοβιετική συμμαχία κατά της Κίνας. (Kissinger. 2000. ΙΧ. σ283)
Αν και αυτό το έκανε ως μέτρο να ακυρωθεί η ουσία όλων των άλλων συμμαχιών των Η.Π.Α., στην σημερινή κατάσταση μία τέτοια αμοιβαία συνεργασία είναι απαραίτητη.
Συμπέρασμα
Εν κατακλείδι, Η Ρωσία είναι επηρεασμένη από τον “Βυζαντινό” και Ευρωπαϊκό πολιτισμό, αλλά λόγω όσων αναφέρθηκαν, δεν γνώρισε Αναγέννηση, Διαφωτισμό κ.α. Συνεπώς είναι αρκετά στάδια πίσω.
Από την άλλη μεριά, δεν βρίσκεται σε παρακμή όπως η Ευρώπη σήμερα, με αποτέλεσμα να μπορέσει να εκμεταλευτεί την πτώση της στο μέλλον αφομοιώνοντας Ευρωπαίους διανοούμενους και έμπειρους εργάτες, δίνοντας έμφαση στο Χριστιανικό στοιχείο, εάν φυσικά το συνδέσει με καπιταλιστικά κίνητρα, που ευνοούν την μετανάστευση και την επιστήμη.
Οι σχέσεις Ρωσίας και Γερμανικής Ε.Ε. θα παραμείνουν ψυχρές. Αντιθέτως, σαν Ευρώπη συνολικά, η Ρωσία έχει ανάγκη τα κεφάλαια αλλά και η Ευρώπη αντίστοιχα, όσο πιο πολύ απομακρύνεται από τις Η.Π.Α., τόσο περισσότερο ανεβαίνει η στρατηγική χρησιμότητα της Ρωσίας.
Μολαταύτα, οποιαδήποτε προσέγγιση με την Ανατολή, ειδικά στην περίοδο που η Κίνα ανεβαίνει ραγδαία, οι συνέπειες για την Ρωσία θα είναι απολύτως καταστροφικές και άμεσες. Η Ευρώπη και οι Η.Π.Α. θα επηρεαστούν εξίσου εάν αφήσουν την κατάσταση ανεξέλεκτη, η Ρωσία όμως επηρεάζεται άμεσα λόγω κοινών συνόρων.
Μοναδική λύση στο πρόβλημα αυτό είναι οικονομική και στρατιωτική συμμαχία με τις Η.Π.Α. Δεν υπάρχει άλλη λύση στην τεράστια διαφορά που έχουν οι δυσαναλογίες στον δημογραφικό και οικονομικό τομέα σε σύγκριση με την Ανατολή.
Συνεπώς, όσο δύσκολη εάν δείχνει η Ρωσία στις διαπραγματεύσεις της με τις Η.Π.Α., σύντομα θα πάρει το πλευρό των Αμερικανών.Το μεγάλο της πλεονέκτημα είναι η στρατιωτική υπεροχή και στην έσχατη λύση η πυρηνική υπεροπλία.
Όμως, τα μειονεκτήματα της, δηλαδή η οικονομία και το δημογραφικό, μπορούν να λυθούν με σωστή πολιτική. Για να υλοποιηθούν όμως αυτά, θα πρέπει να υπάρχει και ένα λιγότερο αυταρχικό πολίτευμα, τουλάχιστον όσον αφορά την οικονομική δραστηριότητα.
Εν κατακλείδι, όσο αντιαμερικανική πολιτική εκδηλώνει η Ρωσία του Πούτιν, η ιστορική πορεία δείχνει πως θα συνεργαστεί αναγκαστικά με την υπερδύναμη των Η.Π.Α., αλλιώς θα καταρεύσει λόγω της ανόδου της Ανατολής, που αργά η γρήγορα, θα οδηγήσει σε δημογραφικό εφιάλτη και απώλεια συνόρων κατά του Ρωσικού λαού.
www.fas.org
http://www.geopolitics.com.gr/
0 comments