ΤΟ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ ΚΑΙ Η ΚΥΠΡΟΣ «ΚΕΙΝΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ»

ΤΟ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ ΚΑΙ Η ΚΥΠΡΟΣ  «ΚΕΙΝΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ»

 Του Πολυχρόνη Καρσαμπά , δικηγόρου.

Σε άρθρο μας στις 26/8/2019 με τίτλο «Η Ιμιοποίηση της χώρας προ των πυλών» , που αποτελούσε συνέχεια του άρθρου μας που δημοσιεύτηκε στις 28/6/2019 με τον τίτλο « Ένα προφητικό κείμενο του 1984 για τα Ελληνοτουρκικά» , βασιζόμενοι στις ενδελεχείς γεωπολιτικές αναλύσεις και προβλέψεις του καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργου  Κοντογιώργη, θεμελιωτή της «Κοσμοσυστημικής Γνωσιολογίας» , καταδείξαμε την επερχόμενη Ιμιοποίηση της χώρας με την συνενοχή και την σύμπραξη της Ελλαδικής πολιτικής τάξης, ενώ ταυτόχρονα επισημάναμε ότι το διακύβευμα σήμερα δεν είναι μόνο τα ενεργειακά κοιτάσματα , αλλά η  εθνική κυριαρχία και η επιβίωση , τόσο της Ελλαδικής κρατικής οντότητας , όσο και του ελάσσονος Ελληνισμού, που έχει επιβιώσει στην επικράτειά της, αφού εάν η χώρα ηττηθεί τώρα και απωλέσει τον άξονα Ελλάδος- Κύπρου και την κυριαρχία στο Αιγαίο, θα μετατραπεί σε χώρα μειωμένης εθνικής κυριαρχίας,  δορυφόρος του νεοθωμανικού κράτους, κάτι σαν φόρου υποτελής στον Σουλτάνο και θα συρρικνωθεί σταδιακά, μέχρι την οριστική αφομοίωσή της από την Τουρκία.

Τέλος αφού επισημάναμε το γεγονός ότι η Τουρκία έχει ήδη πραγματοποιήσει τον τρίτο Αττίλα, εισβάλλοντας παράνομα στην ΑΟΖ της Κύπρου και διενεργώντας γεωτρήσεις, που παγιοποιούν την νέα κατοχή εθνικού χώρου της Κύπρου, με την Ελλάδα,  κατ’ εφαρμογήν του δόγματος υποτέλειας « η Κύπρος κείται μακράν» , να παρακολουθεί αμέτοχη, φοβική και χωρίς καμία αντίσταση  την διάσπαση του υψίστης γεωστρατηγικής σημασίας  άξονα Ελλάδας Κύπρου,  αν και είναι εγγυήτρια δύναμη της Κύπρου,  σύμφωνα με τις συνθήκες της Ζυρίχης-Λονδίνου, καταδείξαμε ότι η πολεμική εμπλοκή με την Τουρκία είναι αναπόφευκτη , και προειδοποιήσαμε πως η επόμενη στόχευση της Τουρκίας είναι η περιοχή που ξεκινά από τα νότια της Ρόδου και φτάνει πέρα από το Καστελόριζο, ανάμεσα στον 28ο και τον 29ο μεσημβρινό!!

Τι συνέβη έκτοτε;

Στις 27/11/2019 , η φοβική,  ανίκανη και ελλειμματική Ελλαδική  πολιτική τάξη, αιφνιδιάστηκε από την υπογραφή στην Κωνσταντινούπολη μνημονίου συνεννόησης για τον «καθορισμό θαλάσσιων δικαιοδοσιών», ανάμεσα στον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τον Φάγεζ αλ-Σάρατζ, τον επικεφαλής της Λιβυκής κυβέρνησης με έδρα την Τρίπολη, δηλαδή μιας συμφωνίας που στόχο  έχει την διάρρηξη του γεωπολιτικού άξονα Ελλάδας -Κύπρου, την αμφισβήτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ των νήσων Καστελορίζου, Ρόδου , Καρπάθου και Κρήτης ,  την  de facto διακοπή της όδευσης του East Med  στην Ελληνική ΑΟΖ και μέσω αυτής στην Ευρώπη, προς όφελος του Turkish Stream και της Ρωσσίας και την διάρρηξη γεωστρατηγικού πλέγματος του east med.

Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι η υλοποίηση της συμφωνίας Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ για την δημιουργία του αγωγού east Med προϋποθέτει πως οι Α.Ο.Ζ. των τριών χωρών εφάπτονται!

Η συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ δεν είναι τίποτα άλλο, από τον πιο πρόσφατο κρίσιμο κρίκο στην "αλυσίδα" των κινήσεων της Τουρκίας, για την υλοποίηση του σχεδίου με την ονομασία "Γαλάζια Πατρίδα", που αποτελεί το στρατηγικό της δόγμα, στόχος του οποίου είναι η κυριαρχία των Τούρκων στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Με  το Τουρκο-Λιβυκό σύμφωνο,  η Τουρκο-Λιβυκή Α.Ο.Ζ. παρεμβάλεται σαν σφήνα ανάμεσα στις Α.Ο.Ζ. Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ και θρυμματίζει  το γεωστρατηγικό πλέγμα που υιοθετήθηκε και επισήμως από τις ΗΠΑ (με την υπογραφή από τον πρόεδρο Τραμπ του East Med Act), που έχει κοινό παρονομαστή τον άξονα Ελλάδα-Κύπρος και συντίθεται από τα γεωπολιτικά τρίγωνα της Ελλάδος  με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Ιορδανία.  Το Ισραήλ, η Αίγυπτος και πολύ περισσότερο η Ιορδανία θα επιστρέψουν στη "γωνιά" τους, η καθεμία χώρα αποκλειστικά και μόνο για λογαριασμό της. Με άλλα λόγια, η Άγκυρα θα έχει επιτύχει να διασπάσει το ολοένα και ενισχυόμενο γεωστρατηγικό πλέγμα των τριών τριγώνων και να σημειώσει μία ιστορικών διαστάσεων γεωστρατηγική επιτυχία.

 

Η συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης για την εκτός διεθνούς δικαίου οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και Α.Ο.Ζ., όπως και η αποστολή τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων στη Λιβύη με σκοπό να πολεμήσουν στο πλευρό της κυβέρνησης Σάρατζ, επιβεβαιώνει την αποφασιστικότητα του Ερντογάν να παρεμβληθεί δυναμικά μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου και να μετατρέψει τη χώρα του σε περιφερειακή δύναμη, πιο συγκεκριμένα στην ηγεμονική δύναμη της Ανατολικής Μεσογείου.

Στο σημερινό, υπό διαμόρφωση, νέο πολυπολικό σύστημα  η Τουρκία  δεν διεκδικεί απλά ρόλο περιφερειακής δύναμης, όπως συνηθίζουμε να λέμε, αλλά ενός Ευρασιατικού πόλου ισχύος και στην κατεύθυνση αυτή, όπως προκύπτει από τις εξελίξεις,  έχει φροντίσει να εκπονήσει μια αποτελεσματική εθνική στρατηγική και να εξασφαλίσει την απαιτούμενη εθνική ισχύ (Οικονομία-Ένοπλες δυνάμεις κλπ). Αυτό που όμως έχει σημασία είναι πως στην υλοποίηση αυτού του οράματος η Ελλάδα και η Κύπρος αποτελούν εμπόδια, με ότι αυτό συνεπάγεται. Ο δρόμος της Τουρκίας, για την δική της επιβίωση και για να καταστεί ένας Ευρασιατικός πόλος  ισχύος, περνάει μέσα από την εθνική κυριαρχία της Ελλάδος και της Κύπρου.

Την συνειδητοποίηση , εκ μέρους των νεοοθωμανών, της ανατροπής του status quo της Ανατολικής Μεσογείου και της αναδιάταξης των δυνάμεων , των εδαφών και των σφαιρών επιρροής , καθώς και τον κίνδυνο διαμελισμού της Τουρκίας,  μαρτυρά με σαφήνεια σχετική δήλωση του Ερντογαν προς το υπουργικό του Συμβούλιο στις 10/10/2016, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Yeni Şafak», σε άρθρο με τίτλο «Ο νέος στόχος που έδειξε ο Ερντογάν στην κυβέρνηση» όπου αναφέρει επί λέξει:   “Σύντροφοι, η Τουρκία πλέον δεν μπορεί να παραμείνει ως έχει. Το στάτους κβο με κάποιον τρόπο θα αλλάξει. Ή θα κινηθούμε με άλματα προς τα μπροστά και θα κερδίσουμε, ή θα καταδικαστούμε να χάσουμε εδάφη. Εγώ είμαι αποφασισμένος να κάνω άλματα προς τα εμπρός”».

Η τουρκική τακτική συνίσταται στην περικύκλωση- κατά κύριο λόγο- Ελλάδος και Κύπρου και την εξάπλωση των δυνάμεων της σε όλη την περιοχή. Αυτή την περίοδο η Τουρκία  έχει ανοίξει πολλά και ταυτόχρονα μέτωπα, τακτική υψηλού ρίσκου.

•          Έχει εισβάλει στη Συρία και στο Ιράκ, εμπλέκεται δυναμικά στην κρίση στη Λιβύη, διενεργεί γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, ενώ έχει εξαγγείλει σεισμικές έρευνες  (6-6-2020) στη ελληνική θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης και Ανατολικά της Κρήτης-Καρπάθου-Ρόδου, νότια του συμπλέγματος Καστελόριζου και δυτικά της Κύπρου.

•      Την ίδια ώρα, η Τουρκία διαμορφώνει έναν κύκλο γύρω από την Κύπρο, την Αίγυπτο, την Ιορδανία, τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Λιβύη και το Ισραήλ.

·       Διαθέτει στρατιωτικές Βάσεις στην Τυνισία, στο Κατάρ , στη Σομαλία και στο Σουδάν.

·       Με τη συμφωνία Τουρκίας-Αλβανίας, τουρκικά πολεμικά πλοία θα μπορούν να ελλιμενίζονται στη ναυτική Βάση του Αυλώνα στη νότια Αλβανία.

·       Έχει διεισδύσει οικονομικά στην Αλβανία, στα Σκόπια στο Κόσοβο και στην Βουλγαρία.

Στις 31/01/2020 , ανήμερα της επετείου των Ιμίων, το Τουρκικό ερευνητικό σκάφος Oruc Reis, που βρισκόταν σε περιοχή δυτικά της Κύπρου που “εφάπτεται” με την περιοχή της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και διεξήγαγε έρευνες στην περιοχή,  κινήθηκε δυτικότερα και εισήλθε στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα 200 χλμ. νότια του Καστελορίζου, ανατολικά της Κρήτης και δυτικά της Κύπρου,  συνοδευόμενο από τουρκικό πολεμικό πλοίο , παραμένοντας επί 24ωρο με απλωμένα τα καλώδια διεξαγωγής ερευνών, ενώ όταν του ζητήθηκε από την φρεγάτα «Νικηφόρος» , που έσπευσε στην  περιοχή, να αποχωρήσει ,  ο καπετάνιος του ερευνητικού σκάφους απάντησε ότι βρίσκεται εντός της Τουρκο-λιβυκής ΑΟΖ.  Το ελληνικό κράτος , ανακοίνωσε ότι η αιτία της εισόδου του εν λόγω σκάφους στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα ήταν οι «ισχυροί άνεμοι» που έπνεαν στην περιοχή, και ότι αυτό εκτελούσε «αβλαβή διέλευση» (innocent passage)!!

Η Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, ορίζει ότι στο άρθρο 4  ότι ″η διέλευση είναι αβλαβής, εφόσον δεν παραβλάπτει την ειρήνη, την ομαλή λειτουργία ή την ασφάλεια του παράκτιου κράτους. Η διέλευση θα πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τη Σύμβαση αυτή και τους λοιπούς κανόνες του Διεθνούς Δικαίου ″.  Στο άρθρο 4 § 2 εδάφιο ( ι) επίσης ορίζεται ότι «η διέλευση ενός ξένου πλοίου θεωρείται ότι δεν είναι αβλαβής, εάν αυτό ασχολείται με   οποιαδήποτε ανάληψη δραστηριοτήτων έρευνας και επισκόπησης», ενώ και μόνο η συνοδευτική παρουσία τουρκικών πολεμικών πλοίων, καθιστά προβληματικό τον χαρακτηρισμό της διέλευσης ως “αβλαβούς”, αφού δεν θα πρέπει να είναι επιζήμια (prejudicial), να μη βλάπτει δηλαδή, την ειρήνη, την τάξη ή την ασφάλεια… του “παράκτιου κράτους” (coastal state)!

Το Ελλαδικό πολιτικό σύστημα λοιπόν,  στην κρίσιμη στιγμή της παραβίασης της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας,  έκρυψε το κεφάλι κάτω από την άμμο στουρθοκαμηλίζοντας και σφυρίζοντας αδιάφορα, σαν να μην έτρεχε τίποτε, σαν να μην συνέβαινε έμπρακτη παραβίαση , αποδεχόμενο ένα ακόμα τετελεσμένο και διαλαλούσε ένθεν κακείθεν, ότι υπαίτιος ήταν ο κακός άνεμος και ο κακός του ο καιρός, και ότι δήθεν το Τουρκικό πλοίο διενεργούσε αβλαβή διέλευση ,  λες και απευθυνόταν σε χαχώλους, προσπαθώντας να κρύψει την φοβικότητα και τον ραγιαδισμό του απέναντι στον νεοσουλτάνο.  

            Το Ελλαδικό πολιτικό σύστημα φέρει βαρύτατες ευθύνες για την ανατροπή της ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ των δύο χωρών μετά την δεκαετία του ’80,  αφού, βαυκαλιζόμενο ότι η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ αποτελούσε επαρκή αποτρεπτική ισχύ για την Τουρκική επεκτατικότητα, φρόντισε επιμελώς για την διάλυση της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας , στήριξε οικονομικά την καταρρέουσα Τουρκική οικονομία και τον κουμπάρο Ερντογάν μέσω του τεραστίου σκανδάλου της εξαγοράς της Finansbank από την Εθνική Τράπεζα, δεν τόλμησε να επεκτείνει τα Ελληνικά χωρικά ύδατα στα 12 ν.μ. και να χαράξει Α.Ο.Ζ. με την Κύπρο , όταν ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος το έπραξε το 1994, οδήγησε την χώρα στην χρεοκοπία το 2010 , διαλύοντας τον κοινωνικό και οικονομικό ιστό της χώρας επί μια δεκαετία και παγώνοντας τους εξοπλισμούς,  με αποτέλεσμα την  χαώδη ανατροπή της ισορροπίας δυνάμεων και ισχύος υπέρ της Τουρκίας.

Χαρακτηριστική της πρεμούρας και του πανικού που διακατέχει πλέον την ασθμαίνουσα, φοβική και δουλοπρεπή Ελληνική πολιτική τάξη,  είναι   η εσπευσμένη και επιζήμια υπογραφή συμφωνίας χάραξης ΑΟΖ με την Ιταλία στις 20/6/2020 , βασισμένης στην προϋπάρχουσα από το 1977 συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών, και η αναγνώριση μειωμένης επήρειας στην ΑΟΖ των Διαπόντιων νήσων (70%) και των Στροφάδων (32%)[1],  η ταυτόχρονη μη επέκταση των Ελληνικών χωρικών υδάτων  από τα 6 στα 12 νμ, η μη χάραξη γραμμών βάσεως για το κλείσιμο των κόλπων και τον υπολογισμό της υφαλοκρηπίδας (ακολουθήθηκε η φυσική ακτογραμμή) και η παραχώρηση δικαιώματος Αλιείας στην Ιταλία και εντός των χωρικών υδάτων μας (ή αιγιαλίτιδας ζώνης), ανάμεσα στα 6 και τα 12 νμ .

Με την ίδια πρεμούρα , ο Υπουργός Εξωτερικών απευθύνθηκε στην Αίγυπτο για την κατάρτιση συμφωνίας για καθορισμό ΑΟΖ,  εκκινώντας από την ίδια βάση, δηλ. της μειωμένης επήρειας στην ΑΟΖ των νήσων του Καστελορίζου, της Ρόδου της Καρπάθου και της Κρήτης, όπου σύμφωνα με το ρεπορτάζ της έγκριτης δημοσιογράφου Κύρας Αδάμ, που δεν διαψεύστηκε, προτάθηκε από την Ελλάδα επήρεια γύρω στο 50%, ενώ ο Ελ-Σίσι απαίτησε το Καστελόριζο να μην έχει καθόλου επήρεια (0%) , η Ρόδος να έχει 1%, η Κάρπαθος 10% και η Κρήτη 20% και η κατάρτιση συμφωνίας ματαιώθηκε.

Καθίσταται λοιπόν προφανής ο πανικός, η ανεπάρκεια και η αγωνία  του Ελλαδικού  πολιτικού συστήματος,  να διασωθεί το ίδιο από την δρομολογημένη και επερχόμενη νέα Εθνική καταστροφή, αφού αντελήφθη πολύ αργά, ότι καμία συμμαχία δεν αποτελεί αποτρεπτική ισχύ για τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας , ότι η επί δεκαετίες καταλήστευση της χώρας έχει αποδυναμώσει την εθνική της άμυνα, ότι η Τουρκία υλοποιεί την «γαλάζια πατρίδα» δια της ισχύος της και ότι δεν χρειάζεται κανένα διεθνές δικαστήριο να της την παραχωρήσει.

Χαρακτηριστικό των ικεσιών της άρχουσας Ελληνικής πολιτικής τάξης προς την Τουρκία είναι και το «μήνυμα» του συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας του πρωθυπουργού Θάνου Ντόκου  στην Τουρκία μέσω της συμβουλής του Σουν Τζου,  ότι πρέπει «να αφήνεις κάποια διαφυγή στον αντίπαλο, αλλιώς θα πολεμήσει μέχρις εσχάτων» , εκλιπαρόντας στην ουσία την Τουρκία να δώσει στους Έλληνες κοτζαμπάσηδες μία διέξοδο οικειοθελούς παραχώρησης εθνικής κυριαρχίας, για να μην αναγκαστούν να «πολεμήσουν» μέχρις εσχάτων!!!

Την δήλωση υποτέλειας του συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας του πρωθυπουργού Θάνου Ντόκου, για την πρόθεση της Ελλαδικής πολιτικής τάξης να παραχωρήσει οικειοθελώς εθνική κυριαρχία στην Τουρκία με εύσχημο τρόπο ήρθε να συμπληρώσει ο προϊστάμενος της επιστημονικής επιτροπής του Ελλαδικού ΥΠΕΞ Χρήστος Ροζάκης  , ο οποίος , ούτε λίγο, ούτε πολύ, μετασκεύασε το «η Κύπρος κείται μακράν» του «εθνάρχη», στο «το Καστελόριζο κείται μακράν» αναφέροντας σε συνέντευξη στον δημοσιογράφο Γ. Σαχίνη ότι «το Καστελόριζο δεν αποτελεί συνέχεια του Ελληνικού νησιωτικού Συμπλέγματος» ότι είναι «απομονωμένο», ότι  «είναι κοντά στις Τουρκικές ακτές» και ότι «η Τουρκία έχει μεγάλο μήκος ακτών»!!!

Ο έσχατος αυτός των λαγών της κομματοκρατίας,  που προλειαίνει το έδαφος για το κυοφορούμενο νέο ξεπούλημα ερήμην του Έλληνικού Έθνους, παραβλέπει και αποκρύπτει το γεγονός ότι η Τουρκία δεν έχει υπογράψει την συνθήκη του Δικαίου της Θάλασσας, για να μπορεί να την επικαλείται, ότι το Καστελόριζο παραχωρήθηκε στην Ελλάδα από την Ιταλία το 1947, ότι είναι κατοικημένο Ελληνικό νησί και ανήκει στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Δωδεκανήσων, με μακραίωνη ιστορία και Ελληνική παρουσία σ' αυτό, ότι ως κατοικημένο νησί  σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας έχει πλήρη επήρεια στην ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, ότι οι Ελληνικές ακτές  είναι μεγαλύτερες σε μήκος από τις Τουρκικές και ότι το Διεθνές Δικαστήριο βρίθει αποφάσεων που επιβεβαιώνουν την πλήρη επήρεια σε ΑΟΖ και πλήρη δικαιώματα υφαλοκρηπίδας σε κατοικημένα νησιά που απέχουν χιλιάδες μίλια από το παράκτιο κράτος τους.

Η κοινωνία είναι σε αναμονή κάποιου  νέου συμβούλου του πρωθυπουργού, που θα μας ανακοινώσει, ότι εκτός από το Καστελόριζο, μακράν κείται και η Ρόδος, η Κάρπαθος και φυσικά η Κρήτη και αργότερα το μισό Αιγαίο!!!

Το πρόβλημα της χώρας είναι η άρχουσα πολιτική τάξη, συλλήβδην, όλων των αποχρώσεων, κυβερνώσα και μη , η οποία,  μετά την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια, έχει επικαθήσει στο σβέρκο του έθνους,  ως εσωτερικός κατακτητής και την απομυζά, ξεπουλώντας κομμάτι -κομμάτι τις σάρκες του, και οδηγώντας το από ήττα σε ήττα . Έτσι εγκαταλείφθηκε ο μείζων Ελληνισμός βορά στους εθνικισμούς των Βαλκανίων και στα κομμουνιστικά καθεστώτα, έτσι χάθηκε ο μικρασιατικός Ελληνισμός και πνίγηκε στα νερά της Σμύρνης, λόγω συνωστισμού τύπου Χέυζελ, έτσι  χάθηκε η μισή Κύπρος, έτσι διώχθηκε το 1956 ο Ελληνισμός της Πόλης,  χωρίς καμία Ελληνική αντίδραση, έτσι πήρε την σημαία ο αέρας από τα  Ίμια και γκρίζαρε το Αιγαίο, και έτσι απομακρύνθηκε το Καστελόριζο  από την νησιωτική Ελλάδα και προσέγγισε την αγκαλιά της Τουρκίας!! Κάπως έτσι απομακρύνεται τούτη την ώρα από την χώρα και απομονώνεται η Ρόδος, η Κάρπαθος, η Κρήτη και το μισό Αιγαίο.

Το καρκίνωμα αυτό του έθνους, την  άρχουσα πολιτική τάξη,  έχει επισημάνει ο Καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης,  ως την αιτία της απώλειας του μείζονος Ελληνισμού, αλλά και ως την αιτία που κινδυνεύει ο ελάσσων Ελληνισμός, που διασώθηκε εντός του νεοελληνικού κράτους,  να χάσει την κρατική του υπόσταση και να μετατραπεί πλέον σε διασπορά. Ο κ. Κοντογιώργης αναφέρει επί λέξει τα εξής: 

Ø  «Οι ήττες του Ελληνισμού εκκινούν από την Αθήνα. Αφήνοντας στην Τουρκία ολόκληρη τη Μικρά Ασία θέσαμε τις βάσεις της συνύπαρξής μας με έναν μελλοντικό γίγαντα. Αναλογισθείτε ότι λίγο πριν την επανάσταση του 1821 ο Ελληνισμός αντιπροσώπευε έναν πληθυσμό μεγαλύτερο από εκείνον της Αγγλίας, σχεδόν ίσο (ίσως και λίγο μεγαλύτερο) με τον τουρκικό. Η μη εθνική ολοκλήρωση, η συντριπτική συρρίκνωση του Ελληνισμού έγινε δια χειρός των Αθηνών. Αρκεί να θυμηθούμε το Κυπριακό και πιο πρόσφατα τα Ίμια».       

Ø  «Ξέρουν πάρα πολύ καλά ποια είναι η αιτία που έχει οδηγήσει τη χώρα στην κατάσταση που είναι, αλλά μεταφέρουν την ευθύνη αλλού. Το έκαναν από την αρχή, το κάνουν και αυτοί εδώ. Μεταφέρουν στους ξένους την ευθύνη με τις θεωρίες συνωμοσίας ότι κάποιοι βυσσοδομούν εναντίον μας. Δεν καταλαβαίνω γιατί ειδικά με μας και όχι με όλους τους άλλους. Αυτό είναι μεταφορά ευθύνης είτε προς την κοινωνία, που την ενοχοποιούν, είτε προς τους ξένους, που είναι οι κακοί, αλλά κανείς δεν αποκομίζει το απλό συμπέρασμα, ότι οι μεγάλες και οι μικρές ήττες του Ελληνισμού οργανώνονται και οργανώθηκαν στην Αθήνα από τους ηγήτορες μας και όχι στο Μέτωπο,  ούτε στα διπλωματικά σαλόνια. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα και εκεί πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας, στο γιατί».

Ø  «Όλα τα δεινά, τα οποία έχουν δημιουργηθεί σήμερα στη χώρα και διαχρονικά στον Ελληνισμό, που τον έχουν αποδομήσει, οφείλονται στο γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα, άρα και το κράτος ολόκληρο, είναι ξένο σώμα προς αυτή τη κοινωνία. Εάν δεν στραφούμε στην ανάκτηση της Ιστορίας μας, όχι για να επανέλθουμε εκεί, αλλά για να εμπνευστούμε και να αποκομίσουμε το αναγκαίο συμπέρασμα για το ποιοι είμαστε, , άρα τι πρέπει να κάνουμε για να μεταβούμε στο μέλλον, τότε θα σερνόμαστε και θα εξαφανιζόμαστε σιγά-σιγά, διότι εκεί μας πάνε. Και σήμερα το εκρηκτικό μείγμα της απόλυτης κρίσης,  με την απόλυτη και ανεξέλεγκτη πραγματικότητα,  που μας μεταφέρει στη Μέση Ανατολή (η χώρα διολισθαίνει στη Μέση Ανατολή με ιλιγγιώδη ταχύτητα), συνεπικουρούμενη από το γεγονός ότι δεν υπάρχει κράτος, μας προϊδεάζει ότι θα έχουμε εξελίξεις, τις οποίες κανείς δεν μπορεί να προβλέψει , γιατί θα είναι ακραίες».