Γράφει ο Γκινολάρι Ιωάννης
Το Κασμίρ πρόκειται για ένα από τα πιο στρατηγικά, αλλά ταυτόχρονα και ένα από τα πιο αμφισβητούμενα μέρη στον κόσμο. Συνδέει την Ινδία , το Πακιστάν και την Κίνα. Η Κίνα εισέβαλε και κατέλαβε το AKSAIC από την Ινδία ενώ της δόθηκε η κοιλάδα του Shaksgan από το Πακιστάν. Τα υπόλοιπα εδάφη της περιοχής του Κασμίρ ελέγχονται από την Ινδία και το Πακιστάν ωστόσο αυτές επιδιώκουν παραπάνω εδάφη.
Σε μια περίοδο 70 ετών ήταν το επίκεντρο τριών πολέμων μεταξύ δύο μεγάλων στρατών. Πρόκειται για ένα πεδίο συνεχούς σύγκρουσης μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν Στα μέσα του 18ου αιώνα η Ινδία βρισκόταν υπό τον βρετανικό ζυγό.
Ύστερα από την επανάσταση και ανεξαρτησία των Ινδών οι Βρετανοί φεύγοντας αποφάσισαν να χωρίσουν την Ινδία σε δύο κομμάτια-μέρη : το ένα θα αποτελούνταν από την μουσουλμανική μειονότητα ( το σημερινό Πακιστάν ) και το άλλο από την μειονότητα Hindu (σημερινή Ινδία)1.
Ο χωρισμός αυτός του εδάφους κάθε άλλο παρά ειρηνικός δεν ήταν. Ωστόσο πολλές από τις επαρχίες που ανήκαν σε αυτά τα εδάφη είχαν την δυνατότητα να επιλέξουν μόνες τους την χώρα στην οποία ήθελαν να ενταχθούν. Οι μονάρχες των επαρχιών αυτών για να αποφύγουν τυχόν δυσκολίες και συγκρούσεις με τον λαό αποφάσισαν να ακολουθήσουν την φωνή του λαού στο θέμα της επιλογής της χώρας . Δύο από τις επαρχίες αυτές είχαν μια σημαντική ιδιαιτερότητα .
Οι επαρχίες της Jammu και Kashmir -οι οποίες βρίσκονται στα σύνορα Ινδίας-Πακισταν- είχαν μουσουλμανική μειονότητα , ανήκαν δηλαδή βάση μειονότητας στο Πακιστάν, αλλά είχαν μονάρχη που προερχόταν από την μειονότητα Hindu. Οι ηγέτες των δύο αυτών επαρχιών συνηδειτοποιώντας πως η κατάσταση ήταν περίπλοκη και δύσκολη αποφάσισαν να παραμείνουν ουδέτεροι. Στην επαρχία ,όμως, του Kashmir ο λαός φοβούμενος πως ο μονάρχης ,λόγω του ότι ανήκε στην αντίθετη από αυτούς μειονότητα, θα επέλεγε την ένταξη στην Ινδία επαναστάτησαν ( στο Poonch ) το 1947. Σε αυτή τους την μάχη δέχθηκαν στρατιωτικές ενισχύσεις από το Πακιστάν, που δεν άφησε την ευκαιρία αυτή ανεκμετάλλευτη.
Ο μονάρχης από την δική του πλευρά βλέποντας την εξέλιξη των πραγμάτων ύστερα και από την βοήθεια του Πακιστάν προς τον επαναστατημένο λαό ζήτησε την βοήθεια της Ινδίας με αντάλλαγμα την ένταξη στην Ινδία αντί του Πακιστάν (1ος Ινδο-πακιστανικός πόλεμος2 ) Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών παρακολουθώντας την κατάσταση επέβαλε εκεχειρία και παύση πυρών το 1949. Παράλληλα επέβαλε την διευθέτηση ενός κοινού συνόρου καθώς και την ταυτόχρονη απόσυρση της Ινδίας και του Πακιστάν από την περιοχή , ενώ το μέλλον της περιοχής του Kashmir θα κρινόταν από τον ίδιο το λαό του.
Όπως ήταν φυσικό καμία από τις δύο χώρες δεν το τήρησε.
Το Πακιστάν υποστηρίζει ότι λόγω της πλειοψηφίας της μουσουλμανικής μειονότητας της περιοχής του Kashmir αυτή ανήκει δικαιωματικά σε αυτούς. Στην αντίπερα όχθη, η Ινδία υποστηρίζει ότι η περιοχή αυτή δόθηκε στην Ινδία από τον Hindu μονάρχη της επαρχίας.
Παρά την αντιπαράθεση που υπήρχε δεν έγινε ποτέ κάποιο δημοψήφισμα για να κριθεί το μέλλον της περιοχής αυτής.
Το 1965 ξεσπά ο λεγόμενος 2ος Ινδο-πακιστανικός πόλεμος3. Ο πόλεμος αυτός είχε, όπως ήταν φυσικό , χιλιάδες απώλειες και για τις δύο μαχόμενες πλευρές. Ακόμη μία παύση των πυρών έβαλε τέλος στον πόλεμο χωρίς όμως να φέρει κάποια αλλαγή στην γραμμή ειρήνης που υπήρχε από τον 1ο Ινδο-πακιστανικό πόλεμο.
Το 1971 ξεσπά πόλεμος στο Ανατολικό Πακιστάν4. Η Ινδία άδραξε την ευκαιρία και βοήθησε τους επαναστάτες της περιοχής να πολεμήσουν για την ανεξαρτησία τους από το Πακιστάν. Μετά το τέλος του πολέμου αυτού αποτέλεσμά του ήταν το Πακιστάν να χάσει οριστικά το μισό του ανατολικού του εδάφους και αυτό είχε ως συνέπεια τη δημιουργία μιας νέας περιοχής , αυτής του Μπαγκλαντές. Ύστερα από αυτή την εξέλιξη , το γεγονός αυτό αποτέλεσε την αρχή της αύξησης της σημαντικότητας της περιοχής του Kashmir (το Πακιστάν δεν ήταν διατεθειμένο να χάσει και άλλα εδάφη). Έτσι το Kashmir έγινε μια από τις πιο στρατιωτικοποιημένες περιοχές του πλανήτη. Αεροπλάνα , στρατιώτες και εκατοντάδες στρατιωτικά οχήματα τοποθετήθηκαν κατά μήκος της γραμμής ειρήνης.
Το 1987 διεξήχθησαν εκλογές στην Ινδία τις οποίες κέρδισε ένα φίλο-ινδικό κόμμα. Ο λαός του Kashmir που όλα αυτά τα χρόνια το μόνο που ζητάει είναι να ακουστεί η φωνή του λαού ένιωσε για ακόμη μια φορά ότι του στερούσαν το δικαίωμα για εκλογές.
Το μόνο που ήταν σε θέση να κάνουν ήταν οι διαμαρτυρίες. Η Ινδία προκειμένου να αποτρέψει αυτές τις διαμαρτυρίες προχώρησε στη χρήση βίας απέναντι στους διαμαρτυρόμενους. Το Πακιστάν δεν άφησε την ευκαιρία αυτή να περάσει ανεκμετάλλευτη . Προχώρησε στην δημιουργία ενός νέου στρατιωτικού γκρουπ που απαρτιζόταν από ριζοσπαστικούς ισλαμικούς μαχητές που μάχονταν για ένα πιο φίλο-πακιστανικό Kashmir. Η Ινδία απάντησε στέλνοντας 500.000 στρατιώτες.
Περίπου το 1998 μια ανακοίνωση της Ινδίας ήρθε να ‘’ταράξει τα νερά της περιοχής’’ καθώς ανακοίνωσε επιτυχή πυρηνική δοκιμή.5 Αυτό σήμαινε ότι άλλαζαν οι ισορροπίες στο σκηνικό της περιοχής.
Το 1999 ξεσπά και πάλι ένας Ινδο-Πακιστανικός πόλεμος.6 Όπου και αυτός τελείωσε με την παύση των πυρών και από τις δύο πλευρές. Αυτό όμως δεν σταμάτησε καμία από τις δύο χώρες να μην χρησιμοποιήσουν άλλα μέσα για να πλήξουν την αντίπαλη πλευρά :
-2001 : μέλη της Lashkar-e-Τaiba έκαναν βομβιστική επίθεση στο κτήριο της Ινδικής Βουλής (αποτέλεσμα 14 νεκροί)
-2008 : 10 στρατιωτικοί από την προαναφερθείσα οργάνωση σκότωσαν 174 και τραυμάτισαν 300 ανθρώπους στην Μουμπάι Η Ινδία σε απάντηση αυτών άνοιξε πυρ σε διαμαρτυρίες των κατοίκων του Kashmir.
Συμπέρασμα:
Πρόκειται για ένας φαύλος βίαιος κύκλος : η καταστολή με βία των διαμαρτυριών του λαού του Kashmir τους οδηγεί στην ένταξη σε στρατιωτικές ομάδες υποστηριζόμενες από το Πακιστάν , οι οποίες διεξάγουν βίαιες και αιματηρές επιθέσεις εναντίον δυνάμεων της Ινδίας. Κάτω από όλες αυτές τις διαμαρτυρίες και τις επιθέσεις κρύβεται η θέληση του λαού του Kashmir για εκλογές , διάλογο και δημοψήφισμα , η οποία καταπιέζεται ξανά και ξανά με τη χρήση βίας.
Όσο περισσότερη η καταπίεση , τόσο περισσότερες θα είναι και οι αντιδράσεις.
0 comments