Όλο και περισσότεροι θεωρούν ότι, είναι καλύτερα να φύγει η Γερμανία από την Ευρωζώνη, αφού είναι η βασική αιτία των προβλημάτων της – ειδικά οι Η.Π.Α. οι οποίες, ευρισκόμενες σε πορεία παρακμής, φοβούνται τη δημιουργία του 4ου Ράιχ, καθώς επίσης τυχόν συμμαχία της με τη Ρωσία.
.
.
Ο τίτλος θα μπορούσε να αφορά την Ελλάδα επειδή φαίνεται πως, έχοντας μετατραπεί σε αποικία χρέους, βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο της πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής της κατάρρευσης – με τους Πολίτες της να διώκονται με στόχο τη δήμευση των δημοσίων και ιδιωτικών περιουσιακών τους στοιχείων, για την πληρωμή των δανειστών, καθώς επίσης για την «εκτροφή» της εγχώριας διεφθαρμένης ελίτ.
Το στάδιο αυτό συνήθως ακολουθείται από το χάος που χαρακτηρίζει ένααποτυχημένο κράτος, στο οποίο επικρατεί το γνωστό «ο σώζων εαυτόν σωθήτω!» – ενώ ίσως ταιριάζουν εδώ τα λόγια του Ο. Ελύτη, σύμφωνα με τον οποίο τα εξής:
«Από τι πάσχουμε κυρίως; Θα σας το πω αμέσως: από μία μόνιμο, πλήρη, και κακοήθη ασυμφωνία μεταξύ του πνεύματος της εκάστοτε ηγεσίας μας και του «ήθους» πού χαρακτηρίζει το βαθύτερο ψυχικό πολιτισμό του ελληνικού λαού στο σύνολο του!Από την ημέρα που έγινε η Ελλάδα κράτος ως σήμερα, οι πολιτικές πράξεις θα έλεγε κανένας ότι σχεδιάζονται και εκτελούνται ερήμην των αντιλήψεων για τη ζωή και γενικότερα των ιδανικών που είχε διαμορφώσει ο Ελληνισμός, μέσα στην υγιή κοινοτική του οργάνωση, καθώς επίσης στην παράδοση των μεγάλων αγώνων για την ανεξαρτησία του«.
Εν τούτοις ο τίτλος δεν έχει σχέση με την Ελλάδα, αφού πρόκειται για αυτόν μίας πρόσφατης έρευνας του Harvard, η οποία αφορά την αμερικανική οικονομία (πηγή) – όπου σε γενικές γραμμές επισημαίνεται ότι, παρά τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης περί ανάκαμψης μετά την κρίση του 2008, η οικονομία συνέχισε να επιδεινώνεται. Μεταξύ άλλων, το Πανεπιστήμιο αποδίδει τη δυσάρεστη αυτή εξέλιξη στην έλλειψη οικονομικής στρατηγικής, ιδιαίτερα σε ομοσπονδιακό επίπεδο – κάτι που μας θυμίζει τόσο την Ελλάδα, όσο και την Ευρωζώνη στο σύνολο της (ανάλυση).
Η μελέτη ενοχοποιεί ουσιαστικά το πολιτικό σύστημα των Η.Π.Α., όσον αφορά την επιδείνωση των οικονομικών μεγεθών, το οποίο ζήλευαν κάποτε όλα τα άλλα κράτη του πλανήτη – ενώ σήμερα αποτελεί το μεγάλο μειονέκτημα της υπερδύναμης. Εκτός αυτού, αναφέρει πως οι επιδόσεις των Η.Π.Α. κορυφώθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ακολουθώντας έκτοτε πτωτική πορεία – γεγονός που αποτελεί έναν σημαντικό κίνδυνο σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως έχει ήδη αναλυθεί (άρθρο).
Χωρίς να επεκταθούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες, το γράφημα που ακολουθεί δίνει μία ολοκληρωμένη εικόνα της αμερικανικής κατάρρευσης – ερμηνεύοντας το λόγο, για τον οποίο οι Πολίτες της χώρας θέλουν μία πραγματική πολιτική αλλαγή, στηρίζοντας τον κ. Trump. Αντίθετα το χρηματοπιστωτικό και πολιτικό κατεστημένο, ειδικά οι αγορές, στηρίζει σύσσωμο την κυρία Clinton – με αποτέλεσμα να έχουν διαιρεθεί οι Η.Π.Α. σε δύο αντιμαχόμενες ομάδες όπου, όποιος και αν κερδίσει τις εκλογές, υπάρχουν μεγάλοι φόβοι εσωτερικών αναταραχών και εξεγέρσεων (σημειώνοντας πως υπάρχει περίπτωση ακόμη και αναβολής των εκλογών, με το πρόσχημα της ασθένειας της κυρίας Clinton – πηγή).
Επεξήγηση γραφήματος: Από αριστερά προς τα δεξιά – Συμμετοχή στην αγορά εργασίας, συμμετοχή ανδρών στην αγορά εργασίας, δημιουργία θέσεων εργασίας, δημιουργία νέων επιχειρήσεων, παραγωγικότητα, εισόδημα νοικοκυριών, εισόδημα νοικοκυριών ανά Πολιτεία, εμπιστοσύνη στους πολιτικούς, δικαιώματα (απαιτήσεις) σε σχέση με τις επενδύσεις.
.
Περαιτέρω, εντείνεται η αντιπαράθεση μεταξύ των Η.Π.Α. και της Ευρώπης (Γερμανίας), η οποία έγινε ευρέως γνωστή με το θέμα των κυρώσεων εναντίον της Apple – όπου απειλείται η Deutsche Bank με πρόστιμο ύψους 14 δις €, με την κατηγορία της απάτης (εγκληματική συμμορία κατά τους ίδιους τους γερμανούς – άρθρο).
Φυσικά πρόκειται για μία πρώτη «προσφορά» των Αμερικανών, μάλλον για αντίποινα σε σχέση με την Apple, αφού υπολογίζεται πως το ποσόν θα μειωθεί τελικά στα 2,5 δις € – ενώ θα ακολουθήσουν μεγάλες περιπέτειες και για τη Volkswagen, με την κατάθεση αγωγής εκ μέρους επενδυτών για την απώλεια των χρημάτων τους λόγω του γνωστού σκανδάλου. Η άποψη πάντως της Γερμανίας για τον κ. Trump φαίνεται από το εξώφυλλο του Spiegel (Πέντε λεπτά πριν από τον Trump).
Την ίδια στιγμή ορισμένοι προβεβλημένοι από τα ΜΜΕ αμερικανοί οικονομολόγοι, οι οποίοι συνήθως εξυπηρετούν τα συμφέροντα της χώρας τους, όπως ο κ. Stieglitz, κλιμακώνουν την κριτική τους απέναντι στη Γερμανία – με πρόσχημα την πολιτική λιτότητας που επιβάλει στην Ευρωζώνη.
Πρόσφατα ο ίδιος ανέφερε ότι το ευρώ, υπό τη σημερινή του μορφή, είναι εξαιρετικά καλό μόνο για μερικούς προνομιούχους ανθρώπους, ορισμένες χώρες, καθώς επίσης για τις τράπεζες – ενώ για τους υπόλοιπους είναι κατάρα, αφού είναι υπεύθυνο για την οικονομική στασιμότητα, για την ανεργία και για την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων.
Εν τούτοις, δεν είναι αυτό που προβληματίζει τις Η.Π.Α. αλλά, αντίθετα, οι οικονομικές επιπτώσεις της πολιτικής λιτότητας για τις ίδιες – κυρίως όμως η συνεχής ενίσχυση της Γερμανίας από γεωπολιτικής πλευράς. Πόσο μάλλον αφού φοβούνται όσο τίποτα άλλο τυχόν συμμαχία της με τη Ρωσία – η οικονομία της οποίας φαίνεται να ανακάμπτει, παρά τις δυτικές κυρώσεις. Ειδικότερα τα εξής:
Η Ρωσία
Σύμφωνα με τους πρόσφατους οικονομικούς δείκτες, υπάρχουν σοβαρές ελπίδες εξόδου της χώρας από την ύφεση – γεγονός που οφείλεται στην πολιτική της αυτάρκειας στο γεωργικό τομέα και αλλού, την οποία ακολούθησε η κυβέρνηση της. Υπενθυμίζουμε (ανάλυση) πως ο πρόεδρος Putin ανακοίνωσε ότι, «η Ρωσία είναι σε θέση να γίνει ο μεγαλύτερος παραγωγός παγκοσμίως, σε υγιεινά, φιλικά στο περιβάλλον και υψηλής ποιότητας τρόφιμα, τα οποία αδυνατούν πλέον να προσφέρουν οι δυτικοί γεωργικοί όμιλοι». Εκτός αυτού, επέβαλλε ευρείες απαγορεύσεις για τη χρήση γενετικά μεταλλαγμένων σπόρων, καθώς επίσης για τις εισαγωγές μεταλλαγμένων τροφίμων – αλλάζοντας εντελώς τους κανόνες.
Παράλληλα, οι εισαγωγές της Ρωσίας μειώθηκαν κατά περίπου 40% από το 2013 έως τα τέλη του 2015, στα 26,5 δις $ – ενώ η χώρα έχει εξελιχθεί σε ένα από τα σημαντικότερα διεθνώς κράτη, όσον αφορά τις εξαγωγές γεωργικών προϊόντων. Το 2015 εξήγαγε τρόφιμα σε 140 χώρες, κερδίζοντας περί τα 20 δις $ (πηγή) – περίπου 5 δις $ περισσότερα από το 2014 (σχεδόν 35%), σε μία εποχή που είχαν ήδη επιβληθεί οι κυρώσεις εκ μέρους της Δύσης.
Περαιτέρω, η βιομηχανική παραγωγή της Ρωσίας αυξήθηκε τον Αύγουστο κατά 0,7% σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα (πηγή) – μετά την πτώση της για ένα ολόκληρο σχεδόν έτος, όπως φαίνεται στο γράφημα που ακολουθεί.
Επεξήγηση γραφήματος: Εξέλιξη της βιομηχανικής παραγωγής της Ρωσίας.
Ως εκ τούτου, οι ελπίδες εξόδου της από την ύφεση και την κρίση είναι τεκμηριωμένες – γεγονός που σημαίνει ότι, εάν μία χώρα έχει τη σωστή κυβέρνηση και ένα πραγματικό σχέδιο, είναι εφικτή η καταπολέμηση των προβλημάτων της όσο μεγάλα και αν είναι. Κάτι ανάλογο ισχύει φυσικά και για την Ελλάδα, εάν υπάρξουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις – τόσο όσον αφορά την ίδια τη χώρα, όσο και τη δομή της Ευρωζώνης, η οποία είναι θανατηφόρα για όλα τα κράτη της με εξαίρεση τη Γερμανία.
Η Ιαπωνία
Συνεχίζοντας, το μεγαλύτερο πρόβλημα για την παγκόσμια οικονομία θεωρείται πως είναι η Ιαπωνία – επειδή το δημόσιο χρέος της είναι τεράστιο (πλησιάζει το 250% του ΑΕΠ). Μέχρι στιγμής βέβαια εξυπηρετείται σχετικά εύκολα, επειδή τα επιτόκια είναι πολύ χαμηλά – κάτι που όμως θα έπαυε να ισχύει, εάν κυμαίνονταν σε ένα φυσιολογικό επίπεδο.
Εν τούτοις η χώρα έχει λύσεις στη διάθεση της, λόγω του ότι ο μεγαλύτερος δανειστής της είναι η κεντρική της τράπεζα – η οποία θα μπορούσε να μετατρέψει τα κρατικά ομόλογα που έχει αγοράσει σε αορίστου λήξης (perpetual), να τα παγώσει δηλαδή. Φόβος πληθωρισμού άλλωστε δεν υπάρχει, επειδή ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο αυξάνεται μεν η συνολική ποσότητα χρήματος, αλλά η Ιαπωνία υποφέρει από αποπληθωρισμό – εκτός του ότι θα είχε τη δυνατότητα να κάνει τη μετατροπή σταδιακά, λίγα κάθε χρόνο.
Ουσιαστικά αυτό που μετράει για ένα κράτος, σε σχέση με το δημόσιο χρέος του, είναι σε ποιόν το οφείλει – το καθαρό χρέος καλύτερα, το οποίο χρωστάει στην υπόλοιπη κοινωνία και ειδικά στο εξωτερικό, αφού οι υποχρεώσεις του προς την κεντρική του τράπεζα αφορούν το ίδιο (η μία τσέπη χρωστάει στην άλλη).
Εάν λοιπόν η κυβέρνηση δεν επιστρέψει ποτέ πίσω αυτά που χρωστάει στον εαυτό της (κεντρική τράπεζα), στην πραγματικότητα δεν αλλάζει τίποτα – εκτός από το ότι αυξάνεται η ποσότητα χρήματος, προκαλείται πληθωρισμός και μειώνεται η ισοτιμία του νομίσματος.Μία τέτοια όμως εξέλιξη δεν θα ήταν αρνητική για την οικονομία της Ιαπωνίας, επειδή υποφέρει από αποπληθωρισμό, ενώ η πτώση της ισοτιμίας του νομίσματος θα ήταν θετική για τις εξαγωγές της.
Επίλογος
Συνοψίζοντας, το νούμερο ένα πρόβλημα για τον πλανήτη είναι οι Η.Π.Α., οι οποίες ευρίσκονται σε πορεία παρακμής – κυρίως όσον αφορά την πολιτική και την οικονομία. Το γεγονός δε, σύμφωνα με το οποίο συνεχίζει να είναι η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη παγκοσμίως, είναι εξαιρετικά ανησυχητικό – αφού δεν είναι καθόλου απίθανο να προσπαθήσει να επιλύσει κάποια κυβέρνηση της τα προβλήματα στρατιωτικά.
Ως εκ τούτου, οφείλει να παρακολουθεί κανείς τις εξελίξεις εκεί με πολύ μεγάλη προσοχή – κυρίως η Ευρώπη, η οποία θεωρείται υποτελής της υπερδύναμης, ενώ θα βρισκόταν στο επίκεντρο τυχόν αμερικανικών πολεμικών σχεδίων, ειδικά εάν αφορούν τη Ρωσία.
0 comments