Θεωρητικά ο χρυσός δεν έχει κανένα λόγο να ανεβεί.
Τα χρηματιστήρια καταγράφουν ανοδικά ρεκόρ, τα επιτόκια είναι χαμηλά και ανεβαίνουν αργά και ελεγχόμενα, ο πληθωρισμός είναι κάτω το 2% και υπάρχει η δηλωμένη πρόθεση της νέας Αμερικανικής Κυβέρνησης να αυξήσει τις δαπάνες και να μειώσει την φορολογία .
Αυτός ο παράγων ευφορίας δεν περιορίστηκε στην Αμερική. Επηρέασε όλο τον κόσμο, ακόμη και την Ευρώπη παρά την μεγάλη πολιτική και οικονομική αβεβαιότητα που σωστά την ανησυχεί.
Όμως είδαμε κάτι πρωτόγνωρο. Την ταυτόχρονη αύξηση της τιμής του δολαρίου και του χρυσού.
Ταυτόχρονα παρατηρήσαμε μερικά ακόμη ενδιαφέροντα πράγματα. Την Ρωσία και την Κίνα να συσσωρεύουν χρυσό ,αυξάνοντας σε επίπεδα ρεκόρ τις μηνιαίες τους εισαγωγές. Ταυτόχρονα είδαμε την Γερμανία να επαναπατρίζει τον χρυσό που εφυλάσσετο στις ΗΠΑ για λογαριασμό της, και το οποίο ενώ είχε προγραμματισθεί να ολοκληρωθεί σταδιακά μέχρι το 2020, να ολοκληρώνεται ήδη, επιταχυνόμενο, το 2016
Η Ελβετία εξήγαγε τον Δεκέμβριο του 2016, 287 τόνους χρυσού, από τους οποίους, οι 158 τόνοι εξήχθησαν στην Κίνα, μια αύξηση 416% εν σχέσεις με τον Νοέμβριο. Τα περισσότερα κράτη συσσωρεύουν χρυσό και πωλούν τα αμερικανικά κρατικά ομόλογα .
Κατωτέρω φαίνεται η συσσώρευση χρυσού σε όλα τα κράτη της «Οδού της Μετάξης»
Η συσσώρευση δεν σταματά εκεί. Πολλές εταιρείες αλλά και ιδιώτες παγκοσμίως αυξάνουν τα αποθέματα χρυσού τους.
Δεδομένου ότι ο χρυσός δεν αποδίδει τόκο υπάρχουν δυο λόγοι για τους οποίους αυξάνει η ζήτηση του.
Ο ένας, προφανής λόγος, είναι η ανησυχία για μελλοντική πολιτική και συνεπώς νομισματική αστάθεια ή ακόμη και νομισματική απαξίωση. Υπάρχει όμως και άλλος σημαντικότερος δομικός λόγος που θα αναλύσουμε κατωτέρω.
Ο χρυσός υπήρξε το σημείο αναφοράς όλων των νομισμάτων μέχρι την αποδέσμευση του δολαρίου από τον χρυσό από τον Πρόεδρο Νίξον το 1971.
Επειδή το δολάριο έπρεπε όμως να συνδεθεί με κάποια άλλη υλική αξία, συνδέθηκε με το πετρέλαιο με την συμφωνία Κίσινγκερ-Αμπντάλλα, Βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας. Με την συμφωνία αυτή η παγκόσμια τιμή του πετρελαίου θα εκφράζονταν στο εξής σε δολάρια διεθνώς με αντάλλαγμα την προστασία των χωρών του Κόλπου από τις ΗΠΑ. Έτσι και έγινε. Εμφανίσθηκαν τότε τα πετροδολάρια τα οποία επανεπενδύοντο κυρίως στις ΗΠΑ .
Οι ΗΠΑ πλέον, δεν είχαν παρά να τυπώσουν δολάρια και να αγοράσουν πετρέλαιο. Αυτό συνέβη και με τις άλλες χώρες οι οποίες αντί για χρυσό, είχαν πλέον κυρίως αποθέματα δολαρίου στις Κεντρικές τους Τράπεζες και η ισοτιμία του νομίσματος τους με το δολάριο όριζε και πόσο πετρέλαιο ήσαν σε θέση να αγοράσουν.
Όπως παρατήρησε ο πολύ-δισεκατομμυριούχος επενδυτής Hugo Salinas:
«Οι ΗΠΑ έχουν την δυνατότητα να αγοράσουν οποία αγαθά επιθυμούν, σε οποία ποσότητα και σε όποια τιμή, δίνοντας απλά το σημερινό δολάριο ,που είναι μια διατακτική, σε ανταλλαγή με τα αγαθά αυτά.. Η ανατίμηση του χρυσού θα δυσχεράνει η ακόμη και θα σταματήσει αυτή την δυνατότητα»
Αυτό οδήγησε στην ακόλουθη κατάσταση από πλευράς αποθεματοποίησης δολαρίων από τις Κεντρικές Τράπεζες και τους επενδυτές όπως δείχνει το κατωτέρω γράφημα.
Όπως φαίνεται από το διάγραμμα, αυτή υπήρξε ιλιγγιώδης αύξηση των χαρτονομισμάτων, κυρίως δολαρίων και δολαριακών ομολόγων στα αποθέματα των Κεντρικών Τραπεζών του Κόσμου.
Όμως το δολάριο είναι υπερτιμημένο.
Για να γίνει κατανοητό αυτό, παρατίθενται οι ποσότητες και η αξία του χρυσού διαχρονικά.
Από το παρακάτω γράφημα και τον αμέσως παρακάτω πίνακα, γίνεται κατανοητό, ότι η συντριπτικά μεγάλη παραγωγή χρυσού άρχισε από τον 20ο Αιώνα μέχρι σήμερα.
Όπως προκύπτει από απολύτως αξιόπιστες πηγές των ΗΠΑ, το σύνολο του χρυσού σε όλες τις Κεντρικές Τράπεζες του Κόσμου ήταν το 2011, 29,500 τόνοι. Δεδομένου ότι παράγονται ετησίως περί τους 2,500 τόνοι χρυσού, η ποσότητα που ευρίσκεται στα θησαυροφυλάκια όλων των Κεντρικών Τραπεζών σήμερα είναι της τάξης των 30,000 τόνων.
Για να συγκριθεί λοιπόν η αγοραστική δύναμη του δολαρίου και κατ’ επέκταση και των άλλων νομισμάτων με βάση τις τρέχουσες ισοτιμίες, θα πρέπει να συγκριθεί η αγορά ενός βασικού αγαθού που τιμολογείται σε δολάρια με την αντίστοιχη τιμή του σε χρυσό.
Το βασικό αυτό αγαθό είναι το αργό πετρέλαιο, το οποίο είναι κύριος πυλώνας της Αμερικανικής αλλά και της Διεθνούς Οικονομίας.
Η μέση τιμή του χρυσού την δεκαετία 1970-1980 ήταν 176 δολάρια η ουγγιά και η μέση τιμή του βαρελιού αργού πετρελαίου ήταν 12.92 δολάρια το βαρέλι. Δηλαδή μια ουγγιά χρυσού αγόραζε 14 βαρέλια πετρελαίου. Ακόμη και αν δεχτούμε την ισοτιμία αυτής της σχέσης που είναι βέβαια χαμηλή σήμερα, για το σύνολο των εισαγωγών πετρελαίου των ΗΠΑ την περίοδο 1973-2015 που ήταν 8 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, θα απαιτούντο 6500 τόνοι χρυσού ετησίως, δηλαδή 2,5 φορές τουλάχιστον περισσότερο από την παγκόσμια ετήσια παραγωγή χρυσού.
Η συνολική εισαγωγή αργού πετρελαίου από τις ΗΠΑ την περίοδο 1973-2015 ισοδυναμεί με 279,500 τόνους χρυσού δηλαδή 100,000 τόνους χρυσού περισσότερο από όσο χρυσό υπάρχει παντού στον Κόσμο σήμερα που είναι 183,500 τόνοι!
Αυτό είναι λιγότερο από το μισό πρόβλημα. Οι ΗΠΑ δεν εισήγαγαν μόνο πετρέλαιο. Εξήγαγαν και δημοσιονομικό χρέος.
Οι εισαγωγές αργού πετρελαίου την περιοδο1973-2015 εστοίχισαν στις ΗΠΑ 4.8 τρισεκατομμύρια δολάρια. Το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ την ίδια περίοδο έφτασε τα 10.5 τρισεκατομμύρια δολάρια δηλαδή οι ΗΠΑ αν πλήρωναν σε χρυσό έπρεπε να δώσουν και άλλες 300,000 τόνους χρυσού για να καλύψουν το εμπορικό έλλειμμα τους, δηλαδή έπρεπε να βρουν υπερδιπλάσιο χρυσό από αυτόν που υπάρχει σε όλο τον Κόσμο από τότε που τον μετράμε!
Όλοι πλέον συμφωνούν ότι το δολάριο είναι υπερτιμημένο.
Ο Πρόεδρος Τραμπ δήλωσε πρόσφατα: «Το δολάριο είναι πολύ ισχυρό. Και αυτό μας σκοτώνει«.
Η Πρόεδρος της Fed κυρία Yellen δήλωσε ότι “το δολάριο είναι βαρίδι στην ανάπτυξη των ΗΠΑ”.
Από όλα τα παραπάνω προκύπτει ότι όλος ο κόσμος κάθεται επάνω σε μια χαρτονομισματική φούσκα με έξαρχο το δολάριο.
Ποτέ και πως η φούσκα αυτή θα καταρρεύσει ή θα σκάσει, εξαρτάται περισσότερο από πολιτικούς παρά καθαρά οικονομικούς παράγοντες.
Όπως εύστοχα παρατήρησε ο Ελ-Εριάν:
“Μέχρι τώρα η παγκόσμια Οικονομία λειτουργούσε με τρεις γενικά αποδεκτές αντιλήψεις.
Ότι η Παγκόσμια Ανάπτυξη, παρ´ ότι μικρή θα ήταν σταθερή.
Ότι οι Κεντρικές Τράπεζες θα ήταν ικανές και πρόθυμες να καταστείλουν την χρηματοπιστωτική μεταβλητότητα.
Και ότι κυρίως οι ασυνήθιστα ρευστές εθνικές και διασυνοριακές καταστάσεις δεν θα επηρέαζαν ισχυρά, θετικά η αρνητικά, τις Οικονομικές Πολιτικές και εξελίξεις”.
Αυτά και τα τρία είναι υπό αμφισβήτηση. Η μεταβλητότητα και η αστάθεια αυξάνονται. Είναι άγνωστο αν οδηγούμεθα σε μια αναθέρμανση της Οικονομίας ή στασιμοπληθωρισμό.
Όμως τώρα πρέπει να λυθούν προβλήματα και να διορθωθούν καταστάσεις που εξελίχθηκαν σε διάρκεια περισσότερη από μια γενεά στα επόμενα δυο με τρία χρόνια το πολύ.
Τα περισσότερα κράτη πουλούν πλέον ομόλογα και κυρίως Αμερικανικά από το 2014 όπως φαίνεται και στο τρίτο γράφημα με τίτλο PAPER RESERVES OF CENTRAL BANKS όπου διαπιστώνεται ότι τα χαρτονομισματικά αποθέματα μειώθηκαν κατά 10% περίπου σε δυο χρόνια και η τάση συνεχίζεται. Αυτό οφείλεται στην αβεβαιότητα και την ανάγκη ρευστοποίησης αποθεμάτων για να καλυφθούν ελλείμματα ή να στηριχτούν νομίσματα.
Αυτό συνδυαζόμενο με την τεράστια αναστάτωση που φέρνει η Ψηφιακή Επανάσταση που μόλις αρχίζει και την δυσκολία Γενικής Πολιτικής Συνεννόησης των κρατών του κόσμου, μεγάλων, μεσαίων και μικρών, δείχνει ότι η αναστάτωση είναι πιο πιθανή από την λύση.
Έρχεται δε σύντομα ,λόγω μετασχηματισμού του λειτουργικού υποδείγματος και συστημικής πλέον ανικανότητας συμφωνίας του χειρισμού των θεμάτων που ήδη εξάντλησαν την περίοδο ηρεμίας και την δυνατότητα αυτορρύθμισης του υπάρχοντος παγκόσμιου συστήματος.
http://kassandros.gr/
http://kassandros.gr/
0 comments