Ο Κωνσταντίνος Καραβίδας, στο έργο του "Δημοκρατία και Αυτοδιοίκηση εν Ελλάδι", κάνει αναφορά στην πολιτική κατάσταση κατά την περίοδο πριν και μετά την μικρασιατική καταστροφή παραθέτοντας την δική του γνώμη για το πώς θα έπρεπε να οργανωθεί το ελληνικό κράτος με βάση τον κοινοτισμό. Οι ιδέες του δεν ήταν απλά ριζοσπαστικές, αλλά είχαν προοπτική κύρους εκατοντάδων χρόνων μπροστά και από μεγάλους πολιτικούς άνδρες της εποχής του (Βενιζέλο, Παπαναστασίου κ.λπ).
Στάθηκε απέναντι τόσο στις αριστερές ιδέες όσο και στις δεξιές. Κράτησε σκληρή κριτική στάση απέναντι στον φίλο του Ελευθέριο Βενιζέλο, τόσο επειδή δεν κατανόησε το πώς θα έπρεπε να λειτουργεί μια σύγχρονη δημοκρατία οργανωμένη με βάση τον κοινοτισμό, όσο και για το γεγονός ότι εισήγαγε στη χώρα "ξενικές" δυτικές δομές με έναν κοινοβουλευτισμό που αναπαρήγαγε την εξουσία των λίγων. Για τον Καραβίδα τόσο ο καπιταλισμός όσο και ο σοσιαλισμός αποτελούν τις δύο όψεις του ενός
νεωτερικού συστήματος.
Το κύρος και η πολιτική του ευφυϊα δεν είχαν απλά θεωρητικό ή φιλοσοφικό υπόβαθρο. Ήταν στοχαστής πρακτικός, ένας επιστήμων, ένας μη συμβατικός τεχνοκράτης της εποχής του. Δεν φλυαρούσε μετερχόμενος αόριστα φληναφήματα εντυπωσιασμού, αλλά γνώριζε κάθε γωνιά του ελληνικού χώρου και τις ανάγκες της και έπασχε για την εφαρμογή μιας αληθινής δημοκρατίας, ενός πολιτεύματος που θα εκκινεί από τα κάτω, από τους πολίτες.
Στη σελίδα 145 αναφέρει για τη μεγάλη δύναμη που έπρεπε να έχουν οι τοπικές κοινωνίες, ποιες εξουσίες θα έπρεπε να έχουν οι οργανωμένες δημοκρατικά κοινότητες της εποχής του:
α. πολιτική για τις "βοσκές"
β. αγρασφάλεια
γ. διαχείριση ποτιστικών νερών
δ. διαχείριση κοινοτικής περιουσίας
ε. κατώτερη δικαιοσύνη
στ. λαϊκό σχολείο (αποφάσεις για το είδος των βιβλίων και την επιλογή δασκάλων)
ζ. εκτέλεση κοινωφελών έργων
η. κοινωνική πρόνοια
θ.κοινοτική φορολογία
ι. εξεύρεση πόρων
κ. ομαδική οργάνωση της κοινότητας.
Ο Καραβίδας απέρριπτε τόσο τις πολυάριθμες σε ανθρώπινο δυναμικό κρατικές επιχειρήσεις (σελίδα 149), επειδή λειτουργούσαν εις βάρος μιας οργανικής κοινωνίας και ανέπτυσσαν μια γραφειοκρατία που ακύρωνε κάθε δημοκρατική λειτουργία οποιασδήποτε διοίκησης. όσο και τις κεφαλαιοκρατικές μορφές οργάνωσης της οικονομίας. Η "πολιτική και αγροτική κοινότητα" αποτελούσε το θεσμικό εργαλείο για να οργανωθεί ουσιαστικά πολιτικά, οικονομικά, πολιτιστικά ο ελληνισμός. Η κοινότητα, κατά τον Καραβίδα, προϋπήρξε του κράτους. Η κοινότητα δεν είναι παράγωγο του κράτους, αλλά αντίθετα το κράτος, η θρησκεία, το έθνος, ο πολιτισμός είναι παράγωγα της κοινότητας (σελίδα 151). Η παραγωγική ανασυγκρότηση μιας οικονομίας, μιας οργανικής αγοράς, για τον Καραβίδα, είναι πραγματικά εφικτή όταν θεμελιώνεται πρώτιστα στην κοινότητα (στα σημερινά δεδομένα σε μια πόλη μέχρι 100.000 περίπου κατοίκους).
Στις τελευταίες σελίδες ο Καραβίδας ξεδιπλώνει με απαράμιλλο τρόπο την ελπιδοφόρα προοπτική που θα έχει για την ελληνική κοινωνία η εφαρμογή του κοινοτισμού (συνελεύσεις, κοινοτική και συλλογική αυτονομία, αυτοθέσμιση, κυριαρχία των ενεργών πολιτών μέσα στα παραγωγικά αιώνια κύτταρα της δημοκρατίας, των κοινοτήτων)
Διαβάστε εδώ το βιβλίο του Καραβίδα:
0 comments