Η επιπολαιότητα με την οποία προσεγγίζονται τα θέματα της Άμυνας στην Ελλάδα είναι γνωστή. Εξίσου γνωστή και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα που θέλει οτιδήποτε σχετίζεται με την Άμυνα να είναι βουτηγμένο στη διαφθορά. “Αετονύχηδες, αεριτζήδες”, μέχρι και απατεώνες του κοινού ποινικού δικαίου πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Το θέμα είναι ότι δεν ανήκουν κατ’ αποκλειστικότητα στον χώρο της άμυνας, αλλά είναι φαινόμενο συνδεδεμένο με τους “διαδρόμους” της πολιτικής εξουσίας. Και η εξουσία δεν έχει υπό τον έλεγχό της μόνο την άμυνα. Βολεύει φαίνεται να εστιάζουμε την προσοχή στην άμυνα. Διότι η δήθεν κάθαρση και διαφάνεια στις οποίες ομνύουν οι πάντες λειτουργεί ως “κολυμβήθρα του Σιλωάμ”. Με αποτέλεσμα το “γλέντι” σε άλλους τομείς να συνεχίζεται απρόσκοπτα…
Το τελευταίο διάστημα έχουν πληθύνει τα δημοσιεύματα που εστιάζουν στο πρόγραμμα αναβάθμισης της ασφάλειας του αγωγού καυσίμου της Πολεμικής Αεροπορίας. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα αφήνει να εννοηθεί ότι εκκολάπτεται ξανά σκάνδαλο. Με την ουσία δεν ασχολείται κανείς. Για το τι συμβαίνει επί δεκαετίες με αυτό τον αγωγό κουβέντα…
Αφού πρέπει όλα να εξελίσσονται στην Ελλάδα με τον γνωστό ανώμαλο τρόπο, ίσως διότι κατά βάθος ανώμαλο και στρεβλό είναι το σύστημα που έχει στηθεί στο “κράτος” που ονομάζεται Ελληνική Δημοκρατία”, ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Μπας και συνειδητοποιήσουν τουλάχιστον οι καλόπιστοι ποια είναι η κατάσταση. Διότι για τους υπόλοιπους ισχύει το “ου με πείσεις, καν με πείσης” του μεγάλου Αριστοφάνη…
Από τον Αριστοφάνη προέρχεται και το “Bέλτιον τρέπεσθαι” (Να αλλάζετε προς το καλύτερο) εκ της Kωμωδίας “Σφήκες”, στίχος 986, που είναι το έμβλημα της Διοίκηση Αγωγού Καυσίμων που ιδρύθηκε το 1959. Ο περίφημος αγωγός καυσίμου λοιπόν, είναι συνδεδεμένος με τα διυλιστήρια των Ελληνικών Πετρελαίων (ΕΛΠΕ) Ασπροπύργου και Θεσσαλονίκης. Αποστολή είναι η εξασφάλιση λειτουργίας του συστήματος αγωγού καυσίμων για επίτευξη συνεχούς ανεφοδιασμού σε καύσιμα των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) στην ειρήνη και στον πόλεμο.
Όσοι είχαν την τύχη να υπηρετήσουν στη μεγάλη οικογένεια της Πολεμικής Αεροπορίας και έζησαν την αγωνία των ανθρώπων μιας Πολεμικής Μοίρας καταλαβαίνουν χωρίς πολλά λόγια. Πόσοι άραγε αντιλαμβάνονται ότι ο σχετικά νεαρός στην ηλικία επικεφαλής και οι επιτελείς του, έχουν στα χέρια του έμψυχο και μη υλικό αξίας δισεκατομμυρίων να διοικήσει, να αξιοποιήσει φέρνοντας μετρήσιμο αποτέλεσμα και να προστατεύσει;
Ας συγκρίνουν ποια είναι η ευθύνη και ας τη μετρήσουν με αυτή του πιο γνωστού CEO στην ελεύθερη αγορά. Για να φθάσουμε και στον τομέα των αποδοχών του καθενός και να γελάσει “κάθε πικραμένος”. Χωρίς αν να προστεθούν τα μπόνους επίτευξης στόχων που ισχύουν συνήθως στον ιδιωτικό τομέα…
Μια από τις αγωνίες λοιπόν είναι να φτάσει στη Μονάδα το καύσιμο των μαχητικών που θα πρέπει να είναι έτοιμα να απογειωθούν οποιαδήποτε ώρα, μέρα ή νύχτα, για να αναχαιτίσουν το άγνωστο ίχνος. Εδώ δεν υπάρχουν οχτάωρα ή δεκάωρα. Μέσα στη μονάδα είναι το σπίτι τους, ώστε σε πέντε λεπτά να είναι στο πόστο του..
Όποιος υπηρέτησε σε μονάδες της Πολεμικής Αεροπορίας, αποκλείεται να μην άκουσε ιστορίες για τις κλοπές αεροπορικού καυσίμου. Δεν είναι και λίγοι που αναφέρονται σε συγκεκριμένη τοποθεσία όπου το “επιχειρηματικό δαιμόνιο” είχε οδηγήσει καντίνα για την εξυπηρέτηση των οδηγών βυτιοφόρων που βρίσκονταν στο κύκλωμα. Αναμένοντας αργά τη νύχτα “να γεμίσουν” είχαν την ευκαιρία να φάνε ένα “βρόμικο” και να πιουν μια μπυρίτσα.
Αυτά λοιπόν που συζητούν οι πάντες, δεν κατάφερε να το αντιμετωπίσει το οργανωμένο κράτος. Μας διαβεβαιώνουν ότι υπάρχει “τόνους χαρτούρα” όπου καταγράφεται το πρόβλημα. Έπρεπε να περάσουν όμως δεκαετίες για να προχωρήσει η αντιμετώπισή του. Η ευκαιρία ήταν το πρόγραμμα της αναβάθμισης των 84 F-16 στη διαμόρφωση “V“. Στο πλαίσιο των τέως “αντισταθμιστικών ωφελημάτων” που πλέον έχουν αλλάξει όνομα -και ουσία σε μεγάλο βαθμό- και αποκαλούνται SSI (Security of Supply and Information).
Πρόκειται λοιπόν για προγράμματα βιομηχανικών επιστροφών του κύριου συμβαλλόμενου – κατασκευαστή (main contractor) προς τη χώρα, με τη μορφή χρηματοδότησης έργων που σχετίζονται με το αντικείμενο του έργου και θα αναληφθούν από ελληνικές εταιρίες. Όχι όπως κάποτε οι επιστροφές ήταν η απορρόφηση της σοδειάς Ελλήνων παραγωγών σε κάποια χώρα για την αγορά μαχητικών! Ο αγωγός καυσίμου σχετίζεται με το έργο των μαχητικών και της Πολεμικής Αεροπορίας.
Στην πρόσφατη ερώτηση προς τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, στελέχη του ΚΙΝΑΛ ισχυρίστηκαν ότι το ΓΕΑ ανέθεσε την εκπόνηση αναλυτικής μελέτης προϋπολογισμού, με το κόστος να κυμαίνεται μεταξύ 6-12 εκατ. ευρώ. Αυτό το φερόμενο ως “ασανσέρ” της τιμής δημιούργησε σύγχυση, με αποτέλεσμα να γεννηθεί η υποψία σκανδάλου. Ποια είναι όμως η αλήθεια;
Θα την περιγράψουμε με εξαιρετικά απλά λόγια: Ούτε τα 12 εκατ. ευρώ επαρκούν για να κατασκευαστεί ένα “άτρωτο” σύστημα που θα διασφαλίσει από τις κλοπές την Πολεμική Αεροπορία. Όμως, υπάρχει πάντα ένα σημείο ισορροπίας. Δεν μπορεί τα μέτρα προστασίας να κοστίζουν περισσότερο από το υπό προστασία αγαθό! Σχηματική είναι η αναφορά.
Στον αγωγό θα τοποθετηθούν αισθητήρες που θα μετρούν τη διέλευση του καυσίμου. Επί παραδείγματι: Εάν τροφοδοτηθεί ο αγωγός με “χ” ποσότητα καυσίμου, οι αισθητήρες διασφαλίζουν την ομαλή και χωρίς απώλειες ροή. Αναλόγως της πυκνότητας του δικτύου τους (π.χ. κάθε “ψ” χιλιόμετρα) μπορεί να ελέγχεται από τα σημεία η απρόσκοπτη ροή. Οπότε εάν σε κάποιο σημείο ανιχνευθεί μειωμένη ροή σε σχέση με την αρχική τροφοδοσία, σημαίνει συναγερμός!
Κατά συνέπεια, όσο πυκνότερο είναι το δίκτυο των αισθητήρων στον αγωγό, τόσο μπορεί να περιοριστεί γεωγραφικά και να εντοπιστεί με μεγαλύτερη ευκολία η απώλεια. Οι αισθητήρες συνοδεύονται από κέντρα ελέγχου που λαμβάνουν τα σήματα των αισθητήρων, αλλά και τα βίντεο από πλέγμα καμερών που τοποθετείται στη διαδρομή. Όσο πυκνότερο και αυτό το δίκτυο, τόσο καλύτερα… αλλά και ακριβότερα. Κάπου πρέπει να βρεθεί το ιδανικό σημείο ισορροπίας.
Τι συμβαίνει λοιπόν; Τα χρήματα που καλύπτει ο “main contractor” του προγράμματος αναβάθμισης των F-16, η αμερικανική Lockheed Martin δηλαδή, για τα “προγράμματα SSI” είναι συγκεκριμένα. Επί δύο χρόνια σχεδόν “λιμνάζουν” και δεν αξιοποιούνται, διότι υπάρχουν “διαγκωνισμοί” για το ποιος θα εξασφαλίσει μερίδιο.
Εξ όσων είναι σε θέση να γνωρίζει το DP, για το πρόγραμμα αναβάθμισης της ασφάλειας του αγωγού καυσίμου “καίγεται” η Πολεμική Αεροπορία, καθώς βλέπει την ευκαιρία να λύσει ένα πρόβλημα δεκαετιών με δραστικό τρόπο. Όπως έχει ξαναγραφτεί, μια από τις παρεμβάσεις που έχει εκδηλωθεί, είναι για την αφαίρεση χρημάτων από τον προϋπολογισμό των 12 εκατ. ευρώ, για την εκτέλεση έργων στον τομέα της ασφάλειας στην 112 Πτέρυγα Μάχης.
Το “χώσιμο” κατά το κοινώς λεγόμενο, προφανώς αφορά επιχειρηματικά συμφέροντα που έχουν ονοματεπώνυμο, καθώς και υποστηρικτές που προωθούν – πιέζουν “θεσμικά” για την ικανοποίηση του αιτήματος. Για να μην παρεξηγηθούμε: Τα όποια συμφέροντα παρεμβάλλονται δεν σημαίνει ότι το αντικείμενο είναι εξ ορισμού άχρηστο, δηλαδή τα μέτρα ασφαλείας στην 112 ΠΜ. Το υλικό που σταθμεύει εκεί σε αεροσκάφη είναι πολύτιμο. Ας αφήσουμε όμως την Πολεμική Αεροπορία να πάρει την απόφαση για την προτεραιοποίηση, για να ξεμπερδεύουμε.
Πώς θα προχωρήσει η υπόθεση. Όποιος νομίζει ότι θα γίνει με απευθείας αναθέσεις, απλά σφάλει. Κολοσσοί της αμυντικής βιομηχανίας όπως η Lockheed Martin, πρέπει να εξηγούν με λεπτομέρεια στους μετόχους της εταιρίας, που διατίθεται κάθε δολάριο και αν έχουν τηρηθεί οι σκληρότατοι εταιρικοί κανόνες. Σε τέτοια περιβάλλοντα δεν υπάρχουν “κολλητοί“. Κι αν αναπτύσσονται σχέσεις, αυτές είναι μετά από σκληρές αξιολογήσεις και πιστοποιήσεις καταλληλότητας για την ανάληψη έργων.
Στον διαγωνισμό δεν μπορεί να κατέβει οποιοσδήποτε. Υπάρχουν πολλαπλά κριτήρια προεπιλογής. Διότι εάν πάρει κάποιος τη δουλειά και δεν την παραδώσει -π.χ. αν “βαρέσει κανόνι”, αφού τα παρατράγουδα σε ελληνικούς διαγωνισμούς είναι αναρίθμητα- υπάρχει λογοδοσία. Και στις ΗΠΑ “πέφτουν κεφάλια”, καθώς οι μέτοχοι έχουν ελεγκτική ισχύ έναντι των διοικήσεων. Απάντηση του στιλ, “έλα μωρέ είναι πολύ καλό παιδί αλλά του ξέφυγε ένα λάθος”, απλά δεν υπάρχουν.
Έτσι θα γίνει και με τον αγωγό καυσίμου, έτσι θα γίνει εάν τελικά διατεθεί ποσό για μέτρα ασφαλείας στην 112 Πτέρυγα Μάχης. Παρά την περιρρέουσα ατμόσφαιρα ότι για το τάδε έργο πιέζει ο τάδε μέσω του δείνα, αυτό δεν εξασφαλίζει απολύτως τίποτα.
Διότι στον διαγωνισμό που θα διενεργήσει η Lockheed Martin με δύο γραφεία αξιολόγησης, ένα με το οποίο υπάρχει πάγια συνεργασία και ένα ακόμα εξωτερική συνεργασία, τη δουλειά θα πάρει απλά ο καταλληλότερος. Για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Η εμπειρία από το “Greek way” είναι πλουσιότατη. Ενώ το ποια προγράμματα θα χρηματοδοτηθούν, θα αποφασίσει το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας.
0 comments