Πηγή: Κώστας Χατζηαντωνίου
Η εξαφάνιση του ονόματος του ουσιαστικού συνιδρυτού της "Εθνικής Πινακοθήκης" Αλέξανδρου Σούτσου από την πινακίδα του αμφιλεγόμενης αισθητικής νέου κτηρίου, χάριν της αναγραφής του ονόματος κάποιου σύγχρονου χορηγού, δεν είναι παρά ένα ακόμη τεκμήριο αφενός του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβάνεται το ελληνικό κράτος την έννοια της κληρονομιάς και της ευγνωμοσύνης και αφετέρου του αθεράπευτου συμπλέγματος των νεοπλούτων (της πολιτικής, της οικονομίας και των γραμμάτων) έναντι της Παραδόσεως.
Ποιος ήταν όμως ο Αλέξανδρος Σούτσος; Πολλοί γνωρίζουμε τον ρομαντικό ποιητή, κάποιοι τους ηγεμόνες της Μολδοβλαχίας, ελάχιστοι όμως τον άνθρωπο που άφησε όλη την περιουσία του στο έθνος, όταν πέθανε το 1895. Ο φιλόμουσος και φιλόκαλος γόνος της φαναριώτικης οικογένειας (γιος του Αλέξανδρου Γ. Σούτσου και εγγονός του μεγάλου διερμηνέα Κωνσταντίνου Μουρούζη, που αποκεφαλίστηκε από τους Τούρκους το 1821) ήταν νομικός, διπλωμάτης, μελετητής και συλλέκτης, ένας εκ των ιδρυτών της «Εταιρείας των Φίλων του Λαού». Κυρίως όμως ήταν αυτός που δώρισε στο ελληνικό κράτος τη μοναδική συλλογή του των 107 έργων τέχνης που μαζί με άλλα 258 έργα αποτέλεσαν τον πυρήνα της ιδρυθείσης το 1900 Εθνικής Πινακοθήκης. Συγχρόνως ο Σούτσος κανόνισε, μετά τον θάνατο και της συζύγου του όλη η περιουσία του (3.000.000 δραχμές), η κατοικία του (στην οδό Φιλελλήνων 12) και ένα αρχοντικό στην οδό Σταδίου 47, να περιέλθουν στο κράτος για να δημιουργηθεί ένα Μουσείο Τέχνης επ’ ονόματί του.
Ποια ήταν η συνέχεια;
Το σπίτι της Φιλελλήνων γκρεμίστηκε από την «πρόοδο» και σήμερα είναι υπαίθριο πάρκινκ. Το σπίτι της Σταδίου, επί δεκαετίες εγκαταλελειμμένο και με πανιά να κρύβουν τις τάχα εργασίες αποκατάστασης, κάηκε κατά μεγάλο μέρος εσωτερικά, την Πρωτομαγιά του 2020, για να φιλοτιμηθεί να τρέξει και να δώσει μια ακόμη παράσταση με εξαγγελίες η ερίτιμη υπουργός Πολιτισμού. Όσο για το Μουσείο, το οποίο με τη διαθήκη του ο Σούτσος ήθελε να στεγάζεται στο ακίνητό του (αποτελούμενο από τρία τμήματα: Πινακοθήκη, Νομισματοθήκη, Βιβλιοθήκη), συγχωνεύθηκε εντέλει (1954) ως Κληροδότημα Σούτσου με την Εθνική Πινακοθήκη ώστε να δημιουργηθεί, με προσθήκη και άλλων δωρεών, η «Εθνική Πινακοθήκη- Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου». Αυτή που σήμερα προς δόξαν της ισόβιας διευθυντρίας του και προς ντροπήν του πολιτισμού μας εξαφανίζει το όνομά του.
0 comments