άρθρο του Παναγιώτη Ήφαιστου
αναδημοσιευμένο από το ιστολόγιό του
.
Εισαγωγή
Μερικά στοιχεία του κειμένου που ακολουθεί δημοσιεύτηκαν αρχικά στον «Φιλελεύθερο» και στην συνέχεια ευρύτερα στο διαδίκτυο. Αναδημοσιεύτηκε πολλές φορές στο διαδίκτυο.
Σε κάποια ανάρτηση προστέθηκε «Ηγέτες» άβουλοι, αυτιστικοί, αυτοκτονικοί και άσχετοι: Τους παίρνει το ποτάμι». Συνεχίζεται και επιταχύνεται ο κατήφορος που οδηγεί την αναγνώριση των παράνομων τετελεσμένων και ταυτόχρονα στην επικυριαρχία της Τουρκίας στο νυν ελεύθερο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας η οποία με τα σχέδια που κυοφορούνται τίθενται υπό τον έλεγχο της Άγκυρας.
Κοντά ένα εκατομμύριο Έλληνες γίνονται όμηροι της Άγκυρας, η Τουρκία εκτινάσσεται γεωπολιτικά σε μια κρίσιμη ιστορική στιγμή και οι αρνητικές προεκτάσεις για το Ελλαδικό κράτος θα είναι πέραν κάθε φαντασίας. Δεν πρέπει να απορούμε για αυτό τον κατήφορο μιας και τόσο στην Αθήνα όσο και στην Λευκωσία (σε αμφότερες τις πρωτεύουσες όχι η κοινωνία αλλά οι άβουλοι, αυτιστικοί, αυτοκτονικοί και άσχετοι κατέχοντες την καρέκλα και τυχάρπαστοι συμβουλάτορες) από καιρό μιλούν για το πως θα εκπληρωθούν τα νεο-Οθωμανικά ηγεμονικά σχέδια. Η μετατροπή των κυπρίων σε «λεβαντίνους μιας χρήσεως» ακολουθεί σίγουρα η «λεβαντινοποίηση» του Ελλαδικού κράτους.
Αρχικά αφορμή για τις σκέψεις που διατυπώνονται εδώ ήταν η μυστήρια μυστήρια Οδοιπορία προς τα Ελβετικά Σούσα του κ Αναστασιάδη ο οποίος συμπαρέσυρε και την κοιμωμένη Ελλάδα. Τώρα έχουμε το ίδιο στην Ελληνική πλευρά που οδηγείται όχι μόνο στα νέα Σούσα της «πενταμερούς» αλλά και των … «διαβουλεύσεων». Η ΚΔ εισήλθε στην τελική ευθεία προς μια Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα σε εθνική-ρατσιστική βάση όπου λογικότατα οι Τούρκοι αξιώνουν προγραμματικές ρυθμίσεις που ακυρώνουν την έννοια κράτος καθιστώντας την εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία υποχείριο της Άγκυρας διαμέσου του Τουρκικού κράτους πάνω στην Κύπρο και ταυτόχρονα παγιδεύει το Ελλαδικό κράτος ανεπίστροφα.
Αναμενόμενα οι Τούρκοι είτε το ονομάζουν δύο κράτη είτε ΔΔΟ (μια από τα ίδια) αποκτούν βέτο στις αποφάσεις διαφόρων επιπέδων και συνολικά για τον προσανατολισμό και την τύχη όλης της Κύπρου. Δημιουργείται μια τερατώδης «κρατική δομή», ένα βασικά κρατικό βασανιστήριο για τους πολίτες που θα βρίσκεται υπό την αίρεση της Άγκυρας. Όλη η Κύπρος τίθεται υπό Τουρκικό έλεγχο. Ως και η Ελλάδα να μην έχει λόγο για το ενδεχόμενο να δημιουργηθεί μια μη βιώσιμη «κρατική» δομή που θα θέσει εκατοντάδες χιλιάδες Κύπριους στα πεδία της Τουρκικής επιρροής και που θα παγιδεύσει Ελλαδικό κράτος.
Σταδιακά και διαδοχικά τα τελευταία χρόνια όλα τα προσωπεία πετάχτηκαν, κάτι που δεν μπορεί αφήσει κανένα αδιάφορο:
Ήδη στο παρελθόν η τουρκική πλευρά απαίτησε να μην εορτάζονται επέτειοι όπως τα δημοψηφίσματα για αυτοδιάθεση πριν την έναρξη του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Η κυπριακή βουλή έντρομη υποχώρησε.
Αυτά δίνουν μια πρώτη γεύση πως θα είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες Κύπριοι μετά την κατάργηση της ΚΔ:
- Θα πρέπει να ξεχάσουν το παρελθόν τους, την ταυτότητά τους, τις πολιτικές τους παραδόσεις και τον πολιτισμό τους. Όχι βέβαια οι Τούρκοι αλλά οι Έλληνες της Κύπρου.
- Θα πρέπει να σβήσουν από την μνήμη τους τους αγώνες Ελευθερίας όταν τους διεξήγαγαν όπως και όλα τα υπόλοιπα έθνη.
- Θα πρέπει να μην τιμούν τους ιερούς ήρωές τους που όταν τους οδηγούσαν προς την αγχόνη τραγουδούσαν ύμνους για την Ελευθερία και την Ελλάδα. Ήδη κάποιοι που στην Κύπρο λειτουργούν ως πρόωροι γενίτσαροι άρχισαν να τους συκοφαντούν επικαλούμενοι τις εκτελέσεις όσων φορώντας κουκούλες πρόδωσαν.
- Θα πρέπει να διαστρεβλωθούν γνωστά ιστορικά γεγονότα υιοθετώντας την Τουρκική προπαγάνδα για τις λεγόμενες δικοινοτικές συγκρούσεις. Είναι Εφιάλτης όποιος ως προς τούτο δεν αποδέχεται την ιστορική τεκμηρίωση ότι αυτό αποτελούσε στρατηγική διαίρει και βασίλευε της αποικιακής δύναμης και ότι αυτό συνεχίστηκε μετά την Ανεξαρτησία την περίοδο 1960-63.
- Θα πρέπει να δεχθούν το ιστορικό ψεύδος για την εισβολή λέγοντας ότι οι Τουρκοκύπριοι κινδύνευαν από το πραξικόπημα της χούντας των Αμερικανών.
- Θα πρέπει συνολικά να συμμορφωθούν ήδη πριν την κατάργηση της ΚΔ στις βουλήσεις της Άγκυρας και των εγκαθέτων της για να σκέφτονται, να ξέρουν, να αισθάνονται και να λειτουργούν όπως οι Τούρκοι διατάζουν.
Ακόμη πιο ενδιαφέροντα γεγονότα αφορούν τις αντιδράσεις, στάσεις και συμπεριφορές στην Ελληνική πλευρά, οι οποίες, ότι και να ακολουθήσει καταγράφονται ως σημαίνουσες και ιστορικής σημασίας:
Εκκωφαντική σιωπή του «Αθηναϊκού μητροπολιτικού κέντρου».
Τάχιστη κατευναστική τροχιά της κομματικής εξουσίας στην Κύπρο. Ταυτόχρονα, σπιθαμιαίοι άνθρωποι που προσβλέπουν σε συνεργασία με την Τουρκία κατευνάζουν την Άγκυρα ακατάσχετα. Αντί δηλαδή να πούνε όλοι ομόφωνα και βροντερά: Δεν θα μας πείτε πως θα αισθανόμαστε και τι θα εορτάζουμε για τους αγώνες ελευθερίας. Χαρακτηριστικά, όταν στο παρελθόν προέκυψε αυτό το ζήτημα υψηλόβαθμο στέλεχος του Ακέλ επισκέφτηκε τα κατεχόμενα και επιχείρησε να κατευνάσει τους Τούρκους περίπου εκλιπαρώντας. ΑΚΕΛ, ΔΗΣΥ άρχισαν τις αλληλοκατηγορίες για το «ποιος φταίει» για την αναστάτωση που προκλήθηκε. Ο τότε Τ/Κ ηγέτης δήλωσε ότι ο κ Αναστασιάδης άλλα λέει σε αυτόν και άλλα δημόσια
Συνολικά η Ελληνική πλευρά σε όλο το μέτωπο με την Τουρκία εμφανίζεται φοβισμένη, σπασμωδική, διαιρεμένη, υποχωρητική και κυρίως πολλοί στο επίπεδο των ηγετίσκων της Μεγαλονήσου πανέτοιμων να τρέξουν την τελική ευθεία της Οδοιπορίας προς τα Σούσα και να εισέλθουν γονατιστοί στα πεδία της Τουρκικής Κυριαρχίας.
Είμαστε προσανατολισμένοι προς τα βράχια και εί δεκαετίες στο τιμόνι βρίσκονται πανομοιότυποι αδέξιοι, δειλοί και υποχωρητικοί τιμονιέρηδες.
ΟΙ ΛΕΒΑΝΤΊΝΟΙ
Ο όρος «λεβαντίνος» συνυφαίνεται εννοιολογικά, με αλλοιωμένες και ρευστές συνειδήσεις, με εκφυλισμένες ιστορικές καταγωγές, με οπορτουνιστές εμπόρους, με δοσίλογους, με ικέτες αφεντών, με υπόδουλους και υποτελείς έναντι αντιτίμου ευζωίας, καλοπέρασης και πλουτισμού. Εύκολα αλλάζουν την ιστορική τους μνήμη για να γίνουν αρεστοί στον ισχυρό αφέντη, συνειδητά υιοθετούν αυτό που ο κατακτητής θέλει και γίνονται χαμαιλέοντες για να προσαρμοστούν σε κάθε κατάσταση, κάθε αφέντη και στις συνθήκες κάθε εποχής.
Θα «προσαρμοστούμε στα συμφέροντα του άλλου» για να επιβιώσουμε ή θα κάνουμε «έντιμους συμβιβασμούς», λένε όταν τα βρούνε σκούρα. Βγάζουν και κάτι άναρθρε κραυγές «πόλεμο θέλετε!» ως και όταν εάν ένα αμυνόμενο κράτος αντικρούει τις απειλές είναι επειδή η κοινωνία θέλει πόλεμο. Κατάπτυστοι κάθε είδους, όμως, αυτά κραυγάζουν οδηγώντας την Ελλάδα σε απώλεια κυριαρχίας και την Κύπρο στο τέλος του δρόμου σε πλήρη τουρκοποίηση.
Στην οθωμανική Σμύρνη, λοιπόν, την κοσμοπολίτικη Σμύρνη των εμπόρων, των μικτών πληθυσμών και των ωφελιμιστικών συνυπάρξεων, είχαμε πολλούς λεβαντίνους, απομεινάρια της εδουάρδιας εποχής.
Η συνέντευξη του Τζάιλς Μίλτον, Βρετανού ιστορικού και συγγραφέα, σε ελληνικό περιοδικό, είναι συγκλονιστική. Περιγράφει -το βιβλίο του «Χαμένος Παράδεισος Σμύρνη 1922» υποθέτω θα είναι ακόμη πιο συναρπαστικό- πώς οι λεβαντίνοι εξανεμίστηκαν. Εκδιώχθηκαν, σκοτώθηκαν, μετανάστευσαν στη Βρετανία, όπου όμως τους θεωρούσαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Παρά τους ευσεβείς τους πόθους πως θα μπορούσαν να προσαρμοστούν στους νεοτούρκους, έχασαν, τελικά, τα πάντα. Σταχυολογώ μερικές φράσεις του Μίλτον: Η Συνθήκη της Λωζάνης νομιμοποίησε τελικά την εθνοκάθαρση και τη μεταφορά πληθυσμών από το ένα μέρος στο άλλο.
Οι Αμερικανοί ξεκαθάρισαν πως αυτό που τους ενδιάφερε ήταν η θωράκιση των δικών τους συμφερόντων. «Οι Λεβαντίνοι δεν ενδιαφέρονταν ποιος κυβερνά τη Σμύρνη εφόσον οι ίδιοι μπορούσαν να συνεχίσουν να βγάζουν χρήματα».
Ακόμη πιο επίκαιρο: «Εκπλήσσομαι από τον κυνισμό των Βρετανών και των Αμερικανών. Το ενδιαφέρον τους επικεντρωνόταν μόνο στις οικονομικές προοπτικές των εδαφών και δεν νοιάζονταν για τους τοπικούς πληθυσμούς».
Ερτογάν νέος προσεύχεταιΤελικά, μας θυμίζει ο Μίλτον, «οι περισσότεροι Λεβαντίνοι έχασαν τις περιουσίες και τα σπίτια τους. Πολλοί από αυτούς δεν επέστρεψαν ποτέ και καταστράφηκαν μετά τον πόλεμο. Λίγοι από αυτούς επέστρεψαν, ειδικά αυτοί που είχαν καλές σχέσεις με την τουρκική διοίκηση. Οι περισσότεροι έχασαν τα πάντα».
Μετά το ΟΧΙ των κυπρίων κατά του φασιστικού, ανελεύθερου, αντιδημοκρατικού και εθνοκτόνου σχεδίου Αναν το 2004 γράφαμε υποθετικά για το τι θα μπορούσε να σημαίνει μια απόφαση να επανέλθουμε στην ίδια πλατφόρμα.
Υπήρχε ελπίδα μέχρι πρόσφατα ότι η ελληνική πολιτική ηγεσία στην Κύπρο και Ελλάδα θα ζητούσε οι διαπραγματεύσεις εφεξής να γίνονται στην βάση της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας και με όρους συμβατούς της ένταξης της ΚΔ στην ΕΕ. Ταυτόχρονα, την ενδυνάμωση της Ελληνικής πλευράς με άμυνα, τον ενιαίο αμυντικό χώρο και συμμαχίες.
Η Κύπρος, συμβιβασμένη ως προς το ισχυρότερο μέχρι σήμερα νομικοπολιτικό της όπλο, δηλαδή την νομιμότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας που κατοχύρωνε το διεθνές δίκαιο, οι υψηλές αρχές του διεθνούς δικαίου και οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, θα υποστεί την μοίρα της. Εθελούσια ξαπλώνει πάνω στο τραπέζι του Προκρούστη και δρομολογεί την ένταξή της στον νέο-Οθωμανικό χώρο. Με ανακούφιση η Αθήνα χειροκροτεί.
Από καιρό οι δηλώσεις πολλών θυμίζουν τους Λεβαντίνους. Εύλογα κανείς διερωτάται μήπως τα περιθώρια που απέμειναν είναι ελάχιστα και μήπως τα τρίτα κράτη βλέποντας τις Ελληνικές αυτοκτονικές τάσεις προσαρμόζονται στην τουρκική στρατηγική.
α) Κατέχοντες την εξουσία από καιρό φαίνεται σαν να κοχλάζουν και να ανυπομονούν να εκπληρωθούν οι τουρκικοί σκοποί. Για τον εαυτό τους φαίνεται να αποφάσισαν. Δυνατότητα μελλοντικά να επιβιώνουν ως Λεβαντίνοι σε ένα χώρο τουρκικής επικυριαρχίας.
β) Όσοι δοκιμάσουν να αντισταθούν δεν μπορούν να ανταγωνιστούν ένα χείμαρρο μη κυβερνητικών δράσεων («“Μ”ΚΟ») που θυμίζουν έντονα αντίστοιχες περιπτώσεις του παρελθόντος ενώ αυτά που ακούμε για τις συζητήσεις στα μέσα ενημέρωσης θυμίζουν δεσποτικό μεσαίωνα. Κάθε είδους συμβουλάτορες επιδίδονται, επιπλέον, σε συμβουλές προς την Άγκυρα για το πως θα καταστεί ηγεμονικό κράτος.
γ) Ακόμη ένας μεγαλύτερος χείμαρρος πέφτει, επίσης, πάνω στους Έλληνες. Είναι μαζική προπαγάνδα για δήθεν ύπαρξη «αναγκαιοτήτων», απουσία άλλων στρατηγικών επιλογών και ο κίνδυνος της … διχοτόμησης στην Κύπρο ή πολέμου στο Αιγαίο.
Αποβλακωτικά αλλά αληθινά. Καταργείται η ΚΔ, επιβάλλεται διχοτόμηση και η συγκυριαρχία των τούρκων και αυτό στο όνομα αποφυγής της … διχοτόμησης. Στο Αιγαίο κατευνάζουμε για να αποφύγουμε τον πόλεμο κάτι που θα φέρει πόλεμο. Ηλίθια επιχειρήματα που ως εκ τούτου είναι αήττητα. Ιδιαίτερα όταν χείμαρροι προπαγάνδας πέφτουν πάνω στους ανίσχυρους πολίτες μη αφήνοντας περιθώρια για λογική και ορθολογιστική σκέψη.
Το μόνο ίσως που θα μπορούσε να προστεθεί είναι ότι η ασθένεια επιδεινώθηκε και ότι η δύσμοιρη Μεγαλόνησος της Ανατολικής Μεσογείου όπου κατοικούν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πολλές δεκαετίες μετά την Ζυρίχη και λίγα χρόνια μετά τα Σούσα της Ελβετίας διολισθαίνει στην πιθανότατα αναπόδραστα θανατηφόρα πενταμερή. Αυτά που συντελούνται μπροστά στα μάτια μας και στις ανήμπορες να αντιδράσουν κοινωνίες είναι περίπου τα εξής:
α) με προσχηματικούς τρόπους θα καταργηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και θα δημιουργηθεί ένα δυσλειτουργικό μη βιώσιμο κρατίδιο εντός του οποίου θα υπάρχει ένα τουρκικό κράτος.
β) διαμέσου αυτού του τουρκικού «κράτους εντός κρατιδίου» η Τουρκία καθίσταται πλέον ο κυρίαρχος και εποπτεύον παράγων της Μεγαλονήσου. Είτε έχουμε νεοισλαμιστές στην Άγκυρα είτε έχουμε Κεμαλικούς ή κάτι ενδιάμεσο και ανάμεικτο η Κύπρος με στρατηγικούς όρους εισέρχεται στα πεδία της τουρκικής επικυριαρχίας και η κυπριακή κοινωνία χάνει το κράτος της, δηλαδή την συλλογική της ελευθερία.
γ) οι Έλληνες της Κύπρου μετά από χιλιάδες χρόνια εκεί θα τραπούν σε φυγή για να διασώσουν την αξιοπρέπειά της και τις οικογένειές τους. Θα μείνουν όσοι έμειναν στην Τουρκία μετά το 1922 (παρά τις συμφωνίες) και όσοι έμειναν στην Ίμβρο ή την Τένεδο. Κάποιοι βέβαια θα γίνουν υπηρέτες των τουρκικών συμφερόντων, αξιοθρήνητοι λεβαντίνοι μιας χρήσεως.
δ) Ομηρεία εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων στην Κύπρο, έχουμε γράψει ξανά και ξανά, σημαίνει θανάσιμη στρατηγική παγίδευση του «μητροπολιτικού» νεοελληνικού κράτους. Εκτός και αν υπάρχουν επικίνδυνοι άνθρωποι σε θέση ευθύνης στην Αθήνα οι οποίοι νομίζουν ότι η Ελλάδα μπορεί να είναι αξιόπιστο και αποτρεπτικό ένα κράτος εάν εγκαταλείπει στην τύχη τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους του. Η απάντηση είναι ακαριαία και απορρέει από το Αλφαβητάριο της στρατηγικής θεωρίας, ότι δηλαδή, μεταξύ πολλών άλλων, αξιόπιστο είναι εκείνο το κράτος το οποίο θεωρεί πολύτιμο αγαθό όλα ανεξαιρέτως τα μέλη του έθνους του.
ε) Τέλος αλλά όχι το τελευταίο που θα μπορούσε να αναφερθεί λεβαντίνοι «κατασκευάζονται» πλέον και με άλλους τρόπους. Με τον «μεταμοντέρνο πόλεμο» για τον οποίο γράψαμε ξανά.
Οι πολίτες των κρατών θυμάτων πλήττονται με μύριους τρόπους κυρίως χρηματοοικονομικούς από αδιαφανείς δρώντες του διεθνικού και ηγεμονικού παρασκηνίου.
Και ενώ οι πολίτες ροκανίζονται, αποδυναμώνονται, μεταναστεύουν, πεθαίνουν από καρδιακά και καρκίνους, ναυαγούν οι ζωές τους και πατάσσονται με κάθε άλλο τρόπο, ένα τσούρμο εγχώριων λακέδων μετατρέπεται σε πρώτη φάση σε μεταμοντέρνους πραιτοριανούς.
Σε δεύτερη φάση η χώρα υποδουλώνεται χάνοντας την ανεξαρτησία της και την πολιτική της κυριαρχία και οι πραιτοριανοί γίνονται λεβαντίνοι. Δεν κατανοούν οι δύσμοιροι και αξιοθρήνητοι άθλιοι ότι οι λεβαντίνοι είτε τελικά άντε δύο ή μερικών ακόμη χρήσεων και μετά τους πετούν και αυτούς στα σκουπίδια.
Εισερχόμενοι βαθύτερα στον 21 αιώνα ο κατήφορος σε όλα τα ζητήματα επιταχύνεται και ενώ οι στρατηγικές ανακατατάξεις είναι καταιγιστικές αντί να οριστούν τα ιεραρχημένα εθνικά συμφέροντα, να χαραχθούν κόκκινες γραμμές και να υπάρξει επικοινωνία με κάθε τρόπο με τις νέα διακυβέρνηση οι Έλληνες κρατούνται στο σκοτάδι από ένα από καιρό οργιώδες σύστημα λανθασμένων αναλύσεων, θέσεων και γνωμών.
Σημείωση. Η φωτογραφία του εξωφύλλου και εντός κειμένου απεικονίζει αλυσοδεμένες γυναίκες της Συρίας και του Ιράκ σε περιοχές που ελέγχει το ISIS. Αναρτάται εδώ καθότι υποδηλώνει που οδηγεί ο Ισλαμισμός όταν καταστεί πολιτικό δόγμα όπως συμβαίνει με τον Ερντογάν και τον μέντορά του Νταβούτογλου. Σε μια πιθανή κατάρρευση της Τουρκίας όπου θα επικρατούσαν κάθε είδους εκδοχές ισλαμικού δόγματος εάν η Κύπρος βρεθεί καταπλακωμένη κάτω από τα Τουρκικά ερείπια τίποτα δεν αποκλείεται. Θα λέγαμε, επιπλέον, ότι εάν κανείς μελετήσει προσεκτικά το «ισλαμικό έργο» του Νταβούτογλου «Εναλλακτικές κοσμοθεωρίες» αυτά που αναφέρει για τις άλλες μειονότητες εντός ισλαμικών περιοχών είναι πολύ κοντά στον πιο ακραίο ισλαμισμό και οι εικόνες αυτές των αλυσοδεμένων γυναικών όχι πολύ απομακρυσμένες από την τουρκική νεο-ισλαμική πραγματικότητα.
.
0 comments