Είναι πολύ πιθανόν να έχουν ληφθεί όλες οι αποφάσεις από τις οποίες θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό το πρόγραμμα νέων πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού, το οποίο να σημειωθεί πως δεν θα εξαντληθεί σε όσα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Τα εξοπλιστικά της χώρας αφορούν την αντιμετώπιση κινδύνων για τα επόμενα τριάντα χρόνια. Και πάλι όμως τα σημερινά προγράμματα στο μέλλον θα προσαρμοστούν πλήρως στο επιχειρησιακό περιβάλλον που θα δημιουργηθεί μέσα από πολιτικές διεργασίες.
Όταν προμηθεύεσαι ένα όπλο έχεις κατά νου και τον κίνδυνο που πρόκειται να αντιμετωπίσεις, αλλά και την παρέμβαση που σχεδιάζεις να έχεις πέρα από τα σύνορα σου. Η Ελλάδα λίγο πριν τους Βαλκανικούς Πολέμους εξοπλίστηκε για να «μεγαλώσει» και μάλιστα παίζοντας έναν σημαντικό ρόλο (όπως και σήμερα), ενώ μετά το 1922 προετοιμάστηκε για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο από τον Βορρά, αφού η Τουρκία δεν ήταν απειλή, το αντίθετο μάλιστα. Από το 1960 και ειδικά μετά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, όλα τα εξοπλιστικά προσανατολίστηκαν προς την αντιμετώπιση της Τουρκικής προκλητικότητας.
Σήμερα η χωρά καλείται να εξοπλιστεί εκ νέου όχι μόνο για να αντιμετωπίσει την Τουρκία, αλλά και νέους εχθρούς οι οποίοι είτε ήδη υφίστανται, είτε θα δημιουργηθούν στο μέλλον. Επίσης καλείται να εξοπλιστεί για έχει παρεμβάσεις πέρα από τα σύνορα της ώστε να αποδείξει την αποφασιστικότητα της απέναντι σε συμμάχους και εχθρούς, αλλά και σε ένα ιστορικό ραντεβού, να ενώσει τον Ελληνισμό από την Αίγυπτο, την Κύπρο μέχρι την Μαριούπολη στην Ουκρανία.
Η σχέση με την Τουρκία θα κρίνει την Ενδιάμεση Λύση
Το επόμενο διάστημα και με τα μέχρι τώρα δεδομένα, ο Τούρκος Πρόεδρος (Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν) θα αναγκαστεί να φύγει από την χώρα, η με κάποιο τρόπο θα ακυρώσει τις εκλογές. Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος για τον ίδιο, την οικογένεια του και τις επιχειρήσεις του. Τις επιλογές αυτές τις γνωρίζει από τον Ιανουάριο του 2016 προσπαθώντας μέχρι σήμερα με διάφορους τρόπους να «ξεφύγει». Για αυτό τον λόγο δεν διστάζει να απομακρύνει την Τουρκία οριστικά από την Δύση, παραδίδοντας την χώρα σε καθεστώτα στα οποία θα μπορούσε να βρει καταφύγιο.
Υπάρχει και μια άλλη διέξοδος για τον Τούρκο Πρόεδρο, να φτιάξει το δικό του «Γιομ Κιπούρ» και να του δώσει η Ελλάδα έναν «Ένδοξο θάνατο». Στο άρθρο Δεν θέλει Διάλογο – Θέλει «Γιομ Κιπούρ» και «Ένδοξο Θάνατο» σημειωνόταν, «η μόνη διέξοδος πλέον του Τούρκου Προέδρου είναι να δείξει στον Μουσουλμανικό κόσμο ότι έχει γίνει στόχαστρο της Δύσης, και πόσο μάλλον ενός χριστιανικού έθνους όπως είναι η Ελλάδα. Πιστεύει πως ένας πόλεμος, από ανάγκη ίσως, με την χώρα μας δεν θα έχει ανεξέλεγκτη τροπή και οι επεμβάσεις τρίτων θα του επιτρέψει να χτίσει μια νέα ρητορική στο εσωτερικό.»
Αν ο Τούρκος Προέδρος επιδιώξει να δημιουργήσει μια δεύτερη αφορμή για να συγκρουστεί με την Ελλάδα, όπως όλοι γνωρίζουν, θα ηττηθεί και πάλι ειδικά αν επιλέξει μια ολοκληρωτική σύγκρουση. Σε αυτή την περίπτωση η Ενδιάμεση Λύση δεν θα πρέπει να συμπληρωματική, ούτε καν αποτρεπτική, αλλά καταστροφική.
Στο Μέσο αυτό έχει αναφερθεί αρκετές φορές , εφόσον η Ελλάδα έχει ταυτίσει τα συμφέροντα της με αυτά των ΗΠΑ, αυτόματα έχουν και κοινούς εχθρούς, όπως η Ρωσία, η Κίνα, και όποιος άλλος προκύψει από την Μέση Ανατολή. Η Ενδιάμεση Λύση που θα προσφέρει η Αμερικανική πλευρά θα πρέπει να είναι τέτοια που θα δώσει στην Ελλάδα τρομακτικό πλεονέκτημα έναντι του άμεσου κινδύνου που είναι η Τουρκία.
Υπάρχει βέβαια και η «Ενδιάμεση Λύση», αυτή για την οποία μίλησε ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών. «Oι ΗΠΑ θα ήταν ο ιδανικός εταίρος για να πείσει την Τουρκία να αποδεχτεί τη σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας», είχε σημειώσει Ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, κατά τη διάρκεια της συμμετοχής του στο φόρουμ «EU-US Future» που είχε διοργάνωσει η δεξαμενή σκέψης Atlantic Council. Στην ίδια παρέμβαση υπογράμμισε, πως σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, η Αθήνα και η Άγκυρα θα μπορούσαν να λύσουν σχετικά εύκολα τα περισσότερα προβλήματα που ταλανίζουν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και στάθηκε στο γεγονός ότι η Αθήνα και η Ουάσινγκτον έχουν κοινή αντίληψη σχετικά με το Δίκαιο της Θάλασσας.
Σε μια τέτοια προοπτική η Ελλάδα θα μπορούσε να σχεδιάσει τους εξοπλισμούς αποκλειστικά στους κινδύνους που θα προκύψουν τις επόμενες δεκαετίες, και να στηρίξει περισσότερο τον ρόλο που έχει αναλάβει από την Μαύρη Θάλασσα μέχρι την Βόρεια Αφρική. Όσο για την Τουρκία θα ήταν μια ευκαιρία να επανέλθει στην κανονικότητα και την Δύση. Η λύση των διαφορών της με την Ελλάδα μέσω του Διεθνούς Δικαίου, θα της έδινε την ευκαιρία να επαναφέρει σχέσεις και με χώρες εχθρικές, όπως το Ισραήλ και την Αίγυπτο
0 comments