Τον Οκτώβριο του 1827, έπεσε και η τελευταία κανονιά από τα πλοία των Μεγάλων δυνάμεων στο Ναβαρίνο, για όσους δεν το ξέρουν τι έγινε μετά τη ναυμαχία θα παραθέσω κάποια πράγματα συνοπτικά τα οποία θα μας δώσουν μια εικόνα, της κατάστασης, τόσο τότε όσο και στα σημερινά δεδομένα, και για να γίνει αυτό, θα πρέπει να κάνω μια επισκόπηση σε κάποια σημαντικά γεγονότα, τα οποία έτρεξαν εκείνη την εποχή και έχουν ιδιαίτερη θέση στην Ιστορία του Νεότερου Ελληνικού κράτους.
Στις 6 Ιανουαρίου 1828, ο Ιωάννης Καποδίστριας εμφανίζεται στο Ναύπλιο, ως ο Πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας, ή για να είμαστε ακριβείς του Ελληνικού κρατιδίου… και με όλες του τις δυνάμεις ξεκινάει να στήσει το κράτος από το μηδέν, όχι μόνος… με την επιτήρηση των Μεγάλων δυνάμεων οι οποίες παρακολουθούν κάθε κίνηση του νέου Κυβερνήτη. Το 1830 έρχεται και το πρωτόκολλο ανεξαρτησίας της Ελλάδας, και βρίσκει τον Καποδίστρια να συνεχίζει την εργασία του για την σύσταση του κράτους. Μην ξεχνάμε ότι οι Βλέψεις και τα συμφέροντα των Μεγάλων δυνάμεων δεν ήταν – μόνο – η Ελλάδα αλλά κυρίως η Μέση Ανατολή, και συγκεκριμένα η Διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η Ελλάδα, απλά ήταν ένα προγεφύρωμα το οποίο τους παρείχε καλύτερη
Γεωγραφική θέση στο χάρτη των συμφερόντων τους. Όμως στο προγεφύρωμα υπήρχαν, άνθρωποι και αυτό δεν διέφευγε από την αντίληψη τους, έτσι μαζί με τον Καποδίστρια, σιγά – σιγά άρχισαν να προωθούν και τις δικές τους Ιδέες, ώστε να φτιαχτεί ένα Κράτος/ πρότυπο τις Δύσης, και να έχουν μια ηγεσία που να τους κάνει τα χατίρια. Έτσι το 1831, βλέποντας ότι ο Καποδίστριας, δεν ήταν πάντα κοντά σε αυτές τις προθέσεις, δολοφονείται, κάτι το οποίο σκορπίζει αμέσως το διχασμό μέσα στο νεοσύστατο κράτος, με μορφή Εμφύλιου πολέμου… και ως δια μαγείας το 1833, έρχεται ο Όθωνας, πρώτος βασιλιάς της Ελλάδας.
Ας τρέξουμε όμως τα γεγονότα, θέλοντας να μπω στο ζήτημα το οποίο επρόκειτο να αναφερθώ διότι τα παραπάνω λίγο πολύ αν κάποιος είναι διαβασμένος, μπορεί να τα δει να ξεδιπλώνονται, η κύρια όμως αναφορά μου στο άρθρο αυτό είναι τα Κόμματα, και πως η Κομματοκρατιά, έκανε πάντα το μικρό μας κράτος (εδαφικά εννοώ) να είναι υποχείριο στα γεγονότα της Ιστορίας… και πως σήμερα ακόμη, η Κομματοκρατιά, είναι εκείνη, που έχει κάνει την Ελλάδα, να βογκάει από τις θηλιές που ρίχνει πάνω στο λαό. Ιστορικά τα πρώτα Κόμματα εμφανίστηκαν λίγο μετά την άφιξη του Όθωνα, και τα πρώτα τους κομμάτια υπήρχαν όσο ο Καποδίστριας ήταν εν ζωή… ήταν τρία και ήταν:
- Αγγλικό Κόμμα
- Γαλλικό Κόμμα
- Ρωσικό Κόμμα
Και τα οποία το καθένα, προσδοκούσαν σε μια «βοήθεια» από την αντίστοιχη δύναμη, την οποία εκπροσωπούσαν, και έτσι άνοιξαν την πόρτα για τον παρεμβατισμό των Μεγάλων δυνάμεων στα εσωτερικά της χώρας. Έτσι βλέπουμε την εμφάνιση της Ολιγαρχίας μέσα σε ένα νέο κράτος το οποίο, έχει ανάγκες, κυρίως ανάπτυξης του και δημιουργίας του.
Την έννοια του δικομματισμού, η οποία μας κατατρέχει ως σήμερα, την έφερε ο Χαρίλαος Τρικούπης, όπου με την Αρχή της Δεδηλωμένης το 1875, έδωσε την αρχή για τον δικομματισμό τη χώρα. Και σε ακόμη πιο σύγχρονη Ιστορία… πάμε στο 1974, και την λεγόμενη Μεταπολίτευση, όπου, όσοι ξέρουν είναι η εποχή αμέσως μετά την πτώση της χούντας… οι κυβερνήσεις μετά το τέλος της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών, είναι οι γνωστές… ΠΑΣΟΚ, και ΝΔ εναλλασσόμενες η μία την άλλη στις εκλογικές αναμετρήσεις.Δεν χρειάζεται να μπω σε ανάλυση του τι έγινε και γίνεται με αυτούς τους δύο… είναι φαιδρό νομίζω, και το τι έγινε με την Εκλογή μετά του ΣΥΡΙΖΑ… έχουν ήδη γραφτεί αυτά, και όποιος έχει διάθεση μπορεί να τα δει και στην πράξη.
Την έννοια του δικομματισμού, η οποία μας κατατρέχει ως σήμερα, την έφερε ο Χαρίλαος Τρικούπης, όπου με την Αρχή της Δεδηλωμένης το 1875, έδωσε την αρχή για τον δικομματισμό τη χώρα. Και σε ακόμη πιο σύγχρονη Ιστορία… πάμε στο 1974, και την λεγόμενη Μεταπολίτευση, όπου, όσοι ξέρουν είναι η εποχή αμέσως μετά την πτώση της χούντας… οι κυβερνήσεις μετά το τέλος της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών, είναι οι γνωστές… ΠΑΣΟΚ, και ΝΔ εναλλασσόμενες η μία την άλλη στις εκλογικές αναμετρήσεις.Δεν χρειάζεται να μπω σε ανάλυση του τι έγινε και γίνεται με αυτούς τους δύο… είναι φαιδρό νομίζω, και το τι έγινε με την Εκλογή μετά του ΣΥΡΙΖΑ… έχουν ήδη γραφτεί αυτά, και όποιος έχει διάθεση μπορεί να τα δει και στην πράξη.
Κλείνοντας, θέλω να καταλήξω κάπου, στον τίτλο αναφέρω την Δαμόκλειο Σπάθη, και την αναγκαιότητα της… τι θέλω να πω, όλη αυτή η Ιστορία που ανέφερα παραπάνω για τα κόμματα μέσα από το πέρασμα της Ιστορίας, μας δείχνει κάτι το οποίο, λίγοι το αντιλαμβάνονται, ή όσο το αντιλαμβάνονται απλά κλείνουν τα αυτιά τους σε αυτό …
Η Ιστορία της Δαμόκλειου σπάθης, αφορά την ανάληψη της Εξουσίας, και του κίνδυνου που ενέχει, η ίδια η εξουσία. Αλλά το βαθύτερο νόημα είναι η ίδια η εξουσία και η ορθή της εκτέλεση, το μεγάλο πρόβλημα λοιπόν τόσο της δικής μας χώρας όσο και άλλων – διότι ο δικομματισμός δεν είναι προνόμιο της Ελλάδας – αποτελεί ένα ζήτημα σημαντικό. Ειδικότερα για την Ελλάδα, η έννοια της Εξουσίας, σαν έννοια πλαισιωμένη, με την Ευθύνη και την ορθή άσκηση της, και κυρίως στον να μην κοιτάζει μικρότητες και συμφέροντα σε προσωπικό επίπεδο. Η Κομματοκρατία, έφερε την χώρα μας, σε μια κατάσταση μόνιμης αποσταθεροποίησης, κάτι το οποίο συνεχίζει να γίνεται… η Χώρα έπαψε να έχει κυριαρχικά δικαιώματα και ορθή κρίση, και όχι μόνο από την εποχή της Μεταπολίτευσης, από την εποχή που αφεθήκαμε στην σιγουριά του εξωτερικού παράγοντα … και δεν πιστέψαμε ποτέ στους εαυτούς μας, και ο καυγάς και η διχόνοια έκανε πάντα party μέσα στην χώρα… και η Κομματοκρατιά ήταν εκείνη που πάντα το αναζωπύρωνε.
Η Ιστορία της Δαμόκλειου σπάθης, αφορά την ανάληψη της Εξουσίας, και του κίνδυνου που ενέχει, η ίδια η εξουσία. Αλλά το βαθύτερο νόημα είναι η ίδια η εξουσία και η ορθή της εκτέλεση, το μεγάλο πρόβλημα λοιπόν τόσο της δικής μας χώρας όσο και άλλων – διότι ο δικομματισμός δεν είναι προνόμιο της Ελλάδας – αποτελεί ένα ζήτημα σημαντικό. Ειδικότερα για την Ελλάδα, η έννοια της Εξουσίας, σαν έννοια πλαισιωμένη, με την Ευθύνη και την ορθή άσκηση της, και κυρίως στον να μην κοιτάζει μικρότητες και συμφέροντα σε προσωπικό επίπεδο. Η Κομματοκρατία, έφερε την χώρα μας, σε μια κατάσταση μόνιμης αποσταθεροποίησης, κάτι το οποίο συνεχίζει να γίνεται… η Χώρα έπαψε να έχει κυριαρχικά δικαιώματα και ορθή κρίση, και όχι μόνο από την εποχή της Μεταπολίτευσης, από την εποχή που αφεθήκαμε στην σιγουριά του εξωτερικού παράγοντα … και δεν πιστέψαμε ποτέ στους εαυτούς μας, και ο καυγάς και η διχόνοια έκανε πάντα party μέσα στην χώρα… και η Κομματοκρατιά ήταν εκείνη που πάντα το αναζωπύρωνε.
Η Δαμόκλειος Σπάθη, πρέπει να υπάρχει, ώστε να είναι η θέση της εξουσίας πάντα επίφοβη, και ο άνθρωπος (ή οι άνθρωποι ανάλογα το πολίτευμα) που κάθονται σε αυτήν να έχουν στον νου τους πάντα, την πραγματική φύση της Εξουσίας…
Συντάκτης: Μοργιαννίδης Θεόδωρος
0 comments